قرآن و نهجالبلاغه 🌸🌸
✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۷۹ 🔹شأن نزول: درباره این دو آیه دو شأن نزول ذکر کرده اند:
✨
🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۷۹
... آیه بعد، تکمیلى است نسبت به آنچه در آیه قبل آمد، مى گوید: همان طور که پیامبران مردم را به پرستش خویش دعوت نمى کردند، به پرستش فرشتگان و سایر پیامبران هم دعوت نمى نمودند مى فرماید: و سزاوار نیست (و چنین حقى ندارد) که به شما دستور دهد، فرشتگان و پیامبران را پروردگار خود انتخاب کنید
(وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً).
این جمله، از یک سو، پاسخى است به مشرکان عرب ،که فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند و نوعى ربوبیت براى آنها قایل بودند و با این حال خود را پیرو آئین ابراهیم(علیه السلام) معرفى مى کردند.
و از سوى دیگر، پاسخى است به صابئان که خود را پیرو یحیى(علیه السلام)مى دانستند ولى مقام فرشتگان را تا سر حدّ پرستش بالا مى بردند.
و نیز پاسخى است به یهود و نصارا که عُزَیر(علیه السلام) یا مسیح(علیه السلام) را فرزند خدا معرفى مى کردند و سهمى از ربوبیت را براى آنها قایل بودند.
آیه، در پاسخ همه آنها مى گوید: هرگز ممکن نیست پیامبرى با آن علم و آگاهى الهى، مردم را به ربوبیت غیر خدا دعوت کند.
و در پایان آیه، براى تأکید بیشتر مى افزاید: آیا شما را به کفر دعوت مى کند پس از آن که مسلمان شدید
(أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ).
آیا ممکن است پیامبر خدا به کفر دعوت کند و به شما اجازه دهد خود او یا فرشتگان و پیامبران را پرستش کنید؟
ناگفته پیدا است که اسلام در اینجا مانند بسیارى از موارد دیگر به معنى وسیع کلمه یعنى تسلیم در برابر فرمان خدا و ایمان و توحید به کار رفته است.
یعنى چگونه ممکن است پیامبرى پیدا شود، نخست مردم را به ایمان و توحید دعوت کند، سپس راه شرک را به آنها نشان دهد؟
و یا این که: چگونه ممکن است پیامبرى نتایج زحمات پیامبران دیگر را که به اسلام دعوت کرده اند، بر باد دهد و آنها را متوجه کفر و شرک سازد؟!
آیه ضمناً اشاره سربسته اى به معصوم بودن پیامبران و عدم انحراف آنها از مسیر فرمان خدا مى کند.(۴)
🔹نکته:
🔻بشر پرستى ممنوع!
آیات فوق، با صراحت تمام هر گونه پرستش غیر خدا و مخصوصاً بشرپرستى را محکوم مى سازد، و روح آزادگى و استقلال شخصیت را در انسان پرورش مى دهد، همان روحى که بدون آن، شایسته نام انسان نخواهد بود.
در طول تاریخ، افراد زیادى را مى شناسیم پیش از آن که به قدرت برسند چهره اى معصومانه داشتند، و مردم را به حق، عدالت و حریت، آزادگى و ایمان دعوت مى کردند.
اما هنگامى که پایه هاى قدرت آنها در اجتماع محکم شد کم کم مسیر خود را تغییر داده و گرایش به فرد پرستى و دعوت به سوى خویش کردند.
در حقیقت، یکى از طرق شناسائى داعیان حق و داعیان باطل همین است: داعیان حق که در رأس آنها پیامبران و امامان قرار داشتند در آن روز که بزرگ ترین قدرت ها را در اختیار مى گرفتند همانند نخستین روزهاى دعوت خود، مردم را دعوت به سوى اهداف مقدس دینى و انسانى از جمله توحید، یگانه پرستى و آزادگى مى نمودند، ولى داعیان باطل به هنگام قدرت و پیروزى نخستین مطلبى که در مغز آنها جوانه مى زند، دعوت به سوى خویش و تشویق مردم به یک نوع عبودیت بوده است، تملق ها و چاپلوسى هاى افراد بى مایه اى که معمولاً اطراف آنها را مى گرفتند، با غرور و کم ظرفیتى آنها توأم شده، چنین پدیده اى را به بار مى آورد.
حدیث جالبى که از على(علیه السلام) نقل شده، روشنگر چهره واقعى و روحانى آن حضرت، و شاهدى براى این بحث است:
روزى که امام(علیه السلام) به سرزمین اَنْبار (یکى از شهرهاى مرزى عراق) رسید جمعى از دهقانان (کدخدایان) در برابر آن حضرت طبق سنتى که به آن خو گرفته بودند از مرکب هایشان پیاده شدند و به سرعت به سوى او شتافتند (و شاید سجده کردند) امام(علیه السلام) نه تنها به این کار رضایت نداد، بلکه شدیداً برآشفت و بر آنها فریاد زده:
ما هذَا الَّذِی صَنَعْتُمُوهُ؟
فَقالُوا: خُلُقٌ مِنّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَراءَنا.
فَقالَ: وَ اللّهِ ما یَنْتَفِعُ بِهذا أُمَراؤُکُمْ وَ إِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلى أَنْفُسِکُمْ فِی دُنْیاکُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِی آخِرَتِکُمْ.
