هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 220 - در دنیا و آخرت و پرسندت از یتیمان بگو کارسازی ایشان بهتر است و
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
آرى باشد كه درباره سعادت دنيا و آخرت خود بينديشيد. و از تو درباره يتيمان مى‌پرسند. بگو: اصلاح امور آنان به گونه‌اى كه برايشان سودمند باشد نيكى است، و اگر با آنان هم‌زيستى كنيد، آن‌ها برادران شمايند، پس مانند ديگر مسلمانان با آنان رفتار كنيد؛ نه حقشان را تباه سازيد و نه خود را سخت به زحمت بيفكنيد، كه خداوند فسادگر و اصلاح‌گر را مى‌شناسد و آن دو را از هم مشخص مى‌سازد. و اگر خدا مى‌خواست، شما را در مورد يتيمان به زحمت مى‌انداخت [ولى چنين نكرد] چراكه خداوند مقتدرى حكيم است. (220)
و زنان مشرك را به همسرى نگيريد تا اينكه ايمان بياورند، و قطعا كنيزى كه با ايمان است، بهتر از زن آزادى است كه مشرك باشد، هرچند به زيبايى‌اش شما را به شگفت آورد. و زنان با ايمان را به همسرى مشركان درنياوريد تا اينكه ايمان بياورند. بى‌ترديد، برده‌اى كه مؤمن است، بهتر از مرد آزادى است كه مشرك باشد، هرچند به مال و ثروتش شما را به شگفت آورد. آنان با گفتار و كردارشان به شرك فرامى‌خوانند كه فرجام آن چيزى جز آتش نيست، و خداوند به اذن خود- بى‌آنكه كسى يا چيزى او را ناچار كرده باشد- به بهشت و آمرزش فرامى‌خواند و آياتش را براى مردم بيان مى‌كند، باشد كه حقايق را دريابند. (221)
از تو درباره عادت ماهانه زنان مى‌پرسند. بگو: اين براى آنان رنجى است. پس در روزهاى عادتشان از آنان كناره گيريد، و با آن‌ها نزديكى نكنيد تا پاك شوند. پس هنگامى كه غسل كردند، از همان‌جا كه خدا به شما فرمان داده است با آنان آميزش كنيد، كه خداوند كسانى را كه بسيار توبه كنند و در پاكى و پاكيزگى كوشا باشند دوست مى‌دارد. (222)
همسرانتان كشتزار شمايند. پس هرگاه خواستيد، به كشتزار خود درآييد و براى خود كارهاى نيك پيش فرستيد و از روز ملاقات و حسابرسى خدا بترسيد و بدانيد كه شما او را ديدار خواهيد كرد، و تو- اى پيامبر- مؤمنان را [بدان] نويد ده. (223)
و خدا را دستاويز سوگندهاى خود قرار ندهيد (به نام او سوگند نخوريد) كه نيكى نكنيد و تقوا را پيشه خود نسازيد و ميان مردم صلح و آشتى برقرار نكنيد، كه خداوند شنوا و داناست. (224)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 225 - نگیرد شما را خدا به یاوه‌گویی در سوگندهای شما و لیکن بگیردتان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
خداوند شما را به سبب سوگندهاى بيهوده‌اى كه بر زبانتان جارى مىشود بازخواست نمى‌كند، ولى بر آن‌چه دل‌هايتان فراهم آورده (گناهى كه بر اثر شكستن سوگندهاى جدى كسب كرده‌است) شما را بازخواست مى‌كند، و خداوند آمرزنده و بردبار است. (225)
كسانى كه سوگند ياد مى‌كنند كه از همسران خود كنارهگيرى كنند، چهار ماه فرصت دارند و مى‌توانند در اين مدت به سوگند خويش پاى‌بند باشند، ولى پس از آن يا بايد سوگند خود را بشكنند و كفّاره دهند و يا همسر خود را طلاق گويند. پس اگر به وى بازگشتند، خدا آنان را مى‌بخشايد و بر آنان رحمت مى‌آورد. (226)
و اگر آهنگ طلاق كردند و همسر خود را طلاق گفتند، [بدانند كه] خدا هرسخنى را مى‌شنود و از هرنيّتى باخبر است. (227)
و زنان طلاق داده شده سه پاكى را انتظار مىكشند و از ازدواج خوددارى مى‌كنند (عدّه نگه مى‌دارند). باردارى و عادت ماهانه زنان تعيين كننده دوران عدّه است؛ پس اگر به خدا و روز قيامت ايمان دارند، نبايد آن‌چه را خدا در رحم آنان آفريده‌است كتمان كنند. و شوهرانشان اگر خواهان اصلاح باشند، از ديگران سزاوارترند كه در اين مدّت آنان را به زندگى باز گردانند. و مانند همان وظايفى كه به سود مردان بر عهده زنان است، بهطور شايسته، به سود آنان بر عهده مردان نيز مى‌باشد، و مردان به درجه‌اى بر زنان برترى دارند، و خدا مقتدرى حكيم است. (228)
طلاقى كه شوهر در آن حق رجوع دارد، دو بار است كه در هربار يا او را پيش از پايان يافتن عدّه به شايستگى نگاه مى‌دارد و يا به خوبى رهايش مى‌سازد و براى شما حلال نيست كه از مهريه‌اى كه به آنان داده‌ايد چيزى بازپس گيريد، مگر اينكه زن و شوهر بترسند كه نتوانند مقرّرات الهى را برپا دارند. پس اگر بيم آن داريد كه آن دو تن مقرّرات الهى را برپا ندارند، بر آن دو، گناهى نيست كه توافق كنند و زن براى گرفتن طلاق چيزى از مهريه خود را به شوهر ببخشد.
