🆔https://eitaa.com/Qvaetrat #حدیث_روز ✅سه وظیفه هر مرد برای اداره منزل الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ المَرءَ يَحتاجُ في مَنزِلِهِ و عِيالِهِ إلى ثَلاثِ خِلالٍ يَتَكَلَّفُها و إن لَم يَكُن في طَبعِهِ ذلكَ : مُعاشَرَةٍ جَميلَةٍ ، و سَعَةٍ بتَقديرٍ ، و غَيرَةٍ بتَحَصُّنٍ . امام صادق عليه السلام : مرد براى اداره خانه و خانواده اش بايد سه كار انجام دهد، هر چند بر خلاف طبع او باشد: *** خوشرفتارى، *** گشاده دستى اما به اندازه، *** غيرت و ناموس دارى. 📗بحارالانوار، جلد 75، ص 236

🆔https://eitaa.com/Qvaetrat #آیامیدانستید مهمّترين وصیت امام صادق(علیه السلام) در آخرين لحظات عمرشان چه میتواند باشد؟ با ما همراه باشید👇👇👇 مرحوم شيخ صدوق رضوان اللّه تعالى عليه و ديگر بزرگان آورده اند: يكى از راويان حديث و از اصحاب و دوستان امام جعفر صادق عليه السلام به نام ابوبصير ليث مرادى حكايت كند: پس از آن كه امام جعفر صادق عليه السلام به شهادت رسيد، روزى جهت اظهار هم دردى و عرض تسليت به اهل منزل حضرت ، رهسپار منزل آن امام مظلوم عليه السلام گرديدم . همين كه وارد منزل حضرت شدم ، همسرش حميده را گريان ديدم ؛ و من نيز در غم و مصيبت از دست دادن آن امام همام عليه السلام بسيار گريستم . و چون لحظاتى به اين منوال گذشت ، افراد آرامش خود را باز يافتند. آن گاه همسر آن حضرت به من خطاب كرد و اظهار داشت : اى ابوبصير! چنانچه در آخرين لحظات عمر امام جعفر صادق عليه السلام در جمع ما و ديگر اعضاء خانواده مى بودى ، از كلامى بسيار مهمّ استفاده مى بردى . ابوبصير گويد: از آن بانوى كريمه توضيح خواستم ؟ پاسخ داد: در آن هنگام ، كه ضعف شديدى بر امام عليه السلام وارد شده بود فرمود: تمام اعضاء خانواده و آشنايان و نزديكان را بگوئيد كه در كنار من حاضر و جمع شوند. وقتى تمامى افراد حضور يافتند، حضرت به يكايك آنان نگاهى عميق انداخت و سپس خطاب به جمع حاضر فرمود: كسانى كه نسبت به نماز بى اعتنا باشند، شفاعت ما اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام شامل حالشان نمى گردد.(1) ✅نکته قابل توجه این است که حضرت نفرمود: شفاعت ما شامل افراد بى نماز نمى شود؛ بلكه فرمود: شفاعت ما شامل حال افراد بى اعتناء به نماز، نمى شود. 1-ثواب الا عمال : ص 205، بحارالا نوار: ج 47، ص 2، ح 5.

