علی علیه السلام: التدبیر نصف المعونه. دور اندیشی، نیمی از کار را انجام می دهد. ولی در مملکت ما گویا عقل و درایت و تدبیر حکم کیمیا را دارند! مثلاً در روزی که رییس جمهور ما به حاکمان جاهل افغانستان اولتیماتوم می دهد که حقابه ملت ایران را واگذار کنید ، عدل، فردای همان روز قوه قضائیه حکم اعدام سه نفر را اجرا می‌کند!! در صورتی که می شد اجرای حکم را یک ماه به تاخیر انداخت! یعنی دقیقا در موقعیتی که به اجماع ملی و جهانی برای پشتیبانی از حرف حق خود نیاز داریم ، کاری می کنیم که در گوشه و کنار کشور مردم به خیابان آمده و شعارهای ضد حکومتی سر بدهند ؟ و مجامع جهانی هم بر طبل مخالفت و تحریم بیشتر بکوبند!! #عقلانیت#کیمیا#شایستگی#منافع#ملی#توسعه#پایدار

با وجود توجه به عوامل اقتصادی و فرهنگی در تحلیل وضع کنونی کشور، غالباً در مباحث از عامل سیاست خارجی غفلت می‌شود در حالی که سیاست خارجی خوب و موفق حتماً موجب بهبود وضع کشور می‌شود و در مقابل، اختلال و اشکال در سیاست خارجی باعث بروز مشکل در وضع عمومی کشور می‌شود که نمونه‌های آن نیز کم نبوده است. مقام معظم رهبری ۱۴۰۲/۲/۳۰ در دیدار کارکنان وزارت خارجه #ولایتمداری #عقلانیت #توسعه #پایدار

با سلام همیشه راجع به اهمیت سیاست خارجی نوشته ام ، موضوعی که در واقع نشان دهنده میزان درک سیاست گذاران یک نظام سیاسی از تاریخ و وضعیت موجود جهان و کشور مطبوعشان است و بیان کننده آرزوهای خواب و خیالی یا هدف های واقعی و دست یافتنی معطوف به منافع ملی کشور . متأسفانه سیاست خارجی ایران در دهه های اخیر در یک پارادایم بسیار بیگانه با واقعیات تاریخی و جغرافیایی کشور به پیش رفته است که از به سامان رساندن رسالت اولیه خود که همانا رسیدن به یک وضعیت آرام و اطمینان بخش با همسایگان می باشد بازمانده است ، بعد از هشت سال دفاع مقدس هنوز در التزام دولت های مختلف عراق به قرار داد ۱۹۷۵ به جایی نرسیده‌ایم در حالیکه علت عمده جنگ ، نادیده گرفتن همین معاهده از سوی صدام بود و بعد از آتش بس بلافاصله باید عراق را به امضای دوباره آن قرارداد وا می داشتیم اما این مهم اتفاق نیفتاد و مثل دیگر مفاد قطعنامه ۵۹۸ وضعیت مرزی ایران و عراق همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. همسایگان جنوبی ما در خلیج فارس هنوز در حالت خوف و رجاء نسبت به سیاست خارجی ما به سر می برند و به یک اطمینان خاطری از ما نرسیده اند. پاکستان علیرغم اینکه ظاهراً هیچ معارضه ارضی با ما ندارد اما ناامن ترین مرز مشترک را با کشور ما دارا می باشد. با افغانستان با وجود بیشترین مشترکات تاریخی فرهنگی زبانی دینی بر سر حقابه هیرمند و دیگر مسائل سیاسی و امنیتی همین الان درگیریم. در ترکمنستان و آذربایجان نزدیکترین و بزرگترین پایگاه جاسوسی و نظامی اسرائیل را داریم. همه این نابسامانی های سیاسی و مرزی به خاطر اینست که سیاست خارجی ما در دوردست ها مشغول «نردعشق» زدن با مردمان و دولتهایی است که هیچ قرابت و تشریک منافعی با ما ندارند و رابطه ما با آنها کاملاً یکطرفه و دست و دلبازانه و حالت دایه مهربان‌تر از مادر را