اين‌ها حدود و مقرّرات الهى است، به آن‌ها تجاوز نكنيد. و كسانى كه به حدود الهى تجاوز كنند ستمكارند. (229)
و اگر بار سوم او را طلاق داد، ديگر آن زن براى او حلال نمىشود (نه حق رجوع دارد و نه با عقد مجدّد مىتواند او را به همسرى گيرد) تا اينكه زن، خود را به همسرى مردى ديگر درآورد. پس اگر همسر دوم او را طلاق داد، بر زن و همسر گذشته‌‌اش- اگر مى‌پندارند كه حدود خدا را برپا مى‌دارند- گناهى نيست كه با عقد مجدد به يكديگر بازگردند. اين‌ها مقرراتى است كه خدا آن‌ها را بيان مى‌كند تا مردمى كه اهل دانشند از آن بهره برند. (230)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 231 - و اگر طلاق دادید زنان را و رسیدند به سرآمد خویش پس نگه داریدشا
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هنگامى‌كه زنان را طلاق گفتيد، و به پايان عدّه خويش نزديك شدند، يا با رجوع خود، آنان را بهطور پسنديده در همسرى خود نگاه داريد و يا بهطور پسنديده رهايشان كنيد؛ و آنان را براى اينكه زيانى به ايشان برسانيد نگاه مداريد تا [بدين‌وسيله به حقوق آنان و حدود الهى] تجاوز كنيد. و هركس چنين كند، به خود ستم كرده و احكام خدا را به مسخره گرفته‌است. پس مبادا احكام الهى را با اين كار به مسخره گيريد. و نعمت خدا را كه به شما ارزانى داشته و كتاب و حكمتى را كه بر شما فروفرستاده و شما را به آن پند مى‌دهد به ياد آوريد، و از حسابرسى خدا و عذاب او پروا كنيد و بدانيد كه خدا به هرچيزى داناست. (231)
و هنگامى‌كه زنان را طلاق گفتيد و به پايان عدّه خود رسيدند، شما خويشاوندان زنان، نبايد آنان را از ازدواج مجدد با شوهران سابق خود، چنان‌چه بهطور پسنديده ميان خود به توافق رسند بازداريد. هركس از شما به خدا و روز واپسين ايمان دارد، به اين حكم پند داده مىشود. اين از نظر ارزش‌ها براى شما پربارتر و براى پاكى روانتان نيكوتر است، و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (232)
و مادران- هرچند طلاق گرفته باشند- فرزندان خود را دو سال تمام شير مى‌دهند. اين حكم براى كسى است كه بخواهد دوران شيرخوارگى را تكميل كند. و خوراك و پوشاك مادران در حد متعارف برعهده پدر كودك است، و البته هيچ‌كس جز به اندازه توانش مكلّف نيست. هيچ مادرى نبايد از رهگذر فرزندش زيان ببيند، و هيچ پدرى نيز نبايد از رهگذر فرزندش زيانى به او برسد. و اگر پدر كودك بميرد، مانند همان تكليفى كه بر عهده پدر بود، بر عهده وارث اوست. و اگر پدر و مادر با رضايت و مشورت يكديگر بخواهند فرزندشان را قبل از دو سال از شير بازگيرند بر آن دو گناهى نيست. و شما پدران اگر خواستيد براى فرزندانتان دايه‌اى بگيريد بر شما گناهى نيست، به شرط آن‌كه حقوقى را كه بايد به مادر او مى‌داديد، به خوبى و شايستگى بپردازيد. و از حسابرسى خدا و عذاب او پروا كنيد، و بدانيد كه خدا به آن‌چه مى‌كنيد بيناست. (233)