هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 142 - بزودی گویند نابخردان از مردم که چه چیز برگردانیدشان از قبله‌ای
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
به زودى از ميان مردم بى‌خردان (يهوديان و مشركان) خواهند گفت: چه‌چيز مسلمانان را از بيت المقدّس كه قبله آنان بود و به سوى آن روى مى‌كردند بازگردانيد؟ بگو: خاور و باختر از آن خداست، و خدا هرنقطه‌اى را كه هدايت مردم در آن باشد قبله قرار مى‌دهد، و خدا هركه را خواهد به راهى راست هدايت مى‌كند. (142)
آرى، همانگونه كه قبله را با هدف هدايت مردم تغيير داديم، شما را نيز از ميان مسلمانان به عنوان گروهى برگزيده كه ميان پيامبر و امّتش واسطه باشيد مقرر كرديم تا بر اعمال مردم گواه باشيد و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و قبله‌اى را كه تاكنون بر آن بودى مقرّر نكرديم مگر براى اين‌كه كسى را كه از پيامبر پيروى مى‌كند از آن‌كس كه به عقب بازگشته و از آن روى برمى‌تابد مشخص سازيم، و البته قبله بودن بيت المقدّس، جز بر كسانىكه خدا هدايتشان كرده‌است، سخت گران بود. و خدا چنين نيست كه نمازهايتان را كه به سوى قبله اول خوانده‌ايد تباه سازد، چراكه خدا به مردم رئوف و مهربان است. (143)
اى پيامبر، ما چهره تو را كه در انتظار وحى به اين‌سو و آن سوى آسمان مى‌گردانى، مى‌بينيم. اينك تو را به سوى قبله‌اى كه از آن خشنود شوى مى‌گردانيم. پس در نماز خويش روى خود را به سوى كعبه كه بخشى از مسجد الحرام است بگردان، و شما مسلمانان نيز هرجا كه باشيد روى خود را به سوى آن بگردانيد.
قطعا كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده شده‌است مى‌دانند كه تغيير قبله از بيت المقدّس به كعبه حق و از جانب پروردگارشان است؛ و خدا از آنچه مى‌كنند بى‌خبر نيست. (144)
و اگر براى اهل كتاب هر دليل و نشانه‌اى بر درستى قبله خويش بياورى از قبله تو پيروى نمى‌كنند و تو نيز پيرو قبله آنان نيستى و خودشان هم پيرو قبله يكديگر نيستند. و اگر پس از آنكه علم براى تو حاصل شده است، از خواسته‌هايشان پيروى كنى، قطعا در آن صورت از ستمكاران خواهى بود. (145)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 146 - آنان که بدیشان دادیم کتاب را بشناسندش چنان که بشناسند فرزندان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده‌ايم، به حكم نويدهايى كه از كتابشان در اختيار دارند، همانگونه كه پسران خود را مى‌شناسند پيامبر را مى‌شناسند، و البته گروهى از آنان حق را دانسته كتمان مى‌كنند. (146)
حق از جانب پروردگار توست، پس مبادا از ترديدكنندگان باشى. (147)
براى هرقومى قبله‌اى است كه خدا آن را قبله آنان قرار داده‌است؛ پس در اين‌باره كشمكش مكنيد و در كارهاى خير از يكديگر پيشى گيريد. هرجا كه باشيد خدا همه شما را در صحنه قيامت مى‌آورد، كه خداوند بر هركارى تواناست. (148)
و از هرجا به سفر بيرون آمدى، روى خود را به سوى كعبه كه بخشى از مسجد الحرام است بگردان. همانا آن حق و از جانب پروردگار توست، و خدا از آنچه مى‌كنيد بى‌خبر نيست. (149)
