eitaa logo
یادداشت های سید جمال
213 دنبال‌کننده
73 عکس
17 ویدیو
37 فایل
یادداشت های پراکنده‌ی من یکدفعه خیلی پیام میذارم و یک مدت هیچی! درک عمیق‌تر از رابطه‌ی انسان و طبیعت طبیعت و انسان انسان و انسان انسان و خداوند آیدی من @Jamal75
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️ هشتک های کانال ⭕️ 🔺ارتباطات و روابط بین فردی —————————————————————————————————————————————————— 🔺اعتبار سنجی —————————————————————————————————————————————————— 🔺تاریخ و اصل نسب —————————————————————————————————————————————————— 🔺علوم دینی —————————————————————————————————————————————————— 🔺فرق و ادیان: —————————————————————————————————————————————————— 🔺رشد فردی —————————————————————————————————————————————————— 🔺اقتصاد و ثروت —————————————————————————————————————————————————— —————————————————————————————————————————————————— 🔺در مورد من ——————————————————————————————————————————————————- 🔺طبی —————————————————————————————————————————————————— 🔺متفرقه یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
🔺برنامه‌ریزی بدون توهم(۱) چیزی که من و دوستانم به‌طور مکرر به آن نیاز داریم، برنامه‌ریزی صحیح است. تصمیم گرفتم تجربیات خود را مکتوب کنم؛ شاید این نوشته‌ها به کار دیگران بیاید. بی‌تردید، این بحث در یک پیام به پایان نخواهد رسید، اما هر آنچه در ذهن دارم را می‌نویسم و ادامه آن را به آینده واگذار می‌کنم. نداشتن برنامه آفت است و برنامه ریزی اشتباه صد آفت! در دوران نوجوانی، مدت‌ها از اینکه دیگران برای ما تعیین تکلیف می‌کردند، ناراحت بودیم. خواسته‌مان این بود که بگوییم: «ما مستقل از شماییم و خودمان می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم.» اما اکنون که از آن فشار رها شده‌ایم، چقدر موفق شده‌ایم تا تکالیف خود را به‌درستی تعیین کنیم؟ این سوال را باید هر چند ماه یک‌بار از خود بپرسیم تا بتوانیم به برنامه‌ریزی مؤثرتری دست یابیم. ⭕️در واقع، برای برنامه‌ریزی، باید برنامه‌ای داشته باشیم؛ یعنی زمانی را صرف تعیین مواردی کنیم که به‌طور مداوم زمان ما را اشغال می‌کنند یا قرار است اشغال کنند. ✅ عملگرایی پس از برنامه‌ریزی ارزش خود را نشان می‌دهد: عملگرایی بدون برنامه‌ریزی، می‌تواند به چندین حالت منجر شود: یا مسیر نادرست است که به روحیه، اهداف و زمان شما آسیب می‌زند، یا مسیر درست است، اما از آنجا که از قبل برای آن، راهبردی برای آن نداشته‌اید از جهات مختلف از مسیر لذت نخواهید برد (عمل بدون علم). ✅ تعیین چارچوب‌های زندگی: باید مشخص کنیم که برای چه چیزی می‌خواهیم برنامه‌ریزی کنیم. به نظر من، مهم‌تر از همه، برنامه‌ریزی به معنای تعیین چارچوب‌های اساسی زندگی فعلی شماست. در ابتدا باید بیندیشیم که چه مواردی برایمان اهمیت دارد و اکثر روزها به آن مشغول هستیم؛ سپس عناوین آن‌ها را لیست کنید. مثال‌هایی برای تعیین چارچوب: 🔺 نیازهای مادی مانند پول، رفاه و تفریح 🔺 ارتباطات، که شامل خانواده، دوستان و هر کسی است که به‌طور مداوم او را می‌بینیم 🔺 علم و آگاهی، چه زمانی که یاد می‌گیرید و چه زمانی که یاد می‌دهید 🔺 سلامتی 🔺 امور معنوی و عبادت ✅ به عناوین فکر کنید و بیاندیشید که چه چیزی کم یا زیاد است! عناوین خود را با سوالات چالش‌برانگیز زیر به چالش بکشید: 🔸 چرا به این کار علاقه دارم؟ 