🔴وقتی که #نماز قضا بشود،چه میشود؟! ✍ #امام_صادق (عليه السلام) روايت كرد كه #رسول_خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: هر كس نماز واجب خود را نخواند تا وقت آن بگذرد آنگاه آن را #قضا كند...آن نماز تيره و تار بالا رود و گويد: #خدا تو را ضايع كند همچنان كه مرا ضايع ساختى! (لذا گاهی گرفتاری ها و مشکلاتی برایمان پیش می آید که نمی فهمیم منشا آن از کجاست! آن ها ناشی از نفرین نماز است.) بعد فرمود: اوّلين چيزى كه در ايستگاه #قيامت در پيشگاه #خداوند متعال درباره آن از انسان سؤال شود نماز است، و هرگاه نماز در آن روز، پاك (و شايسته) بود باقى اعمال نيز پاك و شايسته باشد، و چنانچه نماز شايسته نبود باقى اعمال نيز پاك و شايسته نخواهد بود. نماز اگر قبول نشود بر فرق صاحبش كوبيده مى شود. ابوبصير گويد: امام صادق(عليه السلام) فرمود: براى نماز #فرشته اى گمارده شده كه كارى جز آن ندارد، هنگامى كه بنده اى از نماز فارغ شود آن فرشته آن را برگيرد و به آسمان برد و هرگاه از قبول شدنيها باشد پذيرفته گردد، و گر نه فرشته را گويند: آن را به صاحبش بازگردان! پس فرشته با آن نماز فرود آيد، و آن را بر روى صاحبش بكوبد، و گويد: اف بر تو باد كه همواره از تو عملى صادر مى شود كه مرا به زحمت مى اندازد. نکته: این امر نباید مانع از قضا کردن نمازهایمان بشود زیرا که کیفر نخواندن نماز به مراتب بسیار بیشتر از قضا کردن نماز است... 📒منبع کتاب:آرزوى #جبرئيل يا هفت خصلت ممتاز نوشته:ميرزا باقر حسينى زفره اى اصفهانى https://eitaa.com/atashbekhtyar

چه گناهانی در شب #قدر بخشیده نمی شود ؟ در حدیثی از #پیامبر_اکرم (صلوات الله علیه) آمده است: وقتی شب قدر فرا می‌رسد #خداوند جبرئیل و بسیاری از #ملائکه را روی زمین می‌فرستد، #جبرئیل ملائکه را احضار می‌کند و به آن‌ها می‌گوید که به زمین بروید و هرکس دعایی می‌کند به دعای آن‌ها آمین بگویید. وقتی سحر شب قدر فرا می‌رسد ملائکه به دستور جبرئیل باز می‌گردند، ملائکه به جبرئیل می‌گویند که امشبی که ما پایین آمدیم و برای دعا کنندگان طلب #استغفار کردیم، نتیجه چه شد؟. جبرئیل می‌فرماید که نیاز‌های آن‌ها بر آورده شده و خداوند همه آن‌ها را می‌آمرزد به غیر از افرادی که سه #گناه خاص را انجام داده اند. جبرئیل می‌فرماید هرکس سه گناه 🔺#عاق_والدین 🔺#قطع_رحم 🔺#قهر_کردن را انجام دهد حتی اگر شب زنده داری کند و #قرآن به سر بگیرد گناهانش بخشیده نمی‌شود. 📚 بحار الانوار، ج ۹۳ ص ۳۳۷