✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓منظور از قیام که در نماز به عنوان یکی از واجبات است، چیست؟ ✅ قيام يعنى ايستادن، که در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند؛ و در دو جای دیگر، واجب است اما رکن نیست: قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع؛ ❓منظور از قیام متصل به رکوع چیست؟ ✅ قیام پیش از رکوع را قیام متصل به رکوع می‌گویند. ❓در قیام چه مواردی باید رعایت شود؟ ✅ نمازگزار در موقع قيام، نبايد بدن و پاها را حركت دهد و به طرفى خم شود يا به جايى تكيه كند، ولى اگر از روى ناچارى باشد مانعى ندارد. ❓آیا پس از اتمام سوره و قبل از خم شدن برای رکوع یک لحظه صبر کردن و ایستادن کافی است؟ ✅ صبر کردن و ایستادن در فرض سؤال لازم نیست؛ بلکه اگر از حالت ایستاده به رکوع برود، صحیح است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «عالمِ انقلابی» روز جمعه، ١۴٠٠/٠۶/٢۶         ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، ٢۵ شهریور برابر با سالروز رحلت آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی (ره)، فقیه، خطیب و از روحانیان سیاستمدار و شخصیت‌های برجسته نظام جمهوری اسلامی ایران است‌؛ لذا ضمن گرامیداشت نام و یاد این عالم بزرگوار، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ ابوالقاسم خزعلی، در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در بروجرد متولد و در ده سالگی به همراه خانواده به مشهد مقدس مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد؛ وی تحصیل علوم دینی را تا سطح رسائل، مکاسب و کفایه در حوزه علمیه مشهد پشت سر گذاشت و سپس راهی قم شد و در درس خارج فقه آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و خارج اصول امام خمینی (ره) و درس منظومه و اسفار علامه طباطبایی (ره) حاضر شد؛ آیت‌الله خزعلی، حافظ کل قرآن مجید و نهج البلاغه بود؛ اولین اثری که از وی به چاپ رسیده، تفسیر سوره فاتحةالکتاب است؛ همچنین دوره دو جلدی انوار جاودان در تفسیر قرآن، یکی دیگر از آثار ابوالقاسم خزعلی است؛ از مهم‌ترین فعالیت‌های فرهنگی ایشان می‌توان به تأسیس و ریاست بنیاد بین‌المللی غدیر، عضویت در هیأت موسس و شورای عالی مجمع جهانی اهل‌البیت (ع) و تأسیس و ریاست عالی مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی‌عصر (عج) اشاره نمود؛ بخش زیادی از زندگی آيت‌الله خزعلی به مبارزه با رژیم پهلوی گذشت؛ به‌گونه‌ای که در دههٔ ۱۳۴۰ تا ١٣۵٠ شمسی، سفرهای تبلیغی زیادی به نقاط مختلف ایران، به خصوص استان خوزستان، انجام داد؛ او در طول دوران حکومت پهلوی و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، همکاری نزدیکی با جامعه مدرسین حوزه علمیه قم داشت و در مبارزات آن مرکز با رژیم شاه به طور جدی شرکت می‌کرد که به‌سبب این فعالیت‌های سیاسی، یک بار در زندان قزل قلعه زندانی و سه بار به گناوه، دامغان و زابل تبعید شد؛ خزعلی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به‌عنوانِ عضو مجلس خبرگان قانون اساسی، در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همکاری نمود؛ وی همچنین با حکم امام خمینی (ره) عضو شورای نگهبان شد و سه دوره نیز به عنوان نماینده استان خراسان در مجلس خبرگان رهبری حضور داشت؛ او در طول دوران