دارد در حالیکه نظام های سیاسی جهان امروز غالباً به شکل «دولت-ملت»است یعنی همانگونه که منابع از یک سرزمین مشخص با عنوان« کشور » به دست می آید ، منافع هم در همان کشور هزینه می شود و اصطلاحاً سیاست ها خصوصاً سیاست خارجی کشورها ریل منافع ملی هر کشور و ملت است و طبیعی است که در چنین رویکردی ، حل اختلافات با همسایگان یک ضرورت برنامه ریزی شده است و حالت بحران به خود نمی گیرد. #عقلانیت#واقعیت#سیاست#خارجه#منافع#ملی#توسعه #پایدار

خشکسالی در ایران بر اساس اعلام سازمان هواشناسی شاخص بارش، تبخیر و تعرق استاندارد شده موسوم به SPEI در دوره ۱۰ ساله نشان می‌دهد که مساحت زیادی از تمام استان‌های کشور درگیر درجات مختلف خشکسالی است. بر اساس این اعلام ، ‍۱۰۰ درصد مساحت استان های البرز، یزد و سمنان با خشکسالی مواجه اند به‌طوری‌که «شدت خشکسالی» در ۹۷ درصد از مساحت سمنان، ۸۷.۶ درصد ، از مساحت البرز ۶۷.۹ درصد، از مساحت استان یزد «شدید» تا «بسیار شدید» است... خب حالا این آمار را که فقط گوشه ای از وضعیت تاسف‌بار مسائل زیست‌محیطی کشور است،ببینید در کجای اولویت ها و دغدغه های برنامه ریزان و فعالان سیاسی مملکت قرار دارد!؟ هر دو جریان اصلی سیاسی کشور ( به فرنگی ها : جریان سیاسی حاکم و جریان سیاسی رقیب)،را رصد کنید که آیا آنقدری که مثلاً در تایید و رد لایحه حجاب و عفاف یا لایحه اصلاح قانون انتخابات و... نگرانند و قلم و حرف می زنند ، نگران اصل امکان ادامه حیات در محیط زیست ایران هستند!؟آیا باید «ایران»ی باشد که بر سر نوع حکومت بر آن بحث کنیم یا نه!؟ خانه از پای بست ویران است خواجه در بند نقش ایوان است #عقلانیت#محیط#زیست#توسعه#پایدار

حکمرانی خوب که با ویژگی هایی مانند مشارکت،شفافیت،پاسخگویی اثربخشی و کارآیی و حاکمیت قانون تعریف می شود،الگویی برای توسعه پایدار انسانی با ساز و کار تعامل عملی سه بخش دولت ، بخش خصوصی و جامعه مدنی است . این الگو به دنبال نقش حداقلی دولت و توانمند سازی نهادهای مدنی و بخش خصوصی می باشد. در این راستا بر رفتار تعاملی سه بخش دولت ، نهادهای مدنی و بخش خصوصی تأکید می شود و معتقد است دولت باید نقش هماهنگ کننده و تنظیم گر خود را تقویت نموده و به جای تصدیگری به تنظیم و تسهیل روابط بپردازد. دقیقا این همان چیزی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی با استناد به اصل ۴۴ همیشه بر آن تأکید می کنند و معمولاً در دیدار با کارگزاران نظام در قوای سه‌گانه ، جزو مطالبات ایشان می باشد. # ولایت # پذیری# عقلانیت #توسعه#پایدار

بی سامانی توسعه در ایران ایران در سال 1948 برنامه توسعه تهیه کرد، چین در سال 1953، کره جنوبی در سال 1962 و مالزی در سال 1966 ، اما چگونه است که وضع توسعه فعلی در ایران قابل مقایسه با هیچ یک از این سه کشور نیست!؟ راز عقب ماندگی ایران اینست که « توسعه» را هم خواسته ایم مثل اتومبیل ، رادیو ، گرامافون ، پیپ ، رژب لب، کروات ، ادکلن ، فندک و....