✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۷۹ 🔹شأن نزول: درباره این دو آیه دو شأن نزول ذکر کرده اند: 🔸در شأن نزول نخست آمده: کسى نزد پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) رسید و اظهار داشت ما به تو همانند دیگران سلام مى کنیم در حالى که به نظر ما چنین احترامى کافى نیست تقاضا داریم به ما اجازه دهى امتیازى برایت قائل شویم و تو را سجده کنیم! پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: سجده براى غیر خدا جایز نیست، پیامبرِ خود را تنها به عنوان یک بشر احترام کنید ولى حق او را بشناسید و از او پیروى نمائید !(۱) 🔸دوم این که: یکى از یهودیان به نام ابو رافع به اتفاق سرپرست هیئت اعزامى نجران در مدینه روزى خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده، اظهار داشتند: آیا مایل هستى تو را پرستش کنیم و مقام الوهیت براى تو قائل شویم؟! (شاید آنها مى پنداشتند: مخالفت پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با الوهیت مسیح به خاطر این است که خود او سهمى از این موضوع ندارد، بنابراین اگر او را به مقام الوهیت همچون مسیح بپذیرند، از مخالفت خود دست بر مى دارد و شاید هم این پیشنهاد توطئه اى براى بد نام کردن پیامبر(صلى الله علیه وآله) و منحرف ساختن افکار عمومى از او بود). پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: مَعاذَ اللّهِ: پناه بر خدا که من اجازه دهم کسى جز پروردگار یگانه مورد پرستش قرار گیرد، خداوند هرگز مرا براى چنین امرى مبعوث نکرده است!(۲) 🌿تفسیر: دعوت به پرستش غیر خدا ممکن نیست این آیات، همچنان افکار باطل گروهى از اهل کتاب را نفى و اصلاح مى کند، مخصوصاً به مسیحیان گوشزد مى نماید: هرگز مسیح(علیه السلام) ادعاى الوهیت نکرد و آنچه درباره او در این زمینه گفته شده، همه نسبت هاى ناروائى است که بعداً به او داده اند. و نیز به درخواست کسانى که مى خواستند این گونه ادعاها را درباره پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) (به عللى که در شأن نزول آمد) تکرار کنند، صریحاً پاسخ مى گوید مى فرماید: براى هیچ بشرى سزاوار نیست (و چنین حقى وجود نداشته) که خداوند کتاب آسمانى و حکم و نبوت را به او دهد، سپس او به مردم بگوید: شما بندگان من باشید و غیر از خدا مرا پرستش کنید (ما کانَ لِبَشَر أَنْ یُؤْتِیَهُ اللّهُ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنّاسِ کُونُوا عِباداً لّی مِنْ دُونِ اللّهِ). نه پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، و نه هیچ پیغمبر دیگرى، حق ندارد چنین سخنى را بگوید و این گونه نسبت ها که به انبیاء داده شده، همه ساخته و پرداخته افراد ناآگاه و دور از تعلیمات آنها است. چگونه ممکن است این مقامات بزرگ را از سوى خدا پیدا کنند و در عین حال به سوى شرک دعوت نمایند؟. سپس مى افزاید: بلکه (سزاوار مقام او این است که بگوید:) افرادى باشید الهى، آن گونه که کتاب الهى به شما تعلیم داده شده و درس خوانده اید و هرگز غیر خدا را پرستش نکنید (وَ لکِنْ کُونُوا رَبّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ). آرى، فرستادگان الهى هیچ گاه از مرحله بندگى و عبودیت تجاوز نکردند و همیشه بیش از هر کسى در برابر خداوند خاضع بودند، بنابراین، امکان ندارد از جاده توحید خارج شوند و مردم را