جنگ تحمیلی، بارها در جبهه‌ حق علیه باطل حاضر شد؛ عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۸شمسی با حکم امام راحل از دیگر مسئولیت‌های ایشان بود؛ آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی (ره) در سن ۹۰ سالگی، پس از عمری مجاهدت علمی و عملی، در صبح ۲۵ شهریور ۱۳۹۴ شمسی در تهران به علت بیماری درگذشت و پیکر او را به مشهد مقدس منتقل و در دار الزهد حرم امام رضا(ع) دفن نمودند؛ درپی رحلت این عالمِ عامل و پرهیزگار، رهبر معظم انقلاب پیام تسلیتی صادر و در بخشی از آن فرمودند: «... عمر با برکت این روحانی با فضیلت، سرشار از نقطه‌های درخشان است، سالیان دراز، بهره‌گیری از درس امام خمینی (ره) و دیگر فقهای بزرگ در قم و مشهد، همراهی با امام بزرگوار از آغازین روزهای نهضت انقلابی و دفاع شجاعانه از آن بزرگمرد در دوران دشوار اختناق طاغوتی با بیانی رسا و صریح، حضور در مسئولیت‌های سنگین پس از پیروزی انقلاب و عضویت در شورای نگهبان و مجلس خبرگان؛ صبر جمیل بر شهادت فرزندش در قم و در هنگامه‌ی حرکات انقلابی ملت ایران و آنگاه حفظ قرآن و انس با آن و با دریای بی‌پایان حدیث و نیز فعالیت بلندمدت در تبلیغ و بیان معارف اسلامی، و آنگاه ثبات قدم در خط اصیل و صراط مستقیم انقلاب در همه حال و تا پایان زندگی...؛ اینها سرفصل‌های مهم زندگی این عالم متقی و پُرکار است که در دیوان الهی مضبوط و مأجور است ان‌شاءالله...» (۲۵ شهریور ۱۳۹۴) ✍️ نامش جاودان، یادش گرامی و راهش همواره پُررَهرو باد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓اگر نمازگزار هنگام قیام بیش از اندازه پاها را باز بگذارد نمازش چه حکمی دارد؟ ✅ اگر نمازگزار هنگام قیام پاها را بيش‏ از اندازه گشاد بگذارد بطورى كه از شكل ايستادن بيرون رود نمازش ‏باطل است، مگر اين‏كه ناچار باشد. ❓مقدار تأمل بعد از سر برداشتن از رکوع، باید چقدر باشد؟ ✅ همین مقدار که به صورت کامل بایستد کافی است. ❓اگر کسی تعادلش را در نماز از دست داده و به پهلو یا با صورت به زمین بخورد ولی هنوز رو به قبله باشد، در مورد نمازش چه حکمی دارد؟ ✅ اگر صورت نماز به هم نخورده، نماز را ادامه دهد و الا باید نماز را از اول بخواند. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «لَیلَةُالهَریر» روز شنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٧ ✍️ مناسبت روز: امشب طبق تاریخ، برابر با «لَیلَةُالهَریر» شبی از شب‌های جنگ صفین است که سپاهیان معاویه در اثر شکست نمایان و شدت سرما و ترس مثل سگ، فریاد می‌کشیدند! لذا از آنجا که عرب، در لغت به زوزه‌ی سگ در شب‌های سرد زمستانی، «هریر» می‌گوید؛ این شب را «لَیلَةُالهَریر» نامیدند! [لسان‌ العرب، ج ۵، ص۲۶۰] به گفته منقری از مورخان شیعه سده سوم هجری: «در آن شب جز صدای چكاچک شمشیر كه در دل مردان هول‌انگیزتر از بانگ رعد و فرو ریختن هراس‌آور كوه‌ها بود، صدایی به گوش نمی‌رسید!» [وقعةصفین، ص۴۷۸]؛ ابن مُسکَوَیه، مورخ نامی نیز در توصیف آن شب می‌گوید: «در آن شب، سپاهیان چندان جنگیدند كه نیزه‌ها همه درهم شكست و در کمان‌ها تیری نماند، سپس دست به شمشیر بردند!» [تجارب‌ الأمم، ج‌۱، ص:۵۳۵] حضرت علی(ع) در آن شب، پس از حمد و ستایش خدا، خطاب به سپاهیان خود فرمودند: «ای مردم، كار بر شما و بر دشمن بدین قرار رسیده كه می‌بینید جز واپسین دم دشمن