#قضاوت نَفسِ قضاوت در مورد دیگران، عملی سخیف و نامومنانه است. با وجود این بسیاری خود را دیندار می دانند و آدم ها را به خوب و بد تقسیم می کنند. آن ها مبتکرانه خود را قاضی فضیلت ها و رذیلت های مردمان می دانند. آن ها نمی دانند که یک عمل را نمی توان مبنای قضاوت در مورد تمامی زندگی فرد قرار داد.. نمی دانند خدایی کردن و آدمها را در ترازوی نامیزان ذهن سنجیدن،خود زشت ترین کار است پاکان از اینگونه قضاوت ها مبرایند. و تو کیستی که به قضاوت در مورد دیگران بنشینی؟ کیست که این مقام داوری را به تو بخشیده است؟ بی تردید تو را نگاهی.... تیز نیست که به درون آدمها بروی و کانون جوشان آرزوها و اشتیاق شان را ببینی. تو فقط ظاهر اعمال آنها را میبینی. فقط به نمودهای رفتاری آنها نظر داری نه بودهای هستی شناسانه شان. آنها نیز در اعماق وجودشان دلایلی برای بروز چنین رفتاری دارند. اگر آن دلایل را نبینی و نشنوی قضاوتی ابلهانه و غیر انسانی در مورد اعمال و رفتار مردمان خواهی داشت. تو چیزی را محکوم میکنی که خود مشتاق انجام آن هستی. اما از عواقب آن می ترسی. آنچه راکه تو میجویی قدرت و شهرت و اعتبار است. اگر به خود بنگری می بینی که تو بیشتر لایق سرزنشی؛ ..... تا آن که محکومش کرده ای. دیندار واقعی قدرت مدار نیست، خدامدار است، هستی مدار است. دیندار واقعی با خاک شهرت طلبی چشمان خویش را به روی زندگی پاک و معصوم نمی بندد. #زبان_فرشتگان

🌼🍃 چرا نباید #قضاوت کرد؟👌 هنگامی که ما کسی یا موضوعی را قضاوت میکنیم بدین معناست که در درون خود نمی توانیم آن موضوع را هضم و «درک» کنیم. عدم «درک» آن موضوع یا رفتار به این معناست: «من این را تجربه نکره ام و آن را نمی فهمم» سپس این پیام را به هستی ارسال میکنیم که : «من به تجربه و در نهایت «درک» این موقعیت نیازمندم.» پس جهان هستی شرایط و موقعیتی را پیش روی من می نهد تا آن را تجربه و نهایتا«درک» کنم.چرا که همه چیز باید «درک» شود تا از چرخه کارما خارج شود. مراقب قضاوتهای آشکار و پنهان خود باشید. تا به شرایطی که نمی خواهید مبتلا نشوید. حتی اگر موضوعی را درک نمی کنید از آن بگذرید و یا آن را بپذیرید. خالق هستی خود بهتر میداند که هر چیزی را چگونه در جایگاه درست خویش قرار دهد پس قضاوت بی معناست. نکته: قضاوتهای کوچک و بزرگ ما،قسمت بزرگی از نشخوارهای ذهنی مان را تشکیل میدهد. 🍃🌼🍃🌼

#سخت است #قضاوت اگر #وحدت_وجود و #حرکت_جوهری را #درک کرده باشی. مجید غفوری پاییز ۴۰۱

جان جانان من! با داشته های اندکم،آنگونه بزرگم بدار که جز تو، به درِ هیچ خانه ای رهسپار نشوم... زبانم را از هر #قضاوت #غیبت #تهمتی محفوظ بدار تا بی اختیار در چنگال کلام های نادرست ام اسیر نشوم و از چشم ات نیفتم . جان جانان من! یقینی در دلم  قرار ده تا از یادم  نرود، به هنگام بیچارگی و ناامیدی باید صبور بود و تنها چشم به درگاه تو دوخت. هرکه بر من ستم روا داشت،محبتی در دلش انداز تا از یاد بَرَد طمع را ،حسد و جفا در حقِ دیگران را . سپاسگزارم ای عشق سپاسگزارم 🙏 @TAMASHAGAH