به شرک دعوت کنند. رَبّانِیِّینَ جمع رَبّانِىّ به کسى گفته مى شود که: ارتباط او با ربّ (پروردگار) قوى باشد(۳) و از آنجا که واژه ربّ درباره کسى گفته مى شود که به اصلاح و تربیت دیگران پردازد، مفهوم این واژه در آیه بالا آن است که: هرگز سزاوار پیامبران نیست که مردم را به پرستش خویش دعوت کنند آنچه براى آنها سزاوار است این است که: مردم را در پرتو تعلیم آیات الهى و تدریس حقایق دینى، به صورت دانشمندان الهى و ربّانى در آورند، افرادى که جز خدا نپرستند و جز به سوى علم و دانش دعوت نکنند. از جمله مزبور استفاده مى شود: هدف انبیاء تنها پرورش افراد نبوده، بلکه هدف تربیت معلمان، مربیان و رهبران مردم بوده است یعنى کسانى که بتوانند محیطى را با علم و ایمان خود روشن سازند. در آیه فوق، نخست به مسأله تعلیم یاد دادن و سپس به مسأله تعلّم و درس خواندن اشاره شده، تفاوت این دو کلمه از این نظر است که تعلیم معنى وسیع و گسترده اى دارد که هر گونه یاد دادن از طریق گفتار و کردار نسبت به افراد با سواد و بى سواد را شامل مى شود، ولى درس خواندن به فراگیرى هائى گفته مى شود که از روى کتاب و دفترى باشد و به اصطلاح نسبت میان این دو عموم و خصوص مطلق است. 🔹و به این ترتیب، هدف انبیاء پرورش عالمان ربانى و مصلحان اجتماعى و افراد دانشمند و آگاه و مدیر و مدبر بوده است. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨✧﷽✧✨ 📖 ترتیل 🍃جزء۱۴ 🎤استاد پرهیزگار @Nahjolbalaghe2

🍃 🌹 اعمال روز عرفه ۱- روزه،برای کسی که برای خواندن دعا و مناجات ضعف پیدا نکند. ۲- غسل قبل از ظهر ۳- زيارت حضرت سيدالشّهداء عليه السّلام كه برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلكه افضل از اين است. ۴- پس از آنکه نماز ظهر و عصر را با ركوع و سجود نيكو بجا آورد، ️دو ركعت نماز، زیر آسمان، بخواند: ️در ركعت اوّل سوره حمد و سوره توحيد ️در ركعت دوّم سوره حمد و سوره كافرون. و بعد از نماز گناهان خود را یک به یک مرور و به زبان اعتراف و استغفار کند. 🔹️پس از آن چهار ركعت نماز بجا آورد: ️در هر ركعت پس از سوره حمد، پنجاه مرتبه سوره توحيد. که همان نماز حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام است. ۵- خواندن تسبیحات، تهلیلات و تکبیرات زیر: ️سبْحَانَ الَّذِی فِي السَّمَاءِ عَرْشُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِي الْأَرْضِ حُكْمُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضَاؤُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْبَحْرِ سَبِيلُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلْطَانُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِي الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقِيَامَةِ عَدْلُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاءَ، سُبْحَانَ الَّذِی بَسَطَ الْأَرْضَ، سُبْحَانَ الَّذِی لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلا إِلَيْهِ. 