✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (١)
روز دوشنبه، ١۴٠١/٠۴/٢٠
✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، از دلایل نامگذاری این دهه و ارتباط عید قربان و عید غدیر با موضوع «#امامت» و همچنین از اهمیت «#ولایت» به عنوان رکن رکین دین و شرط قبولی تمامی اعمال در اسلام، سخن گفتیم؛ اما سؤالی که ممکن است در ذهن برخی از عزیزان شکل گرفته باشد، این است که:
❓چرا بدون «ولایتِ اهل بیت (ع)» هیچ عملی نزد خداوند پذیرفته نمی‌شود؟!
✅ برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که خداوند متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق همه‌ی جهان است و هر چند که تمامی دستورات او از روی حکمت و دلیل است، اما هیچ کس نمی‌تواند نسبت به آنچه فرموده، او را مواخذه و بازخواست نماید؛ بنابراین چه دلیلی برای عدم قبولی اعمال بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که خواست خداوند متعال این‌گونه تعلق گرفته تا «ولایت» را شرط قبولی و صحت همه‌ی اعمال قرار دهد؛
چنانچه بر اساس روایات بسیار، خدای متعال، ولایت ائمه (ع) را واجب کرده و آن را «صراط مستقیم» نامیده و تمامی راه‌های دیگر به غیر از صراط اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را گمراهی و ضلالت دانسته است؛
✍️ لذا در این مجال کوتاه به چند روایت کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم:
1️⃣ زراره از امام باقر(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیَاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ»: «اسلام بر پنج چیز، بنیان شده، بر نماز و زکوه و روزه و حج و ولایت»؛ زراره گوید عرض کردم، کدامیک از اینها برترند؟ حضرت فرمود: «الْوَلَایَةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ الْوَالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِن...»: «ولایت برتر است زیرا کلید آنهاست، و والى و راهنماى آن امور است...» (بحار الأنوار، ج۶۵، ص٣٣٢)
در این روایت، «ولایت» به‌عنوان برترین بنیان و اساس اسلام، و کلید نماز و روزه و زکات و حج، معرفی شده و ولیّ و امام هم به‌عنوان «دلیل و راهنمای امور» معرفی گردیده؛ لذا بدیهی است که انسان، بدون کلید و دلیل و راهنما، از راه حق گمراه خواهد شد و نمی‌تواند به اصل و حقیقت عبادات، از جمله نماز و روزه و حج و زکات برسد، و بر همین اساس تمامی اعمال انسان بدون ایمان به ولایت، بدون ارزش و اعتبار خواهد بود.
2️⃣ امام رضا (ع) در حدیث معروف «سلسله الذهب»، از قول خدای متعال می‌فرمایند: «کَلِمَۀُ لا اِلهَ الَّا الله حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشَرطِها وَ شُرُوطِها وَ اَنَا مِن شُرُوطِها»: «کلمه لا اله الا الله، دژ و حصار محکم خدا است، پس هر کس داخل حصار خدا شود، از عذاب او در امان است، امّا به شرطی و شروطی که ما اهل‌بیت از شروطش هستیم» (بحارالأنوار، ج۴٩، ص١٢٣)
در این حدیث گرانقدر نیز، شرط قبولی ایمان به وحدانیت و کلمه توحید، قبول ولایت و امامت اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) معرفی شده است؛
البته حدیث قدسی دیگری قريب به همین مضمون نیز از امام رضا (ع) نقل شده که در آن به صورت مستقیم به اصل ولایت امیرالمؤمنین و اهل‌بیت (ع) به عنوان دژ و قلعه ایمنی بخش خداوند اشاره شده که ورود به آن باعث نجات بندگان از عذاب الهی می گردد: «وَلایَةُ عَلیِ بنِ اَبیطالِبٍ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی» (عیون أخبار الرضا، ج٢، ص١٣۶)
3️⃣ رسول خدا (ص) فرمودند: شبی که به معراج برده شدم، خداوند جل ثنائه به من فرمود: «... ای محمد! من تو را و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را از سنخ نور خود خلق کردم و ولایت شما را بر اهل آسمان و زمین عرضه کردم؛ پس هر کس، ولایت شما را قبول کند، نزد من از مؤمنین خواهد بود و هر کس منکر ولایت شما شود، نزد من از کافرین خواهد بود» و سپس فرمود: «ای محمد! اگر بنده‌ای از بندگانم، مرا آن چنان عبادت کند که همچون مشک پوسیده گردد، پس نزد من آید در حالی که ولایت شما را نداشته باشد او را وارد بهشت نخواهم کرد...» (بحارالأنوار، ج٣۶، ص٢١۶)
البته این روایت را علاوه بر عالمان بزرگ شیعه، همچون شیخ طوسی و سید بن طاووس و علامه مجلسی (ره)، برخی از بزرگان اهل سنت، همچون خوارزمی و قندوزی نیز در کتب معتبر خود نقل کرده‌اند.
✍️ این مبحث ادامه دارد...
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (١)
روز جمعه، ١۴٠٢/٠۴/٠٩
✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، از دلایل نامگذاری این دهه و ارتباط عید قربان و عید غدیر با موضوع «#امامت» و همچنین از اهمیت «#ولایت» به عنوان رکن رکین دین و شرط قبولی تمامی اعمال در اسلام، سخن گفتیم؛ اما سؤالی که ممکن است در ذهن برخی از عزیزان شکل گرفته باشد، این است که:
❓چرا بدون «ولایتِ اهل بیت (ع)» هیچ عملی نزد خداوند پذیرفته نمی‌شود؟!