🔸 واقعاً قصد من چیست؟ 🔸 اگر به این هدف دست یافتم، بعدش چه احساسی خواهم داشت؟ 🔸 در اثر نبود چه مواردی زندگی‌ام دچار چالش شده و آیا صلاح است که اکنون بر روی آن‌ها وقت بگذارم؟ با پاسخ به این سوالات، می‌توانیم نیازهای واقعی و شبه‌نیازها را از هم متمایز کنیم و فرصت حذف موارد اضافی را برای خود فراهم آوریم. (در آینده در این باره بیشتر خواهم نوشت.) ✅ اکنون زمان آن است که مشخص کنید درصد اولویت و ضروری بودن کارها چه اندازه است؛ می‌توانید به ترتیب عددگذاری کنید. ✅ اولویت و فوریت: 🔺 برخی موارد مهم هستند اما فوری نیستند. 🔺 برخی موارد مهم و فوری هستند. 🔺 برخی موارد مهم نیستند اما فوری هستند. 🔺 برخی موارد نه مهم هستند و نه فوری (تکلیف این مورد مشخص است؛ بررسی کنید چه مواردی در گذشته زمان شما را تلف کرده و آن‌ها را حذف کنید). یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
⭕️تعیین تکلیف، برنامه ریزی در کلام معصومین علیهم السلام 🔸الصحیفه:اللَّهُمَّ... اُحْجُبْني عَنِ السَّرَفِ وَ الاِزْديادِ، وَ قَوِّمْني بِالْبَذْلِ وَ الاِقْتِصادِ، وَ عَلِّمْني حُسْنَ التَّقْديرِ؛۷ 📗الصحيفة السجادية ص 138 امام سجاد علیه السلام: خداوندا! مرا از اسراف و زياده‌ روی باز دار و به بخشش و ميانه‌روى استوار ساز و تشخیص دقیق را به من بياموز. 🔸الإمام عليّ عليه السلام: قِوامُ العَيشِ حُسنُ التَّقديرِ، ومِلاكُهُ حُسنُ التَّدبيرِ. 📗غرر الحكم: ٦٨٠٧ امام على عليه السلام: مايه پايدارى زندگى، تشخیص دقیق است و پايه آن، برنامه‌ريزى است. 🔸وقالَ‌: ما خَيرٌ في رَجُلٍ لا يَقتَصِدُ في مَعيشَتِهِ‌؛ ما يَصلُحُ لا لِدُنياهُ ولا لاِخِرَتِهِ‌. 📗تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) ج‏7 ص 236 و فرمود: كسى كه در گذران زندگى‌اش اندازه نگه نمى‌دارد، نه خيرى در او است و نه دنيا و آخرتش را سامان مى‌دهد. 🔸الإمام عليّ عليه السلام: تَركُ التَّقديرِ فِي المَعيشَةِ يورِثُ الفَقرَ. 📗 الخصال ج‏2 ص 505 امام على عليه السلام: اندازه نگه نداشتن در گذران زندگى، فقر به بار مى‌آورد 🔸الإمام عليّ عليه السلام: مَن تَأَخَّرَ تَدبيرُهُ تَقَدَّمَ تَدميرُهُ‌. 📗غرر الحكم و درر الكلم 593 امام على عليه السلام: هر كس در برنامه‌ريزى را به تعویق انداخت، نابودى‌اش پيش افتد. 🔸الإمام عليّ عليه السلام: سَبَبُ التَّدميرِ سوءُ التَّدبيرِ. 📗غرر الحكم و درر الكلم ص 397 امام على عليه السلام: برنامه‌ريزى نادرست، مايه نابودى است. 