🍃🌼 این باد بهار بوستانست یا بوی وصال دوستانست دل می‌برد این خط نگارین گویی خط روی دلستانست گوشم همه روز از انتظارت بر راه و نظر بر آستانست ور بانگ مؤذنی بر‌آید گویم که درای کاروانست با قوت بازوان عشقت سرپنجه صبر ناتوانست حضرت سعدى 🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼 درود و سلام جانان همراه روزتان تپنده از عشق و بركات خالق زيبايي ها ...✋💐 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

♥️ به رعایتِ حقوق نتوان رسید، مگر به حراستِ قلوب جنید بغدادی #کتاب_باز https://eitaa.com/TAMASHAGAH

شيخ ابوالحسن خرقانى روزى به اصحاب خود گفت كه چه بهتر بود؟ گفتند: شيخا هم تو بگوى. گفت: دلى كه در وى همه يادكرد او بود دارم دلكى كه با هر انديشه كه داشت جز ياد تو بر صفحۀ خاطر ننگاشت ياد تو چنان فرو گرفتش كه در او گنجايى هيچ چيز ديگر نگذاشت شیخ عبدالرحمن جامی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

⭐️ آنچه قبل از دیدار بین عاشق و معشوق اتفاق می‌افتد با آنچه هنگام یا لحظهٔ دیدار اتفاق می‌افتد متفاوت است. مولانا دقیقاً به این نکتهٔ بسیار مهم، ظریف و روانشناختی اشاره می‌کند و می‌گوید که آنچه در لحظهٔ دیدار عاشق و معشوق و در جریان یک عشق حقیقی رخ می‌دهد فارغ از رنگ و بو است. به عبارت ساده‌تر چنین عشقی فارغ از ظواهر دنیوی مثل زیبایی، مقام، ثروت و... است زیرا این موارد جز فرعیّات و ظواهر چیز دیگری نیستند. در واقع این اتصال جانی است که رخ می‌دهد و هر یک در دیگری غرق می‌شود. وحدت عاشق و معشوق در همان لحظه است که اتفاق می‌افتد. گفت مرا: مِهر تو کو رنگ تو کو فرّ تو کو رنگ کجا مانَد و بو ساعت دیدار مرا #علی_منهاج https://eitaa.com/TAMASHAGAH

