تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۱۷

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۱۷

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره هرنشانه‌اى از نشانه‌هاى تكوينى يا تشريعى خود را نسخ كنيم يا آن را از خاطره‌ها بزداييم، بهتر از آن يا همانند آن را مى‌آوريم. مگر ندانسته‌اى كه خداوند بر هركارى تواناست؟ (106) مگر ندانسته‌اى كه فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن اوست؟ ازاين‌رو هيچ‌كس و هيچ‌چيز نمى‌تواند او را از نسخ آيات و احكام باز دارد و مگر ندانسته‌اى كه براى شما در كارتان هيچ سرپرست و ياورى جز خدا نيست؟ پس اگر خواهد در امور مربوط به شما تغيير و دگرگونى پديد مى‌آورد. (107) [باور داشتن قدرت بى‌نهايت خدا، براى زدودن هرشبهه‌اى در مورد نسخ احكام و شرايع كافى است،] ولى شما مى‌خواهيد از پيامبرتان درخواست‌هايى نابجا كنيد؛ همان‌گونه كه پيش از اين از موسى درخواست كردند [و به كفر روى آوردند] و هركس كفر را جايگزين ايمان كند قطعا راه درست را گم كرده‌است. (108) بسيارى از اهل كتاب (يهوديان) با اينكه حق برايشان آشكار شده‌است، به سبب حسدى كه از درونشان برمى‌خاست دوست مى‌داشتند شما را پس از ايمانتان به كفر بازگردانند اكنون وقت آن نيست كه با آنان بستيزيد؛ پس چشم‌پوشى كنيد و از آنان درگذريد، تا خدا فرمان خود را به ميان آورد، كه خداوند بر هركارى تواناست. (109) و نماز را برپا داريد و زكات بپردازيد، و بدانيد كه هر كار نيكى براى خود پيش فرستيد، آن را نزد خدا باز خواهيد يافت، چرا كه خداوند به آن‌چه انجام مى‌دهيد بيناست. (110) و يهوديان گفتند: هرگز كسى به بهشت درنمى‌آيد مگر اينكه يهودى باشد، و مسيحيان نيز گفتند: جز كسى كه مسيحى باشد هيچ‌كس وارد بهشت نمى‌شود. اين است آروزهايشان. بگو: اگر راست مى‌گوييد، برهان خود را بياوريد. (111) چنين نيست كه يهودى يا مسيحى بودن كارساز باشد، بلكه هركس تسليم خدا باشد و با تمام وجود به او گرايش يابد و نيكوكار باشد، پاداش تسليم و نيكوكارى خود را نزد پروردگارش خواهد داشت و هيچ ترسى آنان را فرونمى‌گيرد و اندوهگين نمى‌شوند. (112)

صفحه‌ی ۰۱۸ جزء #۰۱ #سوره‌_مبارکه_البقره

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۱۸

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۱۸

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره و يهوديان گفتند: مسيحيان بر چيزى نيستند (آيينشان بى‌پايه و اساس است) و مسيحيان گفتند: يهوديان بر چيزى نيستند. اين در حالى است كه هردو گروه كتاب آسمانى خود را مى‌خوانند، و مى‌دانند كه به حكم كتابشان اين داورى صحيح نيست. مشركان هم كه دانشى ندارند مانند سخن اهل كتاب را بر زبان مى‌آورند و مى‌گويند: يهوديان و مسيحيان بر چيزى نيستند. پس خداوند روز قيامت ميان آنان درباره‌‌ آن‌چه بر سرش اختلاف كرده‌اند داورى خواهد كرد. (113) و كيست ستمكارتر از كسى كه مردم را از ياد كردن نام خدا در مساجد او بازداشت و در ويرانى آن‌ها كوشيد؟ آنان حق نداشتند جز با ترس و هراس بدان‌‌ها وارد شوند [تا چه رسد كه مسلمانان را از ورود به آن‌ها بازدارند]. براى آنان در دنيا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود. (114) و خاور و باختر فقط از آن خداست؛ پس به هرجا روى كنيد، آن‌جا وجه خداست. اين بدان‌جهت است كه خدا بر همه چيز و بر همه جهات احاطه دارد و از توجّه شما به هرسوى آگاه است. (115) يهوديان و مسيحيان گفتند: خدا فرزندى براى خود برگرفته‌است. منزّه است او. بلكه آن‌چه در آسمان‌ها و زمين است از آن او، و همه‌چيز خاضع و فرمانبردار اوست. پس چگونه مى‌تواند فرزندى همسان خود داشته باشد؟ (116) خداوند آسمان‌ها و زمين را بى‌آنكه الگويى داشته باشد پديد آورده‌است، و چون پيدايش چيزى را بخواهد، فقط به آن مى گويد: باش و آن چيز موجود مى‌شود. (117) و آنان كه دانشى ندارند (مشركان) گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى‌گويد يا [از جانب او] نشانه‌اى براى ما نمى‌آيد؟ كسانى كه پيش از آنان بودند (يهوديان و مسيحيان) نيز همين‌گونه سخن گفتند. دل‌هايشان همسان و انديشه‌هايشان يكسان است. به راستى، ما نشانه‌هاى فراوانى را براى مردم آشكار ساخته‌ايم، ولى تنها اهل يقين از آن‌ها بهره مى‌برند. (118) اى پيامبر، ما تو را به حق به رسالت فرستاديم تا به مؤمنان بشارت و به كافران هشدار دهى، و از تو درباره دوزخيان پرسشى نمى‌شود و به خاطر آنان بازخواست نخواهى شد. (119)

