منتظرم به پنجم برسیم، خودم با پاهایِ خودم برم روی پُل.

همیشه نزدیک شدن به دی تو وجودم هول و ولا (؟) مینداخت. ولی الان نمیدونم چی باید پیش بیاد که این حجم غم رو از روی دوشم برداره بندازه کنار حداقل برای چند روز. شایدم میدونم چی میتونه پیش بیاد، خیلی‌هم دلم میخوادش ولی، زندگی که فیلم سینمایی نیست. دوباره باید غممو بغل کنم پس.

pov:

کاش تولدمو میرفتیم مشهد هادی.

کاش میشد که پیشت بیام عباس.

خداجون سر شوخی رو باهام باز کردی؟

بچه‌هاجون، آهنگ‌های اینجارو من تولید نکردم ولی قطعا دیدن بعضی چیز‌ها اذیت و ناراحتم میکنه. مثلا سیو کردن آهنگ‌های اینجا و آپلود کردنشون جای دیگه به طور جداگانه و فور نزدن. یا استفاده از کلمات یا علائم نگارشی ای که من توی آهنگ‌ها استفاده میکنم:)))))) نکنید دیگه.

چجوری انقدر من و همهٔ آدمایی دور و ورم غمگینیم؟💔

دلم نمیخواد غرغر کنم، یعنی، نمیدونم شایدم دلم میخواد ولی فقط برای چند روز احساس کردم دارم وارد یه داستان جالب میشم توی زندگیم. دارم احساساتی رو تجربه میکنم که خیلی عمیق و خیلی عجیبن. و انگار داشتم جلویِ عقلم سر فرود میوردم کم کم که بپذیرم مثل یه دختر بالغ زندگی کنم، ولی باز زده شد زیر میز. انگار یه نقطه استراحت چند روزه بود.

شاید نباید اینقدر زود از همه چیز نتیجه گرفت.