✅ برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که خداوند متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق همه‌ی جهان است و هر چند که تمامی دستورات او از روی حکمت و دلیل است، اما هیچ کس نمی‌تواند نسبت به آنچه فرموده، او را مواخذه و بازخواست نماید؛ بنابراین چه دلیلی برای عدم قبولی اعمال بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که خواست خداوند متعال این‌گونه تعلق گرفته تا «ولایت» را شرط قبولی و صحت همه‌ی اعمال قرار دهد؛
چنانچه بر اساس روایات بسیار، خدای متعال، ولایت ائمه (ع) را واجب کرده و آن را «صراط مستقیم» نامیده و تمامی راه‌های دیگر به غیر از صراط اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را گمراهی و ضلالت دانسته است؛
✍️ لذا در این مجال کوتاه به چند روایت کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم:
1️⃣ زراره از امام باقر(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیَاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ»: «اسلام بر پنج چیز، بنیان شده، بر نماز و زکوه و روزه و حج و ولایت»؛ زراره گوید عرض کردم، کدامیک از اینها برترند؟ حضرت فرمود: «الْوَلَایَةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ الْوَالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِن...»: «ولایت برتر است زیرا کلید آنهاست، و والى و راهنماى آن امور است...» (بحار الأنوار، ج۶۵، ص٣٣٢)
در این روایت، «ولایت» به‌عنوان برترین بنیان و اساس اسلام، و کلید نماز و روزه و زکات و حج، معرفی شده و ولیّ و امام هم به‌عنوان «دلیل و راهنمای امور» معرفی گردیده؛ لذا بدیهی است که انسان، بدون کلید و دلیل و راهنما، از راه حق گمراه خواهد شد و نمی‌تواند به اصل و حقیقت عبادات، از جمله نماز و روزه و حج و زکات برسد، و بر همین اساس تمامی اعمال انسان بدون ایمان به ولایت، بدون ارزش و اعتبار خواهد بود.
2️⃣ امام رضا (ع) در حدیث معروف «سلسله الذهب»، از قول خدای متعال می‌فرمایند: «کَلِمَۀُ لا اِلهَ الَّا الله حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشَرطِها وَ شُرُوطِها وَ اَنَا مِن شُرُوطِها»: «کلمه لا اله الا الله، دژ و حصار محکم خدا است، پس هر کس داخل حصار خدا شود، از عذاب او در امان است، امّا به شرطی و شروطی که ما اهل‌بیت از شروطش هستیم» (بحارالأنوار، ج۴٩، ص١٢٣)
در این حدیث گرانقدر نیز، شرط قبولی ایمان به وحدانیت و کلمه توحید، قبول ولایت و امامت اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) معرفی شده است؛
البته حدیث قدسی دیگری قريب به همین مضمون نیز از امام رضا (ع) نقل شده که در آن به صورت مستقیم به اصل ولایت امیرالمؤمنین و اهل‌بیت (ع) به عنوان دژ و قلعه ایمنی بخش خداوند اشاره شده که ورود به آن باعث نجات بندگان از عذاب الهی می گردد: «وَلایَةُ عَلیِ بنِ اَبیطالِبٍ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی» (عیون أخبار الرضا، ج٢، ص١٣۶)
3️⃣ رسول خدا (ص) فرمودند: شبی که به معراج برده شدم، خداوند جل ثنائه به من فرمود: «... ای محمد! من تو را و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را از سنخ نور خود خلق کردم و ولایت شما را بر اهل آسمان و زمین عرضه کردم؛ پس هر کس، ولایت شما را قبول کند، نزد من از مؤمنین خواهد بود و هر کس منکر ولایت شما شود، نزد من از کافرین خواهد بود» و سپس فرمود: «ای محمد! اگر بنده‌ای از بندگانم، مرا آن چنان عبادت کند که همچون مشک پوسیده گردد، پس نزد من آید در حالی که ولایت شما را نداشته باشد او را وارد بهشت نخواهم کرد...» (بحارالأنوار، ج٣۶، ص٢١۶)
البته این روایت را علاوه بر عالمان بزرگ شیعه، همچون شیخ طوسی و سید بن طاووس و علامه مجلسی (ره)، برخی از بزرگان اهل سنت، همچون خوارزمی و قندوزی نیز در کتب معتبر خود نقل کرده‌اند.
✍️ این مبحث ادامه دارد...
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (٢)
روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/١٠
✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، در رابطه با «ادله نقلی» عدم پذیرش اعمال بدون اعتقاد به امامت و ولایت ائمه اطهار (ع) سخن گفتیم و با عنایت به کلام الهی و حضرات معصومین (ع) این موضوع را اثبات نمودیم؛ اما امروز به توفیق الهی با بهره‌گیری از «ادله عقلی» به جواب این مسئله مهم می‌پردازیم؛
✅ برای اثبات این موضوع با نگاه عقل و منطق، ابتدا باید بدانیم یکی از اموری که همه‌ی بشریت آن قبول دارند، «اصل مالکیت» است که عنصر اصلی در مفهوم آن، «تصرف مالک در ملک شخصی» خودش است، به صورتی که تصرفات او به اجازه و رضایت هیچ کس منوط نمی‌باشد؛
پس از پذیرش این اصل عقلی، چنانچه در روز گذشته عرض شد باید بدانیم که خداوند قادر متعال، خالق، مالک، صاحب اختیار، و پادشاه و حاکم مطلق همه‌ی عالم است، لذا هر چه او اراده و حکم کند، همان خواهد شد و طبق قانون مالکیت، هیچ کس حق بازخواست، اعتراض و سؤال در مورد احکام و چگونگی تصرف خداوند متعال در عالم هستی را ندارد؛ که حضرت حق در آیات متعددی از قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است:
🔹 «وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»: «خداست مالک آسمان‌ها و زمین، و خدا بر هر چیز تواناست.» (آل عمران/١٨٩)
🔹 «فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمِ»: «پس برتر است خداوندى که فرمانرواى حقّ است، معبودى جز او نیست و او پروردگار عرش کریم است» (مؤمنون/١١۶)
🔹 «وَ اللَّهُ یَحْکُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَ هُوَ سَریعُ الْحِسابِ»: «و خداوند حکومت مى‌کند و هیچ کس را یاراى جلوگیرى یا ردّ احکام او نیست و او سریع الحساب است» (رعد/۴١)
آنچه از این آیات به دست می آید این است که خداوند قادر متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق جهان است و همه چیز در عالم هستی، براساس خواست اوست و درباره آنچه انجام می‌دهد، هرگز مورد سؤال و بازخواست واقع نمی‌شود؛
✅ اکنون با توجه به آنچه در سخن دیروز و امروز گذشت، یکبار دیگر تأکید می‌نمائیم که چه دلیلی برای عدم قبولی همه‌ی اعمال انسان بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که، خواست خداوند این‌گونه تعلق گرفته و «ولایت اهل‌بیت (ع)» را شرط قبولی و صحت اعمال انسان‌ها قرار داده است؛
⬅️ اما برای روشن‌تر شدن موضوع، توجه شما را به یک مثال جلب می‌نمائیم:
در جریان خلقت حضرت آدم (ع) و فرمان خداوند مبنی بر سجده تمامی فرشتگان بر او، و سرپیچی و عدم سجده شیطان بر آدم؛ ابلیس به خداوند عرضه داشت: خدایا مرا از سجده بر آدم معذور بدار تا بجای آن تو را آنچنان سجده کنم که هیچ کس تو را (تاکنون) آن گونه سجده و عبادت نکرده باشد؛ و البته شیطان سابقه سجده‌های طولانی و عبادت‌های چند هزار ساله را در پرونده خود داشت، و بنا به فرمایش امیرالمومنین (ع)، فقط دو رکعت نماز شیطان، چهار هزار سال به طول انجامیده بود که معلوم نیست از سال‌های دنیوی بوده یا سال‌های اخروی! لذا شیطان از خدا خواست تا فقط او را از سجده بر آدم معاف کند و در عوض، خدا را سجده و پرستش ویژه نماید؛
اما خداوند درخواست ابلیس را رد کرده و فرمود: «مرا به عبادت تو احتیاجی نیست، من از تو می‌خواهم آنچه را که من گفته‌ام انجام دهی، نه آنچه را خودت می‌خواهی و می‌پسندی؛ پس شیطان کافر و مطرود شد؛
✍️ براین اساس، خداوند که آفریننده و مالک و حاکم بر انسان و کل عالم هستی است، اعمال و عبادات آدمی را فقط و فقط از آن طریق و مجاری و شرایطی که خود تعیین فرموده می‌پذیرد و شرط پذیرش تمامی اعمال را ولایت اهل‌بیت (ع) قرار داده است، لذا بدیهی است که بدون داشتن اعتقاد راسخ ولایت و امامت، هیچ یک از اعمال و طاعات و عبادات بندگان، ارزش و اعتباری نخواهد داشت و مورد قبول درگاه الهی نخواهند بود.
