📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۵۵ الی ۵۹ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ اما آنها که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، عذاب خوار کننده اى براى آنهاست (وَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَأُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ). چه تعبیر گویا و زنده اى؟ عذابى که آنها را پست و حقیر مى کند، و در برابر آن همه گردنکشى ها، خود برتربینى ها و استکبار در برابر خلق خدا، آنها را به پائین ترین مرحله ذلت مى کشاند، و مى دانیم: توصیف عذاب به الیم ، عظیم و مهین که در آیات مختلف قرآن ذکر شده، هر کدام متناسب نوع گناهى است که از گردنکشان سر مى زده است!. جالب توجه این که: درباره مؤمنان، اشاره به دو چیز مى کند: ایمان و عمل صالح و در نقطه مقابل درباره کافران اشاره به کفر و تکذیب آیات الهى است، که در واقع هر کدام ترکیبى است از اعتقاد درونى و آثار برونى و عملى آن; چرا که اعمال انسان، غالباً از یک ریشه فکرى و اعتقاد سرچشمه مى گیرد. * * * و از آنجا که در آیات گذشته، سخن از مهاجرانى به میان آمد که از خانه و کاشانه خود، به خاطر نام اللّه و حمایت از آئین او بیرون رانده شدند، در آیه بعد از آنها به عنوان یک گروه ممتاز یاد کرده، مى گوید: کسانى که در راه خدا هجرت کردند، سپس شربت شهادت نوشیدند، و یا به مرگ طبیعى از دنیا رفتند خداوند به همه آنها روزى نیکوئى مى دهد، و از نعمت هاى ویژه اى برخوردار مى کند; چرا که او بهترین روزى دهندگان است (وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللّهُ رِزْقاً حَسَناً وَ إِنَّ اللّهَ لَهُوَ خَیْرُ الرّازِقِینَ). بعضى از مفسران گفته اند: رزق حسن ، اشاره به نعمت هائى است که وقتى چشم انسان به آن مى افتد، چنان مجذوب مى شود که نمى تواند دیده از آن بر گیرد، و به غیر آن نگاه کند، و تنها خدا قدرت دارد که چنین روزى را به کسى دهد. بعضى از دانشمندان، شأن نزولى براى این آیه ذکر کرده اند، که خلاصه اش چنین است: هنگامى که مهاجران به مدینه آمدند بعضى از آنها به مرگ طبیعى از دنیا رفتند، در حالى که بعضى شربت شهادت نوشیدند، در این هنگام گروهى تمام فضیلت را براى شهیدان قائل شدند، آیه فوق نازل شد و هر دو را مشمول بهترین نعمت هاى الهى معرفى کرد . لذا بعضى از مفسران از این تعبیر چنین نتیجه گرفته اند که: مهم جان دادن در راه خدا است چه از طریق شهادت باشد و چه از طریق مرگ طبیعى، هر کس براى خدا و در راه خدا بمیرد مشمول ثواب شهیدان است (اِنَّ الْمَقْتُولَ فِى سَبِیْلِ اللّهِ وَ الْمَیِّتَ فِى سَبِیْلِ اللّهِ شَهِیْدٌ).(۲) * * * و در آخرین آیه، نمونه اى از این رزق حسن را بازگو کرده، مى گوید: خداوند آنها را در محلى وارد مى کند که از آن راضى و خشنود خواهند بود (لَیُدْخِلَنَّهُمْ مُدْخَلاً یَرْضَوْنَهُ). اگر در این جهان، از منزل و مأواى خود به ناراحتى تبعید و اخراج شدند، خداوند در جهان دیگر آنها را در منزل و مؤوائى جاى مى دهد که از هر نظر مورد رضایت آنها است، و به این ترتیب، ایثار و فداکارى آنان را به عالى ترین وجه جبران مى کند. و در پایان مى فرماید: خداوند، عالم و آگاه است و از اعمال این بندگانش با خبر، و در عین حال حلیم است و عجله در مجازات و کیفر نمى کند، تا مؤمنان در این میدان آزمایش پرورش یابند و آزموده شوند (وَ إِنَّ اللّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ). ✍ پی نوشت: ۲ ـ تفسیر قرطبى ، جلد ۷، صفحه ۴۴۸٠. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۱۵ 🔸 بی‌وفایی و ناپایداری دنیا 🔹 سه ويژگى دنيا: امام(عليه السلام) در اين بيان كوتاه و حكيمانه پنج صفت براى دنيا بيان فرموده است. در سه وصف اول مى فرمايد: «دنيا مى فريبد و زيان مى رساند و مى گذرد»; (فِي صِفَةِ الدُّنْيَا: تَغُرُّ وَتَضُرُّ وَ تَمُرُّ). فريبندگى دنيا از طريق ظواهر پرزرق و برق آن است; اموال و ثروت ها، كاخ ها و زينت ها، مقام ها و قدرت ها; همه از مظاهر فريبنده دنياست كه گروه زيادى را به سوى خود جلب كرده و مى كند. و زيان رساندن دنيا از طريق ناكامى ها، درد و رنج ها، شكست ها و مصيبت هاست. هنوز انسان دوران جوانى را طى نكرده برف پيرى بر سر و روى او مى نشيند و هنوز از قدرتش استفاده نكرده ديگران آن را از چنگ او درمى آورند. هنوز از سلامتى اش بهره مند نشده امواج بيمارى و درد و رنج او را احاطه مى كند اساساً فريبندگى دنيا گويا مقدمه اى براى زيان رساندن آن است; انسان را غرق نعمت مى