🆔https://eitaa.com/Qvaetrat #در_محضر_اهل_بیت تنها شخص شجاع در مقابل تهمت ها عبداللّه بن سليمان تميمى حكايت كند: چون دو نفر از نوادگان امام حسن مجتبى عليه السلام به نام هاى محمّد و ابراهيم كه هر دو برادر و از فرزندان عبداللّه بن الحسن بن الحسن عليه السلام بودند به دستور منصور دوانيقى به شهادت رسيدند؛ شخصى به نام شيبة بن غفّال از طرف منصور به عنوان استاندار شهر مدينه منصوب شد. همين كه اين شخص وارد مدينه طيّبه گرديد، به مسجدالنّبى صلى الله عليه و آله آمد و در ميان جمعيّتى انبوه ، بالاى منبر رفت و پس از حمد و ثناى الهى چنين گفت : علىّ بن ابى طالب وحدت مسلمين را در هم ريخت ؛ و تفرقه به وجود آورد؛ و با مؤمنين جنگ و قتال كرد و او خواست بر مسند خلافت بنشيند، كه افراد لايقى مانع او شدند. و خداوند متعال نيز آن خلافت را بر او حرام گردانيد، همچنين فرزندان او هم به پيروى از او در فساد و ايجاد تفرقه تلاش مى كنند و چيزى را كه مستحقّ آن نيستند، دنبال مى نمايند. اين نوع سخنان براى اكثر جمعيّت تلخ و غير قابل تحمّل بود؛ ولى كسى جرات اعتراض و پاسخ ‌گوئى او را نداشت، تا آن كه مردى از ميان جمعيّت برخاسته و چنين اظهار داشت : ما نيز حمد و ثناى الهى مى گوئيم و بر پيغمبر خدا كه خاتم همه پيامبران الهى است و همچنين بر ديگر پيغمبران خداوند درود مى فرستيم . و سپس افزود: اى پسر غفّال ! آنچه را كه از خوبى ها و فضائل بر زبان جارى كردى ، ما اهل آن و شايسته آن هستيم ؛ و آنچه را كه از زشتى ها و فساد گفتى ، تو و رئيس تو اهل آن و لايق آن هستيد؛ لحظه اى به خود بينديش كه در چه وضعيّتى و در كجا قرار گرفته اى؟ و چگونه با چه كسانى سخن مى گوئى؟! تو بر جايگاه ديگرى نشسته اى و از نان ديگرى مى خورى . آن گاه مردم را مخاطب قرار داد و فرمود: اى جماعت حاضر! آيا شما را خبر دهم كه چه كسى در روز قيامت بى بهره ؛ و بلكه در ضرر و زيان است ؟ و سپس در پاسخ خويش اظهار داشت : او همان كسى است كه آخرت خود را براى دنياى ديگرى بفروشد؛ و او مانند همين فاسق مى باشد. شيبه استاندار مدينه منوّره ديگر سخنى نگفت و از منبر پائين آمد و رفت . عبداللّه بن سليمان گويد: بعد از آن ، جويا شدم و از افراد سؤال كردم كه آن شخص با شهامت و قوى دل چه كسى بود؟ در پاسخ گفتند: او صادق آل محمّد، جعفر بن محمّد صلوات اللّه عليهم اجمعين مى باشد.(1) 1-امالى شيخ طوسى : ص 294، بحارالا نوار: ج 47، ص 165، ح 5.

🆔https://eitaa.com/Qvaetrat #احکام تفاوت عقد دائم با عقد غیر دائم 1.ذكر نشدن مهر در عقد دائم، عقد را باطل نمى سازد ؛ بر خلاف عقد موقت. 2. زن و شوهر در عقد دائم از يكديگر ارث مى برند ؛ بر خلاف عقد موقت. 3. جايز نيست زن و شوهر در عقد دائم شرط كنند كه نزديكى انجام نگيرد ؛ بر خلاف عقد موقّت. 4. شوهر در عقد دائم بايد نفقه زن را بپردازد ؛ برخلاف عقد موقّت. 5. زن در عقد دائم بدون اجازه شوهر نمى تواند بيرون برود ؛ ولى در عقد موقت مى تواند ؛ مگر آنكه باعث تضييع حق شوهر شود. 6. در عقد موقت زمان مشخص و معین است و باید ذکر گردد ،اما در عقد دائم مدت مطرح نیست. 7.در عقد موقت طلاق لازم نیست و با تمام شدن مدت یا بذل ( بخشش) مدت ، جدایی حاصل می شود بر خلاف عقد دائم که حتما باید صیغه طلاق جاری شود. 8.در ازدواج دائم اگر مردی سه بار همسر خود را طلاق دهد و دوباره قصد رجوع کند ، حتما به وجود محلل نیاز است تا مرد بتواند با زن ازدواج کند ، اما چنین قیدی در ازدواج موقت وجود ندارد و مرد بدون محدودیت می تواند با پایان مدت یا پس از بذل مدت در ازدواج موقت ، دوباره زن را به عقد موقت خود در آورد.