📝 ترجمه و شرح حکمت «۲۹۲» 🏴 مصیبت بزرگ رحلت پیامبر ✅ما ذا عَلى مَنْ شَمَّ تُرْبَةَ أحْمَدَ           أنْ لا يَشُمَّ مَدَى الزَّمانِ غَوالِيآ صُبَّتْ عَلَىَّ مَصائِبَ لَوْ أَنَّها           صُبَّتْ عَلَى الاْيَّامِ صِرْنَ لَيالِيآ چه مى شود كسى را كه خاك قبر پيغمبر صلي الله عليه وآله را ببويد ـ ولى تا عمر دارد (عزادار باشد و) بوى خوش ديگرى نبويد؟ (بعد از آن حضرت) مصيبت هايى بر من فرو ريخت كه اگر ـ به روزهاى روشن ريخته مى شد همچون شبها تيره و تار مى گشت. معروف اين است كه حضرت زهرا سلام الله عليها نيز همين اشعار را در كنار قبر پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله مى خواند. به گفته علامه مجلسى؛ در ديوان منسوب به اميرمؤمنان على عليه السلام نيز در مرثيه پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله آمده است: نَفْسِي عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ           يَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ لا خَيْرَ بَعْدَکَ فِي الْحَيَاةِ وَإِنَّمَا           أَبْكِي مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَيَاتِي جان من در چنگال آه و ناله هايش محبوس است ـ اى كاش جانم همراه آه وناله ها بيرون مى آمد. بعد از تو (اى رسول خدا!) زندگى ارزشمند نيست و اگر ـ من گريه مى كنم به دليل آن است كه مى ترسم عمرم بعد از تو طولانى شود. معروف اين است كه اميرمؤمنان على عليه السلام همين اشعار را در مرثيه بانوى اسلام فاطمه زهرا سلام الله عليها نيز بيان فرمود. اين سخن را با يك بيت از «حسان بن ثابت»، شاعر معروف در رثاى پيامبر صلي الله عليه وآله پايان مى دهيم، او مى گويد: وَما فَقَدَ الماضُونَ مِثْلَ مُحَمَّدٍ         ولا مِثْلِهِ حَتَّى الْقِيامَةَ يَفْقِدُ پيشينيان شخصيتى مثل محمد صلي الله عليه وآله را از دست ندادند ـ و آيندگان تا روز قيامت نيز گرفتار فقدان ديگرى همانند او نخواهند بود.  ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷حکمت: « ۲۹۲» @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 💎امام سجاد عليه ‏السلام: اَلْقَوْلُ الْحَسَنُ يُثْرِى الْمالَ وَ يُنْمِى الرِّزْقَ وَ يُنْسِئُ فِى الاَْجَلِ وَ يُحَبِّبُ اِلَى الاَْهْلِ وَ يُدْخِلُ الْجَنَّةَ؛ گفتار نيك، ثروت را زياد و روزى را فراوان مى ‏كند، مرگ را به تأخير مى‏ اندازد، انسان را در خانواده محبوب مى ‏كند و به بهشت وارد مى ‏نمايد 📗 [خصال: ص 317، ح 100] @Nahjolbalaghe2

#موعظه ⭕️وقتی خدا نخواد هیـــــچ اتفاق بدی ‌نمیفته‼️ 🎙حجت الاسلام عالی @Nahjolbalaghe2

💡کرامت رضوی #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه #دهه_کرامت @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: شصت و ششم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی " ﺑﻄﺎﺡ " ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ (ﻗﺒﻴﻠﻪ) ﺑﻨﻲ ﻳﺮﺑﻮﻉ ﻭ ﻟﺒﻴﺪ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺗﺮﺑﻌﺖ ﺍﻟﺎﺷﺮﺍﻑ ﺛﻢ ﺗﺼﻴﻔﺖ ﺣﺴﺎﺀ ﺍﻟﺒﻄﺎﺡ ﻭ ﺍﻧﺘﺠﻌﻦ ﺍﻟﺴﻠﺎﺋﻠﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ: ﺑﻄﺎﺡ ﺁﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﺭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﺩﻩ ﻛﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ، ﻭ ﺿﺮﺍﺭ ﺑﻦ ﺍﺯﻭﺭ ﺍﺳﺪﻱ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺶ ﺗﺎﺯ ﻗﺸﻮﻥ ﺧﺎﻟﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻦ ﻧﻮﻳﺮﻩ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺶ ﺗﺎﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ (ﻛﻪ ﺑﻄﺎﺡ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ) ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺿﺮﺍﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻦ ﻧﻮﻳﺮﻩ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ، ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻘﺘﻮﻝ (ﻣﺘﻤﻢ) ﺩﺭ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻱ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺳﺎﺑﻜﻲ ﺍﺧﻲ ﻣﺎ ﺩﺍﻡ ﺻﻮﺕ ﺣﻤﺎﻣﻪ ﺗﻮﺭﻕ ﻓﻲ ﻭﺍﺩﻱ ﺍﻟﺒﻄﺎﺡ ﺣﻤﺎﻣﺎ ﻭ ﻭﻛﻴﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﻄﺎﺡ ﮔﻮﻳﺪ: ﻓﻠﻤﺎ ﺍﺗﺎﻧﺎ ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻠﻮﺍﺋﻪ ﺗﺨﻄﺖ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺎﻟﺒﻄﺎﺡ ﺍﻟﻮﺩﺍﻳﻊ ﻭ ﺩﺭ ﺹ 215 (ﺟﻠﺪ 2 ﻣﻌﺠﻢ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ) ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺻﻞ ﻟﻐﺖ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺑﻤﻌﻨﺎﻱ ﻣﺴﻴﻞ ﻓﺮﺍﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻀﺮ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺑﻄﺢ ﻭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺑﻤﻌﻨﺎﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻮﺩ ﻭ ﻧﺮﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﺩﻱ- ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺎﻙ‌ﻫﺎ ﻭ ﺷﻨﻬﺎﻱ ﻧﺮﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﻠﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ: ﺑﻪ ﺍﺑﻄﺢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻭﺍﺩﻱ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺷﻦ‌ﻫﺎﻱ ﻧﺮﻣﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻱ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻥ ﺍﺑﺎﻃﺢ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﻟﻐﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺑﻤﻌﻨﺎﻱ ﻫﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺧﻲ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻋﻤﺮ (ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ) ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﻄﺤﻮﺍ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﺩﺭ ﻛﻒ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ " ﺫﻱ ﻗﺎﺭ " ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﻣﺪ ﻭ ﺍﺑﻄﺢ ﺁﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ، ﺍﺑﻦ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﻏﺰﻭﻩ ﺍﻱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﺑﻨﻲ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺭﺍ ﭘﻴﻤﻮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺍﺑﻦ ﺍﺯﻫﺮ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﺴﺎﻕ ﻧﺎﻣﻨﺪ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻛﺮﺩ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺴﺠﺪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﻠﻤﺴﺘﺎﻥ. ﺑﻄﺤﺎﻥ ﻭ ﺑﻄﺤﺎﻥ (ﺑﺮﻭﺍﻳﺖ ﺿﻢ ﻭ ﻓﺘﺢ) ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻭﺍﺩﻱ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ: ﻋﻘﻴﻖ. ﺑﻄﺤﺎﻥ. ﻗﺘﺎﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ، ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ- ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺴﻜﻮﻥ ﻃﺎﺀ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ: ﺍﺑﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﻟﻢ ﺍﺯﻝ ﺑﻌﺪﻛﻢ ﻓﻲ ﻛﺮﺏ ﻟﻠﺸﻮﻕ ﺗﻐﺸﺎﻧﻲ ﻛﻢ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻲ ﺑﻠﺬﺍﺗﻪ ﻟﻢ ﻳﻬﻨﻨﻲ ﺍﺫﻏﺎﺏ ﻧﺪﻣﺎﻧﻲ ﺳﻘﻴﺎ ﻟﺴﻠﻊ ﻭ ﻟﺴﺎﺣﺎﺗﻬﺎ ﻭ ﺍﻟﻌﻴﺶ ﻓﻲ ﺍﻛﻨﺎﻑ ﺑﻄﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻣﻘﺒﻞ ﺩﺭ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺎﺀ ﺭﺍ ﻣﻜﺴﻮﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻮﻳﺪ: ﻋﻔﻲ ﺑﻄﺤﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﻠﻴﻤﻲ ﻓﻴﺜﺮﺏ ﻓﻤﻠﻘﻲ ﺍﻟﺮﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﻨﻲ ﻓﺎﻟﻤﺤﺼﺐ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺯﻳﺎﺩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻄﺤﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ‌ﻫﺎﻱ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺿﺒﺎﺏ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺹ 222 " ﻣﻌﺠﻢ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ " ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻄﻴﺤﻪ (ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻥ ﺑﻄﺎﺋﺢ ﺍﺳﺖ) ﻭ ﺑﻄﻴﺤﻪ ﻭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺗﺒﻄﺢ ﺍﻟﺴﻴﻞ، ﻳﻌﻨﻲ: ﺳﻴﻞ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻬﻦ ﻭ ﻭﺳﻴﻊ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﻄﺎﺋﺢ ﻭﺍﺳﻂ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺎﺭﻱ ﻭ ﭘﻬﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ، ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺥ ﻭ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﻭﺍﺳﻂ ﻭ ﺑﺼﺮﻩ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﻟﺎﻳﺎﻡ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺀ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻬﻢ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﺴﺮﻱ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺩﺟﻠﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﻧﻤﻮﺩ، ﻓﺮﺍﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﻋﺎﺩﺕ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻧﺪ، ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻧﺸﺮ ﺁﺏ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻋﻤﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻣﺰﺍﺭﻉ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺒﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺁن دﻳﺎﺭ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ... ﺗﺎ ﺁﺧﺮ... @Nahjolbalaghe2