𖤜✎ ­ᤩ يامُسَبِّبَ‌الاَسْبابِ 𖤜✎ ­ᤩ !درد دل‌هایی که شنیده نشد 𖤜✎ ­ᤩ #قسمت‌اول انقلاب صنعتی به عنوان مادر انقلاب های بعد از خود شناخته می‌شود. انقلابی که به نظر عمده صاحب‌نظران سبب تسخیر دنیا، استعمار و استثمار مردم قاره‌های دیگر توسط اروپایی‌ها شد. انقلابی که اروپا و بعدها آمریکا را تبدیل به کارگاه عمومی تولید و صادرات کالا نمود. البته که از پیامدهای اجتماعی آن آگاهیم اما هدف این یاداشت بررسی زیرساخت اصلی اروپا در این حرکت رو به جلو است. با بررسی عمیق متون این حوزه متوجه می‌شویم که ایجاد و تقویت خطوط حمل و نقل ریلی (راه آهن) نقش اصلی را به عهده داشته است.از تولید آهن و فولاد با روش‌های نوین گرفته تا اختراع ماشین بخار با محوریت ایجاد و تقویت خطوط ریلی بوده است و این زیرساخت با رویکرد توسعه کشور و تقویت منافع ملی همچون حمل و نقل کالا در اروپا گسترش یافت. در ایران قبل انقلاب و دوران رضاخان نیز خطوط ریلی ایجاد شد. ایجاد راه‌آهن سراسری شمال‌جنوب. اما نه با نگاه به منافع ملی، رفاه مردم و امنیت جاده‌ای! بلکه با رویکرد سیاسی و تقویت جبهه میان بریتانیا و روس! به‌عنوان نمونه در کتاب تاریخ بیست ساله ایران آمده است: «احمدشاه در پاسخ به پیشنهاد انگلیسی‌‌ها برای ‌مذاکره در مورد ساخت راه‌آهن گفت: راه‌آهنی که به صلاح و صرفه‌ی ایران است، راه‌آهنی است که از دزداب (زاهدان) شروع می‌شود و مسیر آن به اصفهان و تهران باشد و از آنجا به اراک و کرمانشاه متصل شود، یعنی از شرق به غرب ایران... و این راه برای ملت ایران ‌‌نهایت صرفه را از لحاظ تجارت خواهد داشت، ولی راه‌آهن عراق به منجر خزر فقط جنبه نظامی و سوق‌الجیشی دارد و من نمی‌توانم پول ملت را گرفته یا از کشورهای خارج وام گرفته و صرف راه‌آهنی که فقط جنبه نظامی دارد نمایم». اما رضاشاه ساخت راه‌آهن جنوب غرب به شمال را مطابق با درخواست انگلیسی‌ها در دستور کار قرار داد و این در حالی بود که همان طور که گفته شد کارشناسان وقت‌ بر سودمندی راه‌آهن شرق به غرب از نظر تجاری و همچنین از جنبه نظامی تأکید داشتند‌. پس دو رویکرد عمده در ایجاد چنین زیرساخت‌هایی وجود دارد: اول ملاحظات سیاسی و روابط دوستانه و دوم توجه به منافع ملی، توسعه تجارت و پیشرفت کشور.[1] ۱. گزارش نظارتی ارزیابی وضعیت زیرساخت‌های حمل ونقل ریلی کشور-مرکز پژوهش‌های مجلس ۱۴۰۲/۲/۲۴ ┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈ ✎ ­ᤩ#اندیشکده_صانع ↱𝐣𝐨𝐢𝐧↲🖇 ‹ @SaneAndishkadeh ›