🔸رسول اللّه صلى الله عليه و آله: مِن فِقهِ الرَّجُلِ أن يُصلِحَ مَعيشَتَهُ‌، ولَيسَ مِن حُبِّ الدُّنيا طَلَبُ ما يُصلِحُكَ‌. 📗شعب الإيمان : ج 5 ص 254 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نشان ژرف انديشى هر فرد اين است كه گذران زندگى‌اش را به سامان آورد. اين كه در جست و جوى سامان زندگى‌ات باشى، دنيادوستى شمرده نمى‌شود. 🔸الإمام عليّ عليه السلام: لا فَقرَ مَعَ حُسنِ تَدبيرٍ. 📗غرر الحكم و درر الكلم ص 794 امام على عليه السلام: با برنامه‌ريزى صحيح، فقر پديد نمى‌آيد. 🔸امام کاظم علیه‌السلام، وقت خود را تنظیم می‌کرد و از هر لحظه آن، به بهترین شکل بهره می‌گرفتتند خواهر سندی گزارشی داده است که: «زمانی که نگهداری و افتخار خدمت رسانی به امام در زندان به من واگذار شد، دیدم ساعت‌های شبانه روز او تقسیم شده است و هر کاری با دقت تمام در وقت معین انجام می‌شود» 📗تاریخ بغداد، ج 13، ص 32 یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند (مقدمه) امروز با آقای طغیانی، یکی از دوستان نزدیکم، درباره شوخی و مزاح صحبت کردیم. به او گفتم که شوخی‌ها به آن شکلی که عموم مردم تصور می‌کنند، بی‌قانون و بی‌در و پیکر نیستند. بلکه نه تنها قانونمند و دارای منطق هستند، بلکه حاوی حقایق و مفاهیمی هستند که ما در حین شوخی آن‌ها را با طنز پوشش می‌دهیم. در احادیث متعدد، از شوخی به طور مطلق و مقید نهی شده و در برخی اخبار نیز به آن توصیه شده است. این مجموعه نوشتار که مستند به تجربیات زیستی من است، می‌تواند به فهم و تشخیص مصداق این اخبار کمک کند. شوخی و مزاح به عنوان یک پدیده اجتماعی، ابعاد مختلفی دارد. این پدیده می‌تواند به عنوان ابزاری برای بیان احساسات، انتقادات و نظرات در مورد موضوعات حساس عمل کند. 🔺چه بسیار مطالبی که از تبعات بیان آن‌ها می‌ترسیم، اما می‌توانیم آن‌ها را در قالب شوخی ارائه دهیم. 🔺چه بسیار شوخی‌هایی که تنها دلیلشان فرار ما از واقعیات است و با ایجاد یک هیجان جمعی بر آن واقعیت سرپوش می‌گذاریم. 🔺چه بسیار شوخی‌هایی که مخاطبمان را زخمی کرده و حتی از پای درآورده‌، که نه ما متوجه شده‌ایم و نه شخص مجروح! من چند سال است که شوخی‌های خودم و دیگران را مشاهده می‌کنم و امروز خلاصه‌ای از آنچه به ذهنم می‌رسید را به آقای طغیانی ارائه دادم. اما این کافی نبود. پس از مکالمه، شروع به یادداشت دقیق‌تر افکارم کردم و ضروری دانستم حداقل سرچی در احادیث و مطالب روانشناسی داشته باشم تا متن را دقیق‌تر در اختیارتان قرار دهم. در شوخی‌ها، در نظر گرفتن زمان، مکان، فضا، موضوع و مفهوم مورد نظر اهمیت ویژه‌ای دارد اما آنچه را که خدمتتان خواهم گفت، فراتر از این قوانین کلی است و موجب خواهد شد بیشتر فکر کنیم که آیا شوخی‌های ما واقعاً شوخی هستند؟ شوخی‌های ما واقعاً شوخی هستند؟ ✅این نوشتار به معنای ستیز مطلق یا تأیید مطلق شوخی نیست، بلکه به ما کمک خواهد کرد از این پدیده اجتماعی بهترین استفاده را ببریم. یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
یادداشت های سید جمال