من و تو کردن او با حق🍃 گستاخی و صمیمیّت او با خدای سبب شده است که در درون او لحظه هایی بگذرد که در ادبیات عرفانی جهان همتا ندارد: ۱) شبی نماز می کرد. آوازی شنید که «هان! بولحسنو! خواهی که آنچه از تو می دانم با خلق بگویم تا سنگسارت کنند؟» شیخ گفت: ای بار خدایا! خواهی تا آنچه از رحمت تو می دانم و از کرمِ تو می بینم با خلق بگویم تا هیچ کَست سجود نکند؟ آوازی شنید که: نه از تو و نه از من! ۲) گفت: من از آنجا آمده ام. با آنجا دانم شادن. من به دلیل و خبر تو را نپرسم. از حق ندا آمد که «ما بعد از مصطفی ص جبرئیل را به کس نفرستادیم.» گفتم: «تو را بجز جبرئيل خلق است. وَحی القلوب همیشه با من است. ۳) گفت: خدای تعالی دری به من بازگشاد که «من همه خلقِ آسمان و زمین را از گناه عفو کنم إلّا كسی را که دعویِ دوستیِ من کرده بود.» گفتم: « اگر از آن جانب عفو نیست ازین جانب نیز پشیمانی پدید نیست! بکوب تا بکوبیم که ما بدانچه گفته ایم پشیمان نیستیم!» ۴) گفت روی به خدای باز کردم. گفتم: إلاهی، روزِ قیامت داوریِ همه خلق بگسلد آن داوری که میانِ من و توست نگسلد. ۵) و گفت: سه چیز از آنِ من به دستِ خلق مکن: که من جان از تو ها گرفته ام به ملک الموت ندهم. و به روز و به شب با من تویی،کرام الكاتبين در میان چه باید؟ و سؤالِ منکر نخواهم. اگر از نورِ یقینِ تو به ایشان ها دارم تا به تو ایمان نیارند دست باز نگیرم. ۶) گفت: خداوندا، من در دنیا چندان که توانم از کرم تو لاف خواهم زد، فردا هر چه خواهی با من بکن. ۷) روز قیامت خصمِ خلق، خلق است، خصمِ ما خداوند است.چون خصم او بوَد داوری هرگز منقطع نشود. او ما را سخت گرفته است ما او را سخت تر. ۸) گفتم مرا به بهشت امید مده و به دوزخ بیم مکن که این هردو سرای دیگران راست و مرا تویی. ۹) و گفت: گاه گاه گریم از بسياریِ جهد و اندوه و غم که به من رسد از برای این لقمه زقّوم. روی به خدای باز کنم گویم: إلاهی،من از آن که تو فرموده ای این لقمه زقّوم می خورم. اگر می خواهی تا به تو بگذارم. ۱۰) و گفت: حق گفت «بنده من، همه چیز به تو دهم إلّا خداوندی.» گفتم: « خداوندی نیز به بوالحسن دهی هم نخواهد. و این دادن و دهم از میان برگیر که این بیکارگان گویند.» ۱۱) نقل است که گفت: گاهی بهشتِ آراسته پیش بوالحسن آورد. بوالحسن رو به حق ها کند « این را مشتری نیم، مرا تومی بایی!» نویسندگان مقاماتِ ابو الحسن يادآور شده اند که او وقتی درین لحظه های روحانی خویش بود، و با خدا «من» و «تو» می کرد، گاهی جواب می داد، بی آنکه کسی آنجا حاضر باشد: و ازو می آید که کسی نبود با او نشسته و می گفت: «تو مرا چیزی گفتی که درین جهان نیاید.من تو را جوابی گفتم که در هر دو جهان نیاید.» و چنین بسیار بودی و جوابی می دادی و کسی ظاهر نبودی.او عقیده داشته است که نمی توان هم «من» را دید و هم حق را. 📗 نوشته بر دریا از میراث عرفانی ابوالحسن خرقانی_ صفحه ۴۴،۴۵ ،۴۶ ✍ محمد رضا شفیعی کدکنی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

‍ پسر بچه‌ای پرنده‌ی زيبايی داشت و به آن پرنده بسيار دلبسته بود. حتی شب‌ها هنگام خواب، قفس آن پرنده را كنار رختخوابش می‌گذاشت و می‌خوابيد. اطرافيانش كه از اين همه وابستگی او به پرنده باخبر بودند، از پسرک حسابی كار می‌كشيدند و سوء استفاده می‌کردند. هر وقت پسرک از كار خسته می شد و نمی‌خواست كاری را انجام دهد، او را تهديد می‌كردند كه اگر مطابق میل آنان نباشد پرنده‌اش را از قفس آزاد خواهند كرد، و پسرک با التماس می‌گفت: نه، كاری به پرنده‌ام نداشته باشيد، هر كاری گفتيد انجام می‌دهم. تا اينكه يک روز صبح برادرش او را صدا زد كه برود از چشمه آب بياورد، و او با سختی و كسالت گفت: خسته‌ام و خوابم مياد. برادرش گفت: الان پرنده‌ات را از قفس رها می‌كنم، كه پسرک آرام و محكم گفت: خودم ديشب آزادش كردم رفت... حالا برو بذار راحت بخوابم. با آزادی او خودم هم آزاد شدم. اين حكايت همه ما است. تنها فرق ما، در نوع پرنده‌ای است كه به آن دلبسته‌ايم؛ پرنده بسياری پول‌شان بعضی قدرت‌شان برخی موقعيت‌شان پاره‌ای زيبایی و جمال‌شان برخی عشق‌شان و ..... است خلاصه اینکه، نفس، هر كس را به چيزی بسته‌ و وابسته کرده‌ است. و ترس از رها شدن از آنها سبب شده تا ديگران و گاهی خودمان از خودمان بیگاری بکشیم. پرنده‌ات را آزاد کن... ترک لذت‌ها و شهوت‌ها سخاست هر که در شهوت فرو شد برنخاست 📗مثنوی معنوی #حضرت_مولانا https://eitaa.com/TAMASHAGAH