باقی نمانده است... آن قوم به مرادی جز دینداری در برابر شما ایستادگی و لجاجت به خرج دادند تا به دست شما، بدین وضع دچار آمدند! انشاالله صبحگاهان بر آنان می‌تازیم و در پیشگاه خدای عزوجل به داوریشان می‌کشانیم!» و سپس برای پیروزی لشکر اسلام دعا کردند. [وقعةصفین، ص۴۷۸] در این زمان که معاویه، لشگر خود را شکست‌خورده می‌دانست و لشگر اسلام در آستانه پیروزی کامل بود، متأسفانه یکی از فرماندهان سپاه امیرالمؤمنین (ع) به نام «اشعث بن قیس کندی» که ریاست سپاهیان قبایل کنده و ربیعه را بر عهده داشت، در برابر حضرت علی (ع) اعتراض کرد و بین سپاهیان تفرقه ایجاد کرد و سپس خطبه‌ای خواند و ادامه جنگ را به صلاح اعراب ندانسته و گفت: «ای توده‌ی مسلمان، دیدید كه دیروز بر شما چه گذشت و چه اندازه از (دلیران) عرب نابود شدند! به خدا سوگند من بدین عمری كه به خواست خدا سپری كرده‌ام، هرگز روزی چنین سخت ندیده بودم! پس حاضران به غایبان باز گویند که به راستی اگر ما فردا از پیكار باز نایستیم، نسل عرب یكسره نیست و نابود شود! و حرمت‌هایی كه باید نگهداشته شود، جمله تباه می‌گردد! به خدا سوگند من این سخنان را از روی هراس از مرگ نمی‌گویم، لیكن من مردی كهنسالم و بر [زنان و] فرزندان پروا دارم كه اگر فردا همه نابود شویم چه بر سر آنان خواهد آمد!» [وقعةصفین، ص۴۸۰] معاویه با شنیدن این سخنان تفرقه‌افکنانه، خشنود شد و اشعث را ستود، و شامیان را نیز امر کرد که چنین سخنانی را خطاب به کوفیان بر زبان برانند و همین خیانت اشعث و عدم تبعیت از امیر مؤمنان (ع)، مقدمه دسیسه‌ی عمروعاص مبنی بر قرآن به سر نیزه‌ها کردن و به دنبال آن ماجرای حکمیت شد؛ [وقعةصفین، صص۴۸۱-۲۸۳] اشعث پس از به نیزه کشیده شدن قرآن‌ها توسط لشگر معاویه، با تحریک جمعی از اصحاب بی‌بصیرت، امیرالمؤمنین (ع) را مجبور کرد که پیشنهاد دعوت به کتاب‌الله را بپذیرند و جنگ بُرده را متوقف نمایند! [وقعة صفین، ص۴۸۲] او سپس نظر معاویه را درباره قرار دادن یک حَکَم از شام و دیگری از عراق را پسندید و با حَکَم بودنِ «عبدالله بن عباس» از جانب امام و عراقیان مخالفت کرد و خودش «ابوموسی اشعری» را پیشنهاد داد! [تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۸۹]؛ همچنین به گزارش یعقوبی مورخ قرن سوم، هنگام نوشتن صلح‌نامه میان نمایندگان دو سپاه بر سر لقب «امیرالمؤمنین» برای امام علی(ع) اختلاف شد و اشعث خواستار محو این لقب در صلح‌نامه گردید! [همان] هرچند خیانت‌های اشعث، به همین‌جا ختم نشد و در تاریخ آمده که او پس از جنگ نهروان نیز، هنگامی که امیرالمؤمنین (ع)، یارانشان را به جنگ با معاویه فراخواندند، با حضرت مخالفت و خستگی از جنگ را بهانه کرد و گفته او در سپاه حضرت تأثیر منفی گذاشت و به همین سبب، امام از جنگ مجدد با معاویه منصرف و راهی کوفه شدند! [تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۸۹] بر اساس منابع تاریخی، اشعث از ماجرای شهادت امام علی(ع) نیز آگاهی کامل داشته و به گزارش یعقوبی، هنگامی که ابن‌ملجم برای کشتن امیرالمؤمنین (ع) از مصر به کوفه رفت، یک ماه در منزل اشعث اقامت گزید و توطئه و شمشیرش را آماده می‌کرد! [تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۱۲] همچنین ذهبی در سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۴۰ آورده که اشعث، حضرت علی (ع) را به مرگ تهدید کرده بود! و امیرالمؤمنین (ع) در خطبه۱۹ نهج‌البلاغه، اشعث را «منافق» خطاب فرموده‌اند! ✍️ در پایان قضاوت را به شما می‌سپاریم که یک نفر منافق در جبهه و لباس حق، می‌تواند چقدر خیانت به اسلام و مسلمین نماید که متأسفانه امروزه نیز امثال «اشعث»، کم نیستند!         