فاطمه جون میگه 🍃🌸 از همان #صبح ، که دستِ آفتاب هنوز به پنجره ها نرسیده بود، هر طرف که چشم می‌چرخاندم یکی صدایم می‌زد! #لباس هایِ #سفید رنگی که دیشب پَهنِشان کردم و تا #صبح عطرِ نرم کننده از سمتشان می‌پرید، خشک شده بودند و انگار معلق بودن بینِ زمین و #آسمان کلافه شان کرده بود که چپ چپ نگاهم می‌کردند و هر بار که چشمم به چشمشان می افتاد پشتِ چشمی برایم نازک می‌کردند تا بروم زودتر نجاتشان بدهم! #کبوتر و #گنجشک هایِ جَلدِ #پنجره ی #آشپزخانه ، آن پشت #دنیا را گذاشته بودند رویِ سرشان و چشم دوخته بودند به پنجره تا بروم به فریادشان برسم؛ #گل و #گلدان هایِ سبز هم...! و #فرش و #تخت_خواب های نامرتب و کمدهایِ دیواری و ظرفهایِ یک وریه تویِ سینک و همینطور سه چهار کدویِ سبزِ مانده تویِ یخچال و #کتری رویِ اجاق که جوش آورده بود و هوار می‌کشید و البته پسرکم که #فرفره یِ چوبی #زرد رنگ کوچکش را از تهِ سبدِ #اسباب_بازی هایش پیدا نمی‌کرد و یک ریز و بلند صدا میزد : #مامان ! مامان فریده؟؟! . من اما بدون آنکه حرفی بزنم پیش بند میبندم و بی خیال این هیاهو یکی یکی و با حوصله به فریادِ اهلِ خانه میرسم؛ مثل یک پَری با آن چوب دستیِ کوچکِ جادویی اش! #خانه آرام می‌شود و به سرعتِ برق و باد #روز می‌رسد به اینجا ؛ کنارِ آفتابِ قد کشیده یِ سرِ #ظهر و خورشتِ همان دو سه کدویِ سبز و عطرِ برنجِ دم کشیده! زیرلب با خودم می‌گویم : اما میدانی #دختر جان ؟ من که #پری نیستم من فقط یک مادرم؛ #مادر تمامِ خانه ! دلانه هات رو برام ارسال کن🍃🌸👇 @Aseman100