✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شیخ_الطایفه (ره)» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۵/١٩ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، بیست و دوم ماه محرم‌الحرام برابر با سالروز رحلت فقیه، محدث، مفسر و عالم بزرگ جهان تشیع در قرن چهارم و پنجم هجری قمری، #شیخ_طوسی (ره) بود، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع آغاز می‌نمائیم؛ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به «شیخ الطائفه» و «شیخ طوسی» در رمضان سال ۳۸۵ ه.ق در شهر طوس خراسان دیده به جهان گشود و پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود، در سال ۴۰۸ ه.ق در سن ۲۳ سالگی به بغداد هجرت نمود؛ در آن هنگام ریاست عالیه مذهب جعفری در زمان غیبت امام زمان (عج) با شیخ ‌مفید (ره) بزرگ پرچمدار شیعه بود؛ لذا شیخ طوسی (ره) ملازمت و شاگردی ایشان را اختیار نمود و به مدت ۵ سال تا پایان زندگی استاد از محضر شیخ مفید (ره) بهره‌ برد؛ پس از رحلت شیخ مفید (ره)، داناترین و والامقام‌ترین شاگرد ایشان یعنی سید مرتضی علم‌الهدی (ره) ریاست مذهب شیعه را به عهده گرفت و شیخ طوسی نیز به مکتب ایشان پیوست و از علوم الهی و چشمه‌ی گوارای علم و دانشِ بسیار استاد سیراب گردید؛ سید مرتضی (ره) نیز که در شیخ طوسی لیاقت و استعداد و ذکاوت فوق‌العاده می‌دید، او را مورد عنایات و توجهات خاصه خود قرار داد و کرسی تدریس در حوزه بغداد را برای ایشان فراهم نمود و به بدین ترتیب شیخ طوسی، ۲۳ سال در ملازمت آن عالم بزرگوار بسر برد تا این که سید مرتضی (ره) نیز در سال ۴۳۶ ه.ق به دیار باقی شتافت و بعد از رحلت ایشان، رهبری و پرچمداری جهان تشیع به مدت ٢۴ سال به عهده‌ی شیخ طوسی (ره) قرار گرفت و به واسطه حضور ایشان در بغداد، این شهر به پناهگاه و مقصد و مقصود بسیاری از علماء و دانشمندان شیعه و سنی از سراسر سرزمین‌های اسلامی تبدیل شد تا از محضر شیخ‌الطایفه بهره برند؛ اما بعد از دوازده سال به دلیل یک سلسله آشوب‌ها در بغداد، حکومت وقت، خانه و کاشانه استاد را به تاراج برد و شیخ طوسی مجبور به مهاجرت به نجف شد و تا پایان عمر در جوار مرقد مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) ساکن گردید و حوزه علمیه بزرگ نجف را پایه‌گذاری نمود؛ ✍️ شیخ طوسی (ره) در تمام علوم اسلامى، از جمله فقه و اصول، کلام، رجال و حدیث، تفسیر، و ادبیات، متبحّر و صاحب نظر بود؛ لذا بحث درباره شخصیت شیخ الطائفه و ابعاد گسترده علمى ایشان، از توان این گفتار کوتاه بیرون و نیازمند کتابى کلان و محققى پرتوان است؛ اما برای درک عظمت علمی شیخ طوسی (ره) همین کافی است که بدانیم تا سال‌ها بعد از وی با وجود انبوه دانشمندان شیعه، هیچ عالمی توفیق نیافت که شخصیت علمی و موقعیت ایشان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد و در علوم کلامی و فلسفی و معقول و منقول، تا ظهور خواجه نصیرالدین طوسی (متوفی ۶۷۲ ق) و علامه حلی (متوفی ۷۲۶ ق)، هیچ کس یارای برابری با عقاید کلامی ایشان را نداشت؛ در تفسیر قرآن نیز تا پیش از مجمع‌البیان شیخ طبرسی (متوفی ۵۴۸ ق) هیچ کتاب تفسیری همتای «التبیان» شیخ طوسی (ره) وجود نداشته است. در فقه و اصول نیز تمام فقهای بعد از ایشان، ناقل فتاوای شیخ بوده‌اند و به احترام فقاهت و دانش بسیار «شیخ‌الشیعه» از خود رای و نظری ابراز نمی‌داشتند تا این که بالاخره بعد از حدود صد سال، محمد بن ادریس حلی (ره) مکتب فقهی شیعه را متحول نمود؛ شیخ طوسی (ره) در علم حدیث نیز برتری خود را در طول تاریخ به اثبات رسانده، چنانچه کماکان دو کتاب از «کُتُب اَربعه» که معتبرترین منابع حدیثی شیعیان است به نام‌های «تهذیب‌الاحکام» و «استبصار» متعلق به ایشان است؛ همچنین شیخ، شاگردان بزرگی را در مکتب علمی خود تربیت نموده که پس از او، هر یک از قله‌های علمی زمان خود بوده‌اند، چنانچه شیخ عباس قمى (ره)، شاگردان مجتهد شیخ طوسی (ره) را افزون بر ۳۰۰ نفر دانسته است؛ ✍️ در پایان بدیهی است آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از شخصیت علمی شیخ طوسی (ره) است که خورشید تابناکش پس از حدود هزار سال هنوز هم بر سپهر حوزه‌هاى علمیه تشیع پرتو افکنده، و دانش‌پژوهان و اندیشمندان بیشمارى از نور و برکت آثار پرمغز و گرانسنگ ایشان در علوم‌ مختلف دینی همچون کلام، فقه، حدیث، رجال و درايه وتفسیر بهره‌ها می‌برند؛ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پر رهرو باد. 📚 دانشنامه اسلامی https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: شب شهادت امام سجاد (ع) به روایتی موضوع: #احکام_سجده ❓آیا سجده بر مهر که سیاه و چرک شده، به‌طوری که لایه‏ای از چرک روی آن را پوشانده و مانع چسبیدن پیشانی روی مهر است، اشکال دارد؟ ✅ اگر چرک روى مهر به مقدارى باشد که حائل بين پيشانى و مهر شود، سجده و نماز باطل است. ❓زنی هنگام سجده، سر خود را روی مهر گذاشته، متوجه می‏شود که پیشانی وی به‌طور کامل با مهر تماس ندارد، زیرا چادر یا روسری وی مانع از تماس کامل پیشانی با مهر است، لذا سرش را از روی آن بلند کرده و بعد از رفع مانع دوباره روی مهر گذاشته است، نماز او چه حکمی دارد؟ اگر عمل وی سجده مستقلی محسوب شود، نمازهایی که خوانده است، چه حکمی دارد؟ ✅ واجب است بدون اين که سر خود را از زمين بلند کند، پيشانى‌اش را حرکت دهد تا روى مهر قرار بگيرد. اگر بلند کردن پيشانى از زمين براى سجده روى مهر بر اثر جهل يا فراموشى بوده و اين عمل را فقط در يکى از دو سجده يک رکعت انجام مى‏داده، نمازش صحيح است و اعاده واجب نيست. ولى اگر اين کار با علم و عمد بوده و يا در هر دو سجده يک رکعت آن را انجام داده، نمازش باطل و اعاده آن واجب است. ❓آيا در نماز واجب نشستن بين دو سجده واجب است؟ در نمازهای مستحبی چطور؟ ✅ واجب است و تفاوتى ميان نماز واجب و مستحب نيست. 📚 استفتائات امام خامنه‌اى (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#زین‌العابدین (ع)»        روز جمعه، ١۴٠٢/٠۵/٢٠ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما امشب به روایتی، شب شهادت چهارمین اختر آسمان ولایت و امامت، حضرت #سجاد (ع) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، روزبرگ امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این امام همام آغاز می‌نمائیم؛ امام سجاد (ع) از همان ابتدای کودکی و نوجوانی همواره همراه و یار و یاور پدر گرامیشان بودند؛ از مدینه تا مکه و از مکه تا عراق و واقعه کربلا؛ ولی در روز عاشورا، به مصلحت و اراده‌ی الهی، حضرت بر اثر بیماری و تب شدید از جنگ با دشمنان بازماندند تا پس از حماسه‌ی عاشورا، به عنوان حجت خدا بر روی زمین، ٣۵ سال امام امت را، در دشوارترین عرصه تاریخی برعهده گیرند؛ حضرت سید الساجدین (ع) پس از گذراندن ۵٧ سال عمر پربرکت، از جایگاه ویژه‌ای در بین مردم برخوردار شده بودند، چنانچه فضایل و مکارم اخلاقی ایشان در هر مجلس و محفلی بیان می‌شد و در یک کلام، امام (ع) در دل‌ها و عواطف مسلمانان جا گرفته بودند، به طوری که شرایط برای امویان سخت شده بود و آن‌ها را رنج می‌داد! در این دوران بسیار سخت، چند قیام بزرگ نیز توسط شیعیان در مدینه و کوفه (همچون: واقعه حره، قیام توابین و قیام مختار) انجام شد؛ اما حضرت زین‌العابدین با بصیرت و معرفت کامل به زمان، همچنان به شیوه حکیمانه امامت خویش ادامه دادند تا جایی که یزید در زمان حیات خود، بیشترین سعی را برای از بین بردن امام، انجام داد، اما هیچ بهانه‌ای به‌دست‌ نیاورد! و پس از او نیز به ترتیب «معاویة بن یزید» (چند ماه از سال ۶۴ق)؛ «مروان بن حکم» (نه ماه از سال ۶۵ق)؛ «عبدالملک بن مروان» (۶۵- ۸۶ق) و «ولید بن عبدالملک» (۸۶- ۹۶ق) در زمان آن حضرت به حکومت رسیدند و با گذشت زمان به تدریج این حاکمان غاصب اموی به شیوه‌های حکیمانه مبارزاتی امام سجاد (ع) و جایگاه مهم آن حضرت در جهان اسلام پی برده و دریافتند که با وجود امام، شرایط و اوضاع زمامداری برای آنها، هر روز سخت‌تر می‌شود لذا به چهار دلیل مهم، تصمیم به شهادت حضرت زین‌العابدین (ع) گرفتند: 1️⃣ وسعت نفوذ امام در طول ۳۵ سال بعد از واقعه کربلا، در بین مسلمانان، چنانچه امام از طریق دعا‌ و نشر معارف اسلامی به تدریج توانسته بودند یاران فراوانی را منسجم نمایند؛ 2️⃣ بغض و حسادت عبدالملک، هشام و ولید و بسیاری از بزرگان بنی‌امیه به امام سجاد (ع)، چرا که مردم از روی عشق و ارادت به امام توجه می‌کردند؛ 3️⃣ افشاگری‌های امام سجاد (ع) در فرصت‌های مختلف و روایتگری داستان کربلا که نوعی مبارزه رسمی علیه دستگاه بنی‌امیه بود؛ 4️⃣ ترس از قیام حضرت؛ چنانچه دستگاه خلافت تصور می‌کرد که اگر امام عَلَمی بلند کنند بخاطر محبوبیت و نفوذ معنوی آن حضرت در میان مسلمانان، حتی کسانی که دوست اهل‌بیت هم نیستند، زیر آن پرچم جمع می‌شوند و قیام بزرگی علیه حکومت بنی‌امیه به وجود خواهد آمد. بر این اساس «ولید بن عبدالملک» که از همه حاکمان اموی بیشتر کینه‌ی امام سجاد (ع) را در دل داشت و بار‌ها گفته بود که: «من تا وقتی که علی بن الحسین در دنیا باشد راحت نیستم!»