💖#توفیق خدمت💖 🔹#قسمت بیست و پنجم🔹 🔸#خدای خوب ابراهیم🔸 نشستہ بود پشت موتور. ازتوے آینہ دیدم داره گریہ مے کنہ! کنارخیابان توقف کردم و گفتم: آقاابراهیم،برا چے گریہ مے کنے؟ ناراحتے؟ گفت:یاداون پیرمردافتادم. پیرمردے کہ ازما تقاضاے کمک کرد و واقعا محتاج بود.ما مے خواستیم بهش کمک کنیم اما هیچکدوم پول نداشتیم. گفتم:خوبہ خودت هم مے گے پول نداشتیم.اگہ پول بود بهش مے دادیم. گفت:من ناراحتم کہ چرا توفیق نداشتیم کمکش کنیم.چرا؟ #اگراز تهیدستان بہ علت آن کہ مالے در اختیار ندارے روے مے گردانے و گشایشے رااز پروردگارت مے طلبے کہ امیدآن را داری،با آنان بہ نرمے سخن بگو و آنان را با مهربانے بازگردان. (اسراء/۲۸)

📚🖍 #تاملات 🔹 اینکه خود را در مسیر آموختن قرار بدهیم هم #توفیق است و هم #هنر. به تعبیر امیرالمومنین (ع): 🔹 النَّاسُ ثَلاَثَةٌ فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ اَلْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ (نهج‌البلاغه؛ حکمت ۱۴۷) مردم سه دسته‌اند، ١_ دانشمند الهى ٢_ آموزنده‌اى بر راه رستگارى ٣_ و پشّه‌هاىِ دست‌خوش باد و طوفان و هميشه سرگردان، كه به دنبال هر سر و صدايى مى‌روند، و با وزش هر بادى حركت مى‌كنند، نه از روشنايى دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استوارى پناه گرفتند 🔹 یکی از مهم‌ترین راه‌های رشد، تلاش برای #هم‌افقی است. یعنی متعلم خود را به دانش‌آموختن محدود نمی‌کند و می‌کوشد تا افق‌های هدایتگر خود را جذب و فهم کند. 🔹 یک آزمون برای شاگردی در نزد اساتید نیز این است که ببینیم قرار است از آن استاد چه دریافتی داشته باشیم. #دانش یا #افق و یا در نوادری #هر_دو؟ 🔹 گاهی یک استاد همان صحبت‌های اساتید دیگر را عمیق‌تر و یا به بیانی دیگر می‌گوید که باید آموخت و بهره گرفت اما اساتید نادری هستند که دائم برای شاگردان‌شان #افق‌های_جدید می‌گشایند. هنر انسان، آموختن از هر دو استاد است اما متوجه باشیم: ▪️اولی، می‌آموزاند و دیگری افق‌گشایی می‌کند. ▪️اولی، منوط به آموختن است و دومی منوط به فهمیدن. ▪️اولی، دانش می‌دهد و دومی، بینش. ▪️اولی، دانش‌افزایی است و دومی، بینش‌افزایی. ▪️اولی، تعمیق‌ دانش است و دومی، تعمیق‌ معرفت. ▪️اولی، اموزش است و دومی، پرورش. ▪️اولی، بسط ذهن است و دومی بسط جان. ▪️اولی، بسط محفوظات است و دومی، بسط تفکر. ▪️اولی، متوقف در زمان است (چه بسا توقف در گذشته)؛ دومی، فرازمانی/آینده‌نگرانه و پیشروانه است. ▪️اولی، فهم تاریخی از رسالت انسان ارائه نمی‌کند، دومی، رسالت تاریخی انسان را نشان می‌دهد. ▪️اولی، [گاه/غالباً] در کُنج عافیت است و دومی [قطعاً] در میانه میدان‌ 🔹 مهم این است که بر سبیل نجات باشیم و بیاموزیم و راه‌ آموختن را برخود نبندیم و با افزایش سعه‌ی خود، ظرفیت‌سازی کنیم تا برای جان تشنه‌مان، #افق‌گشایی کنند. با فعل‌ و رفتارمان، مسیر آموختن را برای خودمان مسدود نکنیم. 🔺نمونه: علامه مصباح به تعبیر آقا ؛ #استاد_فکر بودند و اساتید بزرگ دیگری که چنین بودند و هستند. #حسین_دارابی | عضوشوید 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0