https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓در چه صورتی می‌توان نماز را به صورت نشسته خواند؟ ✅ كسى كه نمى ‏تواند ايستاده نماز بخواند بايد بنشيند، ولى اگر بتواند بايستد و به عصا يا ديوار و مانند آن تكيه كند، يا پاهايش را از هم دور بگذارد بايد ايستاده نماز بخواند، مگر اين‏كه فوق‌العاده براى او زحمت داشته باشد! البته اگر مى‏تواند قسمتى‏از نماز را ايستاده بخواند، واجب است آن مقدار را بايستد و بقيّه را بنشيند. ❓اگر نمازگزار احتمال دهد که در صورت ایستادن برای او ضرر دارد آیا می تواند نشسته نماز بخواند؟ ✅ هرگاه توانايى بر ايستادن دارد، امّا مى‏داند يا احتمال عقلائى مى‏دهد كه براى او ضرر داشته باشد، يا بيمارى‏اش طولانى مى‏شود، يا مثلًا زخم يا شكستگى استخوان او دير التيام پيدا مى‏كند، بايد نشسته نماز بخواند و اگر آن هم ضرر دارد، خوابيده نماز بخواند. ❓بلند كردن پاشنه پا در نماز چه حكمى دارد؟ ✅ فى نفسه اشكال ندارد، مگر اينكه با استقرار در نماز منافات داشته باشد و يا صورت نماز بهم بخورد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شهریارِ شعر و ادب فارسی» روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٨ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، روز بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت «شهريار»، شاعر بی‌بدیل ايرانی و «روز ملی شعر و ادب پارسی» بود، لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ در فرهنگ ایرانی اسلامی ما، زندگی با شعر آغاز و با شعر بدرقه می شود! کودک در گاهواره، لالایی می شنود و از همان آغاز به شعر اُنس می گیرد و پس از مرگ نیز، آرایه مزارش، شعری است که خودش سروده یا برایش می‌سرایند! این آمیختگی ما با شعر و تأثیری که شعر بر فرهنگ و روحیات و رفتار ما می گذارد، ضرورت پرداختن به آن و ضرورت پاسداری از حریم این عنصر اعجاز آفرین را بیشتر روشن می سازد! بی آنکه بخواهیم به نقل احادیث و عملکرد اولیاء دین درباره «شعر» بپردازیم، باید اذعان نماییم که در تاریخ اسلام، «شعر» یکی از ابزارهای مهم «پیام رسانی» و حمایت از حق و دفاع از «آل الله» و یکی از قوی‌ترین و مؤثرترین وسایل تثبیت و تبیین ارزش‌ها و ترویج مکتب اهل بیت عصمت و طهارت بوده است! بی‌شک کسانی که در جامعه، نقش الگویی دارند، رفتار و حالات و کلماتشان، قدرت تبدیل شدن به فرهنگ عمومی را دارد؛ چنانچه «اولیاء الهی » در مرام شیعه، این ویژگی را دارا هستند؛ بنابراین سرودن از فضیلت‌های آنان و دفاع از مرامشان و کشاندن اندیشه‌ها و باورهای آنان به صحنه عمومی جامعه، رسالت سنگین شاعران به عنوان بخش مهمی از فرهنگ‌سازان جامعه، می‌باشد! آنها مکتب انسان‌ساز اهل‌بیت (ع) را در قالب زبان گویای شعر ترویج کرده و فرهنگ عمومی جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند! البته کلام شاعر در این مقوله، وقتی اثر می‌کند که همخط و همخون با «اهل بیت» باشد و خود را مُبلّغ این مکتب نورانی بداند! آنگاه می‌تواند چهره