وَ ما أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَراءَهَا الْعِقابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الأَمانُ مِنَ النّارِ:
این چه کارى بود که شما انجام دادید؟
عرض کردند: این آدابى است که ما امیران خود را با آن بزرگ مى داریم.
امام فرمود: به خدا سوگند! زمامداران شما از این کار بهره اى نمى گیرند و شما خود را در دنیا به رنج، و در آخرت به بدبختى گرفتار مى سازید!
چه زیانبار است رنجى که به دنبال آن کیفر خدا باشد!! و چه سودمند است آرامش و آزادگى که در پى آن ایمنى از آتش دوزخ قرار گیرد !!(۵)
ادامه📚⬇️
@Nahjolbalaghe2
قرآن و نهجالبلاغه 🌸🌸
✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۷۹ ... آیه بعد، تکمیلى است نسبت به آنچه در آیه قبل آمد، مى گوید:
🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۷۹
📚۱ ـ مجمع البیان ، ذیل آیات مورد بحث ـ بحار الانوار ، جلد ۹، صفحه ۷۱ و جلد ۲۵، صفحه ۲۶۲ ـ درّ المنثور ، جلد ۲، صفحه ۴۷، دار المعرفة، طبع اول، ۱۳۶۵ هـ ق ـ اسباب النزول الآیات واحدى نیشابورى، صفحه ۷۴، مؤسسه حلبى و شرکاء، ۱۳۸۸ هـ ق.
۲ ـ مجمع البیان ، جلد ۲، صفحه ۴۶۶، ذیل آیات مورد بحث ـ بحار الانوار ، جلد ۹، صفحه ۷۱ و جلد ۲۵، صفحه ۲۶۲ ـ تفسیر طبرى ، ذیل آیه ـ تفسیر ابن کثیر ، ذیل آیه ـ بحر المحیط ، ذیل آیه ـ اسباب النزول واحدى نیشابورى، صفحه ۷۴، مؤسسه حلبى و شرکاء، ۱۳۸۸ هـ ق ـ درّ المنثور ، جلد ۲، صفحه ۴٠، ۴۱ و ۴۶، دار المعرفة، طبع اول، ۱۳۶۵ هـ ق.
۳ ـ هنگامى که یاء نسبت به ربّ ضمیمه شود الف به آن اضافه مى گردد و رَبّانى گفته مى شود.
۴ ـ در قرائت معروفى که متن قرآن فعلى طبق آن است جمله وَ لا یَأْمُرَکُمْ به صورت منصوب (با فتح راء) خوانده شده و در حقیقت عطف به جمله یُؤْتِیَهُ اللّهُ در آیه قبل است و لا به عنوان تأکید ما نافیه که در آیه قبل مى باشد ذکر شده، بنابراین جمله چنین مى شود: وَ ما کانَ لِبَشَر أَنْ یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً .
۵ ـ نهج البلاغه ، کلمات قصار، حکمت ۳۷ ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۲، صفحه ۲۲۸، چاپ آل البیت (با اندکى تفاوت) ـ بحار الانوار ، جلد ۳۲، صفحه ۳۹۷ و جلد ۴۱، صفحه ۵۵ و جلد ۷۳ صفحه ۶۲ و ۶۳ ـ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، جلد ۱۸، صفحه ۱۵۶، کتابخانه آیت اللّه مرعشى نجفى، ۱۴٠۴ هـ ق ۲ـ مناقب ابن شهر آشوب ، جلد ۲، صفحه ۱٠۴، مؤسسه انتشارات علامه، ۱۳۷۹ هـ ق.
استاد پرهیزگارparhizgar15.mp3
زمان:
حجم:
13.14M
✨✧﷽✧✨
📖 ترتیل
🍃جزء۱۵
🎤استاد پرهیزگار
@Nahjolbalaghe2
💙🍃🦋
🍃🍁
🦋
💢خداوند همواره ناظر اعمال ماست...
✍️فقیری پسری کم سن و سال داشت. روزی به او گفت: با هم برویم از میوه های درخت فلان باغ دزدی کنیم. پسر اطاعت کرد و با پدر به طرف باغ رفتند. با این که پسر می دانست که این کار زشت و ناپسند است ولی نمی خواست با پدرش مخالفت کند.
سرانجام با هم به کنار درخت رسیدند، پدر گفت: پسرم! من برای میوه چیدن بالای درخت می روم و تو پایین درخت مواظب باش و به اطراف نگاه کن، اگر کسی ما را دید مرا خبر بده. فرزند در پای درخت ایستاد. پدرش بالای درخت رفت و مشغول چیدن میوه شد. بعد از چند لحظه، پسر گفت: پدر جان، یکی ما را می بیند. پدر از این سخن ترسید و از درخت پایین آمد و پرسید: آن کس که ما را می بیند کیست؟ فرزند در جواب گفت:
«هُوَ اللهُ الّذی یری کلّ اَحد و یَعلمُ کلّ شئٍ: او خداوند است که همه کس را می بیند و همه چیز را می داند». پدر از سخن پسر شرمنده شد و پس از آن دیگر دزدی نکرد.
📚معارف اسلامی، شماره ۷۷
Khamenei.ir13990510_39462_1281k.mp3
زمان:
حجم:
10.13M
🎙صوت کامل سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب به مناسبت عید سعید قربان. ۹۹/۰۵/۱۰
@Nahjolbalaghe2