امروز را کمی شبیه آنچه که میخواستم بودم . لقمهای کتاب نوش جان کردم و هنوز در جمله جملهی آن ، افکارم شناور است .
تا انسان از خود بیرون نرفته است ضعیف است و ترسو و بخیل و حسود و بدخواه و کم صبر و خودپسند و متکبر ، روحش برق و لمعان ندارد ، نشاط و هیجان ندارد ، همیشه سرد است و خاموش ؛ اما همینکه از خود پا بیرون نهاد و حصار خودی را شکست این خصایل و صفات زشت نیز نابود میگردد .
- استاد مطهری
تن و جانِ آدمی ، غم را به موازاتِ شادی دوست میدارد . نمیتوان انسانی را در جهان یافت که مطلقا لبخند به لب داشته و شاد و مفرح ، مشغولِ گذراندنِ زندگی باشد .
ولیکن یافت میشود انسانی که دائما غم را به صورت و دل و جان و فکر و ذکر راه داده باشد . زیرا که آدمی ، خواهان اندوه است ...
از تمامیِ این واژگانِ سرگردانِ حیران و آشفته بگذریم . به رسم رفاقت و محبتِ عمیقی که نسبت به دوستانمان ، نزدیکانمان و همراهانمان داریم ، تا حدی که در توانِ اندامِ رنجورمان است ؛ صفحهای لبخند را یا قطرهای شادی را به دیگران ارزانی کنیم .
✍🏻 #گمنام
کپی به شرطِ میهمان کردن
یک دوست به لبخند زدن .