با پول نفت و بدون درد سر وارد کنیم! غافل از اینکه توسعه، قبل از هر چیز، مستلزم یک درک ذهنی درست و همه جانبه از عقب ماندگی کشور است و بعد ،تجزیه و تحلیل علل آن و در نهایت برآمدن در پی رفع آن عقب ماندگی! به نظر می رسد عباس میرزا ، امیر کبیر ، میرزا حسین خان سپهسالار و حتی خود ناصر الدین شاه هم متوجه اصل عقب ماندگی کشور شده بودند و علل آنرا هم می دانستند! فقط «درمان عقب ماندگی »است که زخم ناسور بیش از یک قرنه ایران شده است !! برای رسیدن به توسعه ، باید در روابط سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی جامعه تجدید نظر کنیم! حاکمیت باید منافع خود را با منافع ملت در یک راستا قرار دهد ، خود را کارگزار ملت بداند که حقوق می گیرد تا برای ملت سیاست گذاری و اجرا کند نه خود را تافته جدا بافته ای بداند که از آسمان نازل شده تا خوب و بد را برای مردم مشخص کند! مردم هم باید به این باور برسند که خیر همگانی در روابط صحیح اجتماعی است یعنی در یک فضای رقابتی سالم اجتماعی و بدون هیچگونه سفارش و اعمال نفوذی که هرکسی بنابر شایستگی ها و تلاشهای خودش در جای مناسب خود قرار می گیرد، کلیت جامعه، بهتر روی سعادت و خوشبختی را می بیند تا اینکه با دستکاری های بیجا و ظاهراً زود بازده، روند طبیعی امور را به هم بزنیم! اقتصاد نیز باید فارغ از انحصار و رانت و ویژه خواری نور چشمی ها و ترجیح منافع اقلیت بر اکثریت، به وسیله « مکانیسم» یا همان سازوکار عرضه و تقاضای واقعی مردم تنظیم شود ، تعریف نیاز کاذب برای مردم، محروم کردن اکثریت مردم با قوانین دست و پا گیر بی فایده از ورود به عرصه اقتصاد مولد، فراهم کردن زمینه برای بهره مندی عده‌ای خاص از مواهب جامعه با هر بهانه و توجیهی، اکثریت جامعه را برای بی انگیزه نموده و اقتصادی فشل و بیمار را تحویل جامعه می دهد و زمینه فساد را فراهم می کند یعنی همان چیزی که الان با آن مواجه ایم. در یک جمله ، هر گاه جامعه‌ای شهامت تجدید نظر در هرم قدرت و منافع به نفع اکثریت را پیدا کرد آن جامعه رو به توسعه است و الا نه از آسمان چیزی به نام توسعه نازل خواهد شد و نه کشوری آنرا به ما خواهد فروخت. #عقلانیت#فرهنگ#توسعه#پایدار

مجلس در رأس امور است. امام خمینی«ره»به عنوان یک مرجع تقلید و رهبر سیاسی که توانست یکی از بزرگترین انقلاب های قرن بیستم را به پیروزی برساند علیرغم تعلق به نهاد سنتی مذهب،اعتقاد عجیبی به مردم سالاری و نهادهای برخاسته از آن داشتند ، برگزاری رفراندوم ۵۸، انتخابات های ریاست جمهوری بدون حاشیه که حتی کسی مثل بنی صدر از دل یکی از همان انتخابات ها بیرون آمد ،تشکیل مجالسی متشکل از طیف های مختلف سیاسی کشور ، تمکین به نظر مجلس خبرگان رهبری در انتخاب منتظری به عنوان قائم مقام رهبری ، اجازه انشعاب به تشکل سیاسی «جامعه روحانیون مبارز» از «جامعه روحانیت مبارز تهران» در سال ۶۷ ، پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و قبول آتش بس با صلاحدید کارشناسان و فرماندهان نظامی ، سپردن روند مذاکرات اجرایی کردن آن قطعنامه به دولت و شخص وزیر خارجه که نهاد ذاتی چنین اموری است و... همگی نشان از همین باور آن پیر فرزانه دارد. شاید جمله معروف « مجلس در رأس امور است» ایشان، گویاترین