آرى، از هرجا بيرون آمدى و سفر كردى، روى خود را به سوى كعبه كه بخشى از مسجد الحرام است بگردان، و شما مؤمنان نيز هرجا بوديد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. ما قبله را از بيت المقدس به كعبه تغيير داديم تا مردم- چه يهوديان و چه مشركان- هيچ حجّتى بر شما نداشته باشند. ليكن كسانى كه بر خود ستم كرده به هواپرستى روى دارند، دست‌بردار نيستند و هم‌چنان بر ضدّ شما بهانه‌جويى مى‌كنند؛ از آن‌ها نترسيد و از من بترسيد و تا نعمت خود را بر شما كامل كنم و باشد كه شما هدايت شويد. (150)
اين نعمت را بر شما ارزانى كرديم، همانگونه كه در ميان شما پيامبرى نيز از خودتان به رسالت فرستاديم او آيات ما را بر شما تلاوت مى‌كند و شما را از بدى‌ها و زشتى‌ها پاك و پيراسته مى‌سازد و كتاب آسمانى و معارف آن را به شما مى‌آموزد، و آنچه را كه نمىتوانستيد دريابيد به شما تعليم مى‌دهد. (151)
پس مرا با عبادت و اطاعت خويش ياد كنيد كه من نيز شما را با دادن نعمت‌ها ياد خواهم كرد، و سپاس‌گزار من باشيد و نعمت‌هاى مرا ناسپاسى نكنيد. (152)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از صبر و نماز يارى جوييد، زيرا خدا با صبرپيشگان است. (153)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 154 - و نگوئید بدانان که کشته شدند در راه خدا مردگان بلکه زندگانند و
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و كسانى را كه در راه خدا كشته مى‌شوند مرده نخوانيد، بلكه زنده‌اند ولى شما درنمى‌يابيد. (154)
قطعا ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و فرزندان مى‌آزماييم. و تو- اى پيامبر- به شكيبايان نويد ده. (155)
همانان كه چون پيشامد ناگوارى به آنان برسد مى‌گويند: ما از آن خداييم و به سوى او باز مى‌گرديم. (156)
اينانند كه الطافى از جانب پروردگارشان شامل حالشان خواهد شد و در پى آن، رحمتى آنان را فراخواهد گرفت و در نتيجه به سوى حق هدايت خواهند يافت. (157)
بى‌گمان صفا و مروه از شعاير خداست؛ پس هركه آهنگ آن خانه (كعبه) كند و حج بگزارد، يا زيارت خانه كند و عمره به جاى آورد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى كند. و هركس كار نيكى را به شوق اطاعت خدا انجام دهد، خدا به او پاداش مى‌دهد، چراكه خدا سپاس‌گزار بندگان خويش و از كارشان آگاه است. (158)
كسانى كه دلايل روشن و رهنمودهاى ما را پس از آنكه در كتاب آسمانى براى مردم به روشنى بيان كرده‌ايم كتمان مى‌كنند، خدا لعنتشان مى‌كند و آنان را از رحمت خود دور مى‌سازد، و همه لعنتكنندگان نيز آنان را لعنت مى‌كنند و از خدا مى‌خواهند كه آنان را از رحمت و سعادت محروم كند. (159)
مگر كسانى كه توبه كنند و مردمى صالح شوند و حقايقى را كه پنهان داشته‌اند بيان كنند، آنانند كه من با رحمت خود به سويشان باز مى‌گردم و توبه‌شان را مى‌پذيرم، زيرا من بسيار توبه‌پذير و مهربانم. (160)
كسانى كه بر كفر اصرار ورزيده و در حال كفر مرده‌اند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان خواهد بود. (161)
در اين لعنت و عذاب الهى ماندگارند؛ نه عذاب از آنان كاسته مى‌شود و نه در تأخير عذاب مهلت مى‌يابند. (162)
