اگر جویای گسترش اندیشه‌ی خود بودی، همان درخت حیاط خانه تو را بس بود. سال‌ها می‌شود ، به تماشا بنشینی... کلاغی که کنار حوض کاشی می‌نشست، چه درها که به روی اندیشه نمی‌گشود!  کلام #لائوتسه را خواندی و درنیافتی:  «بی‌که پای از در برون نهی، جهان را یکسر توانی شناخت» لاله‌ای که در فیروزکوه دیده بودم جای همه‌ی گل‌های داوودیِ ژاپن را می‌گرفت.  یک درخت؛ و همه‌ی جنگل‌ها را دیده‌ای. یک پرواز ؛ و با همه‌ی پرندگان آشنایی. این گل را بو کن، و همه‌ی گل‌ها را بوکرده گیر! چنین است و آزرده مشو. #هنوز_در_سفرم #سهراب_سپهری