✳️ ریا در شعر حافظ ❇️ #غزالی در تعریف #ریا گوید:بدان که ریا کردن در طاعت‌های حق از کبایر است و به شرک نزدیک است و هیچ بیماری بر دل پارسایان غالب‌تر از این نیست که چون عبادتی کنند خواهند که #مردمان از آن #خبر یابند و در جمله پارسایی ایشان #اعتقاد کنند... بدان که حقیقت ریا آن بود که خویشتن را به #پارسایی فرامردمان نماید تا خویشتن را به نزدیک ایشان آراسته بکند و اندر دل مردمان #قبول گیرد، تا وی را #حرمت دارند و قبول نهند و #تعظیم کنند و به چشم #نیکو به وی بنگرند. و این بدان بود که چیزی که دلیل پارسایی و بزرگی بود اندر دین بر ایشان عرضه همی‌کنند و همی‌ فرانمایند. #کیمیای سعادت،ج۲،ص۲۰۷ ◀️ از نظر حافظ در شعر او هیچ فسق و گناهی بزرگ‌تر از #ریا نیست: می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند واعظان که این جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند ◀️ اصولا حافظ در سراسر دیوانش که با #واعظ و #زاهد و #صوفی و #محتسب درافتاده‌است، تنها انگیزه‌اش مبارزه با ریا بوده‌است و اینان را نمایندگان تمام‌نمای انواع #زرق و #ریای زمانه خود یافته‌است. #حافظ‌نامه #بهاءالدین خرمشاهی

امیرالمومنین #امام_علی علیه‌السلام: حالِ #مردم نیکو نمی‌گردد، مگر آن‌گاه که #حاکمان، #نیکو رفتار باشند. فلَیْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِیَّةُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاةِ #نهج‌البلاغه، «خطبه ۲۱۶» @TAMASHAGAH