و معبود شما معبودى يگانه است كه هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست، گسترده‌مهر و مهربان است. (163)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 164 - همانا در آفرینش آسمانها و زمین و گردش شب و روز و کشتیی که روان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
بى‌گمان، در آفرينش آسمانها و زمين و در كوتاهى و بلندى شب و روز، و در كشتى‌هايى كه در دريا با كالاهايى كه به مردم سود مى‌رسانند، روانند و در بارانى كه خدا از آسمان فروفرستاد و زمين را پس از آنكه مرده و بى‌گياه بوده به وسيله آن حيات بخشيد، و از هرجنبنده‌اى در آن پراكنده ساخته، و در فرستادن بادها از سويى به سوى ديگر، و در ابرهاى مسخر شده ميان آسمان و زمين نشانه‌هايى بر وجود آفريدگار و يكتايى او در تدبير جهان است. اين نشانه‌ها را مردمى درمى‌يابند كه به خرد، حق را از باطل تشخيص مى‌دهند. (164)
و از ميان مردم كسانى هستند كه غير خدا را همتايان خدا قرار مى‌دهند و آن‌ها را مانند دوست داشتن خدا دوست مى‌دارند؛ ولى كسانىكه ايمان آورده‌اند، محبّتشان به خدا بيش‌تر است. اى كاش ستمكاران (مشركان) مى‌ديدند زمانى را كه عذاب را مشاهده مى‌كنند، آن‌گاه درمى‌يافتند كه قدرت به تمامى از آن خداست و اين‌كه خدا عذابش شديد است، (165)
آن‌گاه كه سران شرك از پيروان خود تبرّى مى‌جويند و همگان عذاب را مى‌نگرند و پيوندهايى كه آن‌ها را به يكديگر ارتباط مى‌داد، گسسته مى‌شود. (166)
و پيروان مى‌گويند: اى كاش، بازگشتى به دنيا داشتيم، آن‌گاه از آنان تبرّى مى‌جستيم، همانگونه كه امروز آنان از ما تبرّى جستند. اين‌گونه خداوند كارهايشان را كه برايشان مايه حسرت‌هاست به آنان مى‌نماياند و آنان را به آتش درمى‌آورد، و آنان از آتش بيرون‌آمدنى نيستند. (167)
اى مردم، از آنچه در زمين است بهره بريد، كه خدا آن را براى شما حلال و پاكيزه ساخته‌است و گام‌هاى شيطان را دنبال نكنيد كه براى شما دشمنى آشكار است؛ پس مبادا به پيروى از شيطان آنچه را خدا حلال كرده است حرام بشماريد و آنچه را حرام كرده‌است روا بدانيد. (168)
شيطان فقط شما را به بدى و زشتى فرمان مى‌دهد و از شما مى‌خواهد كه چيزهايى را بر خدا ببنديد كه نسبت آن‌ها را به خدا نمى‌دانيد. (169)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 170 - و اگر گفته شود بدیشان پیروی کنید آنچه را خدا فرستاده گویند بلک
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و چون به آنان گفته‌شود: كتابى را كه خدا فروفرستاده‌است پيروى كنيد، مى‌گويند: نه، بلكه از آيينى كه پدرانمان را بر آن يافته‌ايم پيروى مى‌كنيم. آيا هرچند پدرانشان چيزى نمى‌دانستند و به راه راست هدايت نيافته‌بودند، باز هم از كيش آن‌ها پيروى مى‌كنند؟ (170)
اى پيامبر، حكايت تو در فراخواندن اين كافران به توحيد، هم‌چون حكايت چوپانى است كه بر گوسفندان خود با كلماتى نهيب مى‌زند، ولى آن‌ها از كلمات او جز خواندن و آوايى نمى‌شنوند. اينان نيز كر و لال و كورند؛ نه سخن سودمند را مى‌شنوند و نه خود درست سخن مى‌گويند و نه نشانه‌هاى حق را مى‌نگرند؛ ازاين‌رو هيچ حقيقتى را درنمى‌يابند. (171)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از آنچه روزى شما كرده‌ايم كه همه پاك و پاكيزه است بخوريد و خدا را سپاس‌گزارى كنيد اگر فقط او را مى‌پرستيد. (172)