، در زمانی که زمام سلطنت و خلافت را به دست گرفت، با زهر کشنده‌ای، حضرت را در ۵۷ سالگی در مدینه، مسموم و به شهادت رساند. مورخان در رابطه با سالروز شهادت این امام همام، اختلاف نظر دارند، اما عده زیادی، دوازدهم محرم را روز شهادت ایشان می‌دانند؛ و برخی نیز روز هیجدهم و برخی دیگر از مورخین بیست و پنجم محرم را روز شهادت حضرت می‌دانند؛ اما در مورد سال شهادت، بر اساس روایتی که ابوبصیر (ره) از امام جعفرصادق (ع) نقل کرده، حضرت زین‌العابدین (ع) در ۵۷ سالگی و در سال ۹۵ هجری قمری، از دنیا رفتند و در قبرستان بقیع و در جوار قبر عموی گرامیشان امام حسن‌مجتبی (ع) به خاک سپرده شدند؛ بعد از شهادت امام سجاد (ع)، حضرت باقرالعلوم (ع) در سن ٣٨ سالگی، امامت امت اسلامی را بر عهده گرفتند و با ظرفیت‌های ارزشمندی که پدر بزرگوارشان مهیا نموده بودند، آغازگر نهضت بزرگ علمی مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در جهان شدند. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «به روایتی سالروز شهادت حضرت #سیدالساجدین (ع)» موضوع: #احکام_سجده ❓امروزه مهری برای نماز ساخته شده که با شمارش رکعت‏ها و سجده‏های نمازگزار باعث می‏شود تا حدی شک او برطرف گردد؛ با توجه به این که هنگام گذاشتن پیشانی روی آن، مهر به خاطر دستگاه فلزی که زیر آن نصب شده است، به سمت پائین حرکت می‏کند، آیا با این توصیف سجده بر آن صحیح است؟ ✅ اگر محل گذاشتن پيشانى از چيزهايى باشد که سجده بر آن صحيح است و پس از گذاشتن پيشانى ثابت و بى‌حرکت بماند، سجده بر روى آن اشکال ندارد. ❓سجده بر سنگفرش مرمر مشاهد مشرفه چه حکمی دارد؟ ✅ سجده بر سنگ مرمر اشکال ندارد. ❓سجده و تیمم بر سیمان و موزائیک چه حکمی دارد؟ ✅ سجده و تيمم بر آن دو اشکال ندارد؛ اگرچه احوط ترک تيمم بر سيمان و موزائيک است. 🔹توجه: برخی از مراجع در این مسئله اختلاف فتوا دارند. ❓آیا سجده بر سنگ عقیق صحیح است. و در صورتی که نگین انگشتر باشد سجده بر آن چه حکمی دارد؟ ✅ سجده بر عقیق اشکال ندارد، همچنین اگر انگشتر هم باشد با رعایت سایر شرایط سجده بر آن صحیح است. 🔹توجه: برخی از مراجع در این مسئله اختلاف فتوا دارند. 📚 استفتائات امام خامنه‌اى (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

#روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «چگونگی حفظ جان امام #سجاد (ع) در فاجعه کربلا»         روز شنبه، ١۴٠٢/٠۵/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز به روایتی، سالروز شهادت چهارمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت #زین‌العابدین (ع) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ ❓یکی از شبهاتی که در این ایام در فضای مجازی و حقیقی در رابطه با حضرت سجاد (ع) توسط وهابیون و یزیدیان زمان مطرح می‌شود این است که اگر ماجرای کربلا حقیقت دارد و چنانچه علمای شیعه روایت می‌کنند، لشگر عمر بن سعد حتی از کودک شش ماهه و پيرمرد نود ساله هم نگذشته و همه را قتل‌عام کرده و سر بریده‌اند، پس چطور امکان دارد که از حضرت سجاد (ع) که فرزند امام حسین (ع) و جوانی حدوداً ٢۴ ساله بودند، بگذرند و ایشان جان سالم از این واقعه به در ببرند؟! ✅ در جواب به این شبهه، ابتدا باید عرض کنیم که این ادعا که فقط علمای شیعه، فاجعه بزرگ کربلا و جنایات در آن را نقل کرده‌اند، ادعایی کاملاً کذب است! چرا که بسیاری از مورخین و راویان اهل سنت نیز به فجایع کربلا اشاره نموده‌اند و حتی به واسطه این جنایت، یزید را لعن کرده‌اند! که از جمله آن‌ها می‌توانیم به امام شافعی، ابن جوزی، جاحظ، شوکانی و... اشاره