هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 102 - و پیروی کردند آنچه می‌خواندند شیاطین بر پادشاهی (کشور) سلیمان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و يهوديان افسون‌هايى را دنبال كردند كه جنيان شرور آن‌ها را برايشان مى‌خواندند و به آنان تعليم مى‌دادند و به دروغ آن‌ها را بر حكومت سليمان مى‌بستند و مى‌گفتند سليمان با همين افسون‌ها بر جن و انس و ديگر موجودات سلطنت مى‌كرد؛ در حالى‌که سليمان سحر نكرد و كافر نشد، بلكه آن جنيان شرور، كفر ورزيدند كه به مردم سحر آموختند. و نيز يهوديان افسون‌هايى را دنبال كردند كه بر آن دو فرشته به نام‌هاى هاروت و ماروت در شهر بابل الهام شد. در صورتى كه آن دو فرشته به هيچ‌كس سحر نمى‌آموختند مگر اينكه به او مى‌گفتند: ما فقط وسيله آزمايشيم، پس مبادا با به كار گرفتن آنچه مى‌آموزى كافر شوى. ولى يهوديان از آن‌ها افسون‌هايى مى‌آموختند كه به وسيله آن‌ها ميان مرد و همسرش جدايى مى‌افكندند. البته جز به اذن خدا نمى‌توانستند به كسى زيان برسانند، چرا كه بى‌اذن خدا هيچ كارى در جهان هستى صورت نمى‌گيرد. آرى، يهوديان چيزهايى از هاروت و ماروت فرامى‌گرفتند كه براى آنان زيان‌بار بود و سودى عايدشان نمى‌كرد، و آن‌ها خوب مى‌دانستند كه هركس خريدار سحر باشد (آن را بياموزد و به كار اندازد) در آخرت نصيبى نخواهد داشت. يهوديان خود را به بد چيزى فروختند. اى كاش مى‌دانستند. (102)
و اگر آنان ايمان مى‌آوردند و از محرّمات الهى پرهيز مى‌كردند، از جانب خدا به پاداشى بهتر از منافع سحر دست مى‌يافتند. اى كاش اين حقيقت را درمى‌يافتند. (103)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه از پيامبر مى‌خواهيد در سخن گفتن درنگ بيشترى كند تا بتوانيد سخنش را به روشنى دريابيد، نگوييد «راعنا» بلكه بگويد «انظرنا»، و اين فرمان را به گوش بسپاريد تا از كافران نشويد، كه براى كافران عذابى دردناك خواهد بود. (104)
كافران اهل كتاب (يهود و نصارا) و مشركان دوست ندارند كه از جانب پروردگارتان هيچ خيرى بر شما مؤمنان فروفرستاده شود، در حالى‌كه خداوند رحمتش را ويژه هركه خواهد مى‌گرداند، و خداوند داراى فضلى بزرگ است. (105)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 106 - آنچه براندازیم از آیتها یا از یاد بریمش بیاریم بهتر از آن یا م
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
هرنشانه‌اى از نشانه‌هاى تكوينى يا تشريعى خود را نسخ كنيم يا آن را از خاطره‌ها بزداييم، بهتر از آن يا همانند آن را مى‌آوريم. مگر ندانسته‌اى كه خداوند بر هركارى تواناست؟ (106)
مگر ندانسته‌اى كه فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن اوست؟ ازاين‌رو هيچ‌كس و هيچ‌چيز نمى‌تواند او را از نسخ آيات و احكام باز دارد و مگر ندانسته‌اى كه براى شما در كارتان هيچ سرپرست و ياورى جز خدا نيست؟ پس اگر خواهد در امور مربوط به شما تغيير و دگرگونى پديد مى‌آورد. (107)
[باور داشتن قدرت بى‌نهايت خدا، براى زدودن هرشبهه‌اى در مورد نسخ احكام و شرايع كافى است،] ولى شما مى‌خواهيد از پيامبرتان درخواست‌هايى نابجا كنيد؛ همان‌گونه كه پيش از اين از موسى درخواست كردند [و به كفر روى آوردند] و هركس كفر را جايگزين ايمان كند قطعا راه درست را گم كرده‌است. (108)
