مجلس در رأس امور است. امام خمینی«ره»به عنوان یک مرجع تقلید و رهبر سیاسی که توانست یکی از بزرگترین انقلاب های قرن بیستم را به پیروزی برساند علیرغم تعلق به نهاد سنتی مذهب،اعتقاد عجیبی به مردم سالاری و نهادهای برخاسته از آن داشتند ، برگزاری رفراندوم ۵۸، انتخابات های ریاست جمهوری بدون حاشیه که حتی کسی مثل بنی صدر از دل یکی از همان انتخابات ها بیرون آمد ،تشکیل مجالسی متشکل از طیف های مختلف سیاسی کشور ، تمکین به نظر مجلس خبرگان رهبری در انتخاب منتظری به عنوان قائم مقام رهبری ، اجازه انشعاب به تشکل سیاسی «جامعه روحانیون مبارز» از «جامعه روحانیت مبارز تهران» در سال ۶۷ ، پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و قبول آتش بس با صلاحدید کارشناسان و فرماندهان نظامی ، سپردن روند مذاکرات اجرایی کردن آن قطعنامه به دولت و شخص وزیر خارجه که نهاد ذاتی چنین اموری است و... همگی نشان از همین باور آن پیر فرزانه دارد. شاید جمله معروف « مجلس در رأس امور است» ایشان، گویاترین سند این باورشان باشد، و امروز جای خالی این حکمت و اندیشه بلند و بیان زیبا کاملا برای اهل فن و علاقمندان به انقلاب و جمهوری اسلامی آزار دهنده است!! امروز اگر مجلس در رأس امور بود و نمایندگانی شایسته و لایق در مجلس ، حضور می داشتند، به جای آنکه وقت این نهاد مهم به حاشیه سازی های پیرمرد عشق ساعت و گوشی برند خارجی که ضمناً افتخار ابویت یکی از علاقمندان و دوستان سازمان منافقین را هم دارد، بگذرد و نمایندگان مجلس انقلابی در رد و قبول قصه دنباله دار خودروهای شاسی بلند یکی به نعل یکی به میخ بزنند ، لااقل یکی از هزاران مسئله ریز و درشت و مهلک کشور می بایست در اولویت چند فوریتی آنان قرار می گرفت: محیط زیست در حال موت، اقتصاد فشل و تورم بی سابقه خانمان برانداز ،فساد ساختاری لجام گسیخته، جامعه به شدت غیر منسجم و عصبانی و ناامید ،سیاست خارجی فوق‌العاده هزینه بر و دشمن ساز و منزوی کننده و... از جمله مسائل فوری و فوتی کشور است که در اسرع زمان می بایست حل شوند اما افسوس از درک درستی که در مجلس ازین وضعیت تاسف‌بار وجود ندارد ، دریغ از دردی که هیچ یک از این امراض کشنده که هریک خود به تنهایی سرطانی است به جان ملک و مملکت در هیچ یک از نمایندگان به وجود نمی آورد! و خواب خرگوشی آنان را پریشان نمی کند! کو نماینده ای که بر فرونشست وحشتناک سالیانه زمین زیر پای ملت ایران بلرزد؟ کو نماینده ای که بر فرسایش چندین برابری جهانی خاک این کشور اشک بریزد؟ کو نماینده ای که بر نعش تفتیده سیستان و خوزستان و اصفهان فریاد واعطشا سر دهد؟ کو نماینده ای که بر فروش قاچاق گونه ، زیرزمینی ، زیر قیمت ، نسیه و به ثمن بخث فروختن نفت کشور دل بسوزاند؟ کو نماینده ای که بر فرار مالیاتی اصناف کشور از پزشکان متخصص گرفته تا سوپر مارکتی های کوچه و محله که علنا از مشتریان خود می خواهند مبلغ معامله را به حساب شان کارت به کارت کنند، حساس شود و فکری به حال این دزدی آشکار کند؟ کو نماینده ای که بر جنازه یکی از شانزده تا هجده هزار کشته سالیانه تصادفات رانندگی ایران حاضر شود و یقه خود را بگیرد که آقای نماینده پس قدرت قانون گذاری و نظارت تو، به درد کجای این مردم فلک زده می خورد وقتی جانشان به این راحتی گرفته می‌شود؟ مقصر مهاجرت سالیانه صدها متخصص کشور از پزشک و پرستار گرفته تا مهندس و کارگر ماهر کیست؟ مقصر ضرر و زیان سالیانه هزاران میلیارد دلاری ناشی از عقب ماندگی تکنولوژیکی صنعت نفت کشور و ناشی از تحریم‌های سیاسی مملکت کیست؟ چرا نمایندگان مردم دستگاه دیپلماسی کشور را از فضای متوهم و سیاست های خارجی بی فایده به سمت واقع بینی و عقلانیت معطوف به منافع ملی سوق نمی دهند؟ چرا مجلس نمی تواند دستگاه های عریض و طویل حسابرسی و نظارتی کشور مانند دیوان محاسبات ، بازرسی کل کشور ، اصل نود و.... را ملزم به ایجاد سازوکاری کارآمد و علمی کند که جلوی این همه فساد آشکار ساختاری بخش های مختلف کشور را بگیرد؟ اگر مجلس در رأس امور است ، کدام امور از اینها مهم تر است!؟ و اگر در رأس امور نیست فلسفه وجودی آن چیست!؟#راه#امام#مجلس#عقلانیت# توسعه #پایدار