#آموزشی یکی از عوامل سست شدن نوشته های ما، حشو یا زیاده گویی🤐 است. پرداختن به عباراتی که حذف آن، هیچ خللی به متن ما وارد نمی کند و خواننده را خسته می کند😴 برخی از کلمات یا عبارات هرچند زائد اما مفیدند؛ مانند آنجا که کلمه یا عبارت رفع ابهام می کند، به متن زیبایی و #جذابیت می دهد و به مخاطب انگیزه می بخشد.🤩 البته گاهی به دنبال همین ملاحظات، افراط یا تفریط می گردد که خود منجر به سستی متن می شود☹️. «حشو، علاوه بر آن که باعث سستی و نازیبایی کلام می شود، زحمت خواننده را بیشتر و ذهنش را نیز آشفته می کند. دور از واقع نیست اگر بگوییم یکی از مهم ترین و مؤثرترین دلایل برتری کلام پیشینیان، پاکیزگی آن از انواع حشو است؛ به طوری که آلودگی به حشو را باید از امراض عمومی نثر امروزیان دانست.» (رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص109) #یادداشت_آموزشی #حشو_غیرمفید https://eitaa.com/joinchat/1765408858C7a31089d11

#آموزشی گاه در نوشتن برخی از کلمات به دلیل تشابه در املا، دچار اشتباه می شویم. از جمله این کلمات: برائت / براعت برائت: به معنای «بی گناهی و پاک دامنی» و مجازا به معنای «دوری و بیزاری» است. براعت: به معنای «کمال فضل و ادب» و «برتری بر دیگران به علم» است. خطمی / ختمی خطمی: نوعی گیاه گل دار. کلمه عربی است و باید به همین صورت نوشت و نه با «ت». جزء / جزو املای این کلمه به هر دو صورت صحیح است و هر دو به یک معناست. اصل این کلمه در عربی با همزۀ پایانی (جزء) است اما فارسی زبانان از قدیم آن را با «و» پایانی و به صورت «جزو» نیز به کار برده اند. برگرفته از کتاب #انواع_ویرایش از ابوالفضل طریقه دار #یادداشت_آموزشی #درست_نویسی صریر قلم https://eitaa.com/joinchat/1765408858C7a31089d11

#آموزشی «پیرامون مسئله رضایتمندی مردم از انقلاب اسلامی، باید کنکاش کرد تا فهمید علل این میزان پایمردی مردم تاکنون به دلیل چه بوده است؟ بااین‌وجود که هنوز دشمنان به دنبال استفاده بردن از فشار تحریم برعلیه مردم هستند، باید از این مردم تجلیل و تقدیر کرد.» ◀️ یکی از عوامل ضعف نوشته‌ها، استفاده از کلمات نابه‌جا و بی‌معنا است. 🔹در متن بالا کلمه «پیرامون» به معنای گرداگرد است نه معنای «درباره» که مقصود نویسنده بوده است. 🔹«مسئله» زائد است. 🔹«کنکاش» به معنای مشورت و رایزنی است، نه کاوش و جست‌وجو. 🔹«پایمردی» به معانی پادرمیانی است، نه پایداری و مقاومت. 🔹«به دلیل» باوجود «علل» حشو است. «بااین‌وجود» غلط و «باوجوداین» درست است. 🔹«به» در «به دنبال»، زائد است. «استفاده بردن» غلط و «استفاده کردن» درست است و «سود بردن» درست و «سود کردن» غلط است. 🔹«بر» در «برعلیه»، زائد است و باید حذف شود. 🔹«هستند» فعل کاملی است که وقتی می‌خواهیم وجودی را به چیزی نسبت بدهیم، از آن استفاده می‌کنیم؛ مانند: خدا هست؛ یعنی خدا وجود دارد. بنابراین بهتر است جمله بالا به «علیه مردم‌اند»اصلاح شود. #یادداشت_آموزشی https://eitaa.com/joinchat/1765408858C7a31089d11

❔❕از فضل نشانه‌ها، نوشته را چه حاصل؟ 🔰 نشانه‌های ویرایشی به خواننده کمک می‌کند تا مقصود نویسنده را درست و آسان متوجه شود. ⁉️ نشانه‌ها همانند تابلوهای جاده‌ای است، و خواننده، راننده‌ای است که به کمک نشانه‌ها، به بیراهه نمی‌رود. اگر جاده عبارت‌ها، در کنار دره‌های پرپیچ‌وخم باشد، خواننده را از سقوط در کژفهمی‌ها و سوءبرداشت‌ها دور می‌کند. ⁉️نوشته‌ها برای ساده و روان بودن، به نشانه‌ها نیازمندند؛ چون «زبان فارسی "فونتیک" نیست؛ یعنی حرکات حروف، با حرف‌های صدادار آشکار نمی‌شود و مثلا برای اینکه بدانیم "میم" در "من" مفتوح است یا مضموم یا مکسور، باید کلمه را پیشتر شنیده باشیم. اما همین کلمه در انگلیسی، این‌گونه تحریر می‌شود: "man"...گاهی معنای جمله در گرو نشانه گذاری است. مثلا در جمله "عشق من را احیا کرد"، عشق را هم می‌توان به من اضافه کرد و هم نکرد.» (رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۱۷۸) پس باید معلوم کرد «عشق، من را احیا کرد»، یا «عشقِ من را احیا کرد.» ⁉️خواننده برای فهم ساده منظور ما، به لحن عبارات ما نیازمندند؛ چون در زبان فارسی اجزای جمله، جای خاصی ندارند و جابه‌جایی آن‌ها، هر معنایی هم داشته باشد، لحن جمله را پرسشی یا تعجبی نمی‌کند. برخلاف زبان‌هایی همچون آلمانی یا انگلیسی که گاه با جابه‌جایی فعل و فاعل، می‌توان، جمله را پرسشی کرد. نشانه‌ها در زبان فارسی، بازیگران قابلی برای نمایش لحن مایند. آن‌ها را دریابید و به نوشته‌تان شخصیت بدهید. ✍️علی فراهانی #آموزشی #نویسندگی #نشانه‌های_ویرایشی #بندنویسی_ترکیبی_با_مثال_و_استدلال @Fanus_AliFarahani