نمائیم؛ و این موضوع در بین علمای اهل‌سنت آن‌چنان مشهور و معلوم است که حتی «آلوسی» که افکاری نزدیک به وهابیت دارد، در تفسیر روح المعانی، ج١٣، ص٢٢٨ می‌گوید: «تا چشمی برای امام حسین اشک می‌ریزد، خدا یزید و اتباع او را لعنت کند...» ⬅️ اما در رابطه با این‌که چرا جانیان لشگر بنی‌امیه، حضرت زین‌العابدین (ع) را در کربلا به شهادت نرساندند؟! باید عرض کنیم که این موضوع به شرايط ویژه آن حضرت در روز عاشورا مربوط بوده، چنانچه نقل شده، امام سجاد (ع) در روز عاشورا به شدت بيمار بودند، به طوری که حتی توانایی ایستادن و حمل اسلحه را نداشتند، بنابراين اصلاً به میدان نبرد نیامدند و تا قبل از شهادت امام حسين (ع)، دست پليد دشمن به حضرت نرسید؛ و پس از شهادت حضرت سیدالشهداء (ع) نیز که سپاهيان کفر و نفاق براى غارت اموال اهل‌بیت رسول خدا به سوی خيمه‌ها شتافتند، حضرت زین‌العابدین (ع) را چنان ضعيف و رنجور دیدند که طبق نقل‌های مختلف گفتند: همين بيماری‌ای برای او کافی است و او را خواهد کشت! پس زيرانداز آن حضرت را کشيده و به یغما بردند و ایشان را به رو بر زمین افکندند. (منتهی‌الآمال، ج٢، ص۶٠۴) البته طبق روایات بارها دشمنان در کربلا و کوفه و مسیر شام، تصمیم بر کشتن حضرت سجاد (ع) گرفتند اما هربار با همین تصور که بيمارى آن حضرت، ایشان را خواهد کشت، دلیلی ندیدند که با کشتن امام، خود را بدنام‌تر کنند؛ هرچند که از هيچ‌گونه آزار و آسيبی به آن حضرت دريغ نکردند؛ آزاری همچون سوار کردن ایشان بر مرکب‌ها‌ی برهنه و با غل و زنجيرهای آزار دهنده در آن هواى گرم و سوزان، و همچنین بی‌حرمتی و ضرب و شتم زنان و کودکان در مقابل چشم آن حضرت، چنانچه به عمه بزرگوارشان فرمودند: «سينه‌ام تنگ شده به حالتی که نزديک است جان از تنم خارج شود...» ⬅️ البته علماء و بزرگان دلایل دیگری نیز برای به شهادت نرساندن امام سجاد (ع) در واقعه‌ی کربلا ذکر نموده‌اند، از جمله این‌که يزيدیان پس از کشتن امام حسین (ع) و دیگر فرزندان رسول خدا برای انحراف افکار عمومی، حضرت سجاد (ع) مریض و رنجور را نکشتند تا مردم تصور کنند آن حضرت با یزید مشکلی نداشته و با او بیعت کرده‌اند! و برهمین اساس کشته شدن امام حسین (ع) و دیگران را به‌دلیل خروج بر خلیفه و حبّ به حکومت و دنیا نشان دهند؛ که این توطئه با شجاعت و سخنان آتشین حضرت زین‌العابدین (ع) در شام بی‌نتیجه ماند، و نه تنها یزیدیان به هدف خود نرسیدند بلکه چنان رسوا شدند که یزید مجبور شد تا آن حضرت و کاروان اسرا را به سلامت و با احترام به مدينه بازگرداند؛ ⬅️ و البته مهمترین دلیل برای زنده ماندن حضرت زین‌العابدین (ع)، اراده‌ی الهی بر این مسئله بوده، چنانچه همان خدایی که به مصلحت الهی، حضرت سجاد (ع) را در روز عاشورا به شدت بیمار نمود؛ برای حفظ حجت الهی بر روی زمين، آن حضرت را از شر تمام یزیدیان حفظ کرد تا ردای امامت به بر قامت ایشان پوشانده و هدایت امت را در سخت ترین دوران تاریخی، ٣۴ سال به دست آن حضرت قرار دهد؛ چنان‌که خداوند قادر متعال حضرت موسی (ع) و حضرت ابراهيم (ع) را از آسيب طاغوت‌های بزرگی همچون فرعون و نمرود حفظ نمود. ✍️ قضاوت باشما... https://eitaa.com/ROOZBARG