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند (مقدمه) امروز با آقای طغیانی، یکی از دوستان نزدیکم، درباره شوخی و مزاح صحبت ک
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند (1) مدت‌هاست که شوخی‌های خودم و اطرافیانم را با دقت مشاهده می‌کنم و به عبارت دیگر، آن موارد را مطالعه می‌کنم. پنج یا شش سال پیش شنیده بودم که “شوخی‌ها شوخی نیستند”. با این مطالعه انسانی و بررسی رفتاری، و البته با توجه به تجربه زیستی‌ام، تجربیاتی کسب کرده‌ام که برایم بسیار کاربردی بوده و آن‌ها را با شما به اشتراک می‌گذارم. من حقیقتاً شوخی‌ها را شوخی نمی‌دانم، اما این باور عرفی من را تخریب نمی‌کند و مانع رفتارهای عرفی‌ام نخواهد شد. البته با تفکر در مورد شوخی‌ها در زندگی‌ام، قوانینی نانوشته وضع کرده‌ام که طی مرور زمان برایم کشف شده. این قوانین موجب شده‌اند که برخی شوخی‌ها را انجام ندهم و از اطرافیانم به‌طور شفاف درخواست کنم که این موارد را با من شوخی نکنند؛ توضیح این موضوع را به زمانی دیگر موکول می‌کنم. در اکثر موارد شوخی‌ها را مانند دیگران می‌بینم، اما گاهی انگیزه دارم که ببینم چرا فلانی با من این‌طور شوخی می‌کند یا چرا فلانی با فلانی این‌طور شوخی می‌کند. مهم‌ترین انگیزه برای شوخی‌شناسی، پیشگیری از آسیب زدن به خودمان و دیگران است. گاهی جالب می‌شود که می‌بینید فلان زوج یا دو دوست حالشان خوب نیست و خودشان دلیلش را پیدا نمی‌کنند. اما با گوش کردن دقیق به جزئیات اتفاقات اخیرشان، آنچه ناخودآگاه بیان می‌کنند، شما را به روشنی به زخم‌های ناشی از شوخی‌های بی‌رحمانه آگاه می‌کند؛ زخم‌هایی که آن دو آن‌قدر ظاهر آن را آراسته کرده‌اند که خودشان متوجه آن نیستند. شوخی‌ها حاوی مفاهیمی هستند که در قالب‌های مختلف صادر و منتشر می‌شوند. حتی شوخی دروغ نیز حامل حقایقی گویا از رابطه شخص با خودش و رابطه شخص با کسی که مورد شوخی قرار گرفته است، می‌باشد. 🔺 استمرار کلیدواژه و جزء اصلی این بررسی است: ✅ استمرار یک نوع شوخی گاهی می‌بینید که یک شخص همیشه با سرکلیدی‌اش که یک چاقوی کوچک است، با اکثریت اطرافیانش شوخی می‌کند یا شخصی با تسبیح جیبی‌اش با دیگران شوخی می‌کند. گاهی نیز مشاهده می‌کنیم که شوخی‌های یک شخص با اکثر مردم همراه با تحقیر و یا توبیخ است. ✅ استمرار یک نوع شوخی با یک یا چند شخص معین گاهی می‌بینیم که شخصی فلان شوخی را با همه ندارد، اما مثلاً شوخی‌های فیزیکی‌اش را با یک دوست خاص دارد. به عنوان مثال : مردی با همسرش شوخی فیزیکی داشت (که جدی و شدید نبود، اما به هر حال فیزیکی بود)، اما با دیگر دوستان هم‌جنس خود این‌طور نبود. مقام بیان من تفسیر و معنای موارد مختلف نیست و بسیاری از آن‌ها را هم نمی‌دانم، اما موضوع تفکر جالبی است که می‌توانیم بیشتر خودمان را بشناسیم و رفتارهایمان را محاسبه کنیم. یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
یادداشت های سید جمال
