حقیقتا فکر میکنم که دلم نمیخواست تو هیچ برهه تاریخی دیگه‌ای جز الان زندگی کنم. چون میتونم امیدوارم به دیدنِ مرگِ اسرائیل باشم.

«این نهضت باید زنده بماند، و زنده ماندنش به این خونریزیهاست.‏‎ ‎‏بریزید خونها را؛ زندگی ما دوام پیدا می کند. بکُشید ما را؛ ملت ما بیدارتر می شود. ما از‏‎ ‎‏مرگ نمی ترسیم؛ و شما هم از مرگ ما صرفه ندارید.» "خمینی کبیر"

شما نه آقای حاجی‌زاده؛ شما نه. شما نباید شهید بشوید. شما نباید بیفتید. ریش سپید شما نباید خون‌آلوده شود. میفهمید آقای حاجی‌زاده؟ شما نباید شهید بشوید. ما این روزها به شما نیاز داریم. نیاز داریم که باز وقتی آقا برای نابودی رژیم خط و نشان می‌کشد، دوربین روی لبخند شما زوم کند. نیاز داریم که به اسرائیل بگوییم اگر غلطی کنید، امیرعلی به سراغتان می‌آید. می‌شنوید آقای حاجی‌زاده؟ ما به تصویر قدم‌زدن مقتدرانه شما در شهرهای زیرزمینی موشکی نیاز داریم. دقیقا همین امروز. ما میخواهیم این غیبت شما را، نه حمل بر شهادت که حمل بر حضور در اتاق طراحی عملیات کنیم. ما نیاز داریم که باز رندانه و با لبخند بگویید که «بالاخره ما هم خدایی داریم دیگه» آقای حاجی‌زاده صدای ما را می‌شنوید؟ لطفا شما شهید نشوید. خواهش میکنم.

خواهش میکنم..

ایرانی با یهودیِ بزدل یه تفاوتی میکنه. اینکه وقتی حمله کرد به دشمن نمیره پناهگاه. ایرانی وقتی بالای سرش راکت‌ها پرواز میکنن، صدایِ الله‌واکبرش میپیچه تو شهر. نافِ ایرانی جماعت رو با دل و جیگر بردن، چیزی که یهودی همیشه از نداشتنش حسرت خورده.

فکر میکردم همه مثل من تلگرامشون کار نمیکنه. یک ثانیه پروکسیم وصل شد، همه چنلا پست گذاشتن. وا. چرا تدابیر امنیتی فقط رو من کار میکنه.

بیکار ننشینید. اگر قلم دارید، بنویسید. اگر قدم دارید، بردارید؛ اگر زبان دارید، حرف بزنید. اگر فریاد دارید، بکشید. اگر فضای مجازی دارید، محتوا را در گروه‌ها و کانال‌هایتان توزیع کنید. اگر چشم و گوش دارید، محله را بپایید. اگر هیچ‌کدام را نداشتید و فقط آب دهان داشتید، پس آن‌ را بر چهره خائنان و وطن‌فروشان بیندازید!

هیچی به جز جنگ نمیتونست اعتیادم رو نسبت اینستا ازم بگیره. تنها خوبی جنگ برام:

در این برهه حساس کنونی چطوری از بچه‌های دانشگاهمون حلالیت بگیرم؟

نمیدونم چطوری میتونی از خودت محافظت کنی، ولی عزیزِ من لطفا نمیر! من هنوز نداشتمت.