#بازگشت #انتشارات‌شهید‌ابراهیم‌هادی #پارت‌37 بعد از مرخصی وصیت نامه را برداشتیم و رفتیم سراغ خانواده شهید‌شفیعی،آن را با یک جلد قرآن کریم به آن ها تحویل دادیم و گفتیم این متعلق به شهید شماست. یادمه کاظم در همان حالات،به برخی دعا های وارد از سوی بزرگان توصیه می‌کرد:دعای‌ندبه،زیارت‌حضرت‌فاطمه(سلام‌الله‌علیها)جامعه‌کبیره،زیارت عاشورا و دعای بعد از زیارت،زیارت حکیمه خاتون و دعای سحر از جمله آن دعا ها بود.خودش به دعای توسل علاقه داشت و حیلی وقت ها خودش دعا را برای جمع ميخواند.به نماز اول وقت و جماعت خیلی اهمیت می‌داد.در سفارش ها چه در خواب چه در بیداری حتما توصیه می‌کرد به حضور در نماز جماعت.خودش اولین کسی بود که برای نماز حاضر می‌شد.سریع اذان می‌گفت و در صف اول نماز می‌ایستاد.کردستان که بودیم،جزء آن چند نفری بود که اذان میگفت.مثل شهيدان مجید کاظمی و یدالله طحانیان.می‌گفت:امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)اینجا غریبه!اسم علی(علیه‌السلام)را باید زنده کنیم.در قنوتش«لاالاالله‌العلی‌العظیم»را زیاد ميخواند.بعد ها در رساله امام(رحمت‌الله‌علیها)دیدم که یکی از بهترین دعا های قنوت نماز است! سعی می‌کردم در نماز و حالات دقت کنم.در سجده اخر،دعا می‌کرد و سجده شکر را ترک نمی‌کرد.نه یک دقیقه یا دو دقیقه بعضا سجده‌هایش تا نیم ساعت طول می‌کشید. تسبیحات حضرت زهرا(علیه‌السلام)را حتما با دقت بعد از نماز می‌گفت. در نماز جوری غرق می‌شد که غیر قابل وصف بود.اصلا عرفانی ترین حالات را در نماز می‌شد دید. مقيد بود به نماز شب؛نمی‌گذاشت ترک شود.حتی وقتی می‌رفت گشت جوری زمان را تنظیم می‌کرد که برای خواندن نماز شب توی اتاق باشد.یا اینکه در همان حال حرکت نمازش را می‌خواند.