،، ببین چگونه حرف‌های اضافه، جمعه‌ها را با جای خالیت، در کنار ِ من پر می‌کنند . به دلکش، به بنان، به ربنای قرآن، به بی‌اعتنایی هفته‌های بی‌تو، هفته‌های دور از تو ؛

هزار هزار بوسه بر این قَطعه ؛ برای ناحله .

،، به قول ِ فروغ، فکرت را که می‌کنم، مثل این است که توی قلبم دارند طبل می‌زنند، هر ضربه را هزاران بار قوی‌تر کن و هر ضربه را هزاران بار تکرار کن ؛ تنم پاره‌ پاره می‌شود ؛

،، یکی از دردای بی‌درمون ِ این دنیا، دلتنگی ِاینطوری که هرچقدرم ببینیش، بازم دلتنگی، انگار یه تیکه از وجودت ُ بعد از هربار دیدنش جا میذاری ُ میری، چیه این آدمیزاد اسماعیل؟! چیه رسم ِاین زندگی که همیشه با اونی که حالت خوبه با اونی که حاضری پیاده از انقلاب تا ولیعصر بری ُ کل ۲۴ ساعت روز ِ خداوندی ُ تو چشماش زل بزنی ُ خسته نشی، دور ِ ازت دوری ازش .

؛

،، نامه نوشتن رو باید ترند کرد، باید جا بندازیم این سُنت ِحسنه رو، یعنی چی که همش تایپ بشه تو این صفحه چند اینچی که معلوم نیست چه بلایی سرش میاد در آینده، نامه بنویسید، چون میمونه خاطره میشه، و در نهایت مطلوب ِ مطلوب .

خودمونیم ولی مِن أینَ لیَ النَجاة إلا روضه؟!

منو به جا میاری آقا؟!(:

،، انگار خدا تو خلقتِ امام حُسین، از اون افق تبارک اللّه خودش، جلوتر رفته ُ امام حسین ُ مثل نشون ِ افتخاری به سینه‌ی ما آدما انداخته .

،، ای عزیزی که برای حسین [ع] گریه می‌کنی آیا اندیشیده‌ای که چگونه به حُسین یاری برسانی؟! غیر از گریه چه کرده‌ای؟! بسیاری بر حُسین گریه می‌کنند اما او را یاری نمی‌رسانند . ابن سَعد اول کسی بود که بر حُسین گریه کرد ُ حُسین را یاری نکرد، زنهار که گریه کافی نیست . باید حسین را یاری کنی، چه مهیا کرده‌ای برای حُسین ؟! [ جناب ِامام‌موسی‌صدر ]

،، جلسَت والخوف بعينيها، تتأمل فنجاني المقلوب قالت يا ولدي لا تحزن فالحب عليك هو المكتوب يا ولدي قد مات شهيدا، من مات فداءاً للمحبوب بحياتك يا ولدي امرأة عينها سبحان المعبود فمها مرسوم كالعنقود ضحكتها موسيقي و ورود . والشعر الغجري المجنون يسافر في كل الدنيا قد تغدو امرأة يا ولدي يهواها القلب هي الدنيا ؛

؛