از وقتی که به ایران برگشتم کوچکترین چیزی توجهم را جلب می‌کند. و خداروشکر می‌کنم. اطرافیان می گویند:«مگر از کشور جنگ زده یا قحطی زده برگشتی؟ که ایران اینقدر به چشمت مرفه می آید؟!» به نظرم بی راه نگفته اند. کوچکترین چیز مثلا همین سرویس بهداشتی! به چشمم می آید. شاید خنده دار باشد اما برای ما ایرانی ها حداقل داشتن یک سرویس بهداشتی با شیلنگ آب نعمت است. برای اجاره هر خانه ای که می‌رفتیم باید بررسی می‌کردیم آیا امکان اتصال شیلنگ به شیر پایین توالت فرنگی هست یا خیر؟! وگرنه باید بیخیال آن خانه می‌شدیم! حالا تصور کن کلا در آن منطقه ای که نزدیک مدرسه و مرکز اسلامی بود کلا چند خانه برای اجاره موجود بود و از آن چند تا کدامیک چنین قابلیتی داشته باشد. حالا اگر چنین قابلیتی داشت، باید دید آیا ایرکاندیشنر یا کولر دارند یا نه! که اکثرا نداشتند. 😐 بعضی خانه ها گاز هم نداشتند. صبح تا شب در سایت های مخصوص اجاره خانه باید دنبال خانه ای با داشتن امکانات گاز و کولر می‌گشتیم. توی ایران همه دنبال خانه ای با متراژ بالاتر و آشپزخانه بزرگ تر هستند. در سیدنی باید دنبال خانه ای که خنک کننده داشته باشد؛ می‌گشتیم. خرید کولر هم که مثل ایران راحت نیست. سه هزار دلار فقط یک کولر است. افزایش قیمت برق هم روی آن لحاظ کنید. یکی از دوستان در همان خیابانی که مستقر بودیم سه آپارتمان بالاتر خانه ای اجاره کرد. بدون گاز و با برق. یعنی اجاق گازش هم برقی بود. بیچاره فکر پول برق راحتش نمی‌گذاشت. این ها را که می‌گویم بعضی ها باور نمی‌کنند، فکر می‌کنند بخاطر تعصب داشتن به ایران است. اما واقعیت این است که مردم در کشورهای پیشرفته حتی برای یک زندگی با امکانات اولیه هم مستأصل هستند. حداقل برای ما ایرانی ها. ایران سرشار از منابع نفت و انرژی است. قدر بدانید. بقول یکی از دوستان منابع انرژی، مفت و مجانی و مردم بی‌رویه استفاده می‌کنند. حتی همین آب! فکر آیندگان هم باشیم. اسراف نکنیم. #ایران #استرالیا #سنگر_تبیین #مهارتورم_رشدتولید #بهار_معنویت ‌ 🆔 @Sangar_Tabien