مذحل کاتب حب اللّه فی خلدی و خط سطرا من الأشواق فی کبدی ذبت اشتیاقاو وجدا فی محبته فاه من طول شوقی، آه من کمدی وقتی نویسندهٔ عشق الهی بر سرزمین دل من پای گذاشت و یک سطر از #شوق را بر صفحهٔ جگر من نوشت؛ از شوق و وجد، در محبت او ذوب شدم، دریغ از شوق دیر پای و آه از اندوه من... 📘 #روح_القدس 📝 #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی ♻️ #مسعود_انصاری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آنگاه که شخص معشوق، غایب می شود و عاشق دلباخته، با خیال او تنها می ماند، و شب های اُنس و وصال را به یاد می آورد، از شدت رنج و عذاب او در فراق یار، مپرس... #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی 🌹🦋🌹 شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت #حضرت_حافظ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

پروردگارا ... تو فراگیر به غیب و پنهان هر شاهدی، و چیره بر نهان هر آشکار تو را به وجهت ؛ 🤲 که چهره ها در برابرش خاضع و فروتنند و به نورت ؛🤲 که دیدگان در برابرش خیره می گردند سوگند داده و درخواست می کنم که مرا به راه خاصت هدایت فرمایی هدایتی که بدان ، توجهم را از هر آرزو و خواسته ای جز تو باز گرداند ای آن که او " هوی مطلق " است و من " هوی مقید " ای آن که "هویی" جز او نیست 🤲 #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی 📗اوراداللیالی و الایام، ص ۵ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

پروردگارا ... تو فراگیر به غیب و پنهان هر شاهدی، و چیره بر نهان هر آشکار تو را به وجهت ؛ 🤲 که چهره ها در برابرش خاضع و فروتنند و به نورت ؛🤲 که دیدگان در برابرش خیره می گردند سوگند داده و درخواست می کنم که مرا به راه خاصت هدایت فرمایی هدایتی که بدان ، توجهم را از هر آرزو و خواسته ای جز تو باز گرداند ای آن که او " هوی مطلق " است و من " هوی مقید " ای آن که "هویی" جز او نیست 🤲 #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی 📗اوراداللیالی و الایام، ص ۵ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آنگاه که شخص معشوق، غایب می شود و عاشق دلباخته، با خیال او تنها می ماند، و شب های اُنس و وصال را به یاد می آورد، از شدت رنج و عذاب او در فراق یار، مپرس... #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی 🌹🦋🌹 شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت #حضرت_حافظ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

✨🌹✨ عشق‌، تنها هنگامی‌ همه عاشق‌ را در خود مستغرق‌ می‌کند که‌ محبوب‌ او، خدا،یا یکی‌ از هم‌نوعان‌ او باشد. این‌ از آن‌ روست‌ که‌ انسان‌ بذاته‌، تنها با کسی‌ برابری‌ می‌کند و او را دوست‌ می‌دارد که‌ به‌ صورت‌ او باشد. آن‌گاه‌ هیچ‌ جزئی‌ در وی‌ نیست‌، مگر که‌ همانند آن‌ در محبوب‌ یافت‌ می‌شود... ظاهرش‌ در ظاهر محبوب‌ و باطنش‌ در باطن‌ِ محبوب‌، شیفته‌ می‌شود. از این‌جاست‌ که‌ خدا «ظاهر و باطن‌» نامیده‌ شده‌ است‌. بدین‌سان‌، محبت‌ انسان‌ را در خدا و هم‌نوعان‌ خودش‌ مستغرق‌ می‌کند. این‌ پدیده‌ در جهان‌ فقط به‌ سبب‌ هم‌گونی‌ است‌. اما مستغرق‌ شدن‌ او در عشق‌، هنگامی‌ که‌ خدا را دوست‌ می‌دارد، از این‌ روست‌ که‌ انسان‌ به‌ صورت‌ِ خدا آفریده‌ شده‌ است‌ و حضرت‌ الهی‌ را با همه ذات‌ خودش‌، پذیرا می‌گردد و از این‌ رو همه نام‌های‌ الهی‌ در وی‌ آشکار می‌شوند و وی‌ بدان‌ها متخلق‌ می‌شود. از سوی‌ دیگر، اگر عشقش‌ به‌ خدا تعلق‌ گیرد و محبوب خدا باشد، فنای‌ او در عشقش‌ به‌ حق‌ شدیدتر از فنای‌ او در عشق‌ به‌ هم‌نوعان‌ خودش‌ است‌، زیرا هنگامی‌ که‌ انسان‌ یکی‌ از هم‌نوعانش‌ را دوست‌ می‌دارد، در غیاب‌ او از ظاهر محبوب‌ بی‌بهره‌ است‌، اما چون‌ حق‌، محبوب‌ او باشد، وی‌ در مشاهده دائم‌ است‌ و مشاهده محبوب‌، مانند خوراک‌ برای‌ تن‌ است‌ که‌ بدان‌ رشد می‌کند و هرچه‌ مشاهده‌اش‌ افزون‌ شود، بر عشقش‌ افزوده‌ می‌شود و از این‌ روست‌ که‌ شوق‌ با دیدار، آرام‌ می‌گیرد و اشتیاق‌ با دیدار برانگیخته‌ می‌شود. این‌ همان‌ احساسی‌ است‌ که‌ عاشق‌ هنگام‌ رسیدن‌ به‌ معشوق‌، در خود می‌یابد و از دیدار او سیر نمی‌شود و ولع‌ او کاستی‌ نمی‌گیرد و هر چه‌ به‌ او می‌نگرد، بر وجد و شوقش‌ افزوده‌ می‌گردد... #فتوحات_مکیه #باب_۱۷۸ #شیخ_اکبر_محی_الدین_ابن_عربی ✨🌹✨ https://eitaa.com/TAMASHAGAH