#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام على عليه‌السلام: عَجِبتُ لِعامِرِ دارِ الفَناءِ و تارِكِ دارِ البَقاءِ! 🔻در شگفتم از آباد كننده سراى فانى و رها كننده سراى باقى! 📚 نهج‌البلاغه، حکمت ۱۲۶ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ❓رضایت چه کسی؟ 🎙 حجت الاسلام مومنی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و هفت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 🔹ﺻﻮﺭﺕ ﺳﻮﻡ ﻧﻘﻞ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ: ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ: ﻭ ﺍﻧﺬﺭ ﻋﺸﻴﺮﺗﻚ ﺍﻟﺎﻗﺮﺑﻴﻦ. ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻨﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﻛﻤﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 148] ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻇﺮﻑ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ، ﻛﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﺩ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﻗﺪﺣﻲ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪ، ﻭ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺷﺪﻧﺪ، ﺍﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﺩﻭ ﻛﺮﺩ، ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﺑﻨﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﺋﻴﻨﻲ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻡ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺴﻲ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻨﻚ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﺋﻲ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻱ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﺋﻲ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﻢ. ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﮔﻮﺋﻲ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﺭ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺮ ﭘﺮﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻦ (ﻋﻠﻲ ﻉ) ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻜﻤﻲ ﻛﻠﺎﻥ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ، ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩ. (ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﻮﺭﺍﻙ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ). ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺑﻦ ﻣﺮﺩﻭﻳﻪ ﺑﺎﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 104 ﺟﻠﺪ 6 ﺍﻟﻜﻨﺰ ﺁﻣﺪﻩ، ﺳﻴﻮﻃﻲ، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ، ﺩﺭ (ﺟﻤﻊ ﺍﻟﺠﻮﺍﻣﻊ) ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین استاد امینی خواه: 🔴 به وقت شام 🎤 جلسه سیزدهم بخش دوم 📝 محور سخنرانی: ✔️ منافقین، مریض‌دلان، معوقین، مرجفین؛ عوامل شکست جامعه از دیدگاه قرآن ✔️ ثمره کار معوقین: هموارکردن مسیر برای افزایش جنایات دشمن ✔️ ثمرات فروان جنگ روانی در مقایسه با جنگ سخت؛ علت تاخیر در پاسخ ایران به اسرائیل ✔️ مسجدالاقصی؛ چالش همیشگی و عامل برهم‌خوردن مذاکرات فلسطین و اسرائیل ✔️ گرفتار شدن از محلی که حساب نمی‌کنند؛ سنت الهی در مورد قوم یهود ✔️ خیانت‌های معوقین نسبت به جامعه در پیشبرد اهداف دشمن ✔️ راهبرد عبور از مشکل عظیم “فرعون” در بیان حضرت موسی (علیه‌السلام) ✔️ سنت الهی: مهلت‌های فراوان به مستکبرین و ریزش بسیاری از مؤمنین ✔️ زمزمه دلواپسان از قدرت دشمن؛ مانع اصلی جامعه از اقدام و پیروزی در جبهه‌های مختلف ✔️ یا بن شبیب ، إن کنت باکیا لشئ ، فابک للحسین … @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۵۱ الی ۵۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ بعضى نیز احتمال داده اند: زُبُر جمع زبور به معنى کتاب بوده باشد، یعنى هر یک از آنها دنباله رو کتابى از کتب آسمانى شدند، و بقیه کتب الهى را نفى کردند، در حالى که همه از مبدأ واحدى سرچشمه گرفته بود. ولى جمله کُلُّ حِزْب بِما لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ تفسیر اول را تقویت مى کند چرا که از احزاب مختلف و تعصب هر یک از آنها بر گفته هاى خویش سخن مى گوید. به هر حال، آیه فوق، یک حقیقت مهم روانى و اجتماعى را بازگو مى کند و آن تعصب جاهلانه احزاب و گروه ها است که هر یک راه و آئینى را براى خود برگزیده، و دریچه هاى مغز خود را به روى هر سخن دیگرى بسته اند، و اجازه نمى دهند شعاع تازه اى به مغز آنها بتابد، نسیمى به روحشان بوزد و حقیقتى را بر آنها روشن سازد!. این حالت که از خود خواهى، حب ذات افراطى، خود بینى و خودپسندى سرچشمه مى گیرد، بزرگترین دشمن تبیین حقایق و رسیدن به اتحاد و وحدت امت ها است. این خوشحال بودن به راه و رسم خویشتن، و احساس تنفر و بیگانگى از هر چه غیر آن است، گاه به جائى مى رسد که: اگر انسان سخنى بر خلاف راه و رسم خویش بشنود، انگشت در گوش مى گذارد، و جامه بر سر مى کشد و پا به فرار مى نهد مبادا حقیقتى بر خلاف آنچه با آن خو گرفته بر او روشن شود، آنچنان که قرآن درباره مشرکان عصر نوح(علیه السلام) بیان مى کند: وَ إِنِّی کُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِی آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِیابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْباراً: بار الها! هر زمان که من از اینها دعوت کردم که به سوى تو آیند و گناهانشان را ببخشى، انگشت ها بر گوش نهادند و جامه بر خود پیچیدند و در راه غلطشان اصرار ورزیدند و به شدت در برابر حق استکبار کردند .