🔹️سبسبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ (صد مرتبه) 🔹️سوره توحید، آیت الکرسی، صلوات بر محمّد و آل محمّد (هر کدام صد مرتبه) 🔹️لا إِلَهَ إِلا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِی وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِی وَ هُوَ حَیٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ (ده مرتبه) 🔹️أسْتَغْفِرُ اللهُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ (ده مرتبه) 🔹اذکار زیر هرکدام ده مرتبه: 🔸️يا اللّهُ 🔸️يا رَحْمَنُ 🔸️يا رَحِيمُ 🔸️يا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ 🔸️يا حَيُّ يَا قَيُّومُ 🔸️يا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ 🔸️يا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ 🔸️آمِينَ 🔹سپس بگوید: ️اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ يَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و حاجت خود را بخواهد كه به خواست خدا، برآورده خواهد شد. ۶- خواندن صلواتى كه از امام صادق علیه السّلام روايت شده است. ️اللَّهُمَّ يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَى وَ يَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ وَ يَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْأَوَّلِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِي الْآخِرِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِي الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ .... (به مفاتیح‌الجنان مراجعه فرمایید) ۷- خواندن دعای امِّ داود ۸- خواندن تسبیحی که در مفاتیح الجنان آمده است: ️سبْحَانَ اللهِ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللهِ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللهِ مَعَ كُلِّ أَحَدٍ وَ ... (به مفاتیح‌الجنان مراجعه فرمایید) ۹- خواندن دعای: اللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّاَ وَ تَهَيَّاَ.... (به مفاتیح‌الجنان مراجعه فرمایید) ۱۰- خواندن دعای امام حسین علیه السّلام در روز عرفه ۱۱- خواندن دعای امام سجّاد علیه السّلام در روز عرفه ۱۲- خواندن زیارت سوّم جامعه ۱۳- در آخر روز عرفه بخواند: ️يا رَبِّ اِنَّ ذُنُوبی لا تَضُرُّكَ، وَاِنَّ مَغْفِرَتَكَ لي لا تَنْقُصُكَ، فَاَعْطِنی ما لا يَنْقُصُكَ، وَاغْفِرْلی ما لايَضُرُّكَ 🌸️پروردگارا، همانا گناهان من زيانى به تو نزند و محققاً آمرزش تو بر من نقصانى به تو نرساند، پس عطا كن به من آنچه را نقصانت نرساند و بيامرز برايم آنچه را زيانت نزند. 🔹و همچنین بخواند: ️اللَّـهُمَّ لا تَحْرِمْنی خَيْرَ ما عِنْدَكَ لِشَرِّ ما عِنْدی، فَاِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْنی بِتَعَبی وَنَصَبی، فَلاتَحْرِمْنی اَجْرَ الْمُصابِ عَلی مُصيبَتِهِ. 🌸️خدايا محرومم مكن از آن خيرى كه نزد توست، بخاطر آن شرّى كه پيش من است، پس اگر تو به رنج و خستگی‌ام رحم نمی‌كنى، پس محرومم مدار از پاداش مصيبت ديده‌اى بر مصيبتش. ۱۴- خواندن دعای عشرات نزدیک غروب آفتاب در صدر همه دعاها دعای فرج مولایمان حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنافداه که اگر اجابت شود، سایر دعاها هم داخل آن دعا اجابت می‌شود، ان‌شاءالله. 🌸التماس دعا

🌿 آیت الله بهجت (ره) : ما مهمان خدا هستيم؛ در سفره او هستيم، مى بيند ما را، مى داند ما چه كار مى كنيم، مى داند كه ما خيال داريم چه كنيم؛ بهتر از ما مى داند خيالات ما را. ما يك چيزهايى را خيال مى كنيم و خيال مى كنيم اين خيالات ما واقعيّت پيدا مى كند و آن خيالات واقعيّت پيدا نمى كند [و] خدا مى داند بر عكس است؛ آنهايى را كه خيال مى كنيم واقعيّت پيدا مى كند، واقعيّت پيدا نمى كند و آنهايى را كه خيال مى كنيم واقعيّت پيدا نمى كند، واقعيت پيدا مى كند تا اين مقدار مطّلع است. 📔 در محضر بهجت

