امشب تا جایی که حسرت‌دونم جا داشت به حال و هوای کسایی که امروز سحر پا منبر حاج محمود تو نجفِ امیر المومنین سینه زنی کردن حسرت خوردم. تا جایی که جا داشت..

امشب آرزو کردم سال دیگه شب قدر نجف باشم امیدوارم امام علی تا سال دیگه بیشتر دوسم داشته باشه، آرزوم برآورده بشه.

من واقعا به پسرها یه جاهایی مثل اینجا حسودی میکنم. مثلا اونجایی که همه باهم میخوندن:« آه با شهیدانِ تو یا حسین » و دست‌ها میرفت بالا و پایین می‌اومد، با خودم میگفتم که کاش پسر بودم و نجف بودم.

امشب در سینه‌هامان غَمی نهفته . .

و مثل هرسال عزیزِ دلم که قلبم رو آتیش میزنه..

ساعتت بیشتر از دستِ من ، دستت رو داره .

همه امشب احساسِ طلفکی بودن ولم نکرد. مخصوصا اونجایی که یادم اومد، چقدر هربار که مثل امشب یادم میفته بچه‌سید نیستم و خدا اونقدرام هوامو نداره دلم میشکنه.

با این حال، خداروشکر که من شب بیست‌وسوم رو دیدم امسال. ممنونم که تا این حد دوسم داشتی.

حالا تازه عیدتون مبارک🌱

اگر دوسم داری نگو برام قمرک بخر.

سیزدهُمین #ولاگِ حانیه؛ خلاصه ای از سیصد و شصت و پنج روزی که غم و شادیش رو باهم دوست داشتم. همین.

این چند روز ولاگ چنل قشنگ‌هایِ تلگرام و پیج خوشگل‌های اینستاروهم دیدم. خب قشنگه که ورژن های مختلف خودشون رو در طول سال پست کنن. ولی به نظر من اینکه فیلمایی که خودت از لحظه های خاصت گرفتی رو پشت هم بچینی قشنگ تره. نظر منه‌ها.