بسيارى از اهل كتاب (يهوديان) با اينكه حق برايشان آشكار شده‌است، به سبب حسدى كه از درونشان برمى‌خاست دوست مى‌داشتند شما را پس از ايمانتان به كفر بازگردانند اكنون وقت آن نيست كه با آنان بستيزيد؛ پس چشم‌پوشى كنيد و از آنان درگذريد، تا خدا فرمان خود را به ميان آورد، كه خداوند بر هركارى تواناست. (109)
و نماز را برپا داريد و زكات بپردازيد، و بدانيد كه هر كار نيكى براى خود پيش فرستيد، آن را نزد خدا باز خواهيد يافت، چرا كه خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست. (110)
و يهوديان گفتند: هرگز كسى به بهشت درنمى‌آيد مگر اينكه يهودى باشد، و مسيحيان نيز گفتند: جز كسى كه مسيحى باشد هيچ‌كس وارد بهشت نمى‌شود. اين است آروزهايشان. بگو: اگر راست مى‌گوييد، برهان خود را بياوريد. (111)
چنين نيست كه يهودى يا مسيحى بودن كارساز باشد، بلكه هركس تسليم خدا باشد و با تمام وجود به او گرايش يابد و نيكوكار باشد، پاداش تسليم و نيكوكارى خود را نزد پروردگارش خواهد داشت و هيچ ترسى آنان را فرونمى‌گيرد و اندوهگين نمى‌شوند. (112)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 113 - و گفتند جهودان نیستند ترسایان بر چیزی و گفتند ترسایان نیستند ج
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و يهوديان گفتند: مسيحيان بر چيزى نيستند (آيينشان بى‌پايه و اساس است) و مسيحيان گفتند: يهوديان بر چيزى نيستند. اين در حالى است كه هردو گروه كتاب آسمانى خود را مى‌خوانند، و مى‌دانند كه به حكم كتابشان اين داورى صحيح نيست. مشركان هم كه دانشى ندارند مانند سخن اهل كتاب را بر زبان مى‌آورند و مى‌گويند: يهوديان و مسيحيان بر چيزى نيستند. پس خداوند روز قيامت ميان آنان درباره آنچه بر سرش اختلاف كرده‌اند داورى خواهد كرد. (113)
و كيست ستمكارتر از كسى كه مردم را از ياد كردن نام خدا در مساجد او بازداشت و در ويرانى آن‌ها كوشيد؟
آنان حق نداشتند جز با ترس و هراس بدانها وارد شوند [تا چه رسد كه مسلمانان را از ورود به آن‌ها بازدارند]. براى آنان در دنيا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود. (114)
و خاور و باختر فقط از آن خداست؛ پس به هرجا روى كنيد، آن‌جا وجه خداست. اين بدان‌جهت است كه خدا بر همه چيز و بر همه جهات احاطه دارد و از توجّه شما به هرسوى آگاه است. (115)
يهوديان و مسيحيان گفتند: خدا فرزندى براى خود برگرفته‌است. منزّه است او. بلكه آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن او، و همه‌چيز خاضع و فرمانبردار اوست. پس چگونه مى‌تواند فرزندى همسان خود داشته باشد؟ (116)
خداوند آسمان‌ها و زمين را بى‌آنكه الگويى داشته باشد پديد آورده‌است، و چون پيدايش چيزى را بخواهد، فقط به آن مى گويد: باش و آن چيز موجود مى‌شود. (117)
و آنان كه دانشى ندارند (مشركان) گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى‌گويد يا [از جانب او] نشانه‌اى براى ما نمى‌آيد؟ كسانى كه پيش از آنان بودند (يهوديان و مسيحيان) نيز همين‌گونه سخن گفتند. دل‌هايشان همسان و انديشه‌هايشان يكسان است. به راستى، ما نشانه‌هاى فراوانى را براى مردم آشكار ساخته‌ايم، ولى تنها اهل يقين از آن‌ها بهره مى‌برند. (118)
اى پيامبر، ما تو را به حق به رسالت فرستاديم تا به مؤمنان بشارت و به كافران هشدار دهى، و از تو درباره دوزخيان پرسشى نمى‌شود و به خاطر آنان بازخواست نخواهى شد. (119)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 120 - و هرگز راضی نشوند از تو جهودان و نه ترسایان تا پیروی کنی آیین
