حاصل امشبِ قبل از کنکور.

گرفتنِ نتیجه تلاش، یکی از واقعی ترینِ باور های انسان های قدیمی و یکی از باحال ترین سنت های دنیا. آوانس و جاده خدایی ‌که، خدا خودش شخصا یه عالمه نمونه تضمینش رو ریخته جلو چشمت تا ببینی. تلاش کلمه کلیدی ای که‌ حول محور هِمّت و اراده میچرخه و اول اینارو باید داشته باشی تا به اون نتیجه خوشمزه آخری برسی. اگر تلاش میکنی، جای نا امیدی نداره، اگر تلاش میکنی حتی اگر نمیتونی خودت رو مقایسه نکنی هم مهم نیست، چون اگر تو بلد نیستی خدا بلده تو رو با خودت مقایسه کنه، با چیزی که بودی و چیزی که الان هستی. اون نتیجه ای که باید رو نشونت میده چه تو باور داشته باشی به خودت و اون، چه نداشته باشی. ولی اگر تنبلی و اینقدر قدرت نداری که ارادت رو کنترل کنی، خدا بهت تضمین نداده که‌ چون ادایِ آدم خوبه داستان رو در میاری حتما همه جا زیر کتفت رو بگیره و بکشه بالا. باید از این جایی که الان هستی تکون بخوری زن. • #اندراحوالات تنبل ترین ورژن حانیه، برای حانیه آینده •

دیگه جدی جدی تموم شد. حالا میتونم فسق و فجور گسترده رو شروع کنم.

منی که حرف از فسق و فجورِ گسترده میزنم و به عنوان اولین کار [به امید حق علیه باطل] میخوام حرکت کنم سمت مرز. بچه مثبت بودن تا بطن وجودم رسوخ کرده.

حال خوب اون همه چادری و محجبه ای که دیروز سر کنکور عملی دیدم هنوز همراهمه.

و تصور اون کپه های ریش و پشم جلوی در دانشگاه، حین نقاشی کشیدن و رنگ زدنِ طرح درحالی که زبونشونم بیرونه خیلی جالب و فان است.

مشکل طریق العلما اینه که نمیشه توش سوژه های خارجی پیدا کرد برای صحبت. فقط همین.

میدونی این یه مشکل حاد منطقه ایه حالا که فکر میکنم، و صرفا ربطی به ایرانی بودن نداره. وگرنه میلیون میلون آدم برای چی باید تو گرمای نزدیک به پنجاه درجه عراق، گُرگُر چایی عراقیِ جوش بخورن که از خود حلق تا انتهای مِری‌شون بسوزه؟ والا که ما منطقه ای دیوونه ایم. خاورمیانه سرای من است.

اینجا با صفاست، اینجا موکب دار با کلی مشقت هر سال باید بارش رو با ماشین یا موتور توی این جاده دور از شهر و دور از طریق اصلی بیاره و ببره تا زائر امام حسین بی آب نمونه. اینجا به اندازه مسیر های دیگه سهل الوصول نیست، اینجا دوربین نیست، اینجا بیست و چهار ساعته مداحی‌های بیس دار ایرانی و عراقی پخش نمیشه، اینجا برخلاق طریق اصلی حتی موکب های ایرانی هم عراقین، و به دور از ادا، ادا، ادا. اینجا ایرانی ها خونه های کنار جاده عراقیا رو ازشون قرض گرفتن تا بتونن باهم زائرارو کفایت کنن. اینجا موکب های ایرانی فقط برای ایرانی ها نیست. اینجا میتونی تا حد زیادی مطمئن باشی این آدما واقعا از ته دلشون برای سختی کشیدن اومدن‌. #روزمن

معرفت چیزیه که توی این مسیر بیش از همه دنبالشم ولی گنجایش وجودم براش زیاد نیست.

دلم تولد میخواهد.