#حضرت_مولانا با تو برهنه خوشترم جامه تن برون کنم تا که کنار لطف تو جان مرا قبا بود ذوق تو زاهدی برد جام تو عارفی کشد وصف تو عالمی کند ذات تو مر مرا بود ✨✨✨ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

#حضرت_مولانا گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم ...! ✨✨✨✨ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

#مولانای_جان دل بر سر تو بدل نجوید هرگز جز وصل تو هیچ گل نبوید هرگز صحرای دلم عشق تو شورستان کرد تا مهر کسی دگر نروید هرگز ✨✨✨ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

در آیه "انی عرضت الامانه " مراد از امانت، محبت و عشق است ما آدم را از خاک و گل در وجود آوردیم . حکمت در آن بود که تا مهر امانت بر گِل دل او نهیم مشتی خاک و دل در وجود آورده و به آتش محبت بسوخت و او را بر بساط انبساط جای داد آنگه امانت بر عالم صورت عرض داد . آسمانها و زمینها و کوهها سر وا زدند ، آدم مردانه در آمد و دست پیش کرد #خواجه_عبدالله_انصاری 📚فرهنگ عشق و عرفان: دکتر مهشید مشیری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌹🦋🌹🦋🌹🦋 🌹🦋🌹🦋🌹 🌹🦋🌹🦋 🌹🦋🌹 🌹🦋 🌹 در کوی خرابات، کسی را که نیاز است هشیاری و مستیش همه عین نماز است آنجا نپذیرند صلاح و ورع امروز آنچ از تو پذیرند در آن کوی، نیاز است اسرار خرابات به جز مست نداند هشیار چه داند که درین کوی چه راز است؟ خواهی که درون حرم عشق خرامی؟ در میکده بنشین که ره کعبه دراز است از میکده‌ها نالهٔ دلسوز برآمد در زمزمهٔ عشق ندانم که چه ساز است؟ زان شعله که از روی بتان ،حسن تو افروخت جان همه مشتاقان در سوز و گداز است چون بر در میخانه مرا بار ندادند رفتم به در صومعه، دیدم که فراز است آواز ز میخانه برآمد که: #عراقی درباز تو خود را که در میکده باز است   🦋 🦋🌹 🦋🌹🦋 🦋🌹🦋🌹 🦋🌹🦋🌹🦋 🦋🌹🦋🌹🦋🌹

❤️‍🩹 من همگی درد شوم تا که به درمان برسم

🕊 دوست می داشتم که عالم یک شب می بود و من تمام آن شب به بلندای عمرِ عالم ، در یک سجده می بودم. جناب اویس قرنی 📖نقل از کتاب ارمغان آسمان

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود و ماه را زِ بلندایش به روی خاک کشیدن بود پلنگ من -دل مغرورم ـ پرید و پنجه به خالی زد که عشق ـ ماه بلند من ـ ورای دست رسیدن بود من و تو آن دو خطیم آری، موازیان به ناچاری که هردو باورمان ز آغاز، به یکدیگر نرسیدن بود اگرچه هیچ گل مرده، دوباره زنده نشد امّا بهار در گل شیپوری، مدام گرم دمیدن بود چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم تمام عمر قفس می بافت، ولی به فکر پریدن بود #حسین_منزوی

💠 درد دلم از شمار دفتر بگذشت این قصه به هر محفل و محضر بگذشت این واقعه در جهان شنیده‌ست کسی؟ من تشنه‌ٔ آب و آبم از سر بگذشت #ناصر_بخارایی 🔻دیوان ناصر بخارایی، به کوشش دکترمهدی درخشان https://eitaa.com/TAMASHAGAH

اگر به دست من افتد فراق را بکشم که روز هجر سيه باد و خان و مان فراق #حافظ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