📸 بسیاری از آرزوهای دینی بدون همدلی دین‌داران بدست نمی‌آید رهبر معظم انقلاب: 🔹️ تدبّر و اندیشیدن در پدیده‌ی حج، حج‌گزار را به این باور قطعی میرساند که بسیاری از آرمانها و آرزوهای دین برای بشریّت، بدون هم‌افزایی و همدلی و همکاری مجموعه‌ی دین‌داران، به بار نمی‌نشیند، و با پیدایش این همدلی و همکاری، کید معاندان و دشمنان، مشکل مهمّی بر سر این راه پدید نمی‌آورد. ۹۹/۵/۸ ‌

⏯ #نماهنگ بسیار زیبای ناز و نیاز 🌾ویژه روز #عرفه 🌷 التماس دعا @Nahjolbalaghe2

#دعای‌عرفه 🎤 #سیدرضا‌نریمانی التماس دعا🙏

🌸🍃 🔴 درک #عرفه یعنی چه ؟ امام صادق (؏) فرمودند : کسی کہ در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمیشود مگر اینکہ روز #عرفه را درک کند !🌱 📚دعائم الاسلام ج۱ص۲۶۹ 🔴 درک روز #عرفه یعنی ♦️#امام_زمانمان را بشناسیم، ♦️برای یاری #امام_زمانمان آماده شویم، ♦️برای فرج #امام_زمانمان دعا کنیم ♦️و مردم‌ را به سوی او دعوت کنیم 👈مثل حضرت مسلم بن عقیل (ع) ... #عرفه

♨️چرا توبه قیمت داره؟ 🌟#پادکست ویژه #عرفه #سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام دارستانی @Nahjolbalaghe2

🌷شرح نامه های نهج‌البلاغه ⬇️

✨ 🍃ادامه شرح نامه ۲۷ بخش ۵ 🔹 نکته ها: 🔥 1. خطر منافقان: امام(عليه السلام) در اين نامه از خطر مهمى که محمد بن ابى بکر و جامعه مردم مصر، بلکه همه جوامع اسلامى را تهديد مى کند; يعنى خطر منافقان سخن به ميان آورده و مردم را به سه گروه تقسيم مى کند: مؤمن، مشرک و منافق سپس مى فرمايد: مؤمنان هيچ خطرى براى جامعه اسلامى ندارند، زيرا ايمانشان به آنها اجازه نمى دهد دست به کارى بزنند که خطرى براى اسلام و مسلمين ايجاد کند و مشرکان معاند که به اصطلاح شمشير را از رو بسته اند خطر آنها نيز چندان مهم نيست، زيرا شناخته شده اند و مسلمانان باايمان، مراقب توطئه هاى آنها هستند; 🔻 اما مشکل مهم از سوى منافقان است کسانى که در ميان اهل ايمان زندگى مى کنند و به اصطلاح شمشير را زير لباس بسته اند، سخنانى مى گويند که خوشايند مؤمنان است و افکار و عواطف آنها را به سوى خودشان جلب و جذب مى کنند; اما در لحظات حساس و هنگامى که فرصتى به دست آورند زهر خود را مى ريزند و ضربه به اسلام و مسلمين مى زنند. گرچه آنها نفاق خود را مکتوم مى دارند و تخريب را به صورت پنهانى انجام مى دهند ولى چنان نيستند که نتوان آنها را با دقت تشخيص داد. قرآن مجيد علائم متعدّدى براى شناخت اهل نفاق در سوره «بقره» و سوره «منافقون» بيان فرموده که با دقت در آن مى توان آنها را شناخت و از خطرات آنها مصون ماند. درباره ريشه هاى نفاق و برنامه ريزى دقيق منافقان و نفاق در طول تاريخ و خطرات اين گروه بحث هاى مشروحى در خطبه 194 (جلد هفتم از صفحه 606 تا 619) و همچنين در ذيل خطبه 210 بيان شده است. ▫️2. نامه اى عجيب از معتضد عباسى: از شگفتى هاى دوران عباسيان نامه اى است که معتضد عباسى به صورت ـ بخش نامه اى مستدل براى نواحى مختلف فرستاد. اين نامه را مورخ معروف، طبرى در حوادث سال 284 در تاريخ خود نقل کرده و کامل ابن اثير (هرچند با لحن مخالف) به آن اشاره کرده است و ما آن را