⭐️ سعدی در رساله‌ی راجع به عشق و عقل نشان می‌دهد که : عقل با همه‌ی فضیلت که دارد نه راه، بلکه چراغ است و شخص اگر چه چراغ دارد تا نرود به مقصد نمی‌رسد. آلت معرفت هم البته عقل است اما عقل در طریق معرفت به حیرت منتهی می‌شود و آن‌جا که عقل در می‌ماند راه به عشق طی می‌شود اما آن حال ورای بیان است از آن‌که وجد و مکاشفه است و به گفتار و خبر در نمی‌گنجد... #جستجو_در_تصوف_ایران #دکتر_عبدالحسین_زرین‌کوب https://eitaa.com/TAMASHAGAH

⭐️ شمس تبریز معتقد بود که حکمت سه گونه است: گفتار، کردار و دیدار. حکمت گفتار عالمان راست، حکمت کردار عابدان راست و حکمت دیدار عارفان را. وی بحث و نظر را هر چند که در اثبات وجود خدا باشد کاری بی‌حاصل می‌یافت و آن‌ها را که به مسائل کلام و عقاید اشتغال داشتند به باد استهزا می‌گرفت. در تعلیم خود او آن‌چه تازگی داشت و یا لااقل در زندگی و اندیشه‌ی یک ملای محقق اهل بحث و نظر که خود را تسلیم ارشاد و تعلیم او کرده بود بی‌سابقه به نظر می‌رسید توجه خاصی بود که نسبت به عشق - عشق عرفانی - اظهار می‌کرد. در واقع شمس، انسان کامل را بیش‌تر "معشوق" می‌دید تا "عاشق" و خود او هم به همین سبب در نزد مولانا به عنوان "سلطان‌المعشوقین" تلقی می‌شد که الهام عشق می‌کرد. #جستجو_در_تصوف_ایران #دکتر_عبدالحسین_زرین‌کوب https://eitaa.com/TAMASHAGAH

⭐️ وقتی که پوریای ولی در بستر مرگ بود کسی از وی پرسید: مخدوم! وقت رفتن است دلت را چه در می‌باید؟ در جواب شعری خواند به این مضمون که جز لقای خداوند چیزی آرزو ندارم. چه پرسی چه می‌بایدت وقت مرگ، به جز وصل جانان چه می‌بایدم؟! جدایی مبادا مرا از خدای دگر هر چه پیش آیدم شایدم #جستجو_در_تصوف_ایران #دکتر_عبدالحسین_زرین‌کوب https://eitaa.com/TAMASHAGAH