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند (1) مدت‌هاست که شوخی‌های خودم و اطرافیانم را با دقت مشاهده می‌کنم و به عبارت
⭕️شوخی ها شوخی نیستند (2) این نت برداری شخصی من است از مولفه‌های موثر در فهم و تفکیک شوخی ها : ✅شوخی شخص با اکثر اطرافیان ✅شوخی شخص با یک یا چند شخص معین ✅شوخی های خانوادگی ✅شوخی ها با رویکرد جنسیت ✅شوخی ها بر اساس تفاوت سن بین طرفین ✅ رابطه شوخی فرد با قضاوت سوم شخص مخاطب و یا جمع مخاطبین ✅شوخی های دروغ محور (حق و باطل) ✅شوخی های لفظی ، فیزیکی ، لحن ، کنش های زبان بدن ✅دقت به واکنش خودم یا دیگران در واکنش به شوخی های دیگران ✅شوخی با مفاهیم ، اعتقادات و باور ها ✅شوخی جمعی (چند شخص متحد می شوند که در یک یا چند موضوع با یک یا چند شخص و یا مفهوم و مفاهیم شوخی کنند) ✅شوخی های رسانه ای (اعم از استیکر ها و فرسته ها ی متنی و تصویری و تولید این موارد) ✅تفاوت بین شخصی که آن را به شوخی میشناسند تا فردی که چنین شهرتی ندارد. ✅نقل شوخی به صورت متکلم وحده و یا نقل قول از دیگری ✅شوخی های سریال (شخصی یک سناریو از شوخی دارد و مرحله به مرحله آن را جلو میبرد.) ✅شوخی مشتمل بر ذکر عیب افراد ✅شوخی مشتمل بر الفاظ و مفاهیم رکیک ✅شوخی در حین یک بحث کاملاً جدی ✅شوخی شناسی با رویکرد هویت فردی (فرهنگ، عرف ، جغرافیا ، دین و مذهب) ✅شوخی فرد با خودش (وقتی شخص خودش را موضوع له شوخی قرار می دهد) ✅بررسی شوخی از جهت منشاء احساسی (خشم ، تنفر ، استرس ) ✅ بررسی منشا شوخی از جهت دلیل درونی (تحقیر کردن ، پنهان کاری ، زمان خریدن ، ) ✅شوخی های آسیب زا و مفید یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
یادداشت های سید جمال
⭕️شوخی ها شوخی نیستند (2) این نت برداری شخصی من است از مولفه‌های موثر در فهم و تفکیک شوخی ها : ✅ش
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند 3 از پیش از میلاد تا کنون، کتاب‌های طنزآلود متعددی به دست ما رسیده است، مانند “الاغ طلایی” که به احتمال زیاد در قرن دوم میلادی در روم باستان نوشته شده است. اما ظاهراً برخی فیلسوفان و روانشناسان در کتاب‌های خود به این موضوع پرداخته‌اند، مانند آرتور شپنهاور در کتاب “The Comic” (۱۱۷۹ شمسی). با این حال، تخصصی‌ترین کتاب در این زمینه به‌نظر می‌رسد که نخستین بار توسط زیگموند فروید، بنیان‌گذار روانکاوی، نوشته شده است. او در کتاب خود به‌طور عمیق به مسئله شوخی پرداخته و این کتاب در سال ۱۹۳۹ میلادی (شمسی ۱۳۱۸) منتشر شده است. بحث درباره این موضوع برای من آن‌قدر جدی نیست که بخواهم زمان زیادی صرف آن کنم، اما نگاهی به خلاصه‌های کتاب فروید انداختم و متوجه شدم که او به‌طور جزئی و عمیق به مسئله شوخی‌ها پرداخته است. آنچه از خلاصه‌های گفتار این محققین درباره پشت پرده‌ی شوخی‌ها فهمیدم، به سه گزینه زیر خلاصه می‌شود: ✅ بیان خودآگاه یا ناخودآگاه: بیان آنچه که برای گفتن آن مانع داریم یا سرکوب کرده‌ایم. ✅ مکانیسم دفاعی: راهکاری شایع برای مقابله با آنچه که توانایی حل آن را نداریم. ✅ کنترل رنج: کمک به کنار آمدن با واقعیت یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
