#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام صادق عليه السلام: عَزَّتِ السّلامَةُ حتّى لَقد خَفِيَ مَطْلَبُها، فإنْ يَكُنْ في شَيْءٍ فيُوشِكُ أنْ يكونَ في الخُمولِ 🌾سلامت چندان كمياب است كه راه جستن آن پوشيده و ناپيداست و اگر سلامت در چيزى باشد، تقريباً در گمنامى است 📚 ميزان الحكمه، ج۳، ص۵۱۲ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 💚 آیت‌الله بهجت خاک کفش زوار حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها را به سر و صورت می‌کشید. 🎥 مرحوم آیت الله مصباح یزدی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و شش 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 🔹ﺻﻮﺭﺕ‌ﻫﺎﻱ ﻫﻔﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ - ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﻚ ﭘﺎ ﺗﻴﻞ ﺷﻴﺮﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ، ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺭﺍﻛﻲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺪﻱ ﺗﻬﻴﻪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻠﻲ ﮔﻔﺖ: ﻃﻌﺎﻡ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻱ ﺩﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﭙﺲ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﻛﺴﻲ ﺩﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺰﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﺑﻨﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺑﺴﻮﻱ ﺷﻤﺎ ﺧﺼﻮﺻﺎ ﻭ ﺑﺴﻮﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ. ﺍﻳﻨﻚ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻭﺍﺭﺙ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺑﺮ ﻧﺨﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺳﭙﺲ ﺳﺨﻨﺶ ﺭﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺳﭙﺲ ﺳﺨﻨﺶ ﺭﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺳﺘﻢ ﺯﺩ (ﻭ ﺑﻴﻌﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ). ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 159 ﺟﻠﺪ 1 " ﻣﺴﻨﺪﺵ "، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻔﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ (ﺛﻘﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺯﻧﺪﮔﻴﺶ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 186 ﺟﻠﺪ 1 ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪﻩ) ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﻋﻮﺍﻧﻪ (ﺛﻘﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 78 ﺟﻠﺪ 1 ﺁﻣﺪﻩ) ﺍﺯ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻐﻴﺮﻩ (ﺛﻘﻪ) ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺻﺎﺩﻕ (ﻣﺴﻠﻢ ﻛﻮﻓﻲ ﺛﻘﻪ) ﺍﺯ ﺭﺑﻴﻌﻪ ﺑﻦ ﻧﺎﺟﺬ (ﺗﺎﺑﻌﻲ ﻛﻮﻓﻪ ﺛﻘﻪ) ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻃﺒﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 217 ﺟﻠﺪ 1 " ﺗﺎﺭﻳﺨﺶ "، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻦ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﻧﺴﺎﺋﻲ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 18 ﺧﺼﺎﺋﺺ، ﻭ ﺻﺪﺭ ﺣﻔﺎﻅ، ﮔﻨﺠﻲ ﺷﺎﻓﻌﻲ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 89 " ﻛﻔﺎﻳﻪ " ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 255 ﺟﻠﺪ 3 " ﺷﺮﺡ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻠﺎﻏﻪ " ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺩﺭ " ﺟﻤﻊ ﺍﻟﺠﻮﺍﻣﻊ " ﺑﻄﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 408 ﺟﻠﺪ 6 ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین استاد امینی خواه: 🔴 به وقت شام 🎤 جلسه سیزدهم بخش اول 📝 محور سخنرانی: ✔️ پیداکردن زاویه دید درست؛ لازمه آینده‌پژوهی واقع‌بینانه ✔️ مردمی از قم؛ افرادی که پا به بیت‌المقدس می‌گذارند و یهودیان را سرکوب می‌کنند ✔️ عذاب