🔰من، راه، مقصد 🔸من وقتى مى ‏خواهم براى دوستم به خاطر خدا قدم بردارم، خيلى كه زور بزنم و تلاش كنم، كار كوچكى انجام مى ‏دهم. 🔸 ولى وقتى براى فرزندم و يا بستگانم مى ‏خواهم كارى بكنم، زور نزده و تلاش نكرده، صد تا صد تا مايه مى ‏گذارم و هستى ‏ام را فدا مى ‏كنم. 🔸وقتى مى ‏خواهم براى مؤمنى اقدامى كنم، مى ‏گويم حالا دير شده است، باشد تا فرصت ديگرى پيش بيايد و هزار بهانه مى ‏آورم. 🔸در حالى كه براى خودم ايجاد فرصت مى ‏كنم، براى دوستم حتى از فرصت ‏هاى بدست آمده هم به خوبى استفاده نمى ‏كنم. 🔸اينكه بايد انسان خود را با اولياى خدا مقايسه كند؛ يعنى اينكه انسان كسانى را كه ميزان و حجتى بر او هستند، خود را با آنها بسنجند و ببيند كه آنها چه كردند! 🔸براى سبك و سنگين كردن، همانها نشان مى ‏دهند كه بايد چقدر پرواز مى ‏كرديم. آنها چه كردند و تا كجا پريدند! در حالى كه ما زمين‏گير و از پا افتاده ‏ايم. 🔸اينكه تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من! 📚 اخبات | ص ۸۰ #استاد_صفائی_حائری ❋ستاره مبین، کانال تخصصی مشاوره     ◣@Setare_mobin ◢ ࿐❁☘❒◌🌙◌❒☘❁