https://eitaa.com/ROOZBARG
هدایت شده از روزبرگ شیعه (ره توشه معارفی)
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (٢)
روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/١٠
✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، در رابطه با «ادله نقلی» عدم پذیرش اعمال بدون اعتقاد به امامت و ولایت ائمه اطهار (ع) سخن گفتیم و با عنایت به کلام الهی و حضرات معصومین (ع) این موضوع را اثبات نمودیم؛ اما امروز به توفیق الهی با بهره‌گیری از «ادله عقلی» به جواب این مسئله مهم می‌پردازیم؛
✅ برای اثبات این موضوع با نگاه عقل و منطق، ابتدا باید بدانیم یکی از اموری که همه‌ی بشریت آن قبول دارند، «اصل مالکیت» است که عنصر اصلی در مفهوم آن، «تصرف مالک در ملک شخصی» خودش است، به صورتی که تصرفات او به اجازه و رضایت هیچ کس منوط نمی‌باشد؛
پس از پذیرش این اصل عقلی، چنانچه در روز گذشته عرض شد باید بدانیم که خداوند قادر متعال، خالق، مالک، صاحب اختیار، و پادشاه و حاکم مطلق همه‌ی عالم است، لذا هر چه او اراده و حکم کند، همان خواهد شد و طبق قانون مالکیت، هیچ کس حق بازخواست، اعتراض و سؤال در مورد احکام و چگونگی تصرف خداوند متعال در عالم هستی را ندارد؛ که حضرت حق در آیات متعددی از قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است:
🔹 «وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»: «خداست مالک آسمان‌ها و زمین، و خدا بر هر چیز تواناست.» (آل عمران/١٨٩)
🔹 «فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمِ»: «پس برتر است خداوندى که فرمانرواى حقّ است، معبودى جز او نیست و او پروردگار عرش کریم است» (مؤمنون/١١۶)
🔹 «وَ اللَّهُ یَحْکُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَ هُوَ سَریعُ الْحِسابِ»: «و خداوند حکومت مى‌کند و هیچ کس را یاراى جلوگیرى یا ردّ احکام او نیست و او سریع الحساب است» (رعد/۴١)
آنچه از این آیات به دست می آید این است که خداوند قادر متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق جهان است و همه چیز در عالم هستی، براساس خواست اوست و درباره آنچه انجام می‌دهد، هرگز مورد سؤال و بازخواست واقع نمی‌شود؛
✅ اکنون با توجه به آنچه در سخن دیروز و امروز گذشت، یکبار دیگر تأکید می‌نمائیم که چه دلیلی برای عدم قبولی همه‌ی اعمال انسان بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که، خواست خداوند این‌گونه تعلق گرفته و «ولایت اهل‌بیت (ع)» را شرط قبولی و صحت اعمال انسان‌ها قرار داده است؛
⬅️ اما برای روشن‌تر شدن موضوع، توجه شما را به یک مثال جلب می‌نمائیم:
در جریان خلقت حضرت آدم (ع) و فرمان خداوند مبنی بر سجده تمامی فرشتگان بر او، و سرپیچی و عدم سجده شیطان بر آدم؛ ابلیس به خداوند عرضه داشت: خدایا مرا از سجده بر آدم معذور بدار تا بجای آن تو را آنچنان سجده کنم که هیچ کس تو را (تاکنون) آن گونه سجده و عبادت نکرده باشد؛ و البته شیطان سابقه سجده‌های طولانی و عبادت‌های چند هزار ساله را در پرونده خود داشت، و بنا به فرمایش امیرالمومنین (ع)، فقط دو رکعت نماز شیطان، چهار هزار سال به طول انجامیده بود که معلوم نیست از سال‌های دنیوی بوده یا سال‌های اخروی! لذا شیطان از خدا خواست تا فقط او را از سجده بر آدم معاف کند و در عوض، خدا را سجده و پرستش ویژه نماید؛
اما خداوند درخواست ابلیس را رد کرده و فرمود: «مرا به عبادت تو احتیاجی نیست، من از تو می‌خواهم آنچه را که من گفته‌ام انجام دهی، نه آنچه را خودت می‌خواهی و می‌پسندی؛ پس شیطان کافر و مطرود شد؛
✍️ براین اساس، خداوند که آفریننده و مالک و حاکم بر انسان و کل عالم هستی است، اعمال و عبادات آدمی را فقط و فقط از آن طریق و مجاری و شرایطی که خود تعیین فرموده می‌پذیرد و شرط پذیرش تمامی اعمال را ولایت اهل‌بیت (ع) قرار داده است، لذا بدیهی است که بدون داشتن اعتقاد راسخ ولایت و امامت، هیچ یک از اعمال و طاعات و عبادات بندگان، ارزش و اعتباری نخواهد داشت و مورد قبول درگاه الهی نخواهند بود.
