🍃🌸 من فکر میکنم، #دنیا به همه ی ما یک #خانه_قدیمی بدهکار است ! یک #خانه با تیرهایِ #چوبی در سقف و ایوانِ کوچکش که سرخوش از عطرِ ردیفِ #شمعدانی هایِ آویزان است و دلخوش به تنِ نازک و معطرِ بوته یِ یاسِ امین الدوله یِ سرِ دیوار! خانه ایی با دو سه #پنجره یِ چوبیِ #قدیمی ارسی که که رو به حوضِ هشت ضلعیِ بزرگ و آبیِ #حیاط باز شود ، کنارِ تختی که با اندک فاصله از #حوض قرار گرفته؛ زیر داربستِ چوبیِ #انگور سیاه! تا هر شبِ اُردی بهشت ، زیرِ آسمانِ پر ستاره با دو #استکان #چای آنجا بنشینیم و از شب پره هایِ عاشقی حرف بزنیم که بی پروا دورِ سوسویِ #چراغ می‌چرخند... بله! دنیا به همه‌ یِ ما یک خانه یِ قدیمی بدهکار است ، که برایِ خودِ خودمان‌ باشد و معطر به عطرِ لطیفِ شمعدانی ِ #اردیبهشت ماه.. 🍃...@Sofreyedel...🍃

🍃🌸 دستم گُر میگیرد از داغی #چای ؛ دربِ #بالکن را تا آخر باز میکنم و همزمان که دستم تور ِ #پرده را نگه می‌دارد ، با سرپنجه ی پا #گلدان فلزیی و #طلایی رنگ قلمه #پتوس را هُل میدهم کنجِ درگاه تا بسته نشود! صدایِ #زندگی و شلوغ پلوغیِ آن طرفِ #پنجره سُر می‌خورد و می آید تویِ اتاق ؛ دارم موهایم را #گوجه ایی بالایِ سرم میبندم ، اولین پیچ را داده ام و میرسم به پیچ دوم الان اگر #مامان کنارم بودند دادشان در می آمد که چقدر میکشی این موهایِ بیچاره و زبان بسته را! چند تار ِ مویِ سفیدِ زودتر از موعد، کنارِ شقیقه ام #لبخند زنان نگاهم می‌کنند و وادارم می‌کنند لبخندشان را جواب بدهم ‌؛ به نظرم #زیبا و پرتجربه می آیند ! چشمم می چرخد و می افتد به #گنجشک کوچکی که به امید واهی پشتِ پنجره روی سنگ ها نوک می‌کوبد انگار دیرتر از بقیه رسیده و ارزن و برنج ها ته کشیده! می ایستد و از گوشه ی چشمش نگاهم می‌کند و کمی بعد می‌رود... داغی چای کمتر شده ، هنوز از بیرون صدایِ زندگی سُر می‌خورد تویِ اتاق پشتِ پنجره دوباره پر شده از ارزن اما هنوز گنجشکی نیامده فکر کنم دلِ کوچک و نازُکش هزار تکه شد و شکست! دلانه هات رو برام ارسال کن🍃🌸👇 @Aseman100

فاطمه جون میگه 🍃🌸 از همان #صبح ، که دستِ آفتاب هنوز به پنجره ها نرسیده بود، هر طرف که چشم می‌چرخاندم یکی صدایم می‌زد! #لباس هایِ #سفید رنگی که دیشب پَهنِشان کردم و تا #صبح عطرِ نرم کننده از سمتشان می‌پرید، خشک شده بودند و انگار معلق بودن بینِ زمین و #آسمان کلافه شان کرده بود که چپ چپ نگاهم می‌کردند و هر بار که چشمم به چشمشان می افتاد پشتِ چشمی برایم نازک می‌کردند تا بروم زودتر نجاتشان بدهم! #کبوتر و #گنجشک هایِ جَلدِ #پنجره ی #آشپزخانه ، آن پشت #دنیا را گذاشته بودند رویِ سرشان و چشم دوخته بودند به پنجره تا بروم به فریادشان برسم؛ #گل و #گلدان هایِ سبز هم...! و #فرش و #تخت_خواب های نامرتب و کمدهایِ دیواری و ظرفهایِ یک وریه تویِ سینک و همینطور سه چهار کدویِ سبزِ مانده تویِ یخچال و #کتری رویِ اجاق که جوش آورده بود و هوار می‌کشید و البته پسرکم که #فرفره یِ چوبی #زرد رنگ کوچکش را از تهِ سبدِ #اسباب_بازی هایش پیدا نمی‌کرد و یک ریز و بلند صدا میزد : #مامان ! مامان فریده؟؟! . من اما بدون آنکه حرفی بزنم پیش بند میبندم و بی خیال این هیاهو یکی یکی و با حوصله به فریادِ اهلِ خانه میرسم؛ مثل یک پَری با آن چوب دستیِ کوچکِ جادویی اش! #خانه آرام می‌شود و به سرعتِ برق و باد #روز می‌رسد به اینجا ؛ کنارِ آفتابِ قد کشیده یِ سرِ #ظهر و خورشتِ همان دو سه کدویِ سبز و عطرِ برنجِ دم کشیده! زیرلب با خودم می‌گویم : اما میدانی #دختر جان ؟ من که #پری نیستم من فقط یک مادرم؛ #مادر تمامِ خانه ! دلانه هات رو برام ارسال کن🍃🌸👇 @Aseman100