با اینکه ماژیک با خانم صالحی همراهی نکرد ولی، نوشتیمَش بر تخته دفتر.

کاش چای بودم .

امروز اولین روز ترک آهنگ بود.

البته بعد از این بزرگوار.

عه، من و دوستام:

خدا حرف‌هاش رو از زبون آدم خوبایِ زندگیم بهم میزنه. هرکس داره هدف خودش رو دنبال میکنه تو بحث ولی انگار اون وسط‌ها جوابای منم نشسته.

این‌ها قلب‌های ماست که زیر پا لگد شدن هر کدوم به یه نوعی. ولی دوباره پیدا شدن و برگشتن به جایگاهِ حقیقیشون.

این دو روز رسما فقط برای جلسه‌ها و حلقه‌ها رفتم دانشگاه و خب، خیلیم خوبه. اینجوری انگیزه زیستن بیشتری دارم تا برم سر کلاس و حرف استاد رو نشونم، هی فکر کنم، و خوشحال نباشم.

"کاری به وجود نمی‌اومد اگر انسانی وجود نداشت" یکی از شاهکار ترین جمله‌های امروز بود. این مفهوم که انسان برای پیشبرد کار خلق نشده. کار اون چیزی نیست که انسان باهاش تعریف میشه. "فلانی به چه کاری میاد؟ " نه! فلانی قراره با خودش یه کاری رو بیاره. انسانه که کار رو تعریف میکنه و اصلا موضوع اون کاره نیست بابا، موضوع آدم‌هان.