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
هرگز يهوديان و مسيحيان از تو خشنود نمى‌شوند مگر اينكه از آيين آن‌ها پيروى كنى. به آنان بگو: فقط هدايت خدا كه قرآن بيان‌گر آن است، هدايت است. و اگر پس از آن‌كه آگاهى براى تو حاصل شده‌است، از كيش آن‌ها كه برخاسته از هواهاى نفسانى آنان است پيروى كنى، در برابر خدا هيچ سرپرست و ياورى نخواهى داشت. (120)
كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده‌ايم حالى كه آن را آن‌گونه كه بايسته تلاوت است تلاوت مى‌كنند، به قرآن ايمان مى‌آورند، و كسانىكه بدان كفر ورزند خود زيان‌كار خواهند بود. (121)
اى بنى اسرائيل، نعمت مرا كه به شما ارزانى كردم به خاطر داشته باشيد، و ياد كنيد كه من شما را با دادن نعمت‌هاى فراوان بر ساير امّت‌ها برترى بخشيدم. (122)
و بترسيد از روزى كه هيچ‌كس چيزى از عذاب را از ديگرى كفايت نمى‌كند و در برابر عذاب فديه‌اى از او پذيرفته نمى‌شود و شفاعتى سودش نمى‌دهد و يارى نمى‌شوند. (123)
و چون ابراهيم را پروردگارش به كارهايى كه او را بدانها امر فرمود بياموزد و وى را به انجام آن‌ها موفق ساخت، گفت: من تو را پيشواى مردم قرار خواهم داد. ابراهيم گفت: آيا از فرزندان من نيز كسى را پيشواى مردم قرار مى‌دهى؟ فرمود: امامت، عهد من است، و عهد من به كسانى از فرزندان تو كه ستم‌كارند نمى‌رسد. (124)
و ياد كن زمانى را كه آن خانه (كعبه) را بازگشتگاهى براى مردم و مكانى امن قرار داديم؛ پس براى انجام مراسم حج به آن‌جا برويد و از مقام ابراهيم جايگاهى براى دعا برگزينيد. و به ابراهيم و اسماعيل فرموديم: خانه‌ام را ويژه عبادت سازيد و آن را به طوافكنندگان و معتكفان و نمازگزاران ركوع‌کننده و سجده‌کننده اختصاص دهيد. (125)
و ياد كن زمانى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين سرزمين را شهرى امن قرار ده، و از مردمش كسانى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده‌اند، از ميوه‌ها و محصولات روزى عطا فرما. پروردگارش گفت: ولى هر که كافر شود، به او اندك بهره‌اى مى‌دهم، سپس او را به اجبار به سوى عذاب آتش خواهم برد، و آن بد بازگشتگاهى است. (126)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 127 - و هنگامی که برمیافراشت ابراهیم ستونهای خانه را و اسماعیل پرورد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
پروردگارا، اين عمل اندك را از ما بپذير كه تو خود نيايش ما را مى‌شنوى و از درون ما آگاهى. (127)
پروردگارا، و ما را در همه امور تسليم خود گردان و از نسل ما نيز گروهى مقرر دار كه در همه حال تسليم تو باشند، و حقيقت عبادات ما را به ما بنماى، و بر ما ببخشاى كه تويى بسيار توبه‌پذير و مهربان. (128)
پروردگارا، در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيز كه آيات تو را بر آن‌ها بخواند و به آنان كتاب آسمانى و معارف آن را بياموزد و آنان را از بدى‌ها و زشتى‌ها پاك و پيراسته سازد؛ به يقين تويى آن شكست‌ناپذيرى كه همه كارهايش از روى حكمت است. (129)
و چه كسى جز آن‌كس كه سبك‌سر بوده و نيك و بد خويش را باز نشناخته‌است از آيين ابراهيم روى برمى‌تابد؟ به راستى ما او را در دنيا به خلوص در بندگى برگزيديم و قطعا در آخرت نيز از شايستگان خواهد بود. (130)
