شنبه، روزِ عید غدیر. برای تاکید بر جنبه‌های بهداشتی باید بگم که همگی دستامون رو شسته بودیم🎀✨. #ولاکس

خداجونم قول میدم دیگه هیچوقت غُر نزنم، لطفا رفیق‌هام، دانشگاه و همه آدم‌هاش رو صحیح و سالم بهم برگردون ممنون."😭"

هیچ دلیلی برای بله رفتن ندارم، جز چک کردنِ اکانت آدم‌هایِ عزیزِ دور. حداقل میتونم بفهمم هنوز زنده‌ن.

منابع اسرائیلی گفتن: موشک شلیک شده از ایران خیلی بزرگ بود :))))

من افتتاحیه کارناوال رو دیدم [وقت گیر آوردم]. نمیدونم اصلا قسمت‌های بعدیش میاد و یا زندگیمون به چه شکلی جلو میره اما، حالا که دیدم به نظرم راحت تر دارم این پیام رو درک میکنم، به عنوان یه فردی که یک ترم کارگردانی [😔] خونده، توصیه میکنم اگر بیننده کارناوال هستین این پیام رو بخونید، جالبه. https://eitaa.com/wavenotes/6124

چیزی که وجود داره اینه که بعد از دیدن خیلی دلم خواست یه جوری برم مثلا یک ساعت توی پشت صحنه برنامه قرار بگیرم. شبیه روحی که دیده نمیشه و لای دست و پای سازنده‌ها نیست. شاید این تنها برنامه‌‌ای بود که همچین احساسی رو براش داشتم، احساس برای بودن در جایی به جز جایگاهِ تماشاچی.

البته اینکه یک یکشنبه‌ای در دانشگاه پایِ حرف‌های رامبدجوان درباره کارناوال نشستم هم بی تاثیر نیست! اما درکل دوست داشتم اون فضای ساخت رو یه همچین جایی تجربه کنم. البته بچه‌ها جون، بخاطر یادآوری همون یکشنبه، دیشب هردفعه‌ای که اومدم قوربون صدقه‌ش برم یاد حرف‌هاش افتادم و دوباره رویاهای بچگیم فرو ریخت. من از اون یکشنبه، یک گلویِ پر از حرف‌های نزده دارم که بخاطر حفظ آبروی آقای حامد [برگزار کننده داستان] خوردمشون. حیف حیف.