🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷حکمت های« ۲۸۸ تا ۲۹۰» @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ✍امیرالمومنین (علیه‌السلام): دوستی و برادری در راه خدا بر این اساس است كه برای خدا به هدايت و نصيحت یکديگر بكوشند برای خدا از مال خود برای يكديگر بذل كنند و کمک کار همديگر در راه خدا باشند برای خدا يكديگر را از معصيت پروردگار نهی كنند و يكديگر را در راه خدا ياری كنند و نسبت به يكديگر محبت خالصانه داشته باشند. 📚تصنیف غرر/ حدیث ۹۶۹۱ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 💢 در بن بست‌های زندگی، ایمان محک می‌خورد. 🎙#حجت_الاسلام_عالی @Nahjolbalaghe2

#امام_صادق‌علیه‌السلام ✅گدای شکر گزار ❌گدای ناسپاس #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: پنجاه و هفتم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻜﻢ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮﺋﻲ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻛﺜﻴﺮ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﺮﺩﻩ: ﭼﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺹ 14 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺪﻭ ﻃﺮﻳﻘﺶ ﮔﻮﻳﺪ: ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﻭ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ. 16- ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺧﺸﻲ، ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺑﻦ ﻣﺮﺩﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﺣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ 117 ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ " ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﻨﺠﺎ " ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ، ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺍﺳﺖ، ﺳﺨﻦ ﺁﻟﻮﺳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺝ 2 " ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ " ﺹ 249 ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺳﻌﻴﺪ ﺧﺪﺭﻱ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﭘﺒﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﻛﺮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺟﻬﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻥ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻛﺒﺮ ﻋﻠﻲ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ، ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻨﻌﻤﻪ، ﻭ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﺮﺏ ﺑﺮﺳﺎﻟﺘﻲ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﻪ ﻋﻠﻲ ﻛﺮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﻌﺪﻱ. ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎﻱ ﺁﻧﺎﻥ (ﺷﻴﻌﻪ) ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺭﻛﺎﻛﺖ (ﺿﻌﻒ ﻭ ﺑﻲ ﻣﺎﻳﮕﻲ) ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻣﺮ، ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺖ... ﺍﻩ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻟﻮﺳﻲ ﺑﺮ ﻃﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﻠﺖ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭﻗﻮﻑ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﻌﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ‌ﻫﺎﻱ ﻋﺼﺒﻲ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ‌ﻫﺎﻱ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﺎﺭﻱ ﻭ ﻫﻮﭼﻴﮕﺮﻱ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻑ ﻭ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻭﻳﺰﺩ ﻭ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻱ ﺍﻭ ﺑﺮﺱ!! ﺁﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺳﻮﺍﻝ ﻛﻨﺪ: ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﺗﻮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺣﺎﻣﻠﻴﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﺸﻴﻌﻪ ﺩﺍﺩﻩ؟ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﺑﻲ ﻫﺮﻳﺮﻩ ﻭ ﺟﺎﺑﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻧﺼﺎﺭﻱ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻲ ﺳﻌﻴﺪ ﺧﺪﺭﻱ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﻤﻮﺩﻩ؟ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻮﺍﻝ ﺷﻮﺩ، ﺭﻛﺎﻛﺖ (ﺿﻌﻒ ﻭ ﺑﻲ ﻣﺎﻳﮕﻲ) ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﻟﻔﻆ ﺣﺪﻳﺚ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﺰﺍﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ ﻭ ﺍﺑﻬﺎﻣﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ، ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻛﺎﻛﺖ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﺿﻌﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﺁﻥ ﻫﺴﺖ؟ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺗﻜﻠﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ؟ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻨﺎﻓﺮﻱ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺮ ﻣﺠﺮﺍﻱ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻋﺮﺑﻴﺖ ﺻﺮﻑ ﺟﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ؟ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻛﺎﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻴﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺛﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺭﻛﺎﻛﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺁﻧﻜﻪ: ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻧﺠﻨﺎﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻟﻮﺳﻲ ﻭ ﺑﻌﻘﻴﺪﻩ ﺍﻭ ﺭﻛﻴﻚ ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﻋﺼﺒﻴﺖ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻮﺍﺩﻱ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﻣﻴﻔﻜﻨﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ: ﺷﻴﻌﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺻﺤﻴﺤﻲ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻫﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻧﻤﻮﺩ، ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﺎﺻﺒﻲ ﻣﻌﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻱ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻋﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺷﻴﻌﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ... ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ... ﺍﻟﺦ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﻛﻴﻚ ﻭ ﺑﻲ ﻣﺎﻳﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺿﺨﻴﻢ ﺍﻭ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺻﺮﺍﻓﺎﻥ ﺳﺨﻦ، ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﺭﻛﻴﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭﻟﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻴﮕﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻛﺮﻡ ﻭ ﻓﺘﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻳﻢ.!! ﻛﻠﺎ ﺍﻧﻪ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﻓﻤﻦ ﺷﺎﺀ ﺫﻛﺮﻩ، ﻭ ﻣﺎ ﻳﺬﻛﺮﻭﻥ ﺍﻟﺎ ﺍﻥ ﻳﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ (ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺪﺛﺮ) ↩️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت صد و پنجاه و یکم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻خلاصه سیاست های نفوذی های حکومت امام علی: 🔹 توطئه و نفوذ در جامعه اسلامی 🔹 تخریب چهره رهبر اسلامی نزد مردم 🔹 تحمیل سیاست های دشمن به امام جامعه به بهانه خاموش کردن شعله جنگ و بهبود اوضاع مسلمانان 🔹 هزینه های شکست در سیاست های خود را به گردن امام و رهبر جامعه می انداختند. از این طریق مردم را نسبت به رهبر جامعه بدبین می کردند و کینه او را در دل ها می کاشتند. 🔹تقدس زدایی از امام و رهبر جامعه اسلامی 🔹تلاش برای گسترش نفاق در میان مردم با ایجاد نمادهای اسلامی مثل مساجد 🔹 تغییر مواضع خود در هرکجا که منافع آن ها اقتضا کند؛ مانند ابوموسی که ابتدا خود را مطیع امام علی می دانست و بعد در حکمیت، تلاش کرد تا خلافت از امام گرفته شود و به عبدالله بن عمر برسد تا از این منظر، سیره خلفا احیا شود. 🔹سکونت در سرزمین های کفار در زمان های لازم 🔹 داشتن سابقه در رفاقت با جبهه کفار و سران آن ها 🔹پنهان کردن چهره خود ذیل لباس خیرخواهی برای امام جامعه و مسلمانان 🔹 ایجاد تفرقه و فتنه در جامعه اسلامی و انداختن هزینه های این اختلافات به عهده امام 🔹ایجاد روحیه عافیت طلبی در سپاه اسلام 🔹خریدن فرصت برای جبهه کفر با تحریک امام جامعه به صلح با سران کفر در پایان این مبحث شایان یادآوری است که ما در این نوشتار، تنها به نفوذی های شاخص و مشهور در حکومت امام علی پرداختیم. وگرنه تعداد جاسوس هایی که معاویه در سپاه امام داشت، بیش از اینها بودند. چنانکه در مورد جاسوس های او در هنگام نبرد صفین سخن گفتیم. به عنوان مثال ابوبرده بن عوف با معاویه به صورت پنهانی مکاتبه داشت و او کسی بود که در جمل نیز به دلیل ضعف اراده و نیت، امام را یاری نکرد. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2