كند ناگهان از او بازمى ستاند و گرفتار امواج غم و اندوه مى كند. و گذرا بودن دنيا چيزى نيست كه بر كسى مخفى باشد. تاريخ، بهترين شاهد و گواه آن است و حوادثى كه با چشم خود در طول عمر ديده ايم گواه ديگرى است. فرعون ها و نمرودها و شدادها همه رفتند سلاطين بزرگ و قدرتمند و جهان گشا همگى در زير خاك پنهان شدند. تنها كاخ هاى ويران شده آن ها باقى مانده است. در عمر خود نيز كسان بسيارى را ديده ايم كه يك روز در اوج قدرت بودند و روز ديگر در نهايت ذلت. بعضى از شارحان «تمُرُّ» را از ماده «مرارة» به معناى تلخى دانسته و گفته اند: مفهوم كلام اين است كه دنيا مى فريبد و ضرر مى زند و تلخ مى شود.[1] آنگاه امام(عليه السلام) به چهارمين وصف دنيا پرداخته كه حقارت آن را در پيشگاه خداوند روشن مى سازد، مى فرمايد: «خداوند به (بخشيدن) آن به عنوان پاداش براى دوستانش، رضايت نداده و (گرفتن) آن را به عنوان كيفر دشمنانش نپذيرفته است»; (إِنَّ اللّهَ تَعَالَى لَمْ يَرْضَهَا ثَوَاباً لاَِوْلِيَائِهِ، وَ لاَ عِقَاباً لاَِعْدَائِهِ). اين تعبيرِ بسيار جالبى است. درست مثل اين كه كسى بگويد: فلان مبلغ ناچيز به قدرى بى اهميت است كه نمى تواند بخشيدن آن سبب تشويق دوستان و نبخشيدنش سبب مجازات دشمنان گردد و اين نهايت حقارت دنيا را نشان مى دهد. قرآن مجيد در سوره زخرف مى فرمايد: «(وَلَوْلاَ أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِّنْ فَضَّة وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ * وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَاباً وَسُرُراً عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ * وَزُخْرُفاً وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ); اگر (تمكّن كفّار از مواهب مادى) سبب نمى شد كه همه مردم، امت واحد (گمراهى) شوند، ما براى كسانى كه به (خداوند) رحمان، كافر مى شدند خانه هايى قرار مى داديم با سقف هايى از نقره و نردبان هايى كه از آن بالا روند و براى اطاق هاى آن ها درهايى (پر زرق و برق) و تخت هايى (زيبا) قرار مى داديم كه بر آن تكيه كنند، و هرگونه زيورى را در اختيار آن ها مى گذاشتيم، ولى اين ها همه، متاع زندگى دنياست، و سراى آخرت نزد پروردگارت براى پرهيزكاران است».[2] ✍ پی نوشت: پی نوشت: [1]. تمُر فعل لازم است و اگر به باب افعال برود بعضى گفته اند كه معناى متعدى دارد و بعضى از ارباب لغت گفته اند كه آن هم معناى فعل لازم دارد. ولى بودن آن به معناى مرور و عبور با آنچه در ذيل اين گفتار حكيمانه آمده است و با تناسب مقام، مناسب تر است. به علاوه «تضر» معناى مرارت را نيز دارد و نيازى به تكرار نيست. [2]. زخرف، آيات 33-35. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت های: ۴۱۲ الی ۴۱۴ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🏷 دور انـديـش واقـعی! ☀️ امام علی علیه السلام : ✓ «دور انديش كسى است كه همواره سرگرم جهاد با نفس خويش باشد و همه همّتش صرف دينش شود و همه تلاشش براى آخرتش باشد». ⁙ «إنَّما الحازِمُ منَ كانَ بنَفْسِهِ كُلُّ شُغْلِهِ، و لدِينهِ كُلُّ هَمِّهِ، و لآخِرَتهِ كُلُّ جِدِّهِ». 📚غرر الحكم : ح٣٨٩٧ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 👹 میمونِ مسلمون دیده بودی شما !؟ بچه مذهبی هایی که خوک‌و میمون از قبر میان بیرون بخاطر کارهایی که نکردن !😳 🎙دکتر علی تقوی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و هفتاد و چهار 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺳﺨﻦ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ: ﻭﻱ ﺩﺭ " ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻟﺴﻴﺪ " ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺳﻴﺪ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ (ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ) ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﻴﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻬﺪﻱ ﻭ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﺒﺎﻝ ﺭﺿﻮﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻌﺮﺵ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺩﺭﺳﺘﻲ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﻭ ﻛﻴﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ: ﺍﻱ ﻛﻮﻩ ﺭﺿﻮﻱ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ، ﺑﺮﺍﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﻭﺻﻲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺯﻭﻗﻲ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﺎ ﻛﻲ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ؟ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﻧﺒﻴﻨﻢ، ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻭﻱ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ - ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﮔﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ: ﺗﺠﻌﻔﺮﺕ ﺑﺎﺳﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻟﻪ ﺍﻛﺒﺮ ﻭ ﺍﻳﻘﻨﺖ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻔﻮ ﻭ ﻳﻐﻔﺮ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻛﻴﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ، ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﻭ ﻃﺎﻋﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮﻳﻦ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ، ﺩﻋﺎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 102] ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ: ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻳﺤﻴﻲ ﻣﺮﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: (ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻌﻴﻨﺎ) ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ (ﻉ) ﻣﺮﺍ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ: ﺑﻪ ﺍﺑﻲ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ (ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﻱ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻭﻱ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻲ‌ﻧﻮﺷﺪ: ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻣﻲ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﻠﻐﺰﺩ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺑﺮﺟﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻦ ﺻﻬﻴﺐ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺑﻲ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ (ﻉ) ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ، ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻲ‌ﻧﻮﺷﺪ ﻭ ﻋﻤﺮ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﻲ‌ﺩﻫﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﺳﺖ، ﺩﻋﺎ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﺪ؟ ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ: ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﻤﻲ ﻣﻴﺮﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺗﺎﺋﺐ. ﺳﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ: ﺍﻳﺎ ﺭﺍﻛﺒﺎ ﻧﺤﻮ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﻪ ﺟﺴﺮﻩ (ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺷﻌﺎﺭﻳﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ) ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻠﻒ ﺍﻟﺤﺎﺩﻱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭﻱ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﻙ ﻭ ﻣﺮﻛﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻴﺪ، ﺑﻪ ﻫﺪﻳﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭﻱ ﺭﻓﺘﻢ، ﮔﻔﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺁﺋﻴﻨﻢ " ﺍﺑﺎﺑﺠﻴﺮ " ﺍﺳﺖ ﻭﻱ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺒﻢ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﮕﺮﻭﻡ. ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ‌ﺍﻡ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺍﻳﺎ ﺭﺍﻛﺒﺎ ﻧﺤﻮ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﻪ ﺟﺴﺮﻩ ﺭﺍ (ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ) ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

👤برخی از افراد همین که صدای اذان صبح را می شنوند، تکبیر را گفته و نمازشان را شروع می کنند.‼️ ✅ در حالی که هرچند نماز اول وقت ثواب زیادی دارد اما در مورد نماز صبح، باید حدود پنج الی شش دقیقه بعد از اتمام اذان، احتیاط کرد تا مطمئن شد فجر صادق برقرار شده است. ✍️نکته: یعنی اگر از شروع اذان محاسبه کنیم، مجموعاً حدود ده یازده دقیقه باید احتیاط کرد. 📚اجوبة الاستفتائات آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، س 362 @Nahjolbalaghe2