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#هادی_اُمّت (١)»
روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۴/١٢
✍️ مناسبت روز: امروز پنجمین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت»، و شب ولادت باسعادت دهمين خورشيد هدایت، حضرت امام هادی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛
تمامی خاندان عصمت و طهارت (ع)، جامع صفات کمال انسانی بوده‌اند، اما شرایط زمانی و مکانی هر یک از حضرات معصومین، یک یا چند صفت و لقب آنها را عینیت بخشیده است؛
در میان ده‌ها لقب امام دهم، مشهورترین آنها که درخشش خاصی دارد، لقب «هادی» است، چراکه به گفته رسول خدا آن حضرت، هادی امّت به سوی خداوند تبارک و تعالی بوده‌اند؛ (الإنصاف، ص١۴١)
هادی در لغت، دو معنای «راهنما و ارائه کننده طریق» و «رساننده به مقصد و مطلوب» را در بردارد؛ اما در مکتب قرآن و عترت، «هادی» بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر و بالاتر از یک راهنمای ساده دارد؛
در این فرهنگ انسان‌ساز، شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امّت همراه، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزدها و گردنه‌ها، و همچنین ایجاد انگیزه لازم برای حرکت، دمیدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و همبستگی در میان امت، و حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق مردم؛ تنها بخشی از مفهوم «#هادی» است؛ لذا حضرت هادی (ع) از سن هشت سالگی، این مسئولیت خطیر، یعنی امامت و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر عهده داشته و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی اسلام در میان امواج طوفانی عصر عباسیان بودند؛ (منتهی‌الامال، ج٢، ص٣۶١)
ایشان در یکی از تاریک‌ترین دوران تاریخ اسلام به زندگی بشریت، نور و گرمی هدایت و معنویت بخشیدند و در آن شرایط دشوار، دین خدا را حمایت و امت اسلام را سرپرستی نمودند، و از همان دوران کودکی چنان تأثیر شگفت‌انگیزی بر مردم گذاشتند که دوست و دشمن را به حیرت واداشته بود؛ لذا این جایگاه رفیع در بین مردم، بر دشمنان اهل‌بیت خاصه حاکمان عباسی بسیار سخت و گران بود، چنانچه متوکل عباسی با آن همه قدرت و شرارتی که داشت، برای جدا کردن امام از امت، بسیار محتاطانه عمل کرد و از ترس درگیر شدن نیروهای طرف‌دار آن حضرت، حاکم مدینه را عزل و یحیی بن هَرثَمه را به همراه سیصد نفر جنگجو برای احضار امام، به مدینه فرستاد؛
«یحیی» مأمور متوکل گزارش می‌دهد که وقتی برای بردن امام هادی (ع) به مدینه وارد شدیم و مردم مطلع گردیدند، آنها چنان فریاد و ضجه‌ای می‌زدند که هرگز مانند آن را کسی نشنیده بود؛ گویی در آن روز در مدينه، قیامت بر پا شده بود. (دلائل‌الامامة، ص٣١٣)
بی‌تردید این روایت، نشان از نقش هدایت‌گرانه و نفوذ امام در دل مردم مدینه در سن شانزده سالگی آن حضرت دارد و همین موضوع حاکمان بنی‌العباس را برآن داشت که امام هادی (ع) را از دوران کودکی در حصار آهنین قرار دهند تا راه نفوذ در دل‌ها را از هادی امت بگیرند؛
پیشوای دهم شیعیان از روزی که به اجبار در سامرا اقامت گزیدند، هجده سال تحت نظارت و مراقبت شدید مزدوران حکومت عباسی قرار گرفتند؛ اما با وجود این کنترل شدید، حضرت هرگز دست از هدایت امت اسلامی برنداشتند و با ایجاد و تقویت «شبکه وکلاء» و ارجاع مردم به فقها، و همچنین با «تقویت پایگاه‌های علمی و فرهنگی شیعه» و با نامه‌نگاری و ارتباط پنهانی با پیروان، نقش هدایت‌گرانه خود را ایفا می‌کردند؛
✍️ یکی از اقدامات مهم حضرت هادی (ع) برای هدایت امت اسلامی، تبیین مقام بلند امامت در قالب «زیارت جامعه کبیره» بود، که این حرکت فرهنگی، آنچنان عظیم و تاثیرگذار بود که بیش از دویست سال توطئه و برنامه‌ریزی بنی‌امیه و بنی‌العباس در جهت انحراف فکری مردم و تضعیف جایگاه امامت و ولایت را خنثی نمود، و مقام رفیع علمی و معرفتی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را از زمان ولایت امیرالمؤمنین (ع) تا امامت امام عصر (عج) را در یک سیر به هم پیوسته از نظر تقسیم تکالیف و وظایفی که بر عهده امام و شیعیان است به صورت جامع برای مردم تبیین کرد؛
امام هادی (ع) در این زیارتنامه نه تنها در رابطه با معارف ائمه‌ی قبل از خودشان به مردم آگاهی کامل داده‌اند، بلکه در ارتباط با امامان بعد از خود و موضوع مهدویت و ظهور، و وظایف شیعیان در دوران انتظار نیز روشنگری نموده‌اند؛ لذا اهل‌بیت عصمت و طهارت و علمای بزرگ شیعه پس از امام هادی (ع) نیز همواره بر خواندن و تدبر در این زیارتنامه تأکید داشته‌اند، چنانچه علاّمه مجلسی (ره) «زیارت جامعه کبیره» را احسن و اکمل زیارات از راه دور و نزدیک برای حضرات معصومین (ع) دانسته است. (زادالمعاد، ص۳۰۱)
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#هادی_امت (٢)»
روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۴/١٣
✍️ مناسبت روز: امروز ششمين روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» و روز ولادت باسعادت دهمين #هادی امت، و خورشید سپهر امامت، حضرت #امام_علی_النقی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛
در روز گذشته به مشهورترین لقب امام دهم، به‌عنوان «هادی امت» و به زیارتنامه «#جامعه_کبیره» به‌عنوان یکی از خدمات بزرگ فرهنگی امام اشاره کردیم و انشاالله امروز نیز سخن خود را درباره این «منشور هدایتگری» ادامه می‌دهیم؛
«امام شناسی» یکی از مسلمات و ضروریات اسلام است، و طبق سخن رسول اکرم (ص)، اگر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خود از دنیا برود همانند مردمان جاهلیت از دنیا رفته است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» [مسند احمد، ج٣، ص۴۶۶؛ و كافی ج١، ص٣٧۶]؛ بر این اساس یک مسلمان در ابتدا می‌بایست امامان معصوم و مقام و جایگاه آنها را بشناسد و سپس با شناخت و معرفت لازم از آنها پیروی و اطاعت کند؛ و در این مسیر چه راهنما و هدایتگری، بهتر از امام هادی(ع) که در زیارت جامعه کبیره، یک دوره کامل امام‌شناسی را به ما آموزش داده‌اند؛
✍️ در این زیارتنامه‌ی جامع که آن را به حق باید «منشور هدایتگری» نامید، «هادی‌امت» به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اشاره کرده‌اند که در این مجال کوتاه به بخش‌هایی از این «عرفان‌نامه» اشاره می‌نمائیم:
✅ در ابتدای این زیارتنامه، پیشوای دهم ما را با آداب زیارت و سخن گفتن با حضرات معصومین آشنا کرده و می‌فرمایند: هر زمانی که به آستان مقدس (امامی رسیدی) در آنجا بایست و شهادتین را درحالی که غسل و طهارت داری، بر زبان جاری کن، و وقتی نگاهت به ضریح افتاد، نخست سی مرتبه «الله اکبر» بگو و با کمال وقار و آرامش بسیار، گام های خود را کوتاه بردار و بار دیگر سی مرتبه تکبیر بر زبان خود جاری کن، سپس نزدیک مضجع شریف شو و این بار چهل مرتبه «الله‌اکبر» بگو و آنگاه سخن خود را با سلام و درود بر آن امام همام آغاز کن...
