⊰•🌸🔗🌿•⊱ . گوشه‌ای‌پای‌ضریحت، دست‌مارابندگی‌کن‌‌گرفتاریم‌ما:)💔!" . ⊰•🌸•⊱¦⇢#امام‌رضا ⊰•🌸•⊱¦⇢#فدایۍ_وݪایٺ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت185 گوشی را قطع کردم. اعصابم نمی‌کشید حرفهایش را بشنوم. اگر بیشتر از این گوش می‌کردم من هم مثل خودش عصبی میشدم و باید داد می‌زدم. به چند ثانیه نکشید که دوباره و چند باره زنگ زد. جواب ندادم و گوشی‌ام را روی سایلنت گذاشتم. شروع به پیام دادن کرد. چند پیامش را خواندم، حرفهایش توهین آمیز بود. با خواندنشان حس بدی پیدا کردم. نمی‌دانستم ساره چرا سر مسئله‌ی به این کوچکی اینقدر داد و قال راه می‌اندازد. حرفهایش چقدر حالم را عوض کرد. ذوقی که از آمدن به این خانه داشتم کور شد. ترجیح دادم فعلا گوشی‌ام را خاموش کنم و خودم را با کار سرگرم کنم. نادیا وارد حیاط شد. –کیه هی زنگ میزنه جواب نمیدی؟ روی لبه‌ی باغچه نشستم. –مگه صداش تا اتاق میومد؟ –نه زیاد، ولی من چون حواسم بهت بود فهمیدم. اینم متوجه شدم که داشتی با ساره حرف میزدی، دعواتون شد؟ آهی کشیدم. –خیلی بی‌منطقه، سر هر چیز کوچیکی اونقدر اعصابم رو خرد میکنه که حالم بد میشه. نادیا کنارم نشست. –واقعا چرا اینجوریه؟ منم با دوستام همین مشکلات رو دارم. نمی‌دونم اونا خیلی بی‌اعصاب شدن یا من حوصله‌ی حرف شنیدن ندارم. بعد نگاهی به من انداخت و ادامه داد: –فکر کردم فقط من اینجوری هستم، آخه تو که خیلی با حوصله‌ایی تو دیگه چرا... پوزخندی زدم. –با حوصله‌ها ناراحت نمیشن؟ خیلی راحت توهین میکنه انتظار داره به حرفهاشم گوش بدم. مادر از در سالن گردنی به حیاط کشید. –دخترا الان وقت دردودل کردنه؟ زود بیایید کلی کار داریم. روبه نادیا گفتم: –تو برو منم الان میام. نمی‌دانستم گوشی‌ام را کجا گم و گور کنم که جلوی چشمم نباشد، وارد اتاق شدم. کار محمد امین تمام شده بود و چهارپایه را به اتاق دیگری می‌برد. –تلما فقط کار جابه‌جا کردن لباسها و وسایل مونده، پشت چشمی برایش نازک کردم. –همه‌ی کار همونه دیگه، یه فرش پهن کردن و پرده زدن که کاری نداره. با تعجب گفت: –اعصاب نداریا! چیزی شده؟ جوابش را ندادم و شروع کردم به باز کردن نایلونهای لباس و چیدنشان داخل کمد. گوشی‌ام را هم داخل کیفم انداختم. چند ساعتی که کار کردم اعصابم آرامتر شد. کم‌کم دوباره ذوقم برگشت و با بچه‌ها به شوخی و خنده گذراندیم. دیگر مادر کاری با خنده‌های بلند و آواز خواندنهای محمد‌امین و بپر بپر کردنهای مهدی و مریم نداشت. خیالش راحت بود که صدایمان همسایه‌ها را اذیت نمی‌کند. مرتب کردن خانه سریع‌تر از آن چیزی که فکرش را می‌کردیم پیش رفت. رستا هم با همسرش شب را در خانه‌مان ماند تا شوهرش بیشتر بتواند به پدر کمک کند. آقا رضا دست به آچار بود و حسابی کارها را پیش می‌برد. فردای آن روز عمه‌ها هم به کمکمان آمدند و تقریبا کاری برای روز شنبه باقی نماند و من صبح روز شنبه با خیالت راحت سر کارم رفتم. فاصله‌ی مترو تا خانمان نسبت به خانه‌ی قبلی دورتر بود، برای همین مسافت زیادی را باید پیاده می‌رفتم. نزدیک مغازه که شدم با دیدن ساره و هلما جلوی در مغازه تعجب کردم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت186 همین که در مغازه را باز کردم ساره خودش را داخل مغازه انداخت. کیف دستی نسبتا بزرگی با خودش آورده بود، اجناسی که روی پیشخوان چیده بود را جمع کرد و داخل ساکش ریخت و نگاه غضب‌آلودی خرجم کرد. به بیرون مغازه اشاره کردم. –اینو واسه چی آوردی اینجا؟ نگاهی به هلما انداخت. –داریم با هم میریم کلاس، گفتم اول من رو برسونه اینجا وسایلم رو زودتر جمع کنم یه وقت جای شما بیشتر از این تنگ نشه. کوله پشتی که قبلا به او داده بودم را از زیر پیشخوان برداشت و به طرفم پرت کرد. –بیا اینم مال خودت. کوله پشتی را به طرفش گرفتم: –ولی من اینو به خودت دادم. –دیگه لازمش ندارم. –ساره تو چت شده؟ میخوای از امیرزاده اجازه بگیرم دوباره... –اتفاقا دیگه التماسمم کنی نمی‌مونم. تو کلاسی که میرم بهم یاد میدن خودم همه چی رو به دست بیارم. –مگه چند جلسه رفتی؟ اگه خوبه، خب بگو منم بیام. تغییر رویه داد و با آرامش گفت: –اتفاقا می‌خواستم بهت بگم بیای، ولی چون دیروز ناراحتم کردی دیگه نگفتم. –شهریه‌اش چقدره؟ اصلا چه جور کلاسی هست؟ بدون جواب دادن به سوالهایم هلما را صدا کرد. –هلما بیا، تلما میگه میخواد تو اون کلاسها ثبت نام کنه. هلما وارد مغازه شد. احساس کردم هلما جور خاصی راه میرود انگار کنترل روی پاهایش نداشت. همینطور که دست ساره را گرفته بود گفت: –نه نمیشه، ساره متعجب نگاهش کرد. –تو که گفتی هر طور شده باید تلاش کنیم آدمهای بیشتری جذب کنیم. هلما چپ چپ نگاهش کرد. –مگه من بهت دلیل طلاقمون رو نگفتم، عمرا اون بزاره که دوستت حتی از یه کیلومتری این کلاسها رد بشه، ساره نگاهم کرد و حق به جانب گفت: –غلط کرده، مگه چیکارشه که اجازه نده، اصلا به اون چه مربوطه، هلما شانه‌ایی بالا انداخت. –مگه این که یواشکی بیاد. حالا بیا زودتر بریم نمی‌تونم سرپا وایسم. همان لحظه انگار زانوهایش خالی شد و تابی خورد. چیزی نمانده بود بیفتد. ساره فریاد زد. –چی شد؟ هلما با کمک ساره سرپا ایستاد. –هیچی بیا بریم اینجا پر از آلودگیه حالم رو بد می‌کنه. من شگفت زده به ساره نگاه کردم. ساره هم با تعجب نگاهش را در اطراف چرخاند و از هلما پرسید: –از کجا میفهمی؟ –از حال خودم. بعد از رفتن آنها امیرزاده وارد مغازه شد. سلام کردم و گفتم: –ببخشید اینجا به هم ریختس، الان جمع می‌کنم. بی تفاوت به حرفم با گره‌ایی که به ابروهایش داده بود پرسید: –اونا اینجا بودن؟ –بله، ساره امده بود وسایلش رو ببره، کمی فکر کرد و گفت: –به این رفیقتون بگید با اونا نپره‌ها، خودش رو بدبخت میکنه. –اونا؟ –آره، منظورم همون پسره که من رو با چاقو زد و خود هلما، –مگه اون پسره هم بود؟ –آره تو ماشین بود تا من رو دید پاش رو گذاشت رو گاز و با سرعت رفتن. هینی کشیدم. –وای ساره میدونه؟ –اهوم، اونم تو ماشین بود. احتمالا میخواد دوستتم با حرفهاش وسوسه کنه که مثل خودش این راه رو ادامه بده، شک نکن اونقدر از کارای خودش و استادش تعریف کرده که این دوستت الان فکر میکنه تا حالا چقدر عمرش هدر شده و از بقیه عقب افتاده. مطمئنم تو رو هم به رفتن به اون کلاسها تشویق میکنن. نگاهم را زیر انداختم. دیگر نگفتم به من هم پیشنهاد داده شده. –مگه زوریه؟ ساره خودش میفهمه، اگر جای بدی باشه خب نمیره. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت187 –نه زوری نیست. چون دیگه کلاسهاشون مثل قبل علنی نیست، شده از این کلاسهای زیر زمینی. واسه همین از طریق مجازی و دوست و آشنا بیشتر اطلاع رسانی میکنن. یه مدت جلوی این کلاسها گرفته شد، ولی الان به روش دیگه همون حرفها رو دارن به خورد مردم میدن. مثلا اسمش رو و کمی سبک و سیاقش رو عوض کردن. تشخیص خوب و بد بودنش هم اولش یه کم سخته، چون حرفهایی میزنن که اصلا فکرشم نمی‌کنی ته این حرفها به شیطان وصله. –مثلا چه حرفهایی؟ –این که انسان خوبی باشید، به همه کمک کنید، حتی بعضیها که مریض هستن به گفته‌ی خودشون اونجا خوب میشن. آرامش می‌گیرن، بعد یه مدت حتی وابسته‌ی اونجا میشن و خلاصه اونقدر علاقمند میشن که نمی‌تونن ول کنن. حتی زندگیشونم میزارن سر این راه. گاهی تشخیص خوب و بد خیلی سخت میشه ولی هر چیزی رو باید ببینی ریشه‌ از کجا گرفته، وقتی ریشه یابی کنی راحت میشه تشخیص داد، ریشه خیلی مهمه، این کلاسها ریشش شیطانه. از روی کنجکاوی پرسیدم. –ولی آخه شیطان که از این حرفهای خوب نمیزنه. دستهایش را در جیب شلوارش فرو برد. –چرا نمیزنه، اتفاقا شیطان نود و نه‌ تا حرف خوب میزنه که بتونه تو رو وادار کنه اون حرف صدم رو عملی کنه، –یعنی هلما هم تحت تاثیر این حرفها بود؟ سرش را تکان داد. –اولش من فقط برای این مخالفت کردم چون فهمیدم کلاسهاش مختلطه، ولی چون هلما خودش خیلی مقیٌد بود و نماز اول وقت می‌خوند و خیلی چیزها رو رعایت می‌کرد تونست قانعم کنه که مشکلی پیش نمیاد، اتفاقا اولش هر کسی راحت گول می‌خوره چون همش حرفهای انسانی میزدن. ولی کم‌کم بعد یه مدت دیدم هلما دیگه نماز نمی‌خونه، دلیلشم اینه که ما دیگه به مرتبه‌ایی رسیدیم که به جای نماز خوندم اتصال پیدا می‌کنیم. –اتصال؟ –آره، این کلا حرف اصلیشون بود، اتصال پیدا کردن. اختلافهای ما از همینجا شروع شد، وقتی جواب قانع کننده نمی‌تونست بده گریه می‌کرد. گاهی چند روز گریه می‌کرد تا بتونه رضایت من رو بگیره که دوباره بره بشینه سر این کلاسها، –شاید شما نمی‌تونستید قانعش کنید. سرش را تکان می‌داد. –اون مسخ شده بود اصلا حرف تو سرش نمی‌رفت. می‌گفتم اگر فقط اتصال باید باشه پس بزرگان، علما، ائمه نباید نماز می‌خوندن که... خلاصه یه روز که رفتم خونه، مادرم گفت چند نفر امدن رفتن خونتون گفتن میخوان خونه رو پاکسازی کنن، رفتم خونه دیدم تمام کتابهای دعا، قرآن، مفاتیح تابلو فرشی که روش آیه قرآن بود رو از خونه بردن. ما دوتا تابلو فرش داشتیم یکیش تصویرش یه گلدون گل بود یکی دیگه آیه‌الکرسی، با اونی که گل داشت کاری نداشتن ولی اون یکی رو برده بودن. حتی مادرم یه تابلوی کوچیک چهار قل توی پاگرد نصب کرده بود اون رو هم برده بودن. –دلیلش رو نپرسیدید؟ –چرا، اون روزا هلما همش حالش بد بود مدام سرگیجه و سردرد داشت، راحت نمی‌تونست به کارای روزانش برسه اونا به مادرم گفته بودن برای اتصال و حال خوب دادن بهش اینا رو جمع می‌کنیم که مانع نشن و آلودگی جمع نشه، خلاصه حرفهایی که قابل قبول نبود. ولی چون واقعا وقتی یکی دوتا از همون هم کلاسیهاش بهش انرژی می‌دادن یه چند روزی حالش خوب میشد منم چیزی نمی‌گفتم. البته بعد از چند روز دوباره مثل اولش میشد و میگفت تو از بس با من بحث میکنی من مریض میشم. به پشت پیشخوان رفتم و روی صندلی نشستم. –چقدر عجیب! امیرزاده آهی کشید. –بدتر از اون این بود که شاگردهاشون اجازه نداشتن به امام زاده یا حرم امامها برن، یه روز بهش گفتم بیا بریم مشهد متوسل بشیم به آقا خودش همه‌چیز رو درست می‌کنه. –گفت، نه، اونجاها اتصال قطع میشه، استاد گفته اونجاها انرژی زیاده موجودات غیر ارگانیک نمیان، نمیشه اتصال پیدا کرد و باعث آلودگی انرژی شما میشه. البته هیچ وقت مستقیم نمی‌گفتن که اینجور جاهای مذهبی نرن، همیشه با این مدل حرفهای به اصطلاح روشنفکری حرفشون رو خیلی نامحسوس میگفتن. –شما حرفهاش رو قبول می‌کردید؟ –اگه قبول می‌کردم که این همه اختلاف پیش نمیومد. می‌دونید چون چند نفر که مریض بودن و از طریق این کارها حالشون خوب شده بود دیگه همه بی‌چون و چرا حرفهای اون استاد رو قبول می‌کردن. –پس یعنی به قول شما شیطان می‌تونه مریضی رو درمان کنه؟ –شیطان خیلی کارها می‌کنه ولی ناقص، مریضی رو درمان نمیکنه، ولی می‌تونه انتقالش بده، مثلا از بدن من به بدن شما منتقلش میکنه. من حالم خوب میشه ولی شما مریض میشید. به فکر رفتم. نفسش را سوزناک بیرون داد. – البته این نوع مکتب روشش اینجوریه، مکتبهای دیگه هستن که روش‌هاشون کلا فرق داره. هر کس یه جور انسان‌ها رو از اون مسیر اصلی منحرف می‌کنه.... لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت188 زمزمه کردم: –آخه اونا چرا متوجه نمیشدن؟ –موضوع اینه که شیطان سیاستش گام به گامه، ما همین که بفهمیمم طرف شیطانه باید ازش دوری کنیم حتی اگر هم آسیبی به ما نرسونه چون شیطان آرام آرام کاری میکنه که انسان خودش امر به فحشا میکنه و از نظر خودشم کار بدی نمی‌کنه. چون کم‌کم اون تفکرات و ارزشهای قبلی خودش براش بی‌ارزش میشن و البته این اتفاق به یکباره نمیوفته. شما با همه‌ی این حرفهایی که شنیدید از فردا برید پای حرفهای اینا بشینید ممکنه طوری مسخ بشید که فکر کنید خیلی هم کار درستی می‌کنن، با خودتون می‌گید اصلا این یه رسالت برای منه که به مردم کمک کنم، حالا چه فرقی داره منبع این افکار و نگرشها چیه، در حالی که خیلی مهمه... از حرفهایش ماتم برده بود. پوفی کرد و زمزمه کرد. –اول صبحی ببین چطور اعصاب آدم رو به هم میریزن. سرش را تکان داد. – من فقط امده بودم بگم امروز باید برم جایی نمی‌تونی بیام مغازه، چون گوشیتون رو جواب ندادید مجبور شدم خودم بیام. گوشی‌ام را از کیفم خارج کردم. –آخ ببخشید. از دیروز رو سایلنت گذاشتم. پالتواش را از تنش درآورد و روی پیشخوان انداخت. بعد چهارپایه را کنار پیشخوان کشید و رویش نشست. دستش را لای موهایش برد و همانجا نگه داشت. به طرفش خم شدم. –می‌خواهید براتون یه چایی بیارم؟ –دارید؟ لبخند زدم. –نه، ولی سریع درست می‌کنم. لبخند کم‌جانی زد. –مگه میشه چایی خوردن از دست شما رو رد کنم. فوری برای دست کردن چایی به آشپزخانه رفتم. از همانجا گفتم: –آقای امیرزاده این چیزایی که گفتید رو منم کم و بیش شنیدم، حتی تو دانشگاه ما هم، بعضی از دانشجوها دنبال این جور مکتبها هستن. البته من اینجوری که شما میگید رو تا حالا نشنیده بودم. اصلا فکر نکردم ممکنه اینقدر نگران کننده باشه. جلوی در آشپزخانه ظاهر شد و نیم تنه‌اش را به دیوار تکیه داد. –شاید چون خوشبختانه خانوادتون درگیرش نشدن. آدم وقتی از دور می‌شنوه اصلا جدی نمیگیره. لبهایم را بیرون دادم. –اتفاقا همین چند وقت پیش از همین هلما خانم شنیدم که گفتن با همین کارا و کلاسها خیلی به آرامش میرسن. شیطان که به آدم آرامش نمیده. امیرزاده سرش را به علامت تایید حرفم تکان داد خیلی جدی شروع به توضیح دادن کرد. –اتفاقا اونا کاملا درست میگن. شیطان میتونه هر چیزی که تو این دنیا وجود داره بدلش رو بسازه، شیطان یه بدلساز حرفه‌اییه، –ببینید جن و شیطان میتونن وارد وهم و خیال انسان بشن و از همون طریق هم به انسان آرامش میدن... ابروهایم بالا رفت. –چطوری؟ صاف ایستاد و ژستی گرفت که بتواند خوب توضیح بدهد. –ببینید غم و غصه از محدودیت میاد از زندان، از حصر، از تنگنا، وقتی شیطان یه راه نفوذ از طریق خود انسان به وهم و خیال انسان پیدا میکنه اون رو گسترش میده بزرگش میکنه، از زندان خارجش میکنه واسه همین انسان احساس آرامش میکنه، هر کسی وقتی وهمش گسترش پیدا کنه احساس خوشحالی و آرامش میکنه. ولی ما همیشه باید دنبال منبع آرامش باشیم. باید ببینیم منبع این آرامشون از کجاست. شاید یکی یه موسیقی مبتذل هم گوش کنه خیلی هم آرامش بگیره، ولی اون منبعش الهی نیست درنتیجه آرامشی که میده سطحیه و در دراز مدت باعث خیلی مشکلات میشه، از جمله افسردگی و استرس و اضطراب... ولی اگه منبع این آرامش الهی باشه آرامشش دائمی میشه. طوری که حتی اگر انسان مشکلی هم داشته باشه راحت باهاش کنار میاد لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـر••🎗

⊰•🖤🔗📓•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‹‌‌‌خودت‌‌ر‌وطورۍآماده‌ڪن‌ ڪ‌ه‌یارۍڪننده‌امـام‌‌زمانت‌باشۍ . . 👌🏻 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•📓•⊱¦⇢#داداش‌بابڪم ⊰•📓•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

حاج‌مھـد؎رسولـے یـ‌ه‌تیڪ‌ه‌ازروضش‌خطـٰاب‌بـ‌ه‌اونایـےڪ‌ه ڪربلـٰا‌نرفتن‌میگـ‌‌ه‌ڪ‌ه:‌الھـےبمـیرم‌برا؎‌دلت! تـوچجـور؎زنـده‌ا؎؟🥺💔

⊰•💙🔗•⊱ . گویَند‌ڪَریم‌است‌و، گُنہ‌می‌بخشدگیریم‌ڪہ‌بخ‌ـشید، ز‌ِخجـٰالَت‌چہ‌ِڪُنم💔(:" . ⊰•💙•⊱¦⇢#خداگونھ ⊰•💙•⊱¦⇢#فدایۍ_وݪایٺ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•💚🌿•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رئـوف‌یعنـےتـوفقـیریعنےمن -ڪریم‌یعنےتـوامـام‌ح‌ــسن . . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🌿•⊱¦⇢#‌شـھادٺ‌امـام‌حـسن‌ ⊰•🌿•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

‌داردمی‌آیـداربعـین انظُـرعَلینــٰا..؛ دق‌می‌ڪنم‌بی‌شڪ اگرڪ‌ه‌جـابمـٰانـم..:)💔‌‌

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـر••🎗

⊰•🌝💛🍯•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ب‍‌دت‍‌ری‍‌ن‌ق‍‌س‍‌م‍‌ت‌دل‍‌ت‍‌ن‍‌گ‍‌‌ی‌اون‍‌ج‍‌اس‌ڪ‌ه‍‌ ن‍‌م‍‌ی‍‌ت‍‌ون‍‌ی‌ب‍‌هش‌ب‍‌گ‍‌ی‌چ‍‌ق‍‌د‌دل‍‌ت‌ه‍‌واش‍‌و‌ڪرده‍ (:️ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🌝•⊱¦⇢#دادا‌ش‌بابڪم ⊰•🌝•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•🖤🔗🥀•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باباحسین‌غروبـےپيش‌دختربچـ‌ه‌هـٰارفتم گفتم‌منـم‌باز؎ولےآنھـٰاهولـم‌دادند💔 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🥀•⊱¦⇢#امـام‌حـسین‌همیشـگیم ⊰•🥀•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

یاابـٰاعبدالله همیشـ‌ه‌دستمُ‌گرفتے وقتی‌ڪ‌ه‌زمین‌خوردم همیشه‌تڪیـ‌ه‌گاهـم‌بود؎ وقتی‌بی‌پنـٰاه‌ترین‌‌آدم‌بودم همیشه‌مثل‌یه‌پدرپشتم‌‌بود؎ وقتی‌همـ‌ه‌پشتمُ‌خالی‌ڪردن ای‌پـدربندگـٰان‌خدا این‌بارم‌ڪمڪم‌میڪنے؟ این‌دفعـ‌ه‌بریـدم این‌‌دفعـ‌ه‌ڪم‌اوردم این‌‌دفعـ‌ه‌خستـم خیلی‌خستـ‌ه . . فقط‌تومیتونی‌آرومم‌ڪنی(:

من در دلمـ...🙂(:"

حال‌شـرح‌مـٰاجرانیسـ‌ت فقـط‌حـرم‌لـٰازمـم‌حسین!🙂💔

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌رب‌‌بابڪ••♥️

آقا؎سبز منـ💚

🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت189 فنجانی از تنها کابینت آنجا برداشتم. –خب این وسط چی به شیطان و دارو دستش میرسه که بخوان آرامش سطحی به انسان بدن یا ندن. وسط بحث جدی لبخند زد. –از سوالتون خوشحال شدم، پس معلومه هر چیزی رو همینجوری قبول نمی‌کنید. بعد لبخندش جمع شد و ادامه داد: –اتفاقا شیطان و به قول شما دارو دستش مجانی به کسی چیزی نمیدن، همین آرامش موقتی و سطحی رو که به درد لای جرز دیوارم نمی‌خوره رو میده یه چیزی از انسان میگیره، جوری هم می‌گیره که طرف اصلا متوجه نمیشه ولی زندگیش مختل میشه. –خب سوالم همینه، چرا این کار رو می‌کنن؟ چون من شنیدم تازه اونا به انسان نزدیک میشن و بهشون همه چی میدن. مثلا همین چند وقت پیش خواهرم می‌گفت اون خواننده مشهوره نمی‌دونم می‌شناسید یا نه، اسمش ساچیه، (سرش را به علامت تایید حرفهایم تکان داد) اون روحش رو به شیطان فروخته که پولدار بشه، معروف و مشهور بشه، در عوض این خواننده مثلا آدمهای بیشتری رو به طرف خودش میکشونه که اونا هم راهی رو برن که اون رفته، خب آخرش که چی؟ امیرزاده به داخل آشپزخونه آمد و فنجان دیگری از کابینت برداشت و به طرفم گرفت. –تنهایی چایی بخورم؟ لبخند زدم و فنجان را گرفتم و او رفت دوباره سرجایش ایستاد و مثل یک استاد شروع به صحبت کرد. –آرزوی جن اینه که خودش رو وارد وجود انسان بکنه و به کمالات انسانی دست پیدا کنه، برای همین اینقدر خودش رو به در و دیوار میزنه هر طور شده راه نفوذ پیدا کنه و تنها راه نفوذشم از خیالات و وهم انسان هست. –چرا؟ خب خودش بره کمالات کسب کنه. نگاهی به وسایل روی کابینت انداخت. –چون کمالات جن و شیطان از انسان پایین تره، و اونا حسرت دارن که مثل انسان باشن. برای همین وارد وجود انسانها میشن و حتی از طریق انسان تکثیرم میشن. شما فکر کنید اگر شیطان موفق بشه و آدمهای زیادی آرمی اون بشن چه اتفاقی میوفته، در اون صورت شیطان به تمام انسانهای دنیا می‌تونه حکومت کنه. البته الانم همچین بی‌توفیق نبوده. حرفهایش دلهره به دلم انداخت و انگار او متوجه شد. –البته این مبحث رو نمی‌خوام بیشتر از این بازش کنم، اگر دوست دارید بیشتر بدونید اون جزوه‌ایی که دیروز بهتون دادم رو مطالعه کنید. –حتما کامل می‌خونمش. سینی را آوردم و فنجانها را داخلش گذاشتم. –دارم فکر می‌کنم اگه اون روز که هلما واسه گرفتن مهریه امده بود رو نمیدیدم و باهاش آشنا نمیشدم. الان این همه اطلاعات در مورد این چیزا از شما... حرفم را برید... –خودش گفت امده واسه مهریه گرفتن؟ سرم را تکان دادم. پوزخند زد. –یک سالی میشه برای این که نبینمش اون نیم سکه مهریه‌اش رو هر ماه میدم مادرم میبره میده به مادرش، اون از روی عمد راه میوفته میاد. همون موقع هم که کرونا گرفته بودم مهریه‌رو بهانه کرده بود که خودش رو به من نشون بده، می‌دونه با دیدنش آرامشم به هم میخوره. آب جوش را داخل فنجان‌ها ریختم و با تی‌بگ رنگینشان کردم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت190 –فکر نکنم برای اون این چیزایی که شما میگید مهم باشه، اونقدر سرگرم کاراش و کلاساشه که... سینی را از من گرفت و تشکر کرد. –پس چه دلیل دیگه‌ایی می‌تونه داشته باشه؟ جرات نکردم فکری که از سرم گذشت را به زبان بیاورم. برای همین سکوت کردم و او ادامه داد. – ببنید الان دوستتون رو چطوری کشوند به راهی که خودش میره، من مطمئنم بعد از یه مدت که با هم برن و بیان دیگه این ساره خانم حرف هیچ کس رو جز اونا قبول نمی‌کنه. حالا نمی‌دونم با شما هم در این موردها حرف زده یا نه. نگرانی را در چشم‌هایش دیدم. فوری گفتم: –چه موردی؟ –رفتن تو جمع خودشون که اسمش رو کلاس و آموزش گذاشتن. –من فقط از روی کنجکاوی چندتا سوال ازشون پرسیدم. کمی خیالش راحت شد و گفت: –از این به بعد هر سوالی داشتید از خودم بپرسید. سینی را روی پیشخوان گذاشت و به آن طرف پیشخوان رفت و روی چهارپایه نشست. بعد به فنجانها زل زد. من هم این طرف روی صندلی نشستم. بعد از سکوت طولانی او یکی از فنجانها را جلوی من گذاشت و آن یکی را برداشت و به لبهایش نزدیک کرد. تشکر کردم و همانطور که فنجان را بلند می‌کردم که بخورم گفتم: – دلم می‌خواد واسه یه بارم که شده برم ببینم اونجاها چیکار می‌کنن. همان لحظه چای به گلویش پرید و شروع به سرفه کرد. فنجان را داخل سینی گذاشت و از جایش بلند شد. هراسان به آن طرف پیشخوان رفتم و نزدیکش شدم. –حالتون خوبه؟ به طرف در مغازه رفت و دستش را به علامت مشکلی نیست بالا آورد. بعد از چند لحظه برگشت و دوباره روی چهار پایه نشست. من هنوز همانجا ایستاده بودم و نگاهش می‌کردم. بدون این که نگاهم کند گفت: –بیایید چایی‌تون رو بخورید. سرجایم نشستم. یکی از شکلاتهایی که در سینی بود را باز کرد و به طرفم گرفت. –هنوز اینا رو نخوردید؟ خیلی وقت پیش گذاشتم اینجا. شکلات را از دستش گرفتم. –همین چندتا مونده. بقیه‌ی چایی‌اش را تلخ سر کشید. شاید انتظار داشت من هم برایش شکلات باز کنم، ولی من روی این کار را نداشتم. آهی کشید و گفت: –الان دیگه اکثرا کلاساشون مجازیه، هم به خاطر کرونا هم به خاطر این که راحت تر می‌تونن فعالیت کنن، فقط هر چند وقت یه بار یه چالشی چیزی راه میندازن و بیرون یه جایی که خودشون در نظر دارن قرار میزارن و همه اونجا جمع میشن. اگه بخواهید ثبت نامتون می‌کنم و لینکش رو براتون می‌فرستم. شاید چون شیمی خوندید می‌خواهید همه چیز رو آزمایش کنید دیگه، ولی مواظب باشید خودتون آسیب نبینید. با تعجب گفتم: –مگه شما هم تو اون کلاسها شرکت می‌کنید؟ انگشتانش را دور کمر فنجان حلقه کرد. –اهوم، باید خیلی چیزا ازشون می‌دونستم. بی‌فکر گفتم: –ولی ساره وقتی بهم اصرار می‌کرد شرکت کنم نگفت مجازیه، گفت می‌رن سرکلاس. از نگاهش تازه فهمیدم همه چیز را لو داده‌ام. خجالت زده نگاهم را به شکلاتی که در دستم بود دادم. نفسش را بیرون داد. –شاید چون هلما خودش مربیه میخواسته ببره پیش همکارای خودش، چون گاهی دسته جمعی یه جا که خودشون تعیین میکنن می‌شینن به یه بدبختی انرژی میدن. اون پسره هم که... فوری گفتم: –میثم رو می‌گید؟ اخم‌هایش بالا و پایین رفت. –شما از کجا اسمش رو می‌دونید؟ سرم را پایین انداختم و آرام گفتم: –هلما گفت. نفسش را بیرون داد و دنباله‌ی حرفش را گرفت. –بله، همون میثم خان هم تو گروه مجازی به بقیه انرژی میده. چشم‌هایم گرد شد. –پس اونم مربی شده؟ شاگرد بود که... دوباره متعجب نگاهم کرد. "خدایا من چرا اینقدر خرابکاری می‌کنم" نگاهم را زیر انداختم ولی اینبار انگار او نمی‌خواست نگاهش را جمع کند. احساس کردم زیر نگاهش آب شدم مثل همان شکلاتی که در دستم بود. زمزمه کردم. –می‌خواهید یه چایی دیگه براتون بریزم. فنجانش را برداشت و همانطور که به طرف آشپزخانه می‌رفت گفت: –خودم میریزم. نفس راحتی کشیدم. به چند ثانیه نکشید که صدای آخ گفتنش مرا به آشپزخانه کشاند. هراسان پرسیدم: –چی شد؟ صورتش مچاله شده بود. –هیچی، آب جوش رو روی دستم ریختم. هینی کشیدم و به پشت پرده که روشویی داشت اشاره کردم و خودم جلوتر از او راه افتادم. –بیایید زود دستتون رو زیر شیر آب سرد بگیرید. آب را باز کردم. همین که دستش را زیر آب گرفتم با دقت نگاه کردم. –حالا خدارو شکر زیر کتری رو خاموش کرده بودم. بعد دوباره به آشپزخانه رفتم و چای کیسه‌ایی که قبلا استفاده کرده بودم را آوردم. شیر آب را بستم و آن را روی انگشت شصتش که قرمزتر بود گذاشتم. به دیوار تکیه داد. –این تاثیری هم داره؟ بدون این که نگاهش کنم گفتم: –بله، سوزشش رو میندازه. شما این رو نگه دارید من میرم براتون چای بریزم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت191 سرجایش روی چهارپایه نشسته بود و به فنجان من نگاه می‌کرد. چای را کنار دستش گذاشتم. تشکر کرد و گفت: –چایی خودت سرد شد. –نه، خوبه، شما داغ می‌خورید. دستتون خوبه؟ نگاهی به دستش انداخت. –اهوم، بهتره. با دست راستش دسته‌ی فنجان را گرفت و به لبهایش نزدیک کرد. –اینم تلخ بخورم؟ فوری شکلاتی که کنار فنجانم بود را مقابلش گرفتم. لبخند زد. –اون برای شماست نمی‌خورمش. به ناچار شکلاتی را برایش باز کردم و مقابلش گرفتم. نگاهی به دست سوخته‌اش کرد. –این که سوخته، اون یکی هم که بنده، خوشبختانه چهار دستم نیستم، چطوری بخورم؟ مردد مانده بودم چه کار کنم. لابد انتظار داشت شکلات را در دهانش بگذارم. ولی من این کار را نکردم. چای کیسه‌ایی را از روی انگشتش برداشتم. –در حد یه شکلات گرفتن رو می‌تونه. بعد شکلات را به دستش دادم. خندید و در یک چشم به هم زدن شکلات را داخل دهانش گذاشت. فنجان را نزدیک لبهایش برد و آنقدر عاشقانه نگاهم کرد که نتوانستم چیزی بخورم و ترجیح دادم دستهایم جلوی چشمهایش نباشد تا لو نروم. هنوز چایی‌اش‌تمام نشده بود که گوشی‌اش زنگ خورد. بعد از این که با تلفن حرف زد از جایش بلند شد. –من دیگه باید برم. پالتواش را برداشت و در حال پوشیدن چشمش به ویترین افتاد. –راستی این جنسای جدیدی که گذاشتین تو ویترین هم کار خودتونه؟ –چیا؟ –همین ماسک و هد و جوراب و روسری و بعد به ساق دستش اشاره کرد و ادامه داد: –اینا چیه می‌پوشن؟ از اینا و بقیه‌ی چیزا. –منظورتون ساق دسته؟ –آره همون. –بله، البته ما آماده میخریم فقط روش سوزن دوزی انجام میدیم. هم زمان لبهایش را روی هم فشار داد و سرش را تکان داد. –شما معرکه‌ایید، آفرین، کاسب به شما میگن. کی گفته شیمیدان نباید تولید کنه؟ خندیدم. –فعلا که به جای کار کردن تو آزمایشگاه نشستم پای سوزن زدن و این کارا. –مهم نیست آدم چی کاره باشه، مهم اینه تو هر کاری هستی حرکتت به طرف انسان بودن باشه. سر به زیر شدم و سکوت کردم. همانطور که شالش را روی گردنش مرتب می‌کرد گفت: –راستی شماره‌ی خونتون رو برام نفرستادیدا. نگاهم را از شالش که خیلی برازنده‌اش بود و مرا یاد آن شب می‌انداخت گرفتم. –شماره خونمون؟ ریزبینانه نگاهم کرد. –قبلا که بهتون گفته بودم. سرم را کج کردم. –آهان، باشه می‌فرستم. بعد از رفتنش اولین کاری که کردم جزوه‌ایی که داده بود را آوردم تا بخوانمش. امیرزاده با حرفهایش مرا تشنه‌تر کرده بود، می‌خواستم از کارهای این مکتبها بیشتر بدانم. همین که شروع به خواندن کردم یک مشتری وارد مغازه شد و خرید کرد. انگار پایش خیلی سبک بود چون بعد از آن دیگر وقت نکردم حتی لای جزوه را باز کنم. مشتریهای زیادی آمدند و رفتند. بعد از ظهرکه شد. مغازه خلوت شد و من فوری سراغ اوراق امیرزاده رفتم. به آن طرف پیشخوان رفتم روی چهارپایه نشستم و اوراق را روی پیشخوان گذاشتم. چون رفت و آمد بیرون مغازه حواسم را پرت می‌کرد. پشت به در مغاره نشستم و شروع به خواندن کردم. هرچه می‌خواندم حریص‌تر میشدم برای بیشتر دانستن. در کنار بعضی‌ توضیحات عکسهایی هم بود که با نگاه کردنشان استرس می‌گرفتم. ترس از چیزهایی که می‌خواندم تنها بودن در مغازه را برایم تشدید می‌کرد. با کوچکترین صدایی از جایم می‌جهیدم و همه جا را برانداز می‌کردم. با توجه به مطالبی که می‌خواندم متوجه شدم شیطان از چه راههای عجیبی انسانها را تحت حکومت خودش درمی‌آورد. جالبتر این که انسانها تا قبل از این که زمین بخورند از وضعیتشان راضی هستند و اصلا متوجه‌ی رکب شیطان و موجودات غیرارگانیک نمی‌شوند. نمی‌دانم شیطان خیلی باهوش شده یا ما انسانها ساده و زود باور شده‌ایم. از سر ترس نگاهی به اطراف انداختم و دوباره شروع به خواندن کردم. نوشته بود: "این آموزه‌ها کارشان شکستن ساختار تفکر انسان است. انسان در این کلاسها ناخواسته به شیطان کمی علاقمند می‌شود، یعنی با خودش می‌گوید بیچاره شیطان آنقدرها هم بد نبوده فقط نخواسته جز خدا جلوی کس دیگری سجده کند چون فقط خدا دا لایق پرستیدن می‌دانسته. باور این افکار به خاطر تکرار بیش از حدش است. سرم را بلند کردم و با خودم گفتم: "شاید دلیل تکرار بعضی ذکرها هم همین باشه" ورقی زدم و مبحث دیگری را شروع به خواندن کردم. مبحث در جواب چیزهایی که خوانده بودم نوشته شده بود. "کارهای همه‌ی ما مثل یک زنجیر نامرئی به هم متصل است. هر تصمیمی که بگیریم قطاری از دومینوها را دنبال خودش می‌آورد. شیاطین و جنیها نمی‌توانند به ما نزدیک شوند مگر این که انسانها خودشان راه را برایشان باز کنند. لیلافتحی‌‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت192 در این آموزه‌هایی که قبلا ذکر شد گفته میشه که عاشق خدا شدن امکان ندارد... بعضی از آنها دستهایشان را به صورت دعا به طرف بالا نگه می‌دارند و اسمش را اتصال گرفتن می‌گذارند. می‌گویند نماز خواندن را کنار بگذارید که نماز اتصال یافتنی است نه خواندنی... تکرار این آموزه‌ها باعث می‌شود راهی باز شود برای ورود موجودات غیر ارگانیک به وهم و خیال انسانها... این آخرین کلمه بود که خواندم ناگهان نگاه سنگینی را روی خودم احساس کردم. جرات این که سرم را از روی اوراق بلند کنم را نداشتم. همان لحظه سایه‌ایی روی جزوه افتاد و بعد صدای نفسهایی که آشکارا شنیده میشد. نفس در سینه‌ام حبس شد از ترس حتی تکان نمی‌توانستم بخورم. چشم‌هایم را بستم و خودم را به خدا سپردم. ناگهان صدای مردانه‌‌‌ای آمد که باعث شد از ترس جیغی بزنم و از جایم بپرم و چون چهارپایه تکیه گاه نداشت به پشت سقوط کردم. ولی در اولین مرحله‌ی سقوط امیرزاده حائل شد و مرا از پشت گرفت. –نترسید، منم. منم. کمکم کرد که دوباره روی چهارپایه بنشینم. دستم را روی قلبم گذاشتم و نفس نفس زدم. دیگر ترس را فراموش کردم و از خجالت این که با او برخورد کرده بودم نمی‌دانستم چه کار کنم. ساک کادو‌ایی که در دستش بود را روی پیشخوان گذاشت و فوری به آشپزخانه رفت و لیوان آبی آورد و مقابلم گرفت. –ببخشید اصلا فکر نمی‌کردم بترسید. من دیدم نشستید مطالعه می‌کنید خم شدم ببینم چی می‌خونید. از روی شرم نگاهم به پیشخوان بود، احساس می‌کردم پوست صورتم قرمز شده، قلبم هنوز تپش داشت. زیر لب گفتم: –نه، به خاطر خوندن این مطالب فکر کنم وهم و خیال منم آماده ترسیدن بود. لیوان را به لبهایم نزدیک کرد. –یه کم بخورید. لیوان را از دستش گرفتم و جرعه‌ایی خوردم. –ممنونم. به پیشخوان تکیه داد. –من باید با سرو صدا میومدم داخل. البته نایلون رو کنار زدم صدا ایجاد شدا، حتما نشنیدید. –تقصیر شما نیست، من خیلی محو این مطالب شده بودم. اونقدر غرق بودم که صدای امدنتون رو نشنیدم. اینایی که تو این جزوه نوشتین واقعا درسته؟ سرش را تکان داد. –من که بعضیهاش رو با چشمم دیدم بازم باورم نشد چه برسه به شما که فقط می‌خونید. جرعه‌ی دیگری از آب خوردم. –بخصوص عکسهایی که داره خیلی ناراحت کنندس، اصلا کاش نمی‌خوندمشون، نفسش را بیرون داد. –درسته، ولی بخونید، شما باید این اطلاعات رو داشته باشید. هر کدوم از این مکتبها روشهای خاص خودشون رو دارن، بالاخره هر کسی تو طول زندگیش با این چیزا برخورد میکنه باید اونقدر اطلاعات داشته باشید که راحت تشخیص بدید هدف هر کدومشون چیه. هر کدوم هم یه روش خاص دارن، جدیدا هم بعضیها با گروههای موسیقی این کار رو میکنن. البته همیشه هم گروهی نیست. لیوان را روی پیشخوان گذاشتم. –آخه یکی از اینا رو که میخوندم و عکسهاشون رو می‌دیدم اصلا این حرفها بهشون نمیومد، خیلی شیک و فانتزی بودن. توی حرفهاشونم چیز بدی نبود. نگاهش را روی صورتم چرخاند. –درسته، اینجور وقتها باید ته حرفشون رو بررسی کرد. آخرش که چی؟ به جزوه‌ها اشاره کرد. –اصلا می‌خواهید اینارو با خودتون ببریدش، شاید یه چند روز بترسید ولی کم‌کم یادتون میره. الانم برید خونه، من دیگه تا شب اینجا میمونم. از جایم بلند شدم. فکری کردم و پرسیدم: –من نمی‌خوام تو اون کلاسها شرکت کنم، ثبت نامم نکنید. خنده‌‌ی کوتاهی کرد. –معلومه خیلی ترسیدیدا. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت193 به پشت پیشخوان رفتم و پالتوام را برداشتم. –از نظر شما ترسناک نیست؟ آرنجهایش را روی پیشخوان گذاشت و دستهایش را به هم گره زد. –اگه داخل ماجرا باشید عادی‌تره، چون اینایی که شما خوندید رو هر کسی نمی‌دونه، در حقیقت باطن اوناست. مثل این میمونه که مثلا داخل یه تیکه کیک شکلاتی که با گلهای صورتی تزیین شده یه سوسک رو گذاشته باشن... صورتم را مچاله کردم. –این که بیشتر چندش آوره تا ترسناک. –راستش توضیحش یه کم پیچیدس. سرم را تکان دادم. –می‌فهمم، واقعا با چند جلسه و کمی تحقیق نمیشه سر از کارشون درآورد. ولی توی همین جزوه یه مورد خوندم که با اولین جلسه موجودات غیرارگانیک رو... حرفم را برید. –بله، ولی خیلی کم پیش میاد. پالتو را روی دستم انداختم. –نمی‌دونم چطوری دیگران رو مطلع کنم. صاف ایستاد. –فایده‌ایی نداره، من هر راهی رو امتحان کردم، تا خودشون صدمه نبینن باور نمیکنن، انگار همون جلسات اول مسخ میشن. کیفم را برداشتم و آماده‌ی رفتن شدم و از او فاصله گرفتم و نزدیک در ایستادم. –با این حال بازم ما بگیم بهتره. جلو آمد پالتو را از روی ساعد دستم برداشت و به طرفم گرفت. –هوا سرده، بدون پالتو بیرون نرید. همینجا بپوشیدش، بعد جدی شد و گفت: –اگه منظورتون دوستتونه که حتما اطلاعات نداره. درست می‌گید باید آگاهش کنید، یا حتی تلاش کنید که از ادامه دادن منصرف بشه، اصلا اگر رابطش با هلما قطع بشه بیشتر راه رو رفته. من حتی خجالت می‌کشیدم جلوی او پالتو بپوشم. کاش همانجا در آشپزخانه‌ایی جایی می‌پوشیدم. کمی این پا و آن پا کردم و اشاره به پالتو کردم. –اگه سرد بود تو مترو می‌پوشم. الان سردم نیست. نگاهش را به چشم‌هایم دوخت و لبخند زد. کیفم را از دستم گرفت. تا من برم جزوه‌ها رو براتون بیارم بپوشید. "از کجا فهمید؟ یادم رفته بودجزوه‌ها را بردارم. " در دلم قربان صدقه‌اش رفتم و فوری پالتوام را پوشیدم. ساک کادوایی را که روی پیشخوان گذاشته بود را مقابلم گرفت. –ترسیدن شما باعث شد پاک یادم بره این هدیه رو بهتون بدم. بفرمایید قابل شما رو نداره. با تردید نگاهی به هدیه‌اش انداختم. –دستتون درد نکنه، آخه به چه مناسبت؟ آنقدر عاشقانه نگاهم کرد که قلبم از حال رفت و احساس کردم رزنه‌های پوست بدنم کارش را بر عهده گرفته‌اند. لبخند از لبش محو نمیشد. –چه مناسبتی مهم تر از این که من خیلی...مکثی کرد و دوباره گفت: –خیلی... دوباره مکث کرد نگاهش کردم دیدم لبهایش را روی هم فشار می‌دهد. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