او هنگامى برگزيده شد كه پروردگارش به وى گفت: با تمام وجود تسليم باش. گفت: تسليم پروردگار جهانيانم. (131)
و ابراهيم پسرانش را به آن آيين سفارش نمود و يعقوب نيز چنين كرد، و هر يك گفتند: اى پسران من، خداوند اين آيين را براى شما برگزيده‌است، پس مبادا جز در حالى‌كه تسليم و فرمانبردار او باشيد بميريد. (132)
آيا شما يهوديان و مسيحيان هنگامى كه مرگ يعقوب در رسيد حاضر بوديد؟
آنگاه كه به پسرانش گفت: پس از من چه چيزى را خواهيد پرستيد؟ گفتند: خداى تو و خداى پدرانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه خدايى يگانه‌است مى‌پرستيم و ما تسليم و فرمانبردار او هستيم. (133)
آنان گروهى بودند كه درگذشتند، و اينك جدال درباره آن‌ها كه از كدام طايفه بودند به شما سودى نمى‌رساند. آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان، و آنچه شما فراهم آورديد براى خودتان است، و از شما درباره كارهايى كه آنان انجام مى‌دادند سؤال نخواهد شد. (134)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 135 - و گفتند جهود شوید یا ترسا تا هدایت یابید بگو بلکه ملّت ابراهیم
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
يهودى شويد كه در آن صورت هدايت مى‌يابيد، و مسيحيان نيز به آنان گفتند: مسيحى شويد كه در آن صورت هدايت خواهيد يافت. اى پيامبر، در پاسخ آنان بگو: نه، بلكه ما از آيين ابراهيم پيروى مى‌كنيم كه از كج‌روى بركنار بود و از مشركان نبود. (135)
شما مسلمانان نيز در پاسخ آنان بگوييد: ما به خدا و اين قرآن كه بر ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (پيامبرانى از نسل يعقوب) فرود آمده، و به آنچه به موسى و عيسى داده‌شده، و به آنچه به همه پيامبران از جانب پروردگارشان عطا گرديده است، ايمان آورده‌ايم؛ ميان هيچ‌يك از آنان جدايى نمى‌افكنيم و ما تسليم و فرمانبردار خداييم. (136)
پس اگر يهوديان و مسيحيان به مانند آنچه شما بدان ايمان آورده‌ايد، ايمان بياورند قطعا هدايت يافته‌اند، و اگر روى برتابند، جز اين نيست كه در ستيز و مخالفت‌اند، و به زودى خدا شرّشان را از تو كفايت مى‌كند و تو را بر آنان پيروز خواهد كرد، كه او شنوا و داناست. (137)
ايمان به خدا و پيامبران و كتاب‌هاى آسمانى رنگى الهى است و خدا ما را آن‌گونه كه بايد به آن رنگ درآورده است، و كيست كه رنگ‌آميزى او بهتر از خدا باشد؟ و ما پرستش‌گران اوييم. (138)
بگو: آيا درباره خدا با ما بحث و گفت وگو مىكنيد؟ با اينكه او پروردگار ما و پروردگار شماست، و كردارهاى ما از آن ما و كردارهاى شما از آن شماست، و ما خالصانه و پيراسته از شرك او را مى‌پرستيم. (139)
يا شما يهوديان مى‌گوييد: ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط يهودى بودند. و شما مسيحيان مى‌گوييد: آنان مسيحى بودند؟ به آنان بگو: آيا شما به آيين آن‌ها داناتريد يا خدا؟
خدا به ما و شما خبر داده است كه آنان پيش از پيدايش يهوديّت و مسيحيّت مى‌زيسته‌اند و كيست ستمكارتر از آن‌كس كه حقيقتى را كه از جانب خدا نزد اوست و شاهد آن بوده نهان كرده‌است؟ خدا از آنچه مىكنيد بى‌خبر نيست. (140)
آنان گروهى بودند كه درگذشتند، و اينك جدال درباره آن‌ها كه از كدام طايفه بودند به شما سودى نمى‌رساند. آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان، و آنچه شما فراهم آورديد براى خودتان است، و از شما درباره كارهايى كه آنان انجام مى‌دادند سؤال نخواهد شد. (141)