او تنها مردار و خون و گوشت خوك و حيوانى را كه هنگام سر بريدن، نام غير خدا بر آن برده‌شده، بر شما حرام كرده‌است. پس هركس به خوردن آن‌ها ناچار شود، به شرط آنكه ناچارى او در اثر ستمكارى و سركشى نباشد، بر او گناهى نيست، چراكه خداوند آمرزنده و مهربان است. (173)
كسانىكه حقايق آن كتابى را كه خدا فروفرستاده است كتمان مى‌كنند و آن را به بهاى ناچيز دنيا مى‌فروشند، آنان در شكم‌هاى خود جز آتش فرونمى‌برند و روز قيامت خدا به آنان توجّه نمى‌كند و با آنان سخن نمى‌گويد و از زشتى‌ها پاكشان نمى‌كند و برايشان عذابى دردناك است. (174)
اينان كسانى‌اند كه گمراهى را به هدايت و عذاب را به آمرزش خريده‌اند. پس چقدر بر آتش شكيبايند! (175)
آن [عذاب] بدينسبب است كه خداوند كتاب آسمانى را به حق نازل كرده‌است و كسانى كه در آن كتاب اختلاف مى‌كنند، در نقطه مقابل حق قرار گرفته‌اند كه با حق فاصله‌اى دور و دراز دارد. (176)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 177 - نیکی آن نیست که گردانید رویهای خود را بسوی مشرق و مغرب لیکن نک
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
نيكى آن نيست كه [هنگام عبادت] روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد و آن را به عنوان قبله تلقى كنيد، بلكه نيكى آن است كه انسان به خدا و روز واپسين و فرشتگان و كتاب‌هاى آسمانى و پيامبران ايمان آورده و مال خود را با اين‌که به آن علاقه‌مند است، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و درراهمانده و گدايان و در راه آزادى بردگان داده‌است، و نماز را برپا داشته و زكات خود را پرداخته‌است؛ و آن است كه چون پيمانى بستند به پيمان خود وفا كردند و آن است كه در تنگدستى و زيان‌كارى و به هنگام كارزار، شكيبايى و پايدارى نمودند. اينانند كسانى كه راست گفته‌اند و اينانند تقواپيشگان. (177)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، در مورد كشته‌شدگان حق قصاص بر شما مقرر شده‌است. آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده و زن در برابر زن قصاص مى‌شود. پس هركس مرتكب قتل شد، و از سوى ولىّ مقتول، به حكم اين‌كه برادر دينى اوست، چيزى از حق قصاص به وى بخشيده‌شد، بايد ولىّ مقتول بهطور شايسته درصدد گرفتن ديه برآيد و قاتل نيز به خوبى و با پرهيز از تأخيرى آزاردهنده ديه را بپردازد.
اين حكم، تخفيف و رحمتى از جانب پروردگار شماست. پس هركس بعد از بخشيدن قاتل و گذشت از حق قصاص، از قانون الهى تجاوز كند و قاتل را قصاص نمايد، او را عذابى دردناك خواهد بود. (178)
اى خردمندان، براى شما در قصاص حياتى نهفته است. قصاص مقرّر شده‌است تا شايد از كشتن يكديگر بپرهيزيد. (179)
اى مؤمنان، بر شما مقرّر گرديده‌است كه چون يكى از شما را مرگ دررسد، اگر مالى قابل توجّه برجاى مى‌گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديك‌تر بهطور پسنديده وصيت كند.
اين حكم بر عهده تقواپيشگان ثابت شده‌است. (180)
پس هركس بعد از شنيدن وصيت آن را تغيير دهد، گناهش تنها بر گردن كسانى است كه آن را تغيير مى‌دهند. به راستى خدا شنوا و داناست. (181)