(۸) و تا به این حالت پایان داده نشود راه وصول به حق براى انسان ممکن نیست و هر کس بر طریقه خود اصرار مىورزد و لجاجت مى کند. * * * لذا در آخرین آیه مورد بحث، مى گوید: اکنون که چنین است بگذار آنها در جهل، گمراهى، غفلت و سرگردانیشان فرو روند تا مرگشان فرا رسد و یا گرفتار عذاب الهى شوند که این قبیل افراد سرنوشتى غیر از این ندارند (فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتّى حِین). کلمه حین ممکن است اشاره به وقت مرگ یا وقت نزول عذاب و یا هر دو باشد. واژه غَمْرَة (بر وزن ضربه) در اصل از غمر به معنى از بین بردن اثر چیزى است، سپس به آب زیادى که مسیر خود را مى شوید و پیش مى رود غمر و غامر گفته اند، و بعد از آن به جهل و نادانى و گرفتارى هائى که انسان را در خود فرو مى برد، نیز اطلاق گردیده است، و در آیه مورد بحث، به معنى غفلت و سرگردانى و جهل و گمراهى است. ✍ پی نوشت ۸ ـ نوح، آیه ۷. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۲۰ 🔸 راه غلبه بر شهوت: اين گفتار حكيمانه زمانى از امام(عليه السلام) صادر شد كه روايت شده است آن حضرت در ميان اصحابش نشسته بود. زن زيبايى (كه تمام چهره اش را نپوشانده بود) از آن جا عبور كرد و چشم حاضران را به خود جلب نمود. امام(عليه السلام) فرمود: «چشمان اين مردان، طغيانگر است و آنچه نظرشان بر آن افتاد مايه تحريك و هيجان آن هاست»; (وَ رُوِى أَنَّهُ(عليه السلام) كَانَ جَالِساً فِى أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَأَةٌ جَمِيلَةٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقال(عليه السلام): إِنَّ أَبْصَارَ هذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ; وَ إِنَّ ذلِكَ سَبَبُ هَبَابِهَا). «رَمَقَ» از ماده «رَمْق» (بر وزن رنگ) به معناى نگاه كردن است. «فحول» جمع «فَحْل» (بر وزن نخل) به معناى جنس مذكر قوى است. «طوامح» جمع «طامح» به معناى طغيانگر است. «هباب» در بسيارى از نسخه ها و در لغت «هِباب» به (كسر هاء) آمده و به معناى هيجان است و مجموع اين سخن كه در نهايت فصاحت و بلاغت بيان شده اشاره به اين است كه وقتى نظر مردى (مخصوصاً مرد جوان) بى اختيار به زن زيبايى مى افتد هيجان جنسى پيدا مى كند و راه علاجش همان است كه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن بيان فرموده است. در اين جا امام(عليه السلام) تصريح مى كند كه افتادن چشم اصحاب بر چنين زنى خواه ناخواه سبب تحريك آن ها مى شود. سپس به عنوان يك حكيم آگاه و مهربان راه حل مشكل را به آن ها نشان مى دهد، مى فرمايد: «هرگاه يكى از شما نظرش به زنى افتاد كه زيبا و صاحب جمال بود، برود و با همسر خود آميزش كند زيرا او هم زنى است مانند همسرش»; (فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى امْرَأَة تُعْجِبُهُ فَلْيُلاَمِسْ أَهْلَهُ، فَإِنَّما هِيَ امْرَأَتِهِ كَامْرَأَتِهِ). درست است كه زن ها از نظر زيبايى و جاذبه جنسى با هم متفاوت اند ولى نتيجه نهايى ارتباط با آن ها كه آميزش جنسى است كم و بيش يكسان است و مى تواند جلوى تحريكات و انحرافات را بگيرد. و اين درسى است از سوى امام(عليه السلام) به همه جوانان كه براى نجات از انحرافات جنسى و آلودگى به گناه اقدام به ازدواج كنند زيرا يك همسر مناسب مى تواند جلوى همه اين هيجانات را بگيرد و اگر كسى هوى پرست و شهوت پرست نباشد مشكل جنسى خود را با همسرش به هر صورت حل خواهد كرد. در اين هنگام مردى از خوارج گفت: «خداوند اين كافر را بكشد چقدر دانا و فقيه است»; (فقال رجلٌ مِنَ الخَوارِج: «قاتَلَهُ اللّهُ كافِراً ما أَفْقَهَه»). هنگامى كه حاضران اين سخن را شنيدند از جاى پريدند تا او را به قتل برسانند ولى امام(عليه السلام) فرمود: «آرام باشيد جواب دشنام، دشنام است و يا گذشت از گناه (نه اعدام)»; (فوثب القوم ليقتلوه، فقال(عليه السلام): رُوَيْداً إِنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ، أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْب!). در اين جا سؤالاتى پيش مى آيد كه بايد به پاسخ آن ها پرداخت: 1. بعضى سؤال مى كنند كه چرا امام(عليه السلام) در اين جا نهى از منكر نفرمود بلكه تنها دستورى داد كه اصحاب و يارانش در آينده با مشاهده زنى زيبا گرفتار مشكلى نشوند. پاسخ اين سؤال روشن است و آن اين كه نظرانداختن اصحاب و ياران امام(عليه السلام) به آن زن عمدى نبود بلكه يك نظر اتفاقى و غير ارادى بود و مى دانيم چنين نظرهايى جزء منكرات نيست كه از آن نهى كنند. اگر كسى چشمش بى اختيار به چنين منظره اى افتاد و بعد به نگاه كردن ادامه داد، ادامه آن نگاه، گناه است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت های: ۴۱۸ الی ۴۲۰ @Nahjolbalaghe2