وقتی دیگه تکبیر و صلوات جواب نیست :))) 👤عـــیّار @farsitweets

ولی من خیلی حسرت میخورم. من دوازده سال دانش آموز بودم ولی هیچوقت نتونستم خیلی چیزا، مثل دیدن آقا از نزدیک در قالب دانش آموز بودن رو تجربه کنم. مدرسمون از اینجور ندریه ها نبوده که اینطور برنامه ها براش مهم باشه. خیلی غصه میخورم.

همیشه میگم کاش یه کاری بکنم که برم پیش آقا، اونوقت نه از فاصله چند متری و زیاد، از نزدیک بهم آفرین بگه، رضایت ببینم تو چشاش، بابا جونم:)))

حتی اینم ازم خیلی دوره:))))

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

پنجشنبه ای دیگر و باز تنهایی در خانه.

فقط بارون کم داره تا مثل اون هفته بشه.

خب حدس بزنید چی شده؟ من این هفته نتونستم درست روی برنامه هام پیش برم و خب سعی کردم پنجشنبه رو اونطوری که باید و شاید به کار ها و فعالیت های عقب افتاده برسم ولی؟ الان بی حال ترین حالت ممکن خودم رو دارم و باز سرما خوردگی قشنگ دلش برام تنگ شده و اومده بغلم کرده. ایندفعه دیگه مامانم نمیذاره من از زیر پینی سیلین در برم. گریه دارم و میخواهم خودم رو قبل از فرا رسیدن لحظه دیدار با پینی سیلین خفه کنم.

کارام واقعا عقبه و همراه استرس عذاب وجدان هم میاره. با این حال تو مغزم هزار و یک کار غیر مرتبط و نا مفید میچرخه که حس میکنم باید همین الان پاشم و انجامش بدم. مثلا میخوام برم گوشواره بستنی ای درست کنم الان جالبه نه؟

با این وضعیت اگر اسرائیل نابود بشه دیگه حتی موسادیم نیست که به واسطه تولید محتوا ترورمون کنه. نچ. ای بابا.