صفحه‌ی ۰۱۹ جزء #۰۱ #سوره‌_مبارکه_البقره

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۱۹

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۱۹

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره هرگز يهوديان و مسيحيان از تو خشنود نمى‌شوند مگر اين‌كه از آيين آن‌ها پيروى كنى. به آنان بگو: فقط هدايت خدا كه قرآن بيان‌گر آن است، هدايت است. و اگر پس از آن‌كه آگاهى براى تو حاصل شده‌است، از كيش آن‌ها كه برخاسته از هواهاى نفسانى آنان است پيروى كنى، در برابر خدا هيچ سرپرست و ياورى نخواهى داشت. (120) كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده‌ايم حالى كه آن را آن‌گونه كه بايسته تلاوت است تلاوت مى‌كنند، به قرآن ايمان مى‌آورند، و كسانىكه بدان كفر ورزند خود زيان‌كار خواهند بود. (121) اى بنى اسرائيل، نعمت مرا كه به شما ارزانى كردم به خاطر داشته باشيد، و ياد كنيد كه من شما را با دادن نعمت‌هاى فراوان بر ساير امّت‌ها برترى بخشيدم. (122) و بترسيد از روزى كه هيچ‌كس چيزى از عذاب را از ديگرى كفايت نمى‌كند و در برابر عذاب فديه‌اى از او پذيرفته نمى‌شود و شفاعتى سودش نمى‌دهد و يارى نمى‌شوند. (123) و چون ابراهيم را پروردگارش به كارهايى كه او را بدان‌ها امر فرمود بياموزد و وى را به انجام آن‌ها موفق ساخت، گفت: من تو را پيشواى مردم قرار خواهم داد. ابراهيم گفت: آيا از فرزندان من نيز كسى را پيشواى مردم قرار مى‌دهى؟ فرمود: امامت، عهد من است، و عهد من به كسانى از فرزندان تو كه ستم‌كارند نمى‌رسد. (124) و ياد كن زمانى را كه آن خانه (كعبه) را بازگشتگاهى براى مردم و مكانى امن قرار داديم؛ پس براى انجام مراسم حج به آن‌جا برويد و از مقام ابراهيم جايگاهى براى دعا برگزينيد. و به ابراهيم و اسماعيل فرموديم: خانه‌ام را ويژه عبادت سازيد و آن را به طوافكنندگان و معتكفان و نمازگزاران ركوع‌کننده و سجده‌کننده اختصاص دهيد. (125) و ياد كن زمانى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين سرزمين را شهرى امن قرار ده، و از مردمش كسانى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده‌اند، از ميوه‌ها و محصولات روزى عطا فرما. پروردگارش گفت: ولى هر که كافر شود، به او اندك بهره‌اى مى‌دهم، سپس او را به اجبار به سوى عذاب آتش خواهم برد، و آن بد بازگشتگاهى است. (126)

صفحه‌ی ۰۲۰ جزء #۰۱ #سوره‌_مبارکه_البقره