استیصال؛ عذابی که از‌بین‌برنده اقوام انبیاء گذشته بود ✔️ یهود؛ تنها قومی که گرفتار عذاب استیصال تدریجی شد ✔️ نکته قرآنی: اگر جن غیب می‌دانست گرفتار عذاب مهین نمی‌شد ✔️ تفرقه و ایجاد فرقه‌های متفاوت؛ یکی از عذاب‌های بنی‌اسرائیل ✔️ بررسی آیاتی از سوره مبارکه آل‌عمران ✔️ معنای مستضعفین در قرآن؛ مردمی که حق حاکمیت از آن‌ها سلب شده ✔️ دوره بنی‌اسرائیل و حضرت موسی (علیه‌السلام)؛ دوره فراگیرشدن سحر و جادو ✔️ عجایبی از تأیید الهی؛ همراه‌شدن همان کسانی که دشمن برای ضربه‌زدن به تو فرستاده @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۵۱ الی ۵۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ و من پروردگار شما هستم، از مخالفت فرمان من بپرهیزید (وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ). به این ترتیب، آیه فوق به وحدت و یگانگى جامعه انسانى، و حذف هر گونه تبعیض و جدائى دعوت مى کند، همان گونه که او پروردگار واحد است انسان ها نیز امت واحد هستند. به همین دلیل، باید از یک برنامه پیروى کنند، همان گونه که پیامبرانشان نیز به آئین واحدى دعوت مى کردند که اصول و اساس آن همه جا یکى بود: توحید و شناسائى حق، توجه به معاد و زندگى تکاملى بشر و استفاده از طیبات و انجام اعمال صالح، و حمایت از عدالت و اصول انسانى. بعضى از مفسران امت را در اینجا به معنى دین و آئین مى دانند، نه به معنى جمعیت و جماعت، در حالى که ضمیر جمع در جمله أَنَا رَبُّکُم شاهد بر آن است که: منظور از امت، همان جماعت انسان ها است. و لذا در تمام مواردى که کلمه امت در قرآن مجید به کار رفته، معنى جمعیت و گروه از آن اراده شده است، مگر در بعضى از موارد استثنائى که توأم با قرینه خاصى بوده و امت مجازاً به معنى مذهب به کار رفته است، مانند: إِنّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى أُمَّة وَ إِنّا عَلى آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ: ما پدران خود را بر مذهبى یافتیم و از آنها پیروى مى کنیم .(۷) قابل توجه این که: مضمون همین آیه با تفاوت مختصرى در سوره انبیاء آیه ۹۲ آمده است: إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ در حالى که قبل از آن شرح حال بسیارى از انبیاء بیان شده است و در واقع هذه اشاره به امت هاى انبیاى پیشین است که همه از دیدگاه فرمان الهى، امت واحده بودند و همگى به دنبال یک هدف در حرکت. * * * آن گاه، به دنبال دعوتى که به وحدت و یگانگى در آیه قبل شد، انسان ها را از پراکندگى و اختلاف با این عبارت بر حذر مى دارد: اما آنها کارهاى خود را به پراکندگى کشاندند و هر گروهى به راهى رفتند (فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُراً). و عجب این که: هر یک از این احزاب و گروه ها به آنچه نزد خود دارند خوشحالند و از دیگران بیزار (کُلُّ حِزْب بِما لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ). زُبُر جمع زبرة (بر وزن لقمه) به معنى قسمتى از موى پشت سر حیوان است که آن را جمع و از بقیه جدا کنند، سپس این واژه به هر چیزى که مجزا از دیگرى شود، اطلاق شده است، بنابراین جمله فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُراً اشاره به تجزیه امت ها به گروه هاى مختلف است. ✍ پی نوشت: ۷ ـ زخرف، آیه ۲۳. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۱۹ 🔸 نقاط ضعف عجيب اين انسان مغرور! ↩️ در جاى ديگر مى فرمايد: «(وَمَا تَدْرِى نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَداً وَمَا تَدْرِى نَفْسٌ بِأَىِّ أَرْض تَمُوتُ إِنَّ اللهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ); و هيچ كس نمى داند در چه سرزمينى مى ميرد؟ خداوند عالم و آگاه است!».[5] در روايات آمده است: هنگامى كه خداوند پشه ها را بر نمرود و لشكرش مسلط ساخت تعداد فوق العاده زيادى اطراف لشكر او را احاطه كردند. نمرود از لشكرش جدا شد و در خانه اش وارد گشت و تمام درها را بست و پرده ها را فرو افكند و بر پشت خود خوابيد، فكر مى كرد كه چگونه از اين لشكر عظيم پشه ها رهايى يابد ناگهان پشه اى وارد بينى او شد و به سوى مغز او بالا رفت. چهل روز او را آزار مى داد به گونه اى كه براى پيدا كردن آرامش موقت، سر خود را بر زمين مى كوبيد و در اين حال بود تا به هلاكت رسيد.