چون نیست مرا ز دوست امّید وصال چون دیدن آن جمال امری‌ست محال من نیز ز بهر دیدنش می‌بوسم گه دامن آرزو، گهی پای خیال #ملاباقی_نهاوندی 🔻کاروان هند، احمد گلچین معانی، جلد اول، ص۱۵۷ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌼بسم الله الرحمن الرحیم🌼 خدایا ؛ تو را شکر که این دل و جان به جانان رساندی ... و این بی‌بهره را نصیب بی پایان بخشیدی ... این گمگشته را به کوی خویش خواندی و این سرگشته را در پناه خود سروسامانی دادی تویی دهنده و بخشنده و پاینده و مهربان🌺🍃

🌳 الهی... آبِ عنایت تو به سنگ رسید سنگ، بار گرفت سنگ، درخت رویانید درخت میوه، بار گرفت چه درختی؟ درختی که بارَش همه شادی مزه اش همه انس و بویش همه آزادی درختی که ریشه آن در زمین وفا، شاخ آن برای رضا، میوه آن معــرفت و صفا، حاصل آن دیدار و لقا #خواجه_عبدالله_انصاری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

‍ ♥️ چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست طعم دهانت از شکر ناب خوشترست زنهار از آن تبسم شیرین که می‌کنی کز خنده شکوفه سیراب خوشترست شمعی به پیش روی تو گفتم که برکنم حاجت به شمع نیست که مهتاب خوشترست دوش آرزوی خواب خوشم بود یک زمان امشب نظر به روی تو از خواب خوشترست در خوابگاه عاشق سر بر کنار دوست کیمخت خارپشت ز سنجاب خوشترست زان سوی بحر آتش اگر خوانیم به لطف رفتن به روی آتشم از آب خوشترست ز آب روان و سبزه و صحرا و لاله زار با من مگو که چشم در احباب خوشترست زهرم مده به دست رقیبان تندخوی از دست خود بده که ز جلاب خوشترست سعدی دگر به گوشه وحدت نمی‌رود خلوت خوشست و صحبت اصحاب خوشترست هر باب از این کتاب نگارین که برکنی همچون بهشت گویی از آن باب خوشترست https://eitaa.com/TAMASHAGAH

‍ 🔆 «وَ لَقَدْ کَرّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْنا هُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحرِ» معنی ظاهر آیت شنوده باشی ولیکن معنی باطنش بشنو: می فرماید که:«آدمیزاد را ما برگرفتیم او محمول عنایت ماست در بر و بحر. زیرا که او بار امانت ما دارد. چون او با همه عجز و ضعف، بارِ ما می کشد ما با همه قوّت و قدرت و کرم، اولیٰ تر که بار او کشیم؛ زیرا که ما عاشق و معشوقیم آنچه ما را با آدمی و آدمی را با ماست نه ما را با دیگری و نه دیگری را با ما افتاده است میان عاشق و معشوق، کس در نگنجد بار نازِ معشوقیِ معشوق، عاشق تواند کشید، و بارِ نازِ عاشقیِ عاشق هم معشوق تواند کشید... شمع ازلی دل مَنَت پروانه جان همه عالمی مرا جانانه از شور سر زلف چو زنجیر تو خاست دیوانگی دل من دیوانه «بیگانگی ای نیست تو مایی ما تو» سرِ جامه تویی و بنِ جامه ما جامه عشق را تار«یحِبُّهم» آمد و پود «یحِبّونه» مرصاد العباد شیخ نجم الدین رازی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

❣ مرا رازی ست اندر دل ... https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🪴 همانا در طول عمر شما نسیم های الهی وزیدن می گیرد پس بیدار باشید و خود را در معرض این نسیم ها قرار دهید… حضرت محمد(ص) نقل از احیاء علوم الدین امام محمد غزالی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

💚 خداوند با چه زبانی با ما صحبت میکنه؟! ✨همه عالم کتابِ حق تعالیٰ ست✨ #دکتر_الهی_قمشه_ای https://eitaa.com/TAMASHAGAH