هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 275 - آنان که ربا (سود) می‌خورند برنخیزند جز مانند برخاستن آن که آشف
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
كسانى كه ربا مى‌خورند، امور زندگى و معاش خود را برپا نمى‌دارند مگر مانند برپا داشتن كسى كه شيطان بر اثر تماس، او را آشفته كرده و خرد را از او ربوده‌است. اين بدان سبب است كه آنان گفتند: جز اين نيست كه دادوستد هم مانند رباست. و خداوند دادوستد را حلال و ربا را حرام كرده‌است. پس هر كس از جانب پروردگارش پندى به او برسد و از كار نكوهيده‌اش دست بردارد، آنچه گذشته است از آن اوست و در برابر آن كيفر نمى‌شود و از آن پس كارش با خداست (بسا جبران گذشته را از او بخواهد و بسا هيچ حكمى براى گذشته‌اش مقرّر نكند.) و كسانى كه به آنچه خدا از آن نهى كرده‌است بازگردند همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود. (275)
خداوند ربا را كاهش مى‌دهد و به تدريج آن را نابود مى‌كند، ولى صدقه‌ها را رشد مى‌دهد و آن را افزون مى‌گرداند. رباخواران بسيار ناسپاس و گنه‌كارند، و خدا هيچ ناسپاس و گنه‌پيشه‌اى را دوست نمى‌دارد. (276)
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و نماز برپا داشته و زكات پرداخته‌اند، نزد پروردگارشان پاداش كردار خويش را خواهند داشت و نه ترسى آن‌ها را فرامىگيرد و نه اندوهگين مى‌شوند. (277)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا پروا كنيد، و اگر واقعا مؤمنيد، ربايى را كه از شما نزد مردم باقى مانده است واگذاريد و آن را مطالبه نكنيد. (278)
پس اگر چنين نكنيد و به رباخوارى ادامه دهيد، بدانيد كه از جانب خدا و رسولش پيكارى بر ضد شما برپا خواهد شد. و اگر توبه كنيد، سرمايه‌هايتان- كه آميخته با ربا نيست- از آن شماست؛ نه ربا مى‌گيريد كه ستم كنيد و نه سرمايه‌هاى شما توقيف مى‌شود كه به شما ستم رود. (279)
و اگر تنگ‌دستى كه از پرداخت وام خود ناتوان است وجود داشته باشد، بايد تا آن‌گاه كه تمكّن يابد به او مهلتى دهيد. البته بخشيدن وام به او و صدقه به حساب آوردن آن براى شما بهتر و سودمندتر است، اگر بدانيد. (280)
و بترسيد از روزى كه در آن به سوى خدا بازگردانده مى‌شويد، سپس به هركسى آنچه فراهم آورده‌است به تمام و كمال داده مى‌شود و بر آنان ستم نمى‌رود. (281)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 282 - ای آنان که ایمان آوردید هرگاه وام دهید یا گیرید تا سرآمدی نامب
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هرگاه برخى از شما [به وسيله قرض يا نسيه] به برخى ديگر بدهكار شديد كه بايد آن را تا سرآمدى معيّن بپردازيد، آن را بنويسيد، و بايد نويسنده‌اى در ميان شما متن قرارداد را به حق و عدل بنويسد، و هيچ نويسنده‌اى نبايد از نوشتن آن- چنانكه خدا به او آموخته‌است- خوددارى كند. پس بايد او بنويسد و كسى كه دين بر عهده اوست (بدهكار) بر وى املا كند و از حساب و كيفر خدا، پروردگار خود، بترسد و به هنگام املا چيزى از آن نكاهد. و اگر كسى كه دين بر عهده اوست، كم‌خرد يا ناتوان باشد، يا نتواند متن قرارداد را املا كند، ولىّ او به حق و عدل املا نمايد، و بايد علاوه بر نوشتن سند از ميان مردانتان دو تن را گواه بگيريد، و اگر دو مرد نبودند، يك مرد و دو زن از گواهانى كه مى‌پسنديد (شهادت آن‌ها پذيرفته است) گواه باشند. تعيين