با کونگفو هم همینکارو کردم دقیقا. اینهمه دنبال باشگاه گشتم، برم کونگفو، لباس بخرم، برنامه‌هام رو جوری بچینم که بتونم دوباره باشگاه برم، سه سال هر تابستون سعی کردم مداومت داشته باشم و... ولی همین هفته در یک تصمیم خیلی یهویی و البته قاطعانه قرار گذاشتم دیگه کونگفو رو ادامه ندم و خیلی خوشحالم که چند ماه قبلِ از این تصمیم، هوگو مبارزه نخریدم. من بزن بزن‌هاش رو دوست داشتم، یا وقتی که بخاطر تمرین های سختش وزن کم میکردم، یا وقتی حس میکردم زور بازوم رفته بالا و... اما فهمیدم برای اثبات اینکه من پاندای کونگفو کارم نیاز نیست واقعا کونگفو بلد باشم. با روحیه‌م سازگار نبود، من یه ورزشی میخوام که توش بدوعم، جیغ بزنم، بخندم و در قید و بند نباشم.

ما هفته انیمیشن داریم در دانشگاه، منتظرتون باشم؟

دلم میخواست فالورای پیج اینستاگرامم زیاد بود و تبلیغات گسترده میکردم برای دانشگاه.

اینستا یک بلای خانمان سوز است، الان حس میکنم کارمند رسمی اینستاگرامم و بخش مفیدی از روزم رو هدر میدم. اینستا نریزید.

خدا پدر و مادر اونی که هوش مصنوعی رو ساخت بیامرزه.

اینقدر ازش تشکر کردم که یه وقت احساس ناکافی بودن نگیره با این حال همش میپرسه چیز دیگه نمیخوای؟😭

خوبی پایین شهر میدونی چیه؟ خوبیش به پرچم‌هایِ سیاه سر در هر خونه‌ است؛ به صدای روضه و نوحه است که توی هر کوچه از چندتا خونه بلنده؛ به بوی اسفندِ ایستگاه صلواتی‌ها با فاصله‌یِ حداکثر ۵۰۰ متره.

دلم میخواد فقط یک روز جای حسن روح الامین زندگی کنم.