سپس حضرت، امامان معصوم (ع) را مشکات هدایت، چراغ‌های تاریکی، نشانه‌های پرهیزکاری، صاحبان خرد، پناهگاه مردمان، نمونه‌های اعلای الهی و حجت‌های خدا بر اهل دنیا و آخرت معرفی کرده، و در ادامه ائمه‌اطهار را عامل شناسائی خدا و معدن‌های برکت الهی و نگهبانان سِرّ پروردگار و حاملان قرآن و اوصیای پیامبر خدا (ص) دانستند؛
امام هادی (ع) در بخشی دیگر از این زیارتنامه، امامان معصوم را دعوت کنندگان به سوی خدا و راهنمایان به راه‌های خوشنودی خدا و استقرار یافتگان در فرمان پروردگار و کاملان در محبت خدا و مخلصان در توحید و آشکارکنندگان امر و نهی الهی، و راستگویانی که هرگز بر خداوند در گفتار پیشی نمی‌گیرند، دانسته و سپس تأکید می‌نمایند که «حق» همواره با امامان معصوم است و هرگز از آنان جداشدنی نیست، لذا هرکه از آنان دور شود، قطعاً گمراه خواهدشد؛
حضرت در این زیارت جامع، از حضرات معصومین (ع) به عنوان کسانی یاد کرده‌اند که خداوند، عالم وجود را به برکت آنها آغاز کرده و به آنان نیز به پایان خواهد رساند؛ و به خاطر وجود مقدس آن بزرگواران است که خداوند آسمان را نگه می دارد و به یمن وجود مقدس آنها باران می‌بارد و به وسیله آنان غم و اندوه زدوده شده و هر سختی و ناگواری برطرف می‌شود؛
در ادامه این عرفان‌نامه، امام با اشاره به فضل و رتبه و مقام رفیع و جایگاه والای ائمه (ع) در نزد خداوند، تصریح می‌کنند که آنان شاهراه و صراط مستقیم و گواهان در دین، و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب شده است؛ و سپس به وظیفه‌ی مسلمانان و آمادگی آنها برای دفاع از ائمه اطهار (ع) اشاره می‌نمایند؛
✍️ و سپس رهنمون می‌شوند که خداوند و امامان معصوم (ع) را گواه گرفته و بگوئیم: «ما به شما و به آنچه شما به آن ایمان دارید، ایمان داریم؛ و کافریم نسبت به دشمنان شما؛ بیناییم به مقام شما؛ و دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستیم؛ بغض دشمنانتان را در دل داریم و دشمن آنهاییم؛ و در صلح هستیم با هر که با شما در صلح است و در حال جنگ هستیم با هر کس که با شما در جنگ است»؛
✍️ و بالاخره به ما می‌آموزند که زیارت خود را با این فراز به پایان برده و بگوئیم: «خدایا اگر ما شفیعانی را به درگاه تو نزدیک‌تر از محمّد (ص) و اهل بیت ایشان، آن خوبان و پیشوایان و نیکان می‌یافتیم، آنها را شفیعان خود قرار می‌دادیم، پس به حقّی که برای آنان بر خود واجب کرده‌ای، ما را در گروه عارفان به آنها، و آشنایان به حقّ شان، و در شمار رحم شدگان به شفاعت آن بزرگواران وارد کن، به درستی که تو مهربان‌ترین مهربانانی»
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (١)
✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، از دلایل نامگذاری این دهه و ارتباط عید قربان و عید غدیر با موضوع «#امامت» و همچنین از اهمیت «#ولایت» به عنوان رکن رکین دین و شرط قبولی تمامی اعمال در اسلام، سخن گفتیم؛ اما سؤالی که ممکن است در ذهن برخی از عزیزان شکل گرفته باشد، این است که:
❓چرا بدون «ولایتِ اهل بیت (ع)» هیچ عملی نزد خداوند پذیرفته نمی‌شود؟!
✅ برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که خداوند متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق همه‌ی جهان است و هر چند که تمامی دستورات او از روی حکمت و دلیل است، اما هیچ کس نمی‌تواند نسبت به آنچه فرموده، او را مواخذه و بازخواست نماید؛ بنابراین چه دلیلی برای عدم قبولی اعمال بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که خواست خداوند متعال این‌گونه تعلق گرفته تا «ولایت» را شرط قبولی و صحت همه‌ی اعمال قرار دهد؛
چنانچه بر اساس روایات بسیار، خدای متعال، ولایت ائمه (ع) را واجب کرده و آن را «صراط مستقیم» نامیده و تمامی راه‌های دیگر به غیر از صراط اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را گمراهی و ضلالت دانسته است؛
✍️ لذا در این مجال کوتاه به چند روایت کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم:
1️⃣ زراره از امام باقر(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیَاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ»: «اسلام بر پنج چیز، بنیان شده، بر نماز و زکوه و روزه و حج و ولایت»؛ زراره گوید عرض کردم، کدامیک از اینها برترند؟ حضرت فرمود: «الْوَلَایَةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ الْوَالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِن...»: «ولایت برتر است زیرا کلید آنهاست، و والى و راهنماى آن امور است...» (بحار الأنوار، ج۶۵، ص٣٣٢)
در این روایت، «ولایت» به‌عنوان برترین بنیان و اساس اسلام، و کلید نماز و روزه و زکات و حج، معرفی شده و ولیّ و امام هم به‌عنوان «دلیل و راهنمای امور» معرفی گردیده؛ لذا بدیهی است که انسان، بدون کلید و دلیل و راهنما، از راه حق گمراه خواهد شد و نمی‌تواند به اصل و حقیقت عبادات، از جمله نماز و روزه و حج و زکات برسد، و بر همین اساس تمامی اعمال انسان بدون ایمان به ولایت، بدون ارزش و اعتبار خواهد بود.