از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد که از آن تلخيص خوبى دارد نقل مى کنيم. ابن ابى الحديد در جلد 15 از شرح نهج البلاغه خود در ذيل همين نامه امام(عليه السلام) به محمد بن ابى بکر مى نويسد: طبرى چنين مى گويد: در اين سنه (سنه 284) معتضد عباسى تصميم گرفت لعن معاويه را بر تمام منابر گسترش دهد و دستور داد نامه اى نوشتند (مستدل) که براى مردم خوانده شود. وزيرش عبيد الله بن سليمان او را از ايجاد تنش در ميان گروهى از مردم بر حذر داشت و گفت: ممکن است اين کار به فتنه بينجامد; ولى معتضد اعتنايى به سخنان او نکرد. نخستين چيزى که معتضد به آن ابتدا کرد اين بود که مردم مشغول کار خود باشند و از اجتماعات بپرهيزند و عصبيت را کنار بگذارند و به عنوان شهادت دادن، نزد سلطان نروند مگر اينکه از آنها خواسته شود و داستان سرايان را از نشستن بر سر جاده ها (و گردآورى مردم در اطراف خود) منع کنند و دستور داد نسخه هايى از اين نامه تهيّه شود و در دو طرف بغداد در محلات و کوچه ها و بازارها روز چهارشنبه بيست و چهارم جمادى الاولىِ همان سال براى مردم بخوانند سپس روز جمعه از آن خوددارى کنند و از اجتماع مردم به صورت گروهى در دو مسجد معروف بغداد جلوگيرى کنند و به سقاهايى که در آن دو مسجد به مردم آب مى دادند، سفارش شد که براى معاويه طلب رحمت نکنند چون قبلاً عادت آنها بر اين بود که به هنگام آب دادن براى او طلب رحمت مى کردند. به هر حال روز جمعه نامه خوانده نشد، هرچند مردم انتظار داشتند آن را استماع کنند. در اين هنگام وزير معتضد «عبيدالله بن سليمان» متوسل به قاضى يوسف شد که حيله اى بينديشد و معتضد را از اين کار منصرف نمايد. قاضى يوسف به سراغ معتضد رفت و گفت من از اين مى ترسم که توده مردم با شنيدن اين نامه حرکتى اعتراض آميز آغاز کنند. معتضد گفت: من با شمشير آنها را بر سر جاى خود مى نشانم. قاضى گفت: با آل ابو طالب چه خواهى کرد؟ آنها از اين موقعيت استفاده مى کنند و در همه جا مردم را به سوى خود دعوت مى نمايند و به يقين توجّه مردم به آنها بيشتر از توجّه به بنى العباس است. معتضد با شنيدن اين سخن ساکت شد و پاسخى نداد و بعد از آن اقدامى در اين زمينه نکرد. نامه بسيار مفصل و مستدل است و بخشى از آن چنين است: «خبرهايى به امير مؤمنان (منظور در اينجا معتضد عباسى است) رسيده که گروهى از مردم گرفتار اشتباهاتى در دين خود و فسادى در عقايد و تعصب هايى نابجا شده اند که عامل اصلى آن پيشوايان ضلالت بوده اند و از اين رو سنّت پيغمبر(صلى الله عليه وآله) را رها کرده و به بدعت ها روى آورده اند. اين جريان بر امير  مؤمنان سخت آمده و سکوت در برابر آن را جايز نشمرده و آن را مخالف وظايف دينى خود ديده که بايد در برابر انحرافات ساکت ننشيند و براى ارشاد جاهلان و اقامه حجت در مقابل معاندان قيام کند. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌷نشانه های هدایت شدگان: 🌷۱.تسلیم بی چون و چرا در مقابل دستورات خدا. فمن یردالله آن یهدیه یشرح صدره للاسلام. ۱۲۵ انعام 🌷۲. گوش دادن وپیروی ازحرف حق. فبشرعباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله واولئک هم اولوالالباب.. ۱۸ زمر 🌷۳.سجده وگریه وکرنش در مقابل آیات قرآن وممن هدینا واجتبینا اذا تتلی علیهم آیات الرحمن خرو سجدا وبکیا....۵۸ مریم 🌷۴.اعتصام وتکیه واعتمادبه خدا ومن یعتصم بالله فقدهدی الی صراط مستقیم .۱۰۱ آل عمران