یادداشت های سید جمال
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند 3 از پیش از میلاد تا کنون، کتاب‌های طنزآلود متعددی به دست ما رسیده است، مانند
⭕️شوخی‌ها شوخی نیستند 4 فروید به تأکید دارد که شوخی زمانی برای مخاطبین شوخی محسوب می‌شود که بازیافت یک حس از یک یا چند خاطره رخ دهد. این حس می‌تواند شیرین یا تلخ باشد. مثالی که برای این موضوع به ذهنم می‌رسد، لطیفه‌ی مشهوری است: شخصی وارد یک ساختمان قدیمی می‌شود و متوجه می‌شود که آنجا جن‌ها حضور دارند. او به سرعت بسم الله الرحمن الرحیم می‌گوید، اما می‌بیند که جن‌ها فقط با تعجب به او نگاه می‌کنند. سپس با لحن ترتیل همان آیه را قرائت می‌کند و باز هم هیچ اتفاقی نمی‌افتد. در نهایت، با صوت عبدالباسط آیه را قرائت می‌کند و ناگهان همه‌ی جن‌ها می‌گویند الله الله… تحلیل: در یک تحلیل ابتدایی، این جمله برای دو گروه خنده ایجاد می‌کند: گروهی که تجربه مشابهی داشته‌اند: این افراد ممکن است در موقعیتی مشابه گرفتار شده باشند. هرچند این تجربه شیرین نبوده، اما بازیافت آن موجب خنده می‌شود. گروه دوم: کسانی که نسبت به خدا و یا خواص قرائت آن آیه مخالفت دارند. این افراد با این شوخی، یک تأیید کلی دریافت می‌کنند، زیرا شخصی که در حال قرائت آیه است، در حقیقت ضایع می‌شود و این برای آن‌ها خنده‌دار است. برای این افراد مهم نیست که آیا به وجود جن‌ها اعتقاد دارند یا نه؛ آنچه مهم است، ضایع شدن یک شخص معتقد است که بهانه‌ای برای خندیدن فراهم می‌آورد که با بکارگیری صنعت تضاد اجرایی شده است. بحث شوخی از جهت تجربه زیستی و روانشناسی به نظر من کافی است. اگر فرصت شد، چند فرستاده در مورد توصیه‌های معصومین علیهم‌السلام پیرامون شوخی خدمتتان ارسال می‌کنم و بحث تمام. یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini
🔺 لیبل زدن، سرزنش ممنوع گاهی فکر می‌کنیم داریم انتقاد سازنده می‌کنیم یا معتقدیم باید فلانی، فرزندمان یا کارمندمان تربیت شود. رفتار و گویش ناپسند خود را با شعار زیبای تربیت یا امر به معروف و نهی از منکر توجیه می‌کنیم. در این مختصر، فقط می‌توانم تبیین کنم که این نوع سخنان نه تنها مفید نیستند، بلکه به مخاطب آسیب می‌زنند و لازم است جایگزین این موارد را یاد بگیریم. ⭕️ نمونه‌هایی از انتقادات غیرسازنده: «چرا همیشه این‌طور رفتار می‌کنی؟» «تو هیچ‌وقت نمی‌توانی درست عمل کنی!» «چرا نمی‌توانی مثل بقیه رفتار کنی؟» «تو همیشه این‌طور هستی، هیچ‌وقت تغییر نمی‌کنی.» «بعضی‌ها واقعاً نمی‌فهمند چه کار می‌کنند.» (به‌طور غیرمستقیم به شخص اشاره می‌شود) «به نظر می‌رسد بعضی‌ها هیچ‌گاه یاد نمی‌گیرند.» «تو واقعاً بی‌فکر هستی.» ⭕️ فرمول این اشتباه: ✅ نسبت دادن یک یا چند صفت منفی به‌صورت مکرر و با تأکید به مخاطب ✅ نفی یک یا چند صفت مثبت به‌صورت مکرر و با تأکید به مخاطب ✅ طعنه، کنایه، عدم شفافیت و شوخی در بین مکالمه ✅ بکارگیری کلمات رنج‌دهنده عَنْ شِهَابٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ: «لَوْ عَلِمَ النَّاسُ كَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى هَذَا الْخَلْقَ لَمْ یَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً…» 📗 الکافی (ط - اسلامیة) ج‏2 ص 44 از شهاب نقل شده است که گفت: شنیدم صادق (علیه‌السلام) می‌فرمود: اگر مردم می‌دانستند که خداوند تبارک و تعالی این خلق (مردم) را چگونه آفریده است، هیچ‌کس دیگری را سرزنش نمی‌کرد. عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: «مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَةً كَانَ كَمُبْتَدِئِهَا وَ مَنْ عَيَّرَ مُؤْمِناً بِشَيْ‏ءٍ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يَرْكَبَهُ.» 📗 الکافی (ط - اسلامیة) ج‏2 ص 356 از اسحاق بن عمار نقل شده است که امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: «هر کس گناه دیگران را علنی کند، مانند کسی است که آن را انجام داده است. و هر کس مؤمنی را به چیزی عیب‌گذاری کند، نخواهد مرد تا آن را در خود بیابد.» ⭕️سه نکته : ✅ ما با هر عنوان گمان می‌کنیم داریم برای دیگران خیرخواهی می‌کنیم، اما ناخودآگاه نسبت به رفتاری که برایمان تداعی‌گر خاطرات آزاردهنده است، شمشیر می‌کشیم و قیام می‌کنیم، فارغ از صحیح بودن آن کار یا غلط بودنش. ✅ حقیقت این است که رفتارهای آزاردهنده بهترین موقعیت برای ماست که خودمان را بازخواست کنیم، به‌جای اینکه طرف مقابل را با باد انتقاد بگیریم و اضطراب‌مان را نادیده بگیریم. ✅ بسیاری از انتقاداتِ ما، فرار ما برای ندیدن عیب خودمان است. در حقیقت، شدت اضطراب ما در مقابله با یک رفتاری که آن را ناهنجار می‌دانیم، نشانگر درگیری ما با خودمان در مورد همان عیب است که آن را حل و فصل نکرده‌ایم و فقط سرکوبش کرده‌ایم؛ این سرکوب در زمانی دورتر با حالت انفجاری خود را نمایان می‌کند. این تفسیر می‌تواند مرتبط با حدیث باشد که فرمود: «نخواهد مرد تا آن را در خود بیابد.» ⭕️ مچ خودمان را بگیریم: گاهی می‌خواهیم یک رفتار یا حالتی از یک فرد را مورد انتقاد قرار دهیم، اما چه می‌کنیم؟ به بهانه صحبت در مورد رفتار او، ذات و عزت نفس او را مورد هدف قرار می‌دهیم و البته بعد نامش را خیرخواهی و نصیحت می‌گذاریم؛ دقیقاً مانند یک مجرم که اثر جرم خود را پس از جنایت محو می‌کند. عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ: «طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاس» امام علی (علیه السلام) : «خوشا به حال کسی که عیب خود او را از عیب‌های مردم مشغول کند.» 📗 نهج البلاغة (للصبحي صالح) ص 255 ❌ این نوشته در راستای اصلاح انتقادات و رفتارهای تربیتی و ارتقای روابط بین فردی است و در مقام بیان نفی ذاتی انتقاد جمعی و اعتراض در مقابل اشتباهات به صورت مطلق نیست. یادداشت های سید جمال @SeyyedJamalHosseini