شِیخ .
' هماکنون .
وادیِ عشق ...
بسی دور و دراز است ولی
طی شود جادهٔ صدساله به آهی گاهی
لذت بخشترین دقایق زندگی آدم، اون لحظههاییِ که مشغولِ انجام دادن کارهای مورد علاقشه..
خانواده، اصلیترین پشتوانهی انسان، درطول مسیر موفقیت است. هرچه جامعه به آدمیزاد احترام بگذارد، در برابرِ اثرِ احترام و ادبی که خانواده برای انسان قائل است؛ هیچ است.
امروز، از حاج احمد متوسلیان روایت کردم. قهرمانِ بزرگی که تمامِ حیاتش مبارزه بود. و چه جملهی عمیقی به جامانده است از شهید آوینیِ عزیز که فرمود: شهادت را نه در جنگ که در مبارزه میدهند.
درحاشیه مراسم امروز
افتتاحیه طلاب جدید الورود 🌿
هرکس کوچکترین قدمی در راه جمعیت و فرزندآوری بردارد شامل دعاهای نماز شب من میشود. [ حضرتآقا ]
دلتنگم .
نه برای خودم
که البته برای خودم هم نیز .
ولیکن بیش از آن آشوبم برای دوستانِ عزیزی که روزگاری در جوارِشان بودم و این روزها محکومم به ندیدنشان .
انگار خدا خواسته تا حیاتم را گره بزند به از دست دادنِ آدم های خوبی که روزگاری رفیقترین ها بودند برای من. همان هایی که همیشه و در همه حال خیر را برای من خواستند و منبعِ غلیظی از انرژیهای حقیقی و مثبت بودند.
یقینا فاصلهی میان جسمها مانعی برای پیوندِ میان قلبها نیست. ولیکن حضور و دیدار با رفیق شفیق، خود به تنهایی برطرف کنندهی غمهاست . حال که ناچار به تحمل فاصلهها هستم، راهی جز یک لبخند نازک ندارم؛ که روی صورتم نقش ببندد و از آنها و خوبیهایشان و حتی از متفاوت بودنشان برای دیگران سخن بگوید.
به یاد رفقای عزیزی که روزگاری شب تا به صبح و صبح تا به شب در کنارشان بودم. همان هایی که این روزها دیگر ندارمشان.
( یگانه، فاطمهزهرا ، ندا ، کوثر ، هانیه و رضوانه. )
#رفاقت