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۷۹ ... آیه بعد، تکمیلى است نسبت به آنچه در آیه قبل آمد، مى گوید: همان طور که پیامبران مردم را به پرستش خویش دعوت نمى کردند، به پرستش فرشتگان و سایر پیامبران هم دعوت نمى نمودند مى فرماید: و سزاوار نیست (و چنین حقى ندارد) که به شما دستور دهد، فرشتگان و پیامبران را پروردگار خود انتخاب کنید (وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً). این جمله، از یک سو، پاسخى است به مشرکان عرب ،که فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند و نوعى ربوبیت براى آنها قایل بودند و با این حال خود را پیرو آئین ابراهیم(علیه السلام) معرفى مى کردند. و از سوى دیگر، پاسخى است به صابئان که خود را پیرو یحیى(علیه السلام)مى دانستند ولى مقام فرشتگان را تا سر حدّ پرستش بالا مى بردند. و نیز پاسخى است به یهود و نصارا که عُزَیر(علیه السلام) یا مسیح(علیه السلام) را فرزند خدا معرفى مى کردند و سهمى از ربوبیت را براى آنها قایل بودند. آیه، در پاسخ همه آنها مى گوید: هرگز ممکن نیست پیامبرى با آن علم و آگاهى الهى، مردم را به ربوبیت غیر خدا دعوت کند. و در پایان آیه، براى تأکید بیشتر مى افزاید: آیا شما را به کفر دعوت مى کند پس از آن که مسلمان شدید (أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ). آیا ممکن است پیامبر خدا به کفر دعوت کند و به شما اجازه دهد خود او یا فرشتگان و پیامبران را پرستش کنید؟ ناگفته پیدا است که اسلام در اینجا مانند بسیارى از موارد دیگر به معنى وسیع کلمه یعنى تسلیم در برابر فرمان خدا و ایمان و توحید به کار رفته است. یعنى چگونه ممکن است پیامبرى پیدا شود، نخست مردم را به ایمان و توحید دعوت کند، سپس راه شرک را به آنها نشان دهد؟ و یا این که: چگونه ممکن است پیامبرى نتایج زحمات پیامبران دیگر را که به اسلام دعوت کرده اند، بر باد دهد و آنها را متوجه کفر و شرک سازد؟! آیه ضمناً اشاره سربسته اى به معصوم بودن پیامبران و عدم انحراف آنها از مسیر فرمان خدا مى کند.(۴) 🔹نکته: 🔻بشر پرستى ممنوع! آیات فوق، با صراحت تمام هر گونه پرستش غیر خدا و مخصوصاً بشرپرستى را محکوم مى سازد، و روح آزادگى و استقلال شخصیت را در انسان پرورش مى دهد، همان روحى که بدون آن، شایسته نام انسان نخواهد بود. در طول تاریخ، افراد زیادى را مى شناسیم پیش از آن که به قدرت برسند چهره اى معصومانه داشتند، و مردم را به حق، عدالت و حریت، آزادگى و ایمان دعوت مى کردند. اما هنگامى که پایه هاى قدرت آنها در اجتماع محکم شد کم کم مسیر خود را تغییر داده و گرایش به فرد پرستى و دعوت به سوى خویش کردند. در حقیقت، یکى از طرق شناسائى داعیان حق و داعیان باطل همین است: داعیان حق که در رأس آنها پیامبران و امامان قرار داشتند در آن روز که بزرگ ترین قدرت ها را در اختیار مى گرفتند همانند نخستین روزهاى دعوت خود، مردم را دعوت به سوى اهداف مقدس دینى و انسانى از جمله توحید، یگانه پرستى و آزادگى مى نمودند، ولى داعیان باطل به هنگام قدرت و پیروزى نخستین مطلبى که در مغز آنها جوانه مى زند، دعوت به سوى خویش و تشویق مردم به یک نوع عبودیت بوده است، تملق ها و چاپلوسى هاى افراد بى مایه اى که معمولاً اطراف آنها را مى گرفتند، با غرور و کم ظرفیتى