کثافت آشغالِ نفهمنینثنشمشش-

شبِ دانشگاه خیلی خوبه ها، فقط یکم مسیر برگشت ممکنه ترسناک باشه.. فقط یه خورده..

از اینکه به طور مداوم همه ازم توقعات عجیب غریب دارن خستم. روحم در ارتباط با این آدم‌ها فرسودید.

یعنی من چقدر باید جای همه، و توی مغز همه فکر کنن و بقیه فکر کنن که حانیه بیخیاله، بیاید ما دربارش هیچی رو رعایت نکنیم ولی اون مجبور باشه بکنه؟ من واقعا متوجه نمیشم.

اینکه من تصمیم می‌گیرم شما رو اذیت و محدود نکنم، دلیل نمیشه که نمی‌بینم دارید روحم رو می‌فرسونید و ککتون هم نمی‌گزه : ))))))). ارتباطات انسانی بس.

(عصبانیم)

از آدم‌هایی که تو ارتباط باهاشون همش باید حواست به کوچیک‌ترین و بدیهی‌ترین کارها هم باشه، خسته‌م حقیقتا. برای من چارچوب نذار! من غیر از تو باید تو چارچوب صد نفر دیگه‌م باشم، فرسودیدیدم لامصبا.

خونمون;

بچه‌ها، این شب‌‌ها لطفا خیلی به یادم باشین. یه مدته به هرکسی که میرسم میگم فلانی میشه لطفا خیلی دعام کنی؟ سر نمازت، تو هیئت یا هرجا اصلا... چون خودمم نمیدونم دارم چیکار می‌کنم و حتی اصلا باید چیکار کنم‌؟ به بندِ لعنتیِ خودم اسیرم.. پس لطفا خیلی دعام کنید، مخصوصا این شب‌ها. منم شمارو دعا میکنم، مثل همیشه، دوست‌هایِ خوب من : )

من واقعا گنجایش ووردی های جدید رو ندارم، الان واقعا انگیزه قتل یکیشونو دارم : )))

امروز یه بیسکوییتم که افتاده تو جوب.