فکر میکردم فقط من اینقدر یهویی و شدید دلتنگ مشهد شدم، بعد دیدم نه همه همینشکلی شدم. فکر کنم امام رضا یهویی دلش برای هممون تنگ شده.

ولی اون چندنفری که بین فالویینگ‌هام پست‌های مربوط به چاووشی رو لایک میکنن برام محترم ترن.

(در استرس مچاله میشود)

پیج حدید زدم که خودم و باشم و خانوادم و دوست‌هام. بعد دقیقا یه سریایی که بخاطرشون پیجِ جدا زدم، اومدن و ریکوئست دادن. الان چه گِلی بگیرم تو کَله‌م. وای خدایِ بزرگ.

میدونی چرا اینقدر ویدیو‌های گواش توی پینترست قشنگ و دلفریبه؟ چون اون‌ها همه رنگ‌هاشون رو خودشون نمیسازن با رنگ‌های اصلی. همه رنگ‌ها رو بای دیفالت دارن، بدبخت نیستن، مفلوک نیستن، خاک برسر نیستن. (خنج کشیدن)

شاید مشکل از مقوامه..

من هر پنج دقیقه یه بار:

نظریه نامحبوب: مهرداد رئیسی شخصیتِ کراش و کاریزماتیک بخش زیادی از کاراکتر‌های قدیمی رو با صدا و لحنِ لاتیش که اصلا شبیه صدای واقعی شخصیت نبود، خراب کرد.

تنها جایی که صداش نشسته و برای من دوستداشتنی شده، نقشِ باک توی عصر یخبندانه.

دارم متوجه میشم که یه جاهایی از ژوژمان رنگ شناسی رو اشتباه انجام دادم ولی فقط میتونم بابتش گریه کنم آقای بریمانیِ عزیز. ما به عقب برنمیگردیم.