دو زن به جاى يك مرد براى اين است كه بيم آن مى‌رود كه يكى از آن دو زن فراموش كند كه در اين صورت بايد يكى از آن دو كه به خاطر دارد ديگرى را يادآورى كند. و گواهان نبايد وقتى براى [اداى] شهادت دعوت مى‌شوند خوددارى كنند. و از نوشتن دينى كه آن را بايد تا سرآمدش بپردازيد- چه كم باشد يا زياد- ملول نشويد. اين كار نزد خدا عادلانه‌تر و براى شهادت استوارتر و به مصون ماندن شما از ترديد نزديك‌تر است. آرى، تمامى قراردادهاى خود را بنويسيد، مگر اينكه دادوستدى نقدى باشد كه كالا و بهاى آن را ميان خود دست‌به‌دست مى‌گردانيد كه در اين صورت بر شما باكى نيست كه آن را ننويسيد، ولى هرگاه خريد و فروش كرديد بر آن گواه بگيريد، و مبادا نويسنده و گواه از سوى شما زيانى ببيند كه اگر چنين كنيد خدا را نافرمانى كرده‌ايد. و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خداوند احكام دين را به شما مى‌آموزد و خدا به هرچيزى داناست. (282)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 283 - و اگر بر سفری باشید و نیابید نویسنده‌ای پس گروگانی به دست و اگ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و اگر در سفر بوديد و براى نوشتن قرارداد نويسنده‌اى نيافتيد، وثيقه‌هايى كه به طلبكار سپرده مى‌شود، جايگزين سند مكتوب خواهد شد. و اگر يكى از شما ديگرى را امين دانست [و به وسيله قرض يا نسيه به شما بدهكار شد، نوشتن قرارداد و گرفتن شاهد ضرورى نيست]، پس آن كسى كه امين دانسته شده‌است بايد بدهكارى خود را كه در مورد آن او را امين دانسته‌اند، بپردازد و از حساب و كيفر خدا كه پروردگار اوست پروا كند و حقى را كه بر عهده اوست انكار نكند. و اگر بر امرى شاهد بوديد شهادت خود را كتمان نكنيد، و هر كه آن را كتمان كند دلش گنه‌كار است، و خدا به آنچه مى‌كنيد داناست. (283)
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن خداست، و اگر صفات و حالات نيك و بدى (همچون كفر و ايمان، دوستى و دشمنى و تصميم و اراده) را كه در نفوس شما استقرار يافته است آشكار كنيد يا آن‌ها را نهان داريد، خداوند شما را به آن محاسبه مى‌كند، سپس هر كه را بخواهد مى‌آمرزد و هر كه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا بر هركارى تواناست. (284)
پيامبر به آنچه از جانب پروردگارش به سوى او فروفرستاده شده ايمان آورده است، و مؤمنان نيز به آن ايمان آورده‌اند. آرى، همگى به خدا و فرشتگانش و كتاب‌ها و پيامبرانش ايمان آورده‌اند، و گفتند: ما ميان هيچ‌يك از پيامبران او جدايى نمى‌افكنيم و به همه آن‌ها ايمان داريم و گفتند: دعوت خدا را پذيرفتيم و اطاعت كرديم. پروردگارا، آمرزش تو را مى‌خواهيم و بازگشت همگان به سوى توست. (285)
خداوند هيچكس را جز به اندازه توانش تكليف نمى‌كند. آنچه [نيكى] به دست آورده به سود او و آنچه [بدى] فراهم كرده به زيان اوست، پروردگارا، اگر تكليفى را فراموش نموديم يا خطايى كرديم ما را بر آن مؤاخذه مكن. پروردگارا، هيچ بار گرانى بر عهده ما مگذار، چنانكه آن را بر عهده امّت‌هايى كه پيش از ما بودند نهادى. پروردگارا، و كيفر گناهانمان را كه قدرت تحمّل آن را نداريم بر ما تحميل مكن. گناهانمان را از ما بزداى و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور. تويى مولاى ما، پس ما را يارى فرما و بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (286)