سند این باورشان باشد، و امروز جای خالی این حکمت و اندیشه بلند و بیان زیبا کاملا برای اهل فن و علاقمندان به انقلاب و جمهوری اسلامی آزار دهنده است!! امروز اگر مجلس در رأس امور بود و نمایندگانی شایسته و لایق در مجلس ، حضور می داشتند، به جای آنکه وقت این نهاد مهم به حاشیه سازی های پیرمرد عشق ساعت و گوشی برند خارجی که ضمناً افتخار ابویت یکی از علاقمندان و دوستان سازمان منافقین را هم دارد، بگذرد و نمایندگان مجلس انقلابی در رد و قبول قصه دنباله دار خودروهای شاسی بلند یکی به نعل یکی به میخ بزنند ، لااقل یکی از هزاران مسئله ریز و درشت و مهلک کشور می بایست در اولویت چند فوریتی آنان قرار می گرفت: محیط زیست در حال موت، اقتصاد فشل و تورم بی سابقه خانمان برانداز ،فساد ساختاری لجام گسیخته، جامعه به شدت غیر منسجم و عصبانی و ناامید ،سیاست خارجی فوق‌العاده هزینه بر و دشمن ساز و منزوی کننده و... از جمله مسائل فوری و فوتی کشور است که در اسرع زمان می بایست حل شوند اما افسوس از درک درستی که در مجلس ازین وضعیت تاسف‌بار وجود ندارد ، دریغ از دردی که هیچ یک از این امراض کشنده که هریک خود به تنهایی سرطانی است به جان ملک و مملکت در هیچ یک از نمایندگان به وجود نمی آورد! و خواب خرگوشی آنان را پریشان نمی کند! کو نماینده ای که بر فرونشست وحشتناک سالیانه زمین زیر پای ملت ایران بلرزد؟ کو نماینده ای که بر فرسایش چندین برابری جهانی خاک این کشور اشک بریزد؟ کو نماینده ای که بر نعش تفتیده سیستان و خوزستان و اصفهان فریاد واعطشا سر دهد؟ کو نماینده ای که بر فروش قاچاق گونه ، زیرزمینی ، زیر قیمت ، نسیه و به ثمن بخث فروختن نفت کشور دل بسوزاند؟ کو نماینده ای که بر فرار مالیاتی اصناف کشور از پزشکان متخصص گرفته تا سوپر مارکتی های کوچه و محله که علنا از مشتریان خود می خواهند مبلغ معامله را به حساب شان کارت به کارت کنند، حساس شود و فکری به حال این دزدی آشکار کند؟ کو نماینده ای که بر جنازه یکی از شانزده تا هجده هزار کشته سالیانه تصادفات رانندگی ایران حاضر شود و یقه خود را بگیرد که آقای نماینده پس قدرت قانون گذاری و نظارت تو، به درد کجای این مردم فلک زده می خورد وقتی جانشان به این راحتی گرفته می‌شود؟ مقصر مهاجرت سالیانه صدها متخصص کشور از پزشک و پرستار گرفته تا مهندس و کارگر ماهر کیست؟ مقصر ضرر و زیان سالیانه هزاران میلیارد دلاری ناشی از عقب ماندگی تکنولوژیکی صنعت نفت کشور و ناشی از تحریم‌های سیاسی مملکت کیست؟ چرا نمایندگان مردم دستگاه دیپلماسی کشور را از فضای متوهم و سیاست های خارجی بی فایده به سمت واقع بینی و عقلانیت معطوف به منافع ملی سوق نمی دهند؟ چرا مجلس نمی تواند دستگاه های عریض و طویل حسابرسی و نظارتی کشور مانند دیوان محاسبات ، بازرسی کل کشور ، اصل نود و.... را ملزم به ایجاد سازوکاری کارآمد و علمی کند که جلوی این همه فساد آشکار ساختاری بخش های مختلف کشور را بگیرد؟ اگر مجلس در رأس امور است ، کدام امور از اینها مهم تر است!؟ و اگر در رأس امور نیست فلسفه وجودی آن چیست!؟#راه#امام#مجلس#عقلانیت# توسعه #پایدار