پُرفضیلت آل‌الله را معرفی و جهات الگویی خاندان عصمت و طهارت را روشن سازد؛ حماسه های پر شور و عرفان ناب و اخلاق والا و اندیشه های تابناک آنان را به قلم آورد و بسراید! و غبار بی خبری و انحراف و تحریف را در معرفی سیمای آن بزرگواران بزداید و پیشینه بلندآوازه و سراسر افتخار آنان را به زبان امروزیان بازگو کند! البته به دور از غلو و افراط در معرفی اوصاف، و دور از عجز و لابه و ارائه سیمایی ضعیف و تحریف شده از آن اسوه های کمال و تقوا و شجاعت! بنابراين شعر مکتبی، هم باید با صلابت و مستحکم و بدیع و قوی باشد، و هم روان و عامه فهم که به‌راحتی در بستر ذهنی و زبانی مردم جریان یابد و وارد فرهنگ عمومی آنها شود و این همان نکته است که از آن به «سهل و ممتنع » یاد می‌شود! دشوار آسان نما! شعر مکتبی، فضیلت‌های خاندان وحی را متجلی می‌سازد! به‌گونه‌ای که حتی اگر کسی تاریخ اسلام و سیره معصومین (ع) را هم نخوانده باشند، مطالعه شعر شیعی، همچون آینه‌ای آن تابندگی‌ها را نشان داده و «ادب و آداب آل الله» را به میان توده مردم آورده و ورد زبانشان کرده و در یک کلام، فرهنگ متعالی اهل‌بیت (ع) را هموار و بی‌تقید و مانع، به عامه مردم منتقل می‌نماید؛ لذا ارزش شعر مکتبی تا بدانجاست که صادق آل محمد «ص» در فضیلت سرودن آن می‌فرماید: «من قال فینا بیت شعر بنی الله له بیتا فی الجنة »: «هر کس درباره ما خاندان، یک بیت شعر بسراید، خداوند خانه‌ای در بهشت برای او می سازد!» (وسائل، ١٠، ۴۶٧) البته فراموش نکنیم که مهم، «فینا» بودن شعر است، یعنی به‌گونه‌ای باشد که ائمه معصومین (ع) آن را بپسندند و بگویند که این شعر درباره ماست! ✍️ بی‌شک شعر «شهریار» را باید مصداق بارز حدیث فوق دانست! چراکه او شعر را هنرمندانه به خدمت مذهب، درآورده و خواننده را به آسمان‌های معرفت و انسانیت کامل، پرواز داده و سیره عملی و گفتاری ائمه اطهار (ع) را به او نشان می‌دهد! لذا باید مهمترین دلیل ماندگاری «شهریار» را همین ارادت به اهل‌بیت (ع) و اشعار مکتبی ماندگارش، همچون: «علی ای همای رحمت، توچه آیتی خدا را...» دانست! و مسلماً به همین سبب‌ است که با وجود ستارگان بزرگی در آسمان شعر و ادبیات ایران اسلامی همچون فردوسی، سعدی، حافظ و مولوی و...؛ اما روز درگذشت «شهریار» به عنوان «روز ملی شعر و ادب پارسی» برای همیشه در تقویم این مرزوبوم ماندگار گردیده است!         https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓در حال قیام نماز چه اموری مستحب است که رعایت شود؟ ✅ شايسته است در حال ايستادن بدن را راست نگه دارد، شانه‏ ها را پايين بيندازد، دست‌ها را روى ران‌ها بگذارد، انگشت‌ها را به هم بچسباند، سنگينى بدن‏ را بطور مساوى روى دو پا بيندازد و به محل سجده نگاه كند و با خضوع و خشوع باشد، مردان كمى پاها را باز بگذارند و زنان به هم بچسبانند. ❓اينجانب از مدتى پيش دچار كمر درد و ديسك كمر شده‌ام و مدتى است كه بر اثر فشارهاى ناشى از كمر درد از ناحيه هر دو زانوى پا نيز دچار مشكل گرديده‌ام به‌گونه‌اى كه پزشك متخصص تأكيد نموده است كه به هيچ عنوان نبايد زانوهايم را خم كنم. لذا با توجه به مشكل به وجود آمده نمازم را به‌طور ايستاده به سختى مى‌توانم بخوانم كه اين امر باعث تشديد كمردرد و زانودردم مى‌شود. از چند نفر نيز سؤال نمودم كه گفتند هر طورى كه راحت هستم نماز بخوانم؛ بنابراين خواهشمند است جهت اداى صحيح نماز، راهنمايى لازم را بفرماييد. ✅ در فرض مرقوم، اگر بتوانيد با تكيه به ديوار يا عصا ايستاده نماز بخوانيد، بايد بايستيد و در صورتى كه ايستادن حتى با تكيه دادن موجب تشديد بيمارى و يا مشقّت شديده باشد، نماز را نشسته بخوانيد. ❓کج کردن سر در نماز به طرفین ( چپ یا راست ) به جهت تواضع چه حکمی دارد؟ ✅ چنین چیزی در دستورات دینی به ما نرسیده است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « آزمون ولایت‌پذیری! » روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٩ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در ایام حَکَمیّت در جنگ صفین و مصائب نشناختن حقیقت ولایت برای جهان اسلام قرار داریم، لذا سخن امروز را به این واقعه تلخ تاریخی اختصاص می‌دهیم؛ بی‌شک یکی از نمایان‌ترین امتحانات ولایتمداری در طول تاریخ، در چنین ایامی در سال ۳۸ هجری قمری، در هنگامه‌ی جنگ صفین و زمانی که حضرت امیر (ع) در آستانه فتح خانه نفاق و کفر، و مقرّ فرماندهی لشکر شام به زعامت معاویة بن ابوسفیان بودند، اتفاق افتاده که به حیله و مکر عمروعاص ملعون، قرآن‌ها بر سر نیزه‌ها رفت و فریاد «لاحُکم اِلّا لِلّه» بلند شد؛ و این در صورتی بود که مورخین آورده‌اند که تنها ۱۰ ضربه شمشیر مالک‌اشتر تا نابودی همیشگی معاویه و لشگر تزویر باقی مانده بود! اما مکر بنی‌امیه و خیانتِ خواصِ منافقی همچون اشعث بن قیس، و بی‌بصیرتی تعداد زیادی از سپاهیان حضرت امیر (ع) و عدم تبعیت آنها از کلام قرآن ناطق و ولی زمان، کار را به آنجا رساند که جمعی از سپاهیان حضرت، خیمه‌ی ایشان را محاصره و امام را تهدید کردند که اگر الساعه مالک اشتر برنگردد، حضرت را به شهادت رسانده و یا تسلیم معاویه خواهند نمود!!! پس حضرت امیر (ع) نیز به ناچار برای جلوگیری از انشقاق لشگر اسلام، تن به حکمیت دادند! اما خیانت خواص و بی‌بصیرتی عوام، به همین‌جا ختم نشد و حتی حَکَمِ پیشنهادی حضرت یعنی «عبدالله بن عباس» و یا «مالک اشتر» را نپذیرفتند و فرد ساده‌لوحی چون ابوموسی اشعری را به‌عنوان حَکَم تعیین کردند! باقی ماجرای حکمیت را هم که همه می‌دانید که چگونه عمروعاص ملعون، ابوموسی اشعری را فریب داد و بر منبر رفته، حضرت علی (ع) را از خلافت عزل و معاویه را امیرالمؤمنین، اعلام کرد!!! هرچند کسی از مسلمانان نتیجه حکمیت را نپذیرفت، اما عجیب‌تر از این خیانت بزرگ آنست که همان‌ها که خیمه حضرت را محاصره و امام را مجبور به قبول حکمیت کردند و حَکَم حضرت را هم نپذیرفتند، پس از نتیجه‌ی شرم‌آور حکمیت، یکبار دیگر، دور خیمه‌ی حضرت را گرفتند و به ایشان گفتند که شما باید از قبول حکمیت، توبه کنید و سپس از سپاه اسلام خارج و تبدیل به «خوارج» شدند! ✍️ اما نکته مهم اینجاست که از این ماجرای تلخِ تاریخی، چه درسی برای امروز می‌توان گرفت؟ منافقین و سست ایمانان آن روز، ولی و امام خود را نشناخته و با جمود بر ظواهر قرآن صامت، فریب خورده و قرآن ناطق و کاتب وحی را تنها گذاشتند! آنها در آزمون ولایت‌پذیری مردود شده و از خیمه‌ی ولایت‌الله «خارج» شدند! بی‌بصیرتان در مرز میان «حقیقت قرآن» و «چند ورق کاغذ» بر سر نیزه‌ها، نتوانستند حق را تشخیص دهند و تمامی ایمان خود را همراه ورق‌های پاره، به باد تزویر و مکر معاویه و عمروعاص سپردند! اما مهم این است که ما بدانیم، این حکایت تلخ، فقط یک ماجرای تمام‌شده‌ی تاریخی نیست! بلکه در طول تاریخ اسلام، و به ویژه در دوران ائمه معصومین (ع) این آزمون، بارها و بارها برای مسلمانان تکرار شده و در عصر حاضر و پس از استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نیز بارها آزمونِ ولایت پذیری پیش آمده و متأسفانه هربار نیز تعدادی در این آزمون مردود و از قطار انقلاب پیاده شده‌اند! ✅ حال این روزها که در آستانه چهل و یکمین سالگرد آغاز جنگ تحمیلی هشت ساله و هفته دفاع مقدس قرار داریم، باید حقایق و خاطرات این آزمون بزرگ را برای آیندگان و نسل جدید انقلاب بازگو نمائيم؛ آزمونی سخت که ملت شریف ایران با ایمان و اطاعت‌پذیری از ولیِ زمان و امام امت، از آن با سربلندی بیرون آمدند و از کیان و شرف و وطن و دین خود جانانه پاسداری نمودند؛ تا امروز که شرایط سختی بر کشور ما حاکم شده و خیانت برخی خواص دنیاپرست و غربزده، و همچنین مکر نظام استکبار جهانی، جنگ اقتصادی را بر کشور ما تحمیل نموده و معیشت مردم را دچار اختلال نموده‌ است، ملت قهرمان ایران و نسل امروز ما باردیگر با الگوگیری از نسل قهرمان انقلاب و دفاع مقدس، بتوانند با اتحاد و تبعیت از فرمان ولی زمان، از این آزمون و جبهه‌ی سخت نیز سربلند بیرون آمده و بار دیگر مکر دشمنان را به خودشان برگردانند!         https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ✅ کسی که نشسته نماز می‌خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بایستد، و رکوع را ایستاده به‌جا آورد، باید بایستد و از حال ایستاده به رکوع رود و اگر ‏‎ ‎‏نتواند، باید رکوع را هم نشسته به‌جا آورد.‏ ✅ اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند، باید ‏نماز را تأخیر بیندازد، ‎‏پس اگر نتوانست بایستد، در آخر وقت مطابق وظیفه‌اش نماز ‏را به‌جا آورد. ✅ حرکت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن «حمد و سوره»، اشکال ندارد، ‎‏اگرچه احتیاط مستحب آن است که آنها را هم حرکت ندهد. ✅ نماز مستحبى را می‌توان نشسته خواند، ولی در اين صورت احتياط مستحب آن است که هر دو رکعت را يک رکعت حساب کند، مثلاً به جای هشت رکعت نافله ظهر ايستاده، شانزده رکعت نشسته بخواند. 📚 توضیح المسائل امام خمینی (ره) 📚استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «محمد بن ابی‌بکر (ره) یاور صدیق ولایت » روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠۶/٣٠ ✍️ مناسبت روز: چهاردهم ماه صفر، سالروز شهادت جناب محمد بن ابی‌بکر (ره) در سال ٣٨ هجری قمری است، او یکی از شخصیت‌های بزرگ جهان اسلام و از یاران ویژه حضرت امیرالمؤمنین (ع) است که متأسفانه به دلیل نسبتش با خليفه اول، در بین شیعیان، نقش مؤثر و اقدامات ارزشمند وی، کمتر مورد توجه قرار گرفته است! لذا سخن امروز را به این یار صدیق و وفادار حضرت علی (ع) اختصاص می‌دهیم؛ محمد بن عبداللّه (ابوبکر) از قبیله بنی‌تمیم قریش، ملقب به «عابد قریش» در سال دهم هجرت در حجةالوداع، در مسیر حرکت کاروان پیامبر (ص) از مدینه به مکه در مکانی به نام «بیدا» چشم به جهان گشود؛ رسول خدا (ص) قبل از تولدش، نوید ولادتش را داده بودند و پس از تولد، اسم خود را بر او گذاشتند. (تاریخ مدینة المنوره، ج۴، ص١٣٠٣) پدر او «ابوبکر» بود، که در دو سال و چند ماهگی «محمد» از دنیا رفت و مادر گرامیش، «اسماء