[6] در حديث ديگرى آمده است كه امام صادق(عليه السلام) نزد منصور دوانيقى بود در اين حال پشه اى منصور را آزار مى داد و هر زمان او را از خود دور مى ساخت دو مرتبه به سوى او بازمى گشت. او روى به امام صادق(عليه السلام) نمود و عرض كرد: خداوند چرا اين پشه (مزاحم) را آفريده است. امام(عليه السلام) فرمود: «لِيُذِلَّ بِهِ الْجَبابِرَةَ مِثلَك; براى اين كه ستمگرانى مانند تو را خوار كند».[7] 2. مواد تشكيل دهنده عرق بدبو: دانشمندان تحقيقاتى درباره عرق كردن انسان و ماده تشكيل دهنده عرق و عوامل بدبويى آن كرده و به نتايج عجيب و شگفت انگيزى دست يافته اند. ازجمله: آن ها معتقدند كه عرق بر دو گونه است: گونه اى از آن همان است كه به هنگام فعاليت زياد كه بدن انسان گرم مى شود و يا گرمى هوا تأثير مى گذارد بدن براى خنك شدن عرق مى كند. اين نوع عرق بدبو نيست. نوع دوم عرقى است كه در زير بغل، كشاله ران، پاها و گاه كف دست ها ظاهر مى شود. آن عرق بدبوست و تازه خود عرق نيز بدبو نمى باشد بلكه موجودات زنده ذره بينى كه در اين نقاط از بدن هستند از عرق استفاده مى كنند و مدفوعى از خود خارج مى سازند كه بوى بد از آن است و به همين دليل دستور داده شده كه به خصوص اين نقاط از بدن شسته شود تا محلى براى پرورش اين موجودات زنده باقى نماند و در روايات اسلامى نيز آمده است كه يكى از فايده هاى غسل جمعه آن است كه بوى بد زير بغل را برطرف مى كند. البته وجود موهاى زائد و بلند در زير بغل نيز محل مناسبى براى پرورش اين موجودات ذره بينى مزاحم است و لذا در روايات اسلامى دستور به برطرف كردن آن ها داده شده است.[8] 3. پشه، موجودى كوچك اما شگفت انگيز: پشه ظاهراً موجود بسيار كوچك و بى ارزشى است ولى تحقيقات دانشمندان نشان مى دهد كه آن ها نيز جهان بزرگى براى خود دارند. آنان مى گويند كه بيش از 2800 گونه پشه در سراسر جهان وجود دارد و چون حشراتى خونسرد هستند در فصل زمستان به خواب زمستانى فرو مى روند ولى به هنگامى كه فعال مى شوند به خون نياز دارند اما نه براى تأمين انرژى بلكه پشه هاى ماده از آن براى توليد مثل و نمو تخم هاى خود استفاده مى كنند. خرطوم و نيش پشه از دو كانال مجزا تشكيل يافته، يكى مجراى بزاق است و ديگرى براى مكيدن خون و عجيب اين كه پشه هنگام مكيدن خون، از طريق بزاق خود يك ماده ضد انعقاد خون ترشح مى كند تا هنگام مكيدن آن لخته نگردد و همين بزاق پشه است كه موجب تحريك بدن مى گردد و در نتيجه خارش و تورم و قرمزى در محل پديد مى آيد. پشه ماده قادر است از فاصله سى مترى و گاه پنجاه مترى بوى بدن انسان را احساس كند و به سوى او براى گرفتن خون بيايد. افرادى كه گروه خونى آن ها O مى باشد بيشتر گزيده مى شوند و آنهايى كه گروه خونى شان A مى باشد كمتر.[9] ✍ پی نوشت: [5]. لقمان، آيه 34. [6]. شرح نهج البلاغه علامه شوشترى، ج 11، ص 339. [7]. همان. [8]. رجوع شود به وسائل الشيعه، باب 6 از ابواب اغسال مسنونه، ح 15. [9]. سند گفتار حكيمانه: در مصادر آمده است كه قبل از مرحوم سيد رضى، جاحظ در المائة المختارة اين كلام حكمت آميز را آورده و بعد از سيد رضى آمدى در غررالحكم آن را با تفاوت مختصرى ذكر كرده و همچنين ابن القاسم در رياض الاخبار با بعضى اضافات آن را آورده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 296). اضافه مى كنيم كه طبق نقل دميرى در كتاب حياة الحيوان اصبغ بن نباتة از اميرمؤمنان على(عليه السلام) روايت را به اين صورت نقل كرده است: ابن آدم و ما ابن آدم تؤلمه البقة و تنتنه العرقة و تقتله الشرقه. (ر.ك: شرح علامه تسترى، ج 11، ص 337). نيز زمخشرى در ربيع الابرار آن را با اضافه جمله «وتميته الغرقة» آورده است. (ربيع الابرار، ج 2، ص 342)   ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2