2️⃣ امام رضا (ع) در حدیث معروف «سلسله الذهب»، از قول خدای متعال می‌فرمایند: «کَلِمَۀُ لا اِلهَ الَّا الله حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشَرطِها وَ شُرُوطِها وَ اَنَا مِن شُرُوطِها»: «کلمه لا اله الا الله، دژ و حصار محکم خدا است، پس هر کس داخل حصار خدا شود، از عذاب او در امان است، امّا به شرطی و شروطی که ما اهل‌بیت از شروطش هستیم» (بحارالأنوار، ج۴٩، ص١٢٣)
در این حدیث گرانقدر نیز، شرط قبولی ایمان به وحدانیت و کلمه توحید، قبول ولایت و امامت اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) معرفی شده است؛
البته حدیث قدسی دیگری قريب به همین مضمون نیز از امام رضا (ع) نقل شده که در آن به صورت مستقیم به اصل ولایت امیرالمؤمنین و اهل‌بیت (ع) به عنوان دژ و قلعه ایمنی بخش خداوند اشاره شده که ورود به آن باعث نجات بندگان از عذاب الهی می گردد: «وَلایَةُ عَلیِ بنِ اَبیطالِبٍ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی» (عیون أخبار الرضا، ج٢، ص١٣۶)
3️⃣ رسول خدا (ص) فرمودند: شبی که به معراج برده شدم، خداوند جل ثنائه به من فرمود: «... ای محمد! من تو را و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را از سنخ نور خود خلق کردم و ولایت شما را بر اهل آسمان و زمین عرضه کردم؛ پس هر کس، ولایت شما را قبول کند، نزد من از مؤمنین خواهد بود و هر کس منکر ولایت شما شود، نزد من از کافرین خواهد بود» و سپس فرمود: «ای محمد! اگر بنده‌ای از بندگانم، مرا آن چنان عبادت کند که همچون مشک پوسیده گردد، پس نزد من آید در حالی که ولایت شما را نداشته باشد او را وارد بهشت نخواهم کرد...» (بحارالأنوار، ج٣۶، ص٢١۶)
البته این روایت را علاوه بر عالمان بزرگ شیعه، همچون شیخ طوسی و سید بن طاووس و علامه مجلسی (ره)، برخی از بزرگان اهل سنت، همچون خوارزمی و قندوزی نیز در کتب معتبر خود نقل کرده‌اند.
✍️ این مبحث ادامه دارد...
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#ولایت»، شرط قبولی همه‌ی اعمال (٢)
✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» است و در روز گذشته، در رابطه با «ادله نقلی» عدم پذیرش اعمال بدون اعتقاد به امامت و ولایت ائمه اطهار (ع) سخن گفتیم و با عنایت به کلام الهی و حضرات معصومین (ع) این موضوع را اثبات نمودیم؛ اما امروز به توفیق الهی با بهره‌گیری از «ادله عقلی» به جواب این مسئله مهم می‌پردازیم؛
✅ برای اثبات این موضوع با نگاه عقل و منطق، ابتدا باید بدانیم یکی از اموری که همه‌ی بشریت آن قبول دارند، «اصل مالکیت» است که عنصر اصلی در مفهوم آن، «تصرف مالک در ملک شخصی» خودش است، به صورتی که تصرفات او به اجازه و رضایت هیچ کس منوط نمی‌باشد؛
پس از پذیرش این اصل عقلی، چنانچه در روز گذشته عرض شد باید بدانیم که خداوند قادر متعال، خالق، مالک، صاحب اختیار، و پادشاه و حاکم مطلق همه‌ی عالم است، لذا هر چه او اراده و حکم کند، همان خواهد شد و طبق قانون مالکیت، هیچ کس حق بازخواست، اعتراض و سؤال در مورد احکام و چگونگی تصرف خداوند متعال در عالم هستی را ندارد؛ که حضرت حق در آیات متعددی از قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است:
🔹 «وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»: «خداست مالک آسمان‌ها و زمین، و خدا بر هر چیز تواناست.» (آل عمران/١٨٩)
🔹 «فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمِ»: «پس برتر است خداوندى که فرمانرواى حقّ است، معبودى جز او نیست و او پروردگار عرش کریم است» (مؤمنون/١١۶)
🔹 «وَ اللَّهُ یَحْکُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَ هُوَ سَریعُ الْحِسابِ»: «و خداوند حکومت مى‌کند و هیچ کس را یاراى جلوگیرى یا ردّ احکام او نیست و او سریع الحساب است» (رعد/۴١)
آنچه از این آیات به دست می آید این است که خداوند قادر متعال، پادشاه قدرتمند و حاکم مطلق جهان است و همه چیز در عالم هستی، براساس خواست اوست و درباره آنچه انجام می‌دهد، هرگز مورد سؤال و بازخواست واقع نمی‌شود؛
✅ اکنون با توجه به آنچه در سخن دیروز و امروز گذشت، یکبار دیگر تأکید می‌نمائیم که چه دلیلی برای عدم قبولی همه‌ی اعمال انسان بدون داشتن ولایت، بالاتر از این‌که، خواست خداوند این‌گونه تعلق گرفته و «ولایت اهل‌بیت (ع)» را شرط قبولی و صحت اعمال انسان‌ها قرار داده است؛
⬅️ اما برای روشن‌تر شدن موضوع، توجه شما را به یک مثال جلب می‌نمائیم:
در جریان خلقت حضرت آدم (ع) و فرمان خداوند مبنی بر سجده تمامی فرشتگان بر او، و سرپیچی و عدم سجده شیطان بر آدم؛ ابلیس به خداوند عرضه داشت: خدایا مرا از سجده بر آدم معذور بدار تا بجای آن تو را آنچنان سجده کنم که هیچ کس تو را (تاکنون) آن گونه سجده و عبادت نکرده باشد؛ و البته شیطان سابقه سجده‌های طولانی و عبادت‌های چند هزار ساله را در پرونده خود داشت، و بنا به فرمایش امیرالمومنین (ع)، فقط دو رکعت نماز شیطان، چهار هزار سال به طول انجامیده بود که معلوم نیست از سال‌های دنیوی بوده یا سال‌های اخروی! لذا شیطان از خدا خواست تا فقط او را از سجده بر آدم معاف کند و در عوض، خدا را سجده و پرستش ویژه نماید؛
اما خداوند درخواست ابلیس را رد کرده و فرمود: «مرا به عبادت تو احتیاجی نیست، من از تو می‌خواهم آنچه را که من گفته‌ام انجام دهی، نه آنچه را خودت می‌خواهی و می‌پسندی؛ پس شیطان کافر و مطرود شد؛
✍️ براین اساس، خداوند که آفریننده و مالک و حاکم بر انسان و کل عالم هستی است، اعمال و عبادات آدمی را فقط و فقط از آن طریق و مجاری و شرایطی که خود تعیین فرموده می‌پذیرد و شرط پذیرش تمامی اعمال را ولایت اهل‌بیت (ع) قرار داده است، لذا بدیهی است که بدون داشتن اعتقاد راسخ ولایت و امامت، هیچ یک از اعمال و طاعات و عبادات بندگان، ارزش و اعتباری نخواهد داشت و مورد قبول درگاه الهی نخواهند بود.