آنها توأم شده، چنین پدیده اى را به بار مى آورد. حدیث جالبى که از على(علیه السلام) نقل شده، روشنگر چهره واقعى و روحانى آن حضرت، و شاهدى براى این بحث است: روزى که امام(علیه السلام) به سرزمین اَنْبار (یکى از شهرهاى مرزى عراق) رسید جمعى از دهقانان (کدخدایان) در برابر آن حضرت طبق سنتى که به آن خو گرفته بودند از مرکب هایشان پیاده شدند و به سرعت به سوى او شتافتند (و شاید سجده کردند) امام(علیه السلام) نه تنها به این کار رضایت نداد، بلکه شدیداً برآشفت و بر آنها فریاد زده: ما هذَا الَّذِی صَنَعْتُمُوهُ؟ فَقالُوا: خُلُقٌ مِنّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَراءَنا. فَقالَ: وَ اللّهِ ما یَنْتَفِعُ بِهذا أُمَراؤُکُمْ وَ إِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلى أَنْفُسِکُمْ فِی دُنْیاکُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِی آخِرَتِکُمْ. وَ ما أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَراءَهَا الْعِقابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الأَمانُ مِنَ النّارِ: این چه کارى بود که شما انجام دادید؟ عرض کردند: این آدابى است که ما امیران خود را با آن بزرگ مى داریم. امام فرمود: به خدا سوگند! زمامداران شما از این کار بهره اى نمى گیرند و شما خود را در دنیا به رنج، و در آخرت به بدبختى گرفتار مى سازید! چه زیانبار است رنجى که به دنبال آن کیفر خدا باشد!! و چه سودمند است آرامش و آزادگى که در پى آن ایمنى از آتش دوزخ قرار گیرد !!(۵) ادامه📚⬇️ @Nahjolbalaghe2

🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۷۹ 📚۱ ـ مجمع البیان ، ذیل آیات مورد بحث ـ بحار الانوار ، جلد ۹، صفحه ۷۱ و جلد ۲۵، صفحه ۲۶۲ ـ درّ المنثور ، جلد ۲، صفحه ۴۷، دار المعرفة، طبع اول، ۱۳۶۵ هـ ق ـ اسباب النزول الآیات واحدى نیشابورى، صفحه ۷۴، مؤسسه حلبى و شرکاء، ۱۳۸۸ هـ ق. ۲ ـ مجمع البیان ، جلد ۲، صفحه ۴۶۶، ذیل آیات مورد بحث ـ بحار الانوار ، جلد ۹، صفحه ۷۱ و جلد ۲۵، صفحه ۲۶۲ ـ تفسیر طبرى ، ذیل آیه ـ تفسیر ابن کثیر ، ذیل آیه ـ بحر المحیط ، ذیل آیه ـ اسباب النزول واحدى نیشابورى، صفحه ۷۴، مؤسسه حلبى و شرکاء، ۱۳۸۸ هـ ق ـ درّ المنثور ، جلد ۲، صفحه ۴٠، ۴۱ و ۴۶، دار المعرفة، طبع اول، ۱۳۶۵ هـ ق. ۳ ـ هنگامى که یاء نسبت به ربّ ضمیمه شود الف به آن اضافه مى گردد و رَبّانى گفته مى شود. ۴ ـ در قرائت معروفى که متن قرآن فعلى طبق آن است جمله وَ لا یَأْمُرَکُمْ به صورت منصوب (با فتح راء) خوانده شده و در حقیقت عطف به جمله یُؤْتِیَهُ اللّهُ در آیه قبل است و لا به عنوان تأکید ما نافیه که در آیه قبل مى باشد ذکر شده، بنابراین جمله چنین مى شود: وَ ما کانَ لِبَشَر أَنْ یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً . ۵ ـ نهج البلاغه ، کلمات قصار، حکمت ۳۷ ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۲، صفحه ۲۲۸، چاپ آل البیت (با اندکى تفاوت) ـ بحار الانوار ، جلد ۳۲، صفحه ۳۹۷ و جلد ۴۱، صفحه ۵۵ و جلد ۷۳ صفحه ۶۲ و ۶۳ ـ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، جلد ۱۸، صفحه ۱۵۶، کتابخانه آیت اللّه مرعشى نجفى، ۱۴٠۴ هـ ق ۲ـ مناقب ابن شهر آشوب ، جلد ۲، صفحه ۱٠۴، مؤسسه انتشارات علامه، ۱۳۷۹ هـ ق.

✨✧﷽✧✨ 📖 ترتیل 🍃جزء۱۵ 🎤استاد پرهیزگار @Nahjolbalaghe2