از چند ماه پیش، یه دخترخانمی هر از گاهی تو رباتِ تلگراممون پیام می‌داد. هر دفعه هم با پیام‌هاش، قشنگ ما رو مستفیض می‌کرد! :)✨ هرچندوقت یه‌بار، با تندی می‌اومد و برام می‌نوشت: «اسلامتون فلانه...»، «توام مثل فلانی که با توهیـــن جوابمو داد بــی‌رحمــی و حالم از همه‌تون بهم می‌خوره!»، «می‌خوام مــسیحــی شم.» و... .🤬⚠️ ولی خب، چون از بیرون به قضیه نگاه می‌کردم، زیاد بهم برنمی‌خورد. فقط دوست داشتم روح شبهه‌‌زده‌شو که این‌جوری ناآرومه و با حرفای تند تو ربات رنشا خالی می‌شه رو بـغـل کنم که آروم شه.🥲 کلی براش ویس می‌فرستادم ولی اون دیگه بعد ویس‌ها، جواب نمی‌داد. منم فکر می‌کردم لابد گوش نداده و کلی براش ناراحت بودم.‼️ مشکلات این دخترخانم، تو #شبهات_زنان بود.🧕🏻 تو آخرین پیامش که دیگه خیلی شاکی بود، گفت: «حالم بده از رفتار امثال تو! من فقط از فلانی شبهه پرسیدم! چرا این‌جوری‌این شما؟😢😭» (مثل اینکه از چند نفر دیگه شبهه پرسیده بود و چون لحن شاکی‌ها رو داشته، اون مسلمونا بد جوابشو داده بودن.) وقتی گفت حالم بده و دیدم ایموجی گریه گذاشته، دیگه این من بودم که حالم بدتر از اون شد. چون فهمیدم و تا ته قضیه رو درک کردم که الآن تو چه شرایطیه.❤️‍🩹 این‌بار، بازم کلی ویس بهش دادم و گفتم: «می‌شه فقط تو ربات نمونی و بیای پی‌وی صحبت کنیم؟» پشت ویس‌ها و توضیح دادن‌ها، بغضم می‌گرفت و هی خودمو کنترل می‌کردم. :)))) (این‌جاست که منطق و احساس قاطی می‌شن و سیم‌پیچات اتصالی می‌کنن.)⚡️ پی‌وی صحبت کردیم، سفره دلشو باز کرد، بهم گفت: «مجازیه و نباید اعتماد کنم. ولی چون الان اعتمادمون دو طرفه شده، بهت می‌گم چرا باهات تند حرف می‌زدم و یه جاهایی مؤدب نبودم.🚶‍♀ چون وقتی خیلی حالم بد بود، می‌دونستم فقط تویی که می‌تونی آرومم کنی و واقعیتو بهم بگی که شبهه‌م حل شه. من نمی‌خواستم واقعاً مسیحی شم!! فقط بهت اون‌طوری گفتم که تو نـقـضـش کنی و قــانــع شم. یه جورایی از عمد خودمو معاند نشون دادم که روح آسیب دیده‌م رو با نقض شبهات آروم کنی.»🙂 این‌جا، این‌جا قلبم تیکه‌تیکه شد که دختر ۱۶ ساله‌مون از ۱۳ سالگی تو این برزخه.💔 هرقدر هم جلوتر می‌رفتیم، بیش‌تر می‌فهمیدم شبهات چه بلایی سر زندگی و روح و روانش آورده... .