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#هادی_اُمّت (١)»
✍️ مناسبت روز: امروز پنجمین روز از «#دهه_ولایت_و_امامت»، و شب ولادت باسعادت دهمين خورشيد هدایت، حضرت امام هادی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛
تمامی خاندان عصمت و طهارت (ع)، جامع صفات کمال انسانی بوده‌اند، اما شرایط زمانی و مکانی هر یک از حضرات معصومین، یک یا چند صفت و لقب آنها را عینیت بخشیده است؛
در میان ده‌ها لقب امام دهم، مشهورترین آنها که درخشش خاصی دارد، لقب «هادی» است، چراکه به گفته رسول خدا آن حضرت، هادی امّت به سوی خداوند تبارک و تعالی بوده‌اند؛ (الإنصاف، ص١۴١)
هادی در لغت، دو معنای «راهنما و ارائه کننده طریق» و «رساننده به مقصد و مطلوب» را در بردارد؛ اما در مکتب قرآن و عترت، «هادی» بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر و بالاتر از یک راهنمای ساده دارد؛
در این فرهنگ انسان‌ساز، شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امّت همراه، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزدها و گردنه‌ها، و همچنین ایجاد انگیزه لازم برای حرکت، دمیدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و همبستگی در میان امت، و حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق مردم؛ تنها بخشی از مفهوم «#هادی» است؛ لذا حضرت هادی (ع) از سن هشت سالگی، این مسئولیت خطیر، یعنی امامت و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر عهده داشته و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی اسلام در میان امواج طوفانی عصر عباسیان بودند؛ (منتهی‌الامال، ج٢، ص٣۶١)
ایشان در یکی از تاریک‌ترین دوران تاریخ اسلام به زندگی بشریت، نور و گرمی هدایت و معنویت بخشیدند و در آن شرایط دشوار، دین خدا را حمایت و امت اسلام را سرپرستی نمودند، و از همان دوران کودکی چنان تأثیر شگفت‌انگیزی بر مردم گذاشتند که دوست و دشمن را به حیرت واداشته بود؛ لذا این جایگاه رفیع در بین مردم، بر دشمنان اهل‌بیت خاصه حاکمان عباسی بسیار سخت و گران بود، چنانچه متوکل عباسی با آن همه قدرت و شرارتی که داشت، برای جدا کردن امام از امت، بسیار محتاطانه عمل کرد و از ترس درگیر شدن نیروهای طرف‌دار آن حضرت، حاکم مدینه را عزل و یحیی بن هَرثَمه را به همراه سیصد نفر جنگجو برای احضار امام، به مدینه فرستاد؛
«یحیی» مأمور متوکل گزارش می‌دهد که وقتی برای بردن امام هادی (ع) به مدینه وارد شدیم و مردم مطلع گردیدند، آنها چنان فریاد و ضجه‌ای می‌زدند که هرگز مانند آن را کسی نشنیده بود؛ گویی در آن روز در مدينه، قیامت بر پا شده بود. (دلائل‌الامامة، ص٣١٣)
بی‌تردید این روایت، نشان از نقش هدایت‌گرانه و نفوذ امام در دل مردم مدینه در سن شانزده سالگی آن حضرت دارد و همین موضوع حاکمان بنی‌العباس را برآن داشت که امام هادی (ع) را از دوران کودکی در حصار آهنین قرار دهند تا راه نفوذ در دل‌ها را از هادی امت بگیرند؛
پیشوای دهم شیعیان از روزی که به اجبار در سامرا اقامت گزیدند، هجده سال تحت نظارت و مراقبت شدید مزدوران حکومت عباسی قرار گرفتند؛ اما با وجود این کنترل شدید، حضرت هرگز دست از هدایت امت اسلامی برنداشتند و با ایجاد و تقویت «شبکه وکلاء» و ارجاع مردم به فقها، و همچنین با «تقویت پایگاه‌های علمی و فرهنگی شیعه» و با نامه‌نگاری و ارتباط پنهانی با پیروان، نقش هدایت‌گرانه خود را ایفا می‌کردند؛
✍️ یکی از اقدامات مهم حضرت هادی (ع) برای هدایت امت اسلامی، تبیین مقام بلند امامت در قالب «زیارت جامعه کبیره» بود، که این حرکت فرهنگی، آنچنان عظیم و تاثیرگذار بود که بیش از دویست سال توطئه و برنامه‌ریزی بنی‌امیه و بنی‌العباس در جهت انحراف فکری مردم و تضعیف جایگاه امامت و ولایت را خنثی نمود، و مقام رفیع علمی و معرفتی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را از زمان ولایت امیرالمؤمنین (ع) تا امامت امام عصر (عج) را در یک سیر به هم پیوسته از نظر تقسیم تکالیف و وظایفی که بر عهده امام و شیعیان است به صورت جامع برای مردم تبیین کرد؛
امام هادی (ع) در این زیارتنامه نه تنها در رابطه با معارف ائمه‌ی قبل از خودشان به مردم آگاهی کامل داده‌اند، بلکه در ارتباط با امامان بعد از خود و موضوع مهدویت و ظهور، و وظایف شیعیان در دوران انتظار نیز روشنگری نموده‌اند؛ لذا اهل‌بیت عصمت و طهارت و علمای بزرگ شیعه پس از امام هادی (ع) نیز همواره بر خواندن و تدبر در این زیارتنامه تأکید داشته‌اند، چنانچه علاّمه مجلسی (ره) «زیارت جامعه کبیره» را احسن و اکمل زیارات از راه دور و نزدیک برای حضرات معصومین (ع) دانسته است. (زادالمعاد، ص۳۰۱)
https://eitaa.com/ROOZBARG
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#هادی_امت (٢)»
✍️ مناسبت روز: امروز ششمين روز از «#دهه_ولایت_و_امامت» و روز ولادت باسعادت دهمين #هادی امت، و خورشید سپهر امامت، حضرت #امام_علی_النقی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛
در روز گذشته به مشهورترین لقب امام دهم، به‌عنوان «هادی امت» و به زیارتنامه «#جامعه_کبیره» به‌عنوان یکی از خدمات بزرگ فرهنگی امام اشاره کردیم و انشاالله امروز نیز سخن خود را درباره این «منشور هدایتگری» ادامه می‌دهیم؛
«امام شناسی» یکی از مسلمات و ضروریات اسلام است، و طبق سخن رسول اکرم (ص)، اگر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خود از دنیا برود همانند مردمان جاهلیت از دنیا رفته است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» [مسند احمد، ج٣، ص۴۶۶؛ و كافی ج١، ص٣٧۶]؛ بر این اساس یک مسلمان در ابتدا می‌بایست امامان معصوم و مقام و جایگاه آنها را بشناسد و سپس با شناخت و معرفت لازم از آنها پیروی و اطاعت کند؛ و در این مسیر چه راهنما و هدایتگری، بهتر از امام هادی(ع) که در زیارت جامعه کبیره، یک دوره کامل امام‌شناسی را به ما آموزش داده‌اند؛
✍️ در این زیارتنامه‌ی جامع که آن را به حق باید «منشور هدایتگری» نامید، «هادی‌امت» به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اشاره کرده‌اند که در این مجال کوتاه به بخش‌هایی از این «عرفان‌نامه» اشاره می‌نمائیم:
✅ در ابتدای این زیارتنامه، پیشوای دهم ما را با آداب زیارت و سخن گفتن با حضرات معصومین آشنا کرده و می‌فرمایند: هر زمانی که به آستان مقدس (امامی رسیدی) در آنجا بایست و شهادتین را درحالی که غسل و طهارت داری، بر زبان جاری کن، و وقتی نگاهت به ضریح افتاد، نخست سی مرتبه «الله اکبر» بگو و با کمال وقار و آرامش بسیار، گام های خود را کوتاه بردار و بار دیگر سی مرتبه تکبیر بر زبان خود جاری کن، سپس نزدیک مضجع شریف شو و این بار چهل مرتبه «الله‌اکبر» بگو و آنگاه سخن خود را با سلام و درود بر آن امام همام آغاز کن...
سپس حضرت، امامان معصوم (ع) را مشکات هدایت، چراغ‌های تاریکی، نشانه‌های پرهیزکاری، صاحبان خرد، پناهگاه مردمان، نمونه‌های اعلای الهی و حجت‌های خدا بر اهل دنیا و آخرت معرفی کرده، و در ادامه ائمه‌اطهار را عامل شناسائی خدا و معدن‌های برکت الهی و نگهبانان سِرّ پروردگار و حاملان قرآن و اوصیای پیامبر خدا (ص) دانستند؛
امام هادی (ع) در بخشی دیگر از این زیارتنامه، امامان معصوم را دعوت کنندگان به سوی خدا و راهنمایان به راه‌های خوشنودی خدا و استقرار یافتگان در فرمان پروردگار و کاملان در محبت خدا و مخلصان در توحید و آشکارکنندگان امر و نهی الهی، و راستگویانی که هرگز بر خداوند در گفتار پیشی نمی‌گیرند، دانسته و سپس تأکید می‌نمایند که «حق» همواره با امامان معصوم است و هرگز از آنان جداشدنی نیست، لذا هرکه از آنان دور شود، قطعاً گمراه خواهدشد؛
حضرت در این زیارت جامع، از حضرات معصومین (ع) به عنوان کسانی یاد کرده‌اند که خداوند، عالم وجود را به برکت آنها آغاز کرده و به آنان نیز به پایان خواهد رساند؛ و به خاطر وجود مقدس آن بزرگواران است که خداوند آسمان را نگه می دارد و به یمن وجود مقدس آنها باران می‌بارد و به وسیله آنان غم و اندوه زدوده شده و هر سختی و ناگواری برطرف می‌شود؛
در ادامه این عرفان‌نامه، امام با اشاره به فضل و رتبه و مقام رفیع و جایگاه والای ائمه (ع) در نزد خداوند، تصریح می‌کنند که آنان شاهراه و صراط مستقیم و گواهان در دین، و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب شده است؛ و سپس به وظیفه‌ی مسلمانان و آمادگی آنها برای دفاع از ائمه اطهار (ع) اشاره می‌نمایند؛
✍️ و سپس رهنمون می‌شوند که خداوند و امامان معصوم (ع) را گواه گرفته و بگوئیم: «ما به شما و به آنچه شما به آن ایمان دارید، ایمان داریم؛ و کافریم نسبت به دشمنان شما؛ بیناییم به مقام شما؛ و دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستیم؛ بغض دشمنانتان را در دل داریم و دشمن آنهاییم؛ و در صلح هستیم با هر که با شما در صلح است و در حال جنگ هستیم با هر کس که با شما در جنگ است»؛
✍️ و بالاخره به ما می‌آموزند که زیارت خود را با این فراز به پایان برده و بگوئیم: «خدایا اگر ما شفیعانی را به درگاه تو نزدیک‌تر از محمّد (ص) و اهل بیت ایشان، آن خوبان و پیشوایان و نیکان می‌یافتیم، آنها را شفیعان خود قرار می‌دادیم، پس به حقّی که برای آنان بر خود واجب کرده‌ای، ما را در گروه عارفان به آنها، و آشنایان به حقّ شان، و در شمار رحم شدگان به شفاعت آن بزرگواران وارد کن، به درستی که تو مهربان‌ترین مهربانانی»
https://eitaa.com/ROOZBARG