احساس میکنم چقدر از دغدغه‌ها حقیقی زندگیم دورم. چقدر انسان نادرستی شدم. انگار در نادرست ترین جایِ ممکن قرار دارم الان.

یک ولاگِ تابستونی متفاوت در انتظارِ شماست✨

ایدش مهمه از کجا میاد😔🤌...

بله بله بله.

میخوام لیست اینکتوبر امسال رو هرچقدر تونستم انجام بدم، اولین موضوع چی باشه خوبه؟ سیبیل.

چقدر از این حرف فاطمه خوشم اومد. من اینطور وقت‌ها میگم، دیگه فردا ان‌شاالله، ولی اینکه فاطمه میگه نباید بذارم تا شب اینطوری بمونه خیلی برام جالب توجه بود.

هر روز یه چیزی میشه که بیشتر به استاکری خودم ایمان میارم. چیزِ خوبی نیست ولی بهم احساس قدرت میده واقعا.

مثلا پنجشنبه ریحانه یه چیزی رو بهم گفت که تازه به نظر کشف شده بود ولی من همین موضوع رو اواسطِ ترم دو به ریحانه گفته بودم. آخ جینیس‌علی.

یا مثلا یه نفر داره بهم میگه فلان چیزو درباره فلانی میدونی؟ من حتی تا ریز ترین جزئیاتِ فلان چیز درباره فلانی‌هم میدونم، حتی بهمان چیزم دربارش میدونم ولی لبخند میزنم و جوری رفتار میکنم که انگار اولین باره شنیدم🎀.

چند روزه احساس نیاز کردم درباره هوش مصنوعی بنویسم. نه برای شما، شما شاید متفاوت از من فکر کنید. بنویسم برای اینکه افکار خودم رو مرتب کنم اما باشماهم به اشتراک میگذارم. جدیدا احساس میکنم، همینجوری که تنبل و کم‌کار هستم ولی هوش‌مصنوعی جدیدا خیلی بیشتر این رو در من تشدید کرده. من این ترم، یه ارائه‌ای رو با هوش مصنوعی نوشتم که تقریبا شبیه‌ش رو ترم یک از رویِ یک کتاب نوشتم. کتابی که خوندنش بخشی از جهان‌بینی من رو تغییر داد و اصلا داستان همینه. انگار هرکاری که قبل از این خودم میکردم و برام مفید بود حالا اون جام انجام میده و دیگه من رو درگیر نمیکنه. باز من خیلی خوب دارم باهاش برخورد میکنم، یعنی اونقدر استفاده‌ای ازش ندارم. ولی جدیدا حتی جام فکر میکنه. و من تقریبا یک سال مقاومت کردم دربرابر این تکنولوژی. استفاده نکردم ولی خب الان احساس میکنم خلاقیت و قدرت فکر کردن و یا حتی قدرت زندگی کردن بدون هوش‌مصنوعی‌ داره ازم گرفته میشه.