بنت عمیس» از زنان بزرگ صدر اسلام بود‌؛ «اسماء» پس از فوت ابوبکر به ازدواج حضرت علی (ع) درآمد و «محمد» از کودکی در خانه امیرالمؤمنین (ع) پرورش و رشد یافت؛ (طبقات الکبری، ج٨ ، ص٢٨٢) او تربیت شده مکتب علوی و اندیشه‌های ناب امام علی (ع) بود و برای هیچ کس، فضیلت پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و اهل‌بیت عصمت و طهارت را قائل نبود! (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج٣، ص١٩٠) حضرت علی (ع)، محمد را بسیار دوست می‌داشتند و وی را «فرزند خود از صلب ابوبکر» شمرده و می‌فرمودند: «او [محمد] دوست من است و چون فرزند خود، او را پرورش داده‌ام!» (نهج‌البلاغه، خطبه ۶٧) او، معتقد به امامت و خلافت حضرت علی (ع) بود و خلفای دیگر حتی پدرش را غاصب خلافت می‌دانست! (قاموس الرجال، ج٧، ص۴٩۵) از امام صادق (ع) نقل شده است که هنگامی که محمد بن ابی‌بکر می‌خواست با امیرالمؤمنین (ع) بیعت کند، اظهار داشت: «گواهی می‌دهم که شما امامی هستید که اطاعتتان واجب است و پدر من (ابوبکر) در آتش می‌باشد!» (همان) مورخین، مقام و منزلت محمد نزد امیرالمومنین (ع) را با مقام و منزلت ابوذر غفاری (ره) نزد رسول خدا (ص) قیاس کرده و او از حواریون امیرالمؤمنین (ع) به شمار آورده‌اند؛ (مراقد المعارف، ج ٢، ص٢۴۶) امام صادق (ع) درباره او می‌فرمایند: «محمد اگر چه از اهل‌بیت (ع) نبود، ولی به مانند آنها نجیب بود و میان خانواده خویش از همه پاک تر و نجیب‌تر بود!» (بحارالأنوار، ج٣٣، ص۵٨۵) محمد یکی از پنج نفر خواص حضرت علی (ع) بود که همواره با حضرت بودند؛ او در جنگ جمل و صفین به دستور امیرالمؤمنین (ع)، مسئولیت فرماندهی نیروی پیاده نظام را برعهده داشت و در طول جنگ‌ها رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد و تعداد زیادی از دشمنان را به درک واصل نمود؛ (الفتوح ابن اعثم، ص۵۴٠) امیرالمؤمنین (ع) به دلیل خلوص نیت، دلیری، پارسایی و درایت محمد بن ابی‌بکر، حکومت مصر را در سن ٢۶ سالگی به او واگذار نمودند! (انساب الاشراف، ج ٢، ص٣٩٣) و درباره او فرمودند: «او (محمد) را فرزندی خیرخواه، کارگزاری کوشا، شمشیری برنده و ستونی بازدارنده می‌دانم!» (نهج البلاغه، نامه٣۵) او همواره از دستورات امیرالمؤمنین (ع) به صورت مطلق تبعیت می‌کرد و حتی در زمانی که عرصه بر او در مصر تنگ شد و امیرالمؤمنین (ع) تصمیم گرفتند، مالک اشتر (ره) را جایگزین او نمایند، ضمن اطاعت از امر حضرت در جواب نامه‌ی امام، چنین نوشت: «می‌دانید که در میان مردم کسی نیست که با دشمن امیرالمؤمنین(ع)، دشمن تر از من باشد و با دوستان شما مهربان‌تر و دلسوزتر از من...؛ من پیرو امیرالمؤمنین(ع) هستم و نگهبانی در رکاب شما...» (تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص٧٣) ✍️ و بالاخره محمد بن ابی بکر پس از ٢٧ سال رشادت و خدمت به ولایت، در جنگ نابرابر با سپاهیان معاویه به فرماندهی عمروعاص ملعون در مصر به فیض شهادت نائل گردید؛ (حسن المحاضرة سیوطی، ج ١، ص ۵٨۴) امیرالمؤمنین (ع) وقتی خبر شهادت محمد را شنیدند، گریستند و فرمودند: «خدا، محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد... »؛ «به درستی که او شهید زنده ای است که نزد خداوند